Livermore winetasting

Na een lekker thanksgiving dinner met de echte 'stuffed turkey' bij Carina en Philippe, hebben we met Nadine en Tim afgesproken om dit weekend een namiddagje te gaan wijn proeven in de East bay.

Op maar een uurtje rijden van San Jose ligt Livermore valley, waar het even goed is als in Napa en andere wijnstreken om te gaan wijn proeven en bovendien krijg je meer waar voor je geld aangezien het hier nog niet zo toeristisch is en een tasting maar $5 a 10 kost of soms zelf gratis is.

Het is een mooie zonnig herfstdag en de rit alleen al tussen de wijnranken is een zicht om van te genieten. Ookal zijn er geen druiven meer te bespeuren, de herfstkleuren zorgen voor een pittoresk landschap dat een streling voor het oog is.

Onze eerste stop van de middag is bij een van de grootste wijngaarden in de vallei: Wente vineyards

Hier hebben ze zowaar meerdere tasting rooms en ook een prachtige golfcourse tussen de wijnranken.

We kennen de Wente wijngaard al aangezien ik hier al eerder ben komen proeven en we ook regelmatig hun wijnen in de plaatselijke supermarkt kopen en ze kunnen ons zeker bekoren.
Tijd dus om wat van hun betere vintages te proeven...

Daarna rijden we naar een kleinere wijnboer waar het gezellig vertoeven is op het terras: Bent Creek Winery

In deze wijngaard kan je een mooie wandeling maken tussen de wijnranken met hun herfstjasje aan, maar het is al laat op de middag en we zijn hier gekomen om wijn te drinken!
We installeren ons op het verwarmde terras en genieten van de late middagzon, naturlijk met een goed glas wijn in de hand. Zelfs Freya, amper een paar maanden oud heeft het naar haar zin :)

Naar 'Belgische' gewoonte blijven we plakken tot ze ons buitenvegen en we zijn op de juiste plaats terecht gekomen, want ze blijven onze glazen maar vullen totdat we het uiteindelijk te koud krijgen en het al begint te schemeren buiten...

Een beetje tipsy keren we terug naar San Jose, het was een zeer gezellige namiddag en dit is zeker voor herhaling vatbaar!

Happy Thanksgiving

Het is verlengd weekend want morgen is het thanksgiving.
Voor de meesten onder jullie zegt dit niet veel buiten het beeld van een gevulde kalkoen op de eettafel... en morgen gaan we effectief aanschuiven aan tafel voor een thanksgiving dinner met een aantal andere Belgen en staat zowel de gevulde kalkoen op de menu alsook kalkoen fondue...

Zal zeker laten weten of deze gesmaakt heeft, maar voor nu wens ik jullie alvast een "HAPPY THANKSGIVING"

I hope we don't end up like this:

Friends - Joey got Monica's turkey stuck on his head!
Friends - Monica's Turkey Head

Washington DC part 3: US Capitol

Vandaag heeft Olivier geen meetings meer, dus trekken we samen terug de stad in. Deze voormiddag gaan we het US Capitool bezoeken.

Het Capitool is het gebouw waar de United States Congress huist, aka het Amerikaanse parlementsgebouw waar de regering al zijn beslissingen neemt.

Ze zijn hier wel heel erg streng aan de security om het gebouw binnen te geraken en ik moet mijn kleine deodorant spray onverbiddelijk in de vuilbak gooien die nog ergens in een verborgen zak in mijn handtas zat. Was hiermee nochtans wel mee door de security geraakt in de luchthaven en andere gebouwen...

We volgen een rondleiding van 2u met een gids en krijgen de kamer en senaat te zien, maar hetgene dat het meest interessantste is, is de grote koepel en rotunda waar men pas een idee krijgt van de grootte van het Capitool.

Het loont de moeite om even op een bankje te gaan zitten om de grote schildering in de koepel en de fresco die helemaal rondom rond loopt, te bestuderen. Verder staan er nog een aantal standbeelden en hangen er een reeks schilderijen aan de muren, maar het midden van de zaal is helemaal leeg.
Enkel bij het ceremoniële 'lying in state', een onderdeel van staatsbegrafenissen, wordt de doodskist van vb. overleden president met Amerikaanse vlag in het midden gezet voor een laatste eresaluut en zodat het volk een laatste groet kan brengen.

Onder de rotunda ligt de crypte waar oorspronkelijk George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, zou begraven worden in een tombe. Maar in zijn laatste wil, had hij gevraagd om op zijn landgoed begraven te worden. In de crypte kan men in het midden een ster op de grond zien, welke het middenpunt aanduidt van Washington DC.

Boven op de koepel van het Capitool staat het standbeeld van de vrijheid (Statue of Freedom), niet te verwarren met het Vrijheidsbeeld (Statue of Liberty) alhoewel beide beelden de Romeinse godin Libertas voorstellen, de personificatie van de vrijheid.

Het Capitool is niet alleen een overheidsgebouw, maar is volgens sommigen het spirituele centrum van de Verenigde Staten. De structuur, de kunst en haar symbolen worden gelinkt aan geheime broederschappen zoals de vrijmetselaars, die het Capitool als Amerikaanse tempel van Salomo bestempelen. Voor wie hier meer over wilt weten, raad ik aan om het boek van Dan Brown 'The lost symbol' te lezen of een kijkje te nemen op deze website...

Na de Capitol tour nemen we via de ondergrondse tunnel een shortcut naar de Library of Congress. De grootste bibliotheek ter wereld en het heeft een mooie oude leeszaal en mooie glas-in-loodramen in de grote hal, zeker de moeite om eens te zien.

Tegen de middag zijn we het beu om in statige gebouwen rond te dwalen en het is een warme dag voor eind november, dus kiezen we ervoor om de rest van de dag gebouwen langs de buitenkant te gaan bekijken...

We nemen de metro naar de voorkant van the White House op Lafayette plaza, want Olivier wilt Obama's stulpje ook wel eens zien. Maar veel valt er hier niet te beleven dus gaan we terug naar Georgetown, waar we gisterenavond al een klein voorsmaakje van hadden gehad.

Na een late lunch in Clyde's, wandelen we M-street af, de hoofdstraat in Georgetown, en kijken even rond aan het Old Stone house, om dan via het Chesapeake & Ohio canal een paar blokken terug te wandelen. Het is een aangename buurt om op het gemak te slenteren en wat etalages te bekijken en dat doen we dan ook uitgebreid.

Olivier weet mij te overtuigen om toch minstens 1 museum te bezoeken en dus nemen we de metro richting het Smithsonian National Museum of Natural History. Zoals jullie al weten ben ik niet echt een fan van musea, gelukkig kan je hier gratis binnen, maar zelfs Olivier is niet echt onder de indruk van de collectie in het bekendste museum.
In sneltempo bekijken we toch de highlights in het museum zoals de Hope Diamond, de dinosaurusskeletten en de opgezette olifant in de main hall. Maar rond half 5 houden we het voor bekeken en wandelen richting Pennsylvania Avenue.

Daar kan Olivier het niet laten om even te poseren voor het FBI gebouw en we komen 5 minuten voor sluitingstijd toe aan het het US Navy Memorial. Het is helaas al gesloten dus amuseren ons nog op het straat aan het US Navy memorial waar er een grote wereldkaart op het plein getekend is totdat het tijd is om de shuttle terug naar het hotel te nemen.

Wanneer we toekomen aan het hotel, krioelt het er van de mariniers in ceremonieel kostuum (niet mis :)) Blijkbaar gaat hier vanavond het jaarlijkse marinebal door en is iedereen op zijn 'paasbest' gekleed met sabel, eremedailles en andere bling. Wij vertrekken echter naar de luchthaven, maar dit doen we in 'DC' stijl... in een zwarte jeep alla de CIA worden we naar Dulles Airport gebracht.

Ik heb nog nooit zoveel monumenten in drie dagen tijd bezocht, maar het was zeker de moeite en een perfecte eerste kennismaking met de hoofdstad van de Verenigde Staten.

Washington DC part 2: More monuments & memorials

Vandaag neem ik al rond 9am een taxi om te stoppen in Anacostia aan het NCPE HQ waar er een 30-tal stempels te vinden zouden zijn, maar helaas heb ik geen succes en valt er niemand in het gebouw te bespeuren.

Dus laat ik me maar meteen afzetten aan het Thomas Jefferson memorial aan de andere kant van het Tidal Basin. Deze kant heb ik gisteren bewust links laten liggen, maar dat ga ik vandaag goedmaken. Het weer is ook beter dan gisteren, nog steeds koud, maar een heldere blauwe lucht en een zacht herfstzonnetje zijn heel de dag van de partij.

Na een kort bezoek, wandel ik verder langs het kleine George Mason memorial en ga ook even kijken in het gebouw van NCPE in East Potomac park maar ook daar kom ik terug van een kale reis om verborgen stempels te bemachtigen. De tocht gaat verder langs de Potomac rivier en het Tidal Basin, richting Lincoln memorial.

Dit kleine stuk tussen de Potomac en het tidal basin, is een van de mooiere kanten van de mall en hier ligt een van de mooiste memorials op de mall: Franklin Delano Roosevelt memorial, dat bestaat uit een serie van standbeelden en mooie fonteinen die de 12 jaar presidentschap van Roosevelt uitbeelden.

Bovendien is het Tidal Basin omringd door Japanse kerselaars die begin april prachtig in bloei staan en zo een pittoresk plaatje creëren met de monumenten en de roze bloesems. Ze houden zelfs ieder jaar een heus cherry blossom festival eind maart - begin april. Maar we zijn nu november en in plaats van roze bloesems, krijg ik het herfstpalet aangeboden, wat ook niet mis is :)

Vervolgens passeer ik voor de tweede maal langs het Martin Luther King Jr. memorial en Lincoln memorial, waar ik op zoek ga naar de bekende MLK "I have a dream" inscriptie op de trappen van de tempel. Deze had ik gisteren gemist aangezien er een hele groep zat te wachten op de trappen, nu echter is het direct duidelijk waar de inscriptie staat en om te helpen heeft een gids er een beetje water ingegoten zodat de letters meer opvallen in de steen.

Hierna wandel ik verder door naar het Einstein memorial, een bronzen beeld van de genie voor de National Academy of Sciences en maak ook een kort bezoekje aan de library van het US department of the Interior.

Om dit overheidsgebouw binnen te geraken moet je door de security screening, wel grappig om door de x-ray te gaan en een tijdelijk security pasje te bemachtigen om nadien terug naar de hal te gaan en door de deur van de bibliotheek binnen te wandelen om daar op een tafeltje de stempels te vinden. Wat men niet allemaal moet doen voor de stempel van de National Park Service headquarters!
Maar dat stoort mij niet want net zoals het witte huis is deze stempel in mijn ogen een speciale stempel en dus een 'must have'.

Nu dat we toch op ' stamp run' zijn, ga ik ook de 30-tal stempels halen in de bookstore aan de voet van het Washington monument en bemachtig hier zelfs de stempels van de independence day celebration en van het cherry blossoms festival, beide stempels die normaal enkel tijdens dat event te verkrijgen zijn. Ik begin al een ervaren verzamelaar te worden en met mijn exotisch Belgisch accent lukt het aardig om park rangers te overtuigen om een of andere stempel voor mij te zoeken, want geef toe, als je helemaal van België bent gekomen om de nationale parken te bezoeken, dan heb je toch wel zeker een stempel verdiend :)

Daarna spring ik even het Smithsonian castle binnen om wat meer info over de verschillende musea te krijgen, maar ik ben zelf niet echt een museum mens en Olivier komt pas na zijn meetings naar het centrum toe, dus spring ik de metro op en steek de Potomac over (of onderdoor) en kom ik in Virginia terecht waar ik het Arlington national cemetry ga verkennen.

Dit militair kerkhof is een van de grootste in de US en er liggen meer dan 400.000 grafzerken, waaronder ook een paar bekende zoals het graf van president JF Kennedy met de eeuwige vlam en de gedenksteen aan het Arlington house voor architect Pierre L'enfant, die het stadsplan van Washington heeft getekend. Zijn rustplaats is gelegen op een heuvel zodat de architect van Washington DC altijd over zijn stad zou kunnen uitkijken.

Maar de bekendste gedenksteen op dit kerkhof is de tombe van de onbekende soldaat (Tomb of the unknowns) waar een soldaat steeds de wacht houdt om de gesneuvelden te eren.

De wacht houden bij het graf van de onbekenden wordt in het leger beschouwd als een van de hoogste onderscheidingen. Er zijn maar weinigen die de opleiding tot volwaardig Tomb Guard succesvol afronden en het is dus een hele eer om bekroond te worden met de Tomb of the Unknown Soldier Identification Badge aangezien dit de op een na minst uitgedeelde decoratie (na de astronaut badge) is in het Amerikaanse leger.

Het waken is ook niet zo simpel als het eruit ziet. Al sinds 1937 houden de Tomb Guards non-stop de wacht bij de tombe, in weer en wind, dag en nacht en er is een hele routine aan verbonden bij het 'walking the mat' en het wisselen van de wacht.

Walking the Mat

There is a meticulous routine which the guard follows when watching over the graves:

• The soldier walks 21 steps across the Tomb. This alludes to the twenty-one gun salute,which is the highest honor given to any military or foreign dignitary in America. His weapon is always on the shoulder opposite the Tomb (i.e., on the side of the gallery watching the ritual).
• On the 21st step, the soldier turns and faces the Tomb for 21 seconds.
• The soldier then turns to face the other way across the Tomb and changes his weapon to the outside shoulder. 
• After 21 seconds, the first step is repeated.

This is repeated until the soldier is relieved of duty at the Changing of the Guard.

Het is zeker de moeite om even te blijven staan en te kijken naar het paraderen van de wacht...

Een kerkhof is nogal een rare plaats om te gaan bezoeken, maar de scenery van witte stenen en al de geschiedenis errond heeft iets speciaals en hier rondwandelen doet me terug denken aan de schooluitstappen naar de oorlogsmonumenten in Ieper en het Engels / Amerikaans militair kerkhof in Heverlee en de reeks NCIS :)

Ondertussen is Olivier onderweg naar downtown, dus spring ik de metro terug op om hem op te pikken en mee te sleuren op een mini tour van de mall bij zonsondergang. Ik heb ondertussen al alle memorials gezien en kan Olivier de mooiste plekjes tonen in het uur daglicht dat ons nog rest.

Het is zeker ook eens interessant om Washington by night te zien wanneer al de monumenten verlicht zijn. Maar het kan nogal koud zijn in de herfst / wintermaanden :). We eindigen de short guided walk aan het capitool en nemen dan een taxi naar Georgetown.

Georgetown is de hippe universiteitsbuurt met oude werkershuisjes en er hangt een Europese sfeer. We eten tapas in een populair Spaans restaurant waar we meteen ook de studentensfeer kunnen opsnuiven aangezien alle dokters en politiekers in spe (beetje snobistisch) blijkbaar hier het weekend komen inzetten.

Wanneer we terug in het hotel arriveren, zijn we juist op tijd om de Shrek christmas show mee te pikken in de foyer. Het is een combinatie van dansende Shrek & vrienden en een fonteinshow, een soort 'Disney meets Bellagio'. Het geluid valt weg halverwege de show, maar daar trekken we ons niks van aan want het is een geweldig grappig zicht om de Disney figuren te zien dansen en rare bewegingen maken zonder de bijhorende muziek, we krijgen er zowaar de slappe lach van!