Washington DC part 3: US Capitol

Vandaag heeft Olivier geen meetings meer, dus trekken we samen terug de stad in. Deze voormiddag gaan we het US Capitool bezoeken.

Het Capitool is het gebouw waar de United States Congress huist, aka het Amerikaanse parlementsgebouw waar de regering al zijn beslissingen neemt.

Ze zijn hier wel heel erg streng aan de security om het gebouw binnen te geraken en ik moet mijn kleine deodorant spray onverbiddelijk in de vuilbak gooien die nog ergens in een verborgen zak in mijn handtas zat. Was hiermee nochtans wel mee door de security geraakt in de luchthaven en andere gebouwen...

We volgen een rondleiding van 2u met een gids en krijgen de kamer en senaat te zien, maar hetgene dat het meest interessantste is, is de grote koepel en rotunda waar men pas een idee krijgt van de grootte van het Capitool.

Het loont de moeite om even op een bankje te gaan zitten om de grote schildering in de koepel en de fresco die helemaal rondom rond loopt, te bestuderen. Verder staan er nog een aantal standbeelden en hangen er een reeks schilderijen aan de muren, maar het midden van de zaal is helemaal leeg.
Enkel bij het ceremoniële 'lying in state', een onderdeel van staatsbegrafenissen, wordt de doodskist van vb. overleden president met Amerikaanse vlag in het midden gezet voor een laatste eresaluut en zodat het volk een laatste groet kan brengen.

Onder de rotunda ligt de crypte waar oorspronkelijk George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, zou begraven worden in een tombe. Maar in zijn laatste wil, had hij gevraagd om op zijn landgoed begraven te worden. In de crypte kan men in het midden een ster op de grond zien, welke het middenpunt aanduidt van Washington DC.

Boven op de koepel van het Capitool staat het standbeeld van de vrijheid (Statue of Freedom), niet te verwarren met het Vrijheidsbeeld (Statue of Liberty) alhoewel beide beelden de Romeinse godin Libertas voorstellen, de personificatie van de vrijheid.

Het Capitool is niet alleen een overheidsgebouw, maar is volgens sommigen het spirituele centrum van de Verenigde Staten. De structuur, de kunst en haar symbolen worden gelinkt aan geheime broederschappen zoals de vrijmetselaars, die het Capitool als Amerikaanse tempel van Salomo bestempelen. Voor wie hier meer over wilt weten, raad ik aan om het boek van Dan Brown 'The lost symbol' te lezen of een kijkje te nemen op deze website...

Na de Capitol tour nemen we via de ondergrondse tunnel een shortcut naar de Library of Congress. De grootste bibliotheek ter wereld en het heeft een mooie oude leeszaal en mooie glas-in-loodramen in de grote hal, zeker de moeite om eens te zien.

Tegen de middag zijn we het beu om in statige gebouwen rond te dwalen en het is een warme dag voor eind november, dus kiezen we ervoor om de rest van de dag gebouwen langs de buitenkant te gaan bekijken...

We nemen de metro naar de voorkant van the White House op Lafayette plaza, want Olivier wilt Obama's stulpje ook wel eens zien. Maar veel valt er hier niet te beleven dus gaan we terug naar Georgetown, waar we gisterenavond al een klein voorsmaakje van hadden gehad.

Na een late lunch in Clyde's, wandelen we M-street af, de hoofdstraat in Georgetown, en kijken even rond aan het Old Stone house, om dan via het Chesapeake & Ohio canal een paar blokken terug te wandelen. Het is een aangename buurt om op het gemak te slenteren en wat etalages te bekijken en dat doen we dan ook uitgebreid.

Olivier weet mij te overtuigen om toch minstens 1 museum te bezoeken en dus nemen we de metro richting het Smithsonian National Museum of Natural History. Zoals jullie al weten ben ik niet echt een fan van musea, gelukkig kan je hier gratis binnen, maar zelfs Olivier is niet echt onder de indruk van de collectie in het bekendste museum.
In sneltempo bekijken we toch de highlights in het museum zoals de Hope Diamond, de dinosaurusskeletten en de opgezette olifant in de main hall. Maar rond half 5 houden we het voor bekeken en wandelen richting Pennsylvania Avenue.

Daar kan Olivier het niet laten om even te poseren voor het FBI gebouw en we komen 5 minuten voor sluitingstijd toe aan het het US Navy Memorial. Het is helaas al gesloten dus amuseren ons nog op het straat aan het US Navy memorial waar er een grote wereldkaart op het plein getekend is totdat het tijd is om de shuttle terug naar het hotel te nemen.

Wanneer we toekomen aan het hotel, krioelt het er van de mariniers in ceremonieel kostuum (niet mis :)) Blijkbaar gaat hier vanavond het jaarlijkse marinebal door en is iedereen op zijn 'paasbest' gekleed met sabel, eremedailles en andere bling. Wij vertrekken echter naar de luchthaven, maar dit doen we in 'DC' stijl... in een zwarte jeep alla de CIA worden we naar Dulles Airport gebracht.

Ik heb nog nooit zoveel monumenten in drie dagen tijd bezocht, maar het was zeker de moeite en een perfecte eerste kennismaking met de hoofdstad van de Verenigde Staten.

Washington DC part 2: More monuments & memorials

Vandaag neem ik al rond 9am een taxi om te stoppen in Anacostia aan het NCPE HQ waar er een 30-tal stempels te vinden zouden zijn, maar helaas heb ik geen succes en valt er niemand in het gebouw te bespeuren.

Dus laat ik me maar meteen afzetten aan het Thomas Jefferson memorial aan de andere kant van het Tidal Basin. Deze kant heb ik gisteren bewust links laten liggen, maar dat ga ik vandaag goedmaken. Het weer is ook beter dan gisteren, nog steeds koud, maar een heldere blauwe lucht en een zacht herfstzonnetje zijn heel de dag van de partij.

Na een kort bezoek, wandel ik verder langs het kleine George Mason memorial en ga ook even kijken in het gebouw van NCPE in East Potomac park maar ook daar kom ik terug van een kale reis om verborgen stempels te bemachtigen. De tocht gaat verder langs de Potomac rivier en het Tidal Basin, richting Lincoln memorial.

Dit kleine stuk tussen de Potomac en het tidal basin, is een van de mooiere kanten van de mall en hier ligt een van de mooiste memorials op de mall: Franklin Delano Roosevelt memorial, dat bestaat uit een serie van standbeelden en mooie fonteinen die de 12 jaar presidentschap van Roosevelt uitbeelden.

Bovendien is het Tidal Basin omringd door Japanse kerselaars die begin april prachtig in bloei staan en zo een pittoresk plaatje creëren met de monumenten en de roze bloesems. Ze houden zelfs ieder jaar een heus cherry blossom festival eind maart - begin april. Maar we zijn nu november en in plaats van roze bloesems, krijg ik het herfstpalet aangeboden, wat ook niet mis is :)

Vervolgens passeer ik voor de tweede maal langs het Martin Luther King Jr. memorial en Lincoln memorial, waar ik op zoek ga naar de bekende MLK "I have a dream" inscriptie op de trappen van de tempel. Deze had ik gisteren gemist aangezien er een hele groep zat te wachten op de trappen, nu echter is het direct duidelijk waar de inscriptie staat en om te helpen heeft een gids er een beetje water ingegoten zodat de letters meer opvallen in de steen.

Hierna wandel ik verder door naar het Einstein memorial, een bronzen beeld van de genie voor de National Academy of Sciences en maak ook een kort bezoekje aan de library van het US department of the Interior.

Om dit overheidsgebouw binnen te geraken moet je door de security screening, wel grappig om door de x-ray te gaan en een tijdelijk security pasje te bemachtigen om nadien terug naar de hal te gaan en door de deur van de bibliotheek binnen te wandelen om daar op een tafeltje de stempels te vinden. Wat men niet allemaal moet doen voor de stempel van de National Park Service headquarters!
Maar dat stoort mij niet want net zoals het witte huis is deze stempel in mijn ogen een speciale stempel en dus een 'must have'.

Nu dat we toch op ' stamp run' zijn, ga ik ook de 30-tal stempels halen in de bookstore aan de voet van het Washington monument en bemachtig hier zelfs de stempels van de independence day celebration en van het cherry blossoms festival, beide stempels die normaal enkel tijdens dat event te verkrijgen zijn. Ik begin al een ervaren verzamelaar te worden en met mijn exotisch Belgisch accent lukt het aardig om park rangers te overtuigen om een of andere stempel voor mij te zoeken, want geef toe, als je helemaal van België bent gekomen om de nationale parken te bezoeken, dan heb je toch wel zeker een stempel verdiend :)

Daarna spring ik even het Smithsonian castle binnen om wat meer info over de verschillende musea te krijgen, maar ik ben zelf niet echt een museum mens en Olivier komt pas na zijn meetings naar het centrum toe, dus spring ik de metro op en steek de Potomac over (of onderdoor) en kom ik in Virginia terecht waar ik het Arlington national cemetry ga verkennen.

Dit militair kerkhof is een van de grootste in de US en er liggen meer dan 400.000 grafzerken, waaronder ook een paar bekende zoals het graf van president JF Kennedy met de eeuwige vlam en de gedenksteen aan het Arlington house voor architect Pierre L'enfant, die het stadsplan van Washington heeft getekend. Zijn rustplaats is gelegen op een heuvel zodat de architect van Washington DC altijd over zijn stad zou kunnen uitkijken.

Maar de bekendste gedenksteen op dit kerkhof is de tombe van de onbekende soldaat (Tomb of the unknowns) waar een soldaat steeds de wacht houdt om de gesneuvelden te eren.

De wacht houden bij het graf van de onbekenden wordt in het leger beschouwd als een van de hoogste onderscheidingen. Er zijn maar weinigen die de opleiding tot volwaardig Tomb Guard succesvol afronden en het is dus een hele eer om bekroond te worden met de Tomb of the Unknown Soldier Identification Badge aangezien dit de op een na minst uitgedeelde decoratie (na de astronaut badge) is in het Amerikaanse leger.

Het waken is ook niet zo simpel als het eruit ziet. Al sinds 1937 houden de Tomb Guards non-stop de wacht bij de tombe, in weer en wind, dag en nacht en er is een hele routine aan verbonden bij het 'walking the mat' en het wisselen van de wacht.

Walking the Mat

There is a meticulous routine which the guard follows when watching over the graves:

• The soldier walks 21 steps across the Tomb. This alludes to the twenty-one gun salute,which is the highest honor given to any military or foreign dignitary in America. His weapon is always on the shoulder opposite the Tomb (i.e., on the side of the gallery watching the ritual).
• On the 21st step, the soldier turns and faces the Tomb for 21 seconds.
• The soldier then turns to face the other way across the Tomb and changes his weapon to the outside shoulder. 
• After 21 seconds, the first step is repeated.

This is repeated until the soldier is relieved of duty at the Changing of the Guard.

Het is zeker de moeite om even te blijven staan en te kijken naar het paraderen van de wacht...

Een kerkhof is nogal een rare plaats om te gaan bezoeken, maar de scenery van witte stenen en al de geschiedenis errond heeft iets speciaals en hier rondwandelen doet me terug denken aan de schooluitstappen naar de oorlogsmonumenten in Ieper en het Engels / Amerikaans militair kerkhof in Heverlee en de reeks NCIS :)

Ondertussen is Olivier onderweg naar downtown, dus spring ik de metro terug op om hem op te pikken en mee te sleuren op een mini tour van de mall bij zonsondergang. Ik heb ondertussen al alle memorials gezien en kan Olivier de mooiste plekjes tonen in het uur daglicht dat ons nog rest.

Het is zeker ook eens interessant om Washington by night te zien wanneer al de monumenten verlicht zijn. Maar het kan nogal koud zijn in de herfst / wintermaanden :). We eindigen de short guided walk aan het capitool en nemen dan een taxi naar Georgetown.

Georgetown is de hippe universiteitsbuurt met oude werkershuisjes en er hangt een Europese sfeer. We eten tapas in een populair Spaans restaurant waar we meteen ook de studentensfeer kunnen opsnuiven aangezien alle dokters en politiekers in spe (beetje snobistisch) blijkbaar hier het weekend komen inzetten.

Wanneer we terug in het hotel arriveren, zijn we juist op tijd om de Shrek christmas show mee te pikken in de foyer. Het is een combinatie van dansende Shrek & vrienden en een fonteinshow, een soort 'Disney meets Bellagio'. Het geluid valt weg halverwege de show, maar daar trekken we ons niks van aan want het is een geweldig grappig zicht om de Disney figuren te zien dansen en rare bewegingen maken zonder de bijhorende muziek, we krijgen er zowaar de slappe lach van!

Washington DC part 1: National Mall

Olivier moet voor het werk 5 dagen in Washington DC zijn. Aangezien dit de hoofdstad van de Verenigde Staten is en er hier heel wat musea en andere monumenten te bezoeken valt, ga ik ook mee naar de oostkust.

Woensdag 16 november 2011 

Ookal vertrekken we hier in San Francisco airport rond 10u 's morgens, toch komen we pas tegen de avond 6u lokale tijd aan in Washington... na een vlucht van vijf uur en met de aanpassing aan de tijdzone zijn we eensklaps een ganse dag kwijt.

Het enige wat we vandaag doen is van de luchthaven naar ons hotel rijden, maar onderweg slagen we er wel in om in 3 verschillende staten te komen! De rit gaat vanaf Dulles airport in Virginia door Washington DC tot aan ons hotel in Maryland. Nu zoudt ge kunnen denken dat dit wel een hele lange rit moet geweest zijn, maar District of Columbia is echt een kleine staat, nl. Enkel Washington DC downtown. Een paar kilometer verder en je bent al in Maryland of Virginia.

We komen toe in het conferentie hotel dat een wel heel fancy, grote lobby heeft die helemaal is aangekleed voor kerstmis en waar er zowaar iedere avond een dreamworks show met Shrek te bewonderen valt.

Donderdag 17 nov 2011

Ik kom pas tegen de middag mijn bed uit want het regent toch buiten en met de jetlag doet het deugd om wat langer onder de wol te blijven liggen, zeker als het in een comfortabel hotelbed is.

Het is ijskoud buiten, een heuse aanpassing van het zachte herfstzonnetje in Californie! Nadat ik mij volledig heb ingepakt, meerder laagjes, sjaal, handschoenen, spring ik op de shuttle die me naar downtown brengt.

Wanneer ik een half uurtje later aan het Old Post office building wordt afgezet is het gelukkig gestopt met regenen. Met een toeristische foldertje met een plattegrond van de National Mall en center Washington DC in de hand begin ik aan mijn missie: zoveel mogelijk te verkennen en ondertussen massa's nationale park stempels verzamelen :) Gelukkig heb ik eerder al wat research gedaan op wikitravel en heb een 'gameplan' in mijn hoofd om zo efficiënt mogelijk overal te geraken zonder teveel koud te lijden...

Eerst neem ik de lift naar boven in de old post office tower. Hier krijg je meteen een mooi 360 graden overzicht van Washington DC met zichten op de National mall, Pennsylvania avenue, het Capitool, Washington monument,... Er staat echter een ijskoude wind die door merg en been snijdt, dus hou ik het na vijf minuten al voor bekeken en wacht huppelend van de kou op de lift.

Om het wat warmer te krijgen, besluit ik om te beginnen wandelen in de naburige straten richting Obama's stulpje. Zo kom ik onder andere langs het Ford's theater (NHS), de Hoover building van het FBI en de tentjes van 'occupy DC' op Freedom plaza alvorens te arriveren aan het Witte huis.

Ik wil wel even checken of Obama thuis is, maar mag natuurlijk niet binnen. Het is mogelijk om the White House te bezoeken, want het maakt deel uit van de National Park Service als historisch gebouw. Echter om binnen te geraken moet je een aanvraag indienen bij iemand van congres en dit 6 maanden op voorhand. Bovendien moet je als buitenlander ook nog eens je ambassade inschakelen... zoveel rompslomp had ik er nu ook niet voor over!
Ik beperk mijn bezoek tot het white house visitor center waar ik de stempel in mijn NP paspoort zet om te bewijzen dat ik toch het witte huis gezien en 'bezocht' heb, Ha!

Mijn wandeltocht gaat verder over de National Mall, het grote park in het midden van Washington waarrond al de memorials en belangrijke historische gebouwen gelegen zijn.

Het eerste wat in het oog springt is natuurlijk de grote obelisk, het Washington monument, maar helaas is het monument gesloten voor het repareren van de schade veroorzaakt door een 5.8 aardbeving in augustus dit jaar. Normaal kan men tot in het topje van de obelisk gaan om daar een fantastisch zicht te hebben op de national mall.

Het doet deugd om in de koude herfstlucht rond te wandelen en het park is gehuld in mooie herfstkleuren dus in plaats van een bus of taxi te nemen, wandel ik richting het westen en begin aan mijn 4 mijl hike langs de memorials van de national mall, ondertussen genietend van de prachtige display van rode en oranje herfstinten in de laagstaande zon..

Met het fototoestel in de hand, vereeuwig ik op mijn wandeltocht het World War II memorial, het DC War memorial, het splinternieuwe Martin Luther King Jr. memorial en het Korean War Veterans memorial. Natuurlijk stop ik ook aan iedere kiosk om een stempel te zetten in mijn NP paspoort, wat zo stilaan goed vol begint te staan.

Aan de meest westelijke kant van de mall, kom ik toe aan het Lincoln memorial waar ik vanop de trappen heel de mall kan zien tot aan het Capitool. Tussen het Washington monument, het midden van de mall, en het Lincoln memorial ligt de 'reflecting pool', u wel bekend vanuit de Forest Gump scene, waar ze door de fontein naar hem toe waadt.
Helaas is ook deze in verbouwing aangezien er blijkbaar een lek was, dus het enige wat ik te zien krijg is een bouwwerf en niet de alom bekende reflecties in het water van de obelisk.

Ondertussen is het weer wel opgeklaard en is het nog aangenaam vertoeven met een koude neus in de herfstzon. Ik wandel verder langs de zwarte muur met namen van het Vietnam Veteran memorial, langs de vijvers in de Constitution gardens met het 'Memorial to the 56 Signers of the Declaration of Independence' op het eilandje, terug richting Washington monument.

Wanneer ik terug aan de voet sta van de gigantische obelisk, heb ik al een kleine 2 mijl (3.2km) in de benen en heb ik nog maar de helft van de mall afgewandeld, de tocht gaat verder naar de oostkant richting Capitool.

Aan deze zijde van de mall liggen de verschillende musea van het Smithsonian institution met onder andere de national gallery of art, het national museum of natural history, het air and space museum, het American history museum en het Smithsonian Castle, het rode kasteel dat deze kant van de mall domineert.

Ik eindig aan de oostkant van de mall, aan de fontein voor het Capitool en maak van de gelegenheid gebruik om nog een paar foto's te maken van dit icoon bij ondergaande zon.

Van hieruit is het nog maar een korte wandeling tot aan Union station waar ik een shuttle terug naar het hotel kan nemen. Om 5pm plof ik me neer in de zetel van het shuttlebusje, mijn voeten doen zeer van het wandelen (heb ongepland toch een slordige 4 mijl / 6.5km afgehaspeld) en mijn verkleumde handen beginnen tintelend weer op te warmen. Met een glimlach kijk ik moe maar voldaan door het raam en geniet van dit unieke zalige herfstgevoel dat ik in California nog niet echt heb gehad.