Toen ik nog even langsging in de supermarkt kon ik er niet meer naast kijken... zowel de persoon voor mij als de personen achter mij laadden de band aan de kassa vol met bergen snoep om genoeg te hebben voor alle 'trick or treat'ers die straks als het donker wordt aan de voordeur zullen passeren...
Halloween is officieel op 31 oktober, maar het is gemakkelijker om dit in het weekend te vieren, zeker voor alle kinderen die wat later kunnen opblijven om in het donker van deur tot deur te gaan.
Wij zitten echter in een appartementsgebouw, dus krijgen we niet echt veel verklede kinderen aan ons deur. Maar ook hier in het complex hebben ze hun best gedaan om alles te versieren. Wie vandaag zich na het fitnessen wou douchen of nog even ontspannen
in de sauna moest rekening houden met wat ongewenste bezoekers :)
Ieder
jaar transformeren ze de lockerroom in ons clubhouse om tot een
"haunted house" of doen ze alleszins toch een aardige poging tot...
Om toch ook een beetje deel te nemen aan deze typisch Amerikaanse feestdag, hebben Steph en Nic ons last-minute uitgenodigd om samen "pumpking carving" te doen. Jawel, u raadt het: het uitsnijden van een figuur in een pompoen om als verlichting aan de deur te zetten.
Na wat research op internet en wat brainstorming heeft ieder een ontwerp in gedachten (de ene al wat ingewikkelder dan de andere) en gaan we over tot de aanval...
Het meeste werk is om eerst al de pitten en resterend vlees uit de pompoen te schrapen alvorens we echt met het mes een tekening kunnen uitsnijden. Een vuil boeltje, maar wel plezant om met z'n allen op de keukevloer te zitten prutsen en te roddelen.
Wanneer de volgende fase aanbreekt, is het plots heel wat stiller want er is opperste concentratie vereist om het idee in ons hoofd over te brengen naar de pompoen zonder een aantal vingers te verliezen of fout te snijden.
Olivier is niet van de geduldigste en houd het op een simpel gezicht met driehoekige ogen en konijnentanden. Nic ziet het ruimer en geeft zijn pompoen 3D tanden en ik moet zoals altijd weer wat specialer doen en steek er wat meer tijd in om een spook uit te snijden.
Al de pompoenen zien er geweldig uit, maar pas met de finishing touch door er een kaarsje in te steken komen ze pas echt tot hun recht...
Onze eerste ervaring met pumpkin-carven is alleszins een voltreffer, maar we zullen nog veel moeten oefenen om een creatie te maken zoals de professionelen...
Om het homecoming weekendi in stijl af te sluiten staat er vanavond Stanford Cardinals football op het programma, live vanuit de "Red Zone".
Aan Stanford universiteit werken heeft zo zijn voordelen want we kunnen gratis naar de wedstrijd Stanford vs. Washington U (Seattle) gaan kijken met studententickets! Wel, ik moet gewoon mij even voordoen als een van de vrouwelijk collega's van Olivier om binnen te geraken, maar dat hebben we er graag voorover.
Stanford is sinds vorig jaar met Andrew Luck heel goed bezig en het stadium is iedere keer uitverkocht (terwijl 5 jaar geleden er nog geen kat naar de games kwam kijken). vorig jaar wonnen ze nog de orange bowl en Luck besloot om nog een jaartje te blijven ipv grof geld te gaan verdienen als quarterback in de NFL. Dit jaar zijn ze dus nog beter en momenteel nog steeds ongeslagen.
Bovendien kunnen we extra genieten van de typische sfeer want we zitten in the red zone, het studenten gedeelte waar de marching band zit, de Stanford mascotte (tree) en de cheerleaders dansen en er fanatiek wordt gesupporterd. Veel ambiance verzekerd. Dit wordt onze eerste live american foot ball game, we hebben wel al de regels quasi onder de knie door de superbowl op tv te zien.
FEAR THE TREE!!
Het is een warme avond voor een goede game in een uitverkocht stadium, meer dan 50.000 man (meer dan een vol koning boudewijn stadium en dat voor een college game.)
Zijt maar zeker dat het een aangename avond was, de Cardinals spelen fantastisch en verslagen Washington met 65 - 21.
Correctie, ze walsten gewoon over de tegenstander en scoren een nieuw school-record van 446 rushing yards. We zien genoeg touchdowns om bij de laatste al vlot mee te dansen en te springen op de tonen van de marching band. Bij de kick-off ratelen we mee met onze autosleutels en natuurlijk dragen we de Stanford kleuren om het thuisteam aan te moedigen.
We zitten amper een 10tal meter van het veld vandaan en zien dus alle actie vanop de eerste rij... Leuk toch om gratis en voor niks zo te kunnen meegenieten (Dat is helemaal iets anders als helemaal bovenin de tribune te zitten om de voetbalwedstrijd Standard - Bergen te proberen volgen)
Onze eerste live ervaring met American football valt reuzemee en is zeker voor herhaling vatbaar. Het typische tailgaten (uren voor de wedstrijd op de parking komen staan met bbq en bier in de achterbak van je truck om je al zat te drinken of gewoon op te peppen voor de wedstrijd) is echter nog niet aan onz besteed :)
Verslag vanop de website van de Cardinals:
What a Rush! Cardinal Runs Over Washington
"We were very aware of it when we broke it," said Andrew Luck, who completed 16 of 21 passes for 169 yards and threw for two touchdowns with no interceptions.
Stepfan Taylor rushed for 138 yards on 10 carries and Tyler Gaffney, running out of the Wildcat formation, gained a career-high 117 on nine. Each scored a touchdown, and it marked the first time Stanford had two 100-yard rushers since Toby Gerhart and Anthony Kimble did it against Arizona in 2007.
in winning for the 10th consecutive time by 25 points or more, it was just another step in a much larger picture. The Cardinal has never trailed this season, remains perfect in the red zone, and extended the nation's longest winning streak to 15 games. Stanford and Oregon (6-1, 4-0) remain on a collision course for the Pac-12 North title, with their Nov. 12 matchup at Stanford looming ever larger.
Tijdens Homecoming weekend worden alle alumni van de unversiteit terug uitgenodigd op de campus om deel te nemen aan verschillende festiviteiten. Traditioneel is dit weekend volgeboekt met topsportevents op Stanford. Ideaal om eens de verschillende sportteams in actie te zien...
Stanford heeft een hoogstaande sportreputatie en rijke geschiedenis van topprestaties en topathleten en stuurt meer atleten naar de olympische spelen dan Belgie!!
Tot op heden hebben de Stanford Cardinal (nickname voor de athletic teams van Stanford) 118 nationale titels behaald waarvan 102 NCAA team championships, het op een na meeste van alle universiteiten in de US (UCLA staat op de eerste plaats). Van deze 102 zijn er 41 titels behaald in women's teamsports, een absoluut record in de US. Stanford houdt ook het record van meeste NCAA individuele sporttitels (421 championships)
Daareenboven heeft Stanford ook al gedurende 17 opeenvolgende jaren de "NACDA Director's Cup for Division I" gewonnen die jaarlijks wordt uitgereikt aan de universiteit met het meeste succes in collegiate athletics. (1994-95 tot 2010-11).
Traditioneel is Stanford ook altijd heel goed vertegenwoordigd geweest op de Olympische Spelen. Stanford stuurde 47 atleten naar de 2008 Beijing Olympics en behaalde 25 medailles waarvan 8 gouden, 13 zilver en 4 brons...Terwijl voor Belgie enkel Tia Hellebaut goud behaalde bij het hoogspringen en de vrouwen van de 4x100m sprint ook nog een zilveren medaille uit de brand sleepten. (just saying)
In totaal, tot op heden behaalden Stanford-geaffilieerde atleten 224 medailles in een olympische discipline, Belgie behaalde in totaal 139 medailles.
Voordat ik de lofzang over de sportprestaties van Stanford staak, geef ik toch nog even een paar bekende namen mee van sporters die op Stanford hebben gezeten:
beachvolleyster Kerri Walsh, de iets minder bekende 'broertjes' Bob en Mike Bryan in dubbel tennis. De alombekende Tiger Woods en de legendarische John McEnroe...
Met andere woorden: het loont wel eens de moeite om naar een sportwedstrijd te gaan kijken op Stanford! :)
Als opener ga ik vrijdagavond al kijken naar een wedstrijd van het hockeyteam hier in Stanford. Ben wel eens curieus om het niveau te zien van de college hocekycompetitie...
Stanford Hockey speelt tegen UC Davis (Sacramento), ik krijg mooi snel hockey te zien, maar het is duidelijk dat Stanford een niveau hoger is dan Davis. De wedstrijd eindigt met een 5-0 score. Om een idee te krijgen hoe goed Stanford is bekijk ik de NCAA rankings , maar snap echter niks van de rankings, het is een kluwen van statistieken, maar nergens wordt een duidelijke rangschikking weergegeven.
Morgen staat er nog een andere sportwedstrijd op het programma: American football.
Al een hele tijd niks gevoeld van moeder aarde en dan krijgen we vandaag een dubbele portie voorgeschoteld: we voelen 2 aardbevingen met een epicenter in de buurt van Berkeley. Beiden zijn bevingen met een magnitude van rond 4.0, dit is eigenlijk nog niet zo erg, maar er is veel commotie rond en in alle media is het breaking news.
Het straffe is dat zelfs Olivier de tweede aardbeving heeft gevoeld !! :)
De eerste voelde aan als een jump , vooraf gegaan door een rolling thunder alsof er een truck tegen het gebouw rijdt. De tweede beving was eerder een rollende wave/golf die heviger doorkwam, alsof er 30sec lang een goederentrein vlakbij in uw achtertuin passeert.
Voor wie meer interesse heeft in de verschillende vormen van bevingen, kan hier op wikipedia meer lezen :)
Aardbevingen zijn geen onbekende hier in California en zeker niet in San Francisco. Maar deze keer was het niet de meest bekende San Andreas breuk die de beving veroorzaakte, maar was het de kleinere, meer land inwaartse, Hayward breuk.
Deze breuk loopt recht onder campus van UC Berkeley en vormt de Berkeley hills. Rondom de breukzone is er de laatste tijd meer en meer activiteit te bespeuren zoals verschoven stoepranden etc. en geologen hebben berekend dat deze breuk meer gevaar biedt voor een magnitude 8 aardbeving in de nabije toekomst dan de San Andreas breuk.
Met deze twee ontladingen die wat stress van de breuk hebben gehaald, moeten we maar hopen dat dit genoeg stoom van de ketel heeft gehaald en de kans op een desastreuze aardbeving heeft verkleind of uitgesteld. Maar de vraag blijft: is the Hayward fault awake?
Het opmerkelijke van vandaag is, toeval of niet, dat vandaag er juist een safety drill werd georganiseerd in heel California in de voormiddag. Realistische dan dit kon het niet voor de Shake Out!
Het is Fleetweek dit weekend en deze keer gaan we eens kijken wat dat allemaal inhoudt. Vorig jaar hadden we nog andere activiteiten, maar Gwen, die toen op bezoek was, heeft aan de lijve mogen ondervinden dat het druk is in SF als het fleetweek is.
Wat is Fleet Week dan juist? Wel...
FleetWeek is een traditie waarbij gedurende een week de actieve militaire schepen van de Navy, Marine Corps en Coast guard aanmeren in verschillende grote steden zoals San Francisco. Tijdens deze week is het mogelijk om een rondleiding te krijgen op een van de schepen en zijn er ook demonstraties en vliegshows door onder ander de Blue Angels, het Navy's precision flight demonstration team.
Op zaterdag is er eerst de parade van de schepen die onder de Golden Gate brug door de baai in varen en aanmeren. Daarna is er zowel zaterdags als zondags een heuse airshow boven de bay die door iedereen gratis kan bekeken worden als je ergens een goed plaatsje langs de waterfront vindt...
Dit trekt natuurlijk heel veel toeschouwers aan en er wordt verwacht dat er ongeveer 10.000militairenen bijnaeen miljoenair-show toeschouwersin de stad zijn voor dit event.
Leuk weetje: het is de 30ste verjaardag van Fleet Week en dit jaar markeert ook een mijlpaal inmaritieme geschiedenis-de 100ste verjaardagvan de marineluchtvaart.Op18 januari 1911, werd er voor het eerst met een tweedekker opgestegen van SanBruno (nu: SFO)en landdehet vliegtuigaan boord van deUSSPennsylvania,die wasverankerdin San FranciscoBay, en dit was deeerstedemonstratie datbewees dat vliegtuigenkunnen landenop schepenop zee
De beste manier om de show te bekijken is vanop een bootje aangezien ze dan vlak boven je hoofd passeren...
En wij hebben het geluk dat we iemand kennen die bijna wekelijks in de San Franciso Bay zeilt en we worden zondagnamiddag uitgenodigd om samen met Arne en Mireille mee te genieten van dit spektakel vanop de Mister Magoo, een mooie groene zeilboot.
(ed broberg photos)
Deze boot is niet zomaar een boot, maar is een J/120 race sailing boat die al 4x winnaar is geweest van de beroemde Big Boat series en Arne maakt deel uit van de crew van kapitein Steve Madeira.
(ed broberg photo)
Normaal is het werken geblazen tijdens de zeilraces en spat het water
hoog op, maar nu blijft het zeil ingepakt en varen we rustig de bay in
met een broodje en een blikje bier in ons hand, klaar om een ideaal
plaatsje in te nemen op het water om op de eerste rij te zitten voor de
airshow.
We varen langs de verschillende navy schepen, waarvan er eentje nog maar pas terug is van de missie om Osama Bin Laden om te leggen en op zee te begraven... en we krijgen ook een mooi zicht van downtown en de baybridge te zien.
Het is ondertussen 1u en het is mooi weer, zelfs warm in de haven, maar wanneer we aan de Marina komen in de buurt van de Golden Gate brug is het toch winderig en trekken we een extra laagje aan...
We zijn wat later vertrokken en missen een paar performers in het begin van de show, (coast guard demonstratie van rescue met helikopter en oude vliegtuigen) maar wanneer we een goed plaatsje gevonden hebben, kunnen we direct een half uur genieten van de Canadian snowbirds, de canadese versie van de blue angels...
Het is prachtig om ze in formatie te zien vliegen en een hartje te zien tekenen. Daarna passeert er een straaljager (F18 of een Tomcat) ondersteboven en worden we getrakteerd op een 'sonic boom' boven het water op nog geen 20m van de boot, vlak boven ons hoofd, geweldig om te zien en onmogelijk te beschrijven wat voor gevoel en geluid dit geeft als je er vlakbij zit!!!
Vervolgens is het de beurt aan de Boeing 747 van United om een paar duikvluchten te doen over de Golden Gate brug en vlak voor onze neus water doen opspatten tijdens het optrekken 20m boven het wateroppervlak. Het scheelt niet veel of het lijkt op een remake van de succesvolle Hudson-river noodlanding...
Na deze jumbojet krijgen we een zotte stuntvlieger die verbazingwekkende capriolen maakt in de opkomende mist (check out het filpmje op einde van de post) en dan is het het moment supreme: om 3u komen de langverwachte Blue Angels. We hebben hoge verwachtingen aangezien iedereen er laaiend enthousiast over is en ze het in het nieuws de voorbij 3 dagen over niks anders hebben gehad dan deze show...
Als inleiding komt 'Fat Albert', de C130, het logisitieke vliegtuig van de Blue Angels overgevlogen, maar daarna vliegen de Blue Angels zelf maar 2x over in formatie en breken dan de show af :( wegens teveel mist en te gevaarlijk...
Sunday's Blue Angel performance was cut short today due to the approaching fog and in the interest of safety.
Zodus hier wat foto's en video's van de show op zaterdag die wel normaal verlopen is:
Toch wat teleurgesteld dat we de Blue Angels niet zien, zetten we koers naar de haven, want de mist blijft opkomen en er valt niks meer te zien. Na een 20min varen zijn we blij om terug in de haven te zijn, want met de mist begon het zeer frisjes te worden op de baai. En na 3u te dobberen op het water zijn we ook content om terug aan wal te staan...
Ondanks het einde in mineur was het toch een aangename zondagmiddag en volgend jaar zullen we ze wel opnieuw zien.
Nogmaals dank aan Kapitein Madeira en Arne voor de mogelijkheid om dit allemaal te beleven vanop het water!!
