De avonturen van familie Nullens 5: Los Angeles

Vervolg reisverslag familie Nullens: back to the coast...

Donderdag 25 augustus 2011

Vlak tegenover het hotel ligt zowaar een echte diner. Tuurlijk ontbijten we daar :). ’s Morgens biefstuk frieten, moet kunnen. Bernadette haar koffie raakt maar niet op :)
Vergeet vooral de fotoshoot met James Dean en Betty Boop niet! :) 

The full American experience — at Goldie's Route 66 Diner

Met goed tot zeer goed gevulde buikjes verlaten we Williams rond 09u00 en rijden over stukken Route 66 naar LA. Een wel zeer lange roadtrip … Maar we zijn met drie chauffeurs, afwisselend moet dat lukken, zelfs met de nodige tussenstops.

Tegen 18u00 zien we de oceaan en staan we op het strand (Manhattan Beach) met de typische Baywatch cabines, gele auto’s én redders. Leen en Sarah gaan even van dichterbij kijken of de redders knap genoeg zijn en we beginnen spontaan de begintune van Baywatch te neuriën) Ik krijg er nog steeds de slappe lach van! Hahahahaha! :)

Ook hier is de zonsondergang weer wondermooi. 

We checken in, in het Courtyard Marriott hotel, en gaan wat eten in Sizzler’s, een soort familierestaurant waar ze een 'All you can eat'  buffet hebben volgens Leen. Het eten valt er inderdaad mee. Zeker nadat we uit een Chinees restaurant zijn gevlucht :) Terug in het hotel vallen Bernadette en ik onmiddellijk in slaap.

Vrijdag 26 augustus 2011

Vandaag gaan we de Warner Bros Hollywood Studio’s bezoeken!

Maar eerst gaat Leen met ons ontbijten bij “Randy’s”, een trendy donut-shop (dixit Leen: de donut shop vanuit the Simpsons met de grote donut op het dak, echt authentiek en 10x beter donuts dan enige andere keten). Ze smaken inderdaad best wel. Een koffietje erbij, nog een pafke (4 pakjes in twee weken, zo weinig heb ik nog nooit gerookt,YESS goede afkick kuur, gratis en voor niks! en dan rijden we naar de luchthaven (LAX).

We moeten helaas afscheid nemen van Leen. Zij neemt een vlucht naar SF om te gaan hiken met vrienden in Yosemite.

Aangezien afscheid nemen niet een van onze pluspunten is,  zijn we al gauw op weg naar de Hollywood Studio’s. De stemming zit er echter niet in. We missen onze gids en toeverlaat. Leen heeft ons wel nog een aantal tips gegeven: Griffith Park Observatory, vanwaar we het “Hollywood Sign” goed kunnen zien, het Kodak Theater, de Walk of Fame en een snack eten aan een van de kraampjes op deze boulevard .

Maar eerst de studio’s. De gps doet zijn werk en we parkeren tegenover de beroemde studio’s. De tickets waren al besteld via internet en naar goede Amerikaanse gewoonte werden we eerst uitvoerig gebriefd aangaande de regels en gewoonten daar, dan werden we in groepjes verdeeld en kregen we een geweldig grappige gids mee. We konden zelfs mee met een vroegere shift! In een uit de kluiten gewassen golfkarretje reden we door de enorme terreinen. We kwamen al gauw John Goodman tegen, met wie we een praatje maakten. Zeer vriendelijke man. We kregen de sets te zien van ER (Sarah was de enige die deze herkende! Wie herkent dit nu niet? ), Gillmore Girls, Friends (yes!), The Big Bang Theory, etc … Erg indrukwekkend.

Kleine anekdote: Amerikanen willen in alles de grootste zijn en de grootste hebben. Nu hebben ze in Italië toch wel een filmstudio gebouw die enkele centimeters groter is zeker. Onze gids had het daar duidelijk lastig mee en eindigde zijn commentaar met “Ons inhalen met onze 50 jaren film maken, kunnen ze gelukkig niet!”.

Het museum was onze laatste stopplaats. Al bij al een leuke en interessante bezigheid. Leuk om eens gezien te hebben, je krijgt direct ook een idee van hoe het er op zo’n filmset aan toe gaat. We hebben binnensets gezien en buitensets. Randattributen, mensen die slapen op hun werktafel, … we mochten overal foto’s maken behalve in het kledingmuseum en op de set van een nieuwe reeks. 

Daarna ging het met de auto naar Hollywood Boulevard met de wereldberoemde sterren. Een parking was, dankzij het plannetje van Leen, makkelijk te vinden.

Het was ondertussen 14u00 geworden en ons ontbijt al een tijdje verteerd. In Sandella’s Café op Hollywood Boulevard aten we een broodje. En daarna rustig de Walk of Fame gedaan. We kwamen Sarah haar goede vriend Shrek tegen en daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden. The Walk of Fame viel een beetje tegen, ik had er meer van verwacht. Misschien beetje dom van mij maar op tv is dat altijd heel wat hé! :) Toch blij dat ik het gezien heb én erover gewandeld ben :). 

Later in de namiddag hebben we een toeristenbus genomen om de “Stars”, maar blijkbaar vooral hun huizen, te bekijken en meer bepaald de poorten. Maar … we hebben Beverly Hills gezien :) en Rodeo Drive (we hebben er niets gekocht … vonden ons goesting niet :)).  
De Star tour was wel fijn. De gids wist ons veel te vertellen en had leuke anekdotes! Ze wist dit alles met een grappige toets te brengen dus de tour was over voor we het wisten. Als nu ook al die sterren in die huizen wonen is ’t in orde hé! :) Ik vond vooral die stand-up comedian die ons moest entertainen tot het busje vertrok ongelooflijk goed!! Manmanman wat die er allemaal uitkraamde! Het verbaasde mij dat hij zijn geld op straat moest verdienen en niet in zo’n comedy casino staat! 

’s Avonds zijn we er eindelijk in geslaagd om de McDonalds te proberen … en ’t viel best mee. Het enige verschil met de Mc Do hier in Belgie is de frittekessaus! En laat die nu het beste zijn van de hele menu.:) Sja dan had ge dat moeten vragen he ;), gezond eten is hier anders veel moeilijker te vinden

Dit wordt ons laatste nachtje USA, California, LA … Helaas :(

EPILOOG

Vandaag vliegen we terug naar huis … Noooooooooooo!
 
Ontbijten in het hotel zien we niet zitten en in plaats van nog enkele uitstappen te doen (Santa Monica pier met de strandwachthokjes uit Baywatch, Venice Beach, Griffith Observatory met het beste zicht op de Hollywood Letters en Downtown LA,Venice Beach, The Canals, Muscle Beach, Venice Boardwalk ) gaan we souvenirs zoeken voor de thuisblijvers.

We nemen de auto naar zo’n megagrote winkel (mall) aan Redondo Beach en ontbijten er eerst alvorens de souvenirjacht te openen. Hier slagen we er ook eindelijk in om postzegels te kopen en de vakantiekaartjes te versturen (sorry mensen). Gelukkig vinden we ook de nodige souvenirs om mee naar huis te nemen.

Om 14u00 brengen we de auto binnen. Dit was makkelijk te vinden want we waren er al langs gereden met Leen. Alles is in orde en een uurtje later brengt een shuttle ons naar de luchthaven.

Onze vlucht naar Londen is om 17u35. We hebben nog enkele uurtjes wachten voor de boeg nadat we ingecheckt zijn. Die brengen we door met lezen, koffie drinken en natuurlijk wachten. We hebben een upgrade gedaan zodat we wat meer beenruimte hebben op de terugvlucht en dat is inderdaad beter.

Rond 14u00 (lokale tijd alweer) komen we aan in Heathrow en het is hier al zondag, 28 augustus. De vlucht naar Brussel is om 16u00 en in Zaventem wachten Katrien en Ellen ons op. Sarah rijdt met Katrien naar huis en wij met Ellen.

Van deze vakantie ga ik nog lang genieten (en ik ben waarschijnlijk niet de enige). Een feit is zeker, zonder Leen had het er helemaal anders uitgezien. We zijn moe, maar heel tevreden en overtuigd dat we dankzij Leen heel, maar dan ook heel veel gezien hebben.
Dankjewel Leen en misschien tot nog eens.
I’LL BE BACK! :)

een dagje strand @ Santa Cruz

Zaterdag 9 juli 2011

We hebben de gewoonte om onze weekends te verzilveren en zoveel mogelijk uitstappen te doen nu het goed weer is, maar dit weekend zijn we het allemaal een beetje moe en blijven gezellig thuis.

We houden het echter maar een halve dag vol en beginnen dan weer plannen te maken om met een paar belgen af te spreken om 's avonds een stapje in de wereld te gaan zetten. Uiteindelijk gaan we eten in Santana Row met Julien, Sabine en Stéphanie.

Het is heel gezellig en omdat het een warm weekend is, gonst Santana Row zoals de oude markt in Leuven. Dit is een van de weinige plaatsen waar ge salsamuziek hoort weerklinken terwijl ge op een terras zit te eten en een ontspannen zuiderse sfeer kunt opsnuiven.

We wanen ons toch even terug in Europa (ookal doen ze een beetje teveel hun best) en tafelen tot in de late uurtjes met als afsluiter nog een cocktail in de Tequilabar.

Zondag 10 juli 2011

De gebruikelijk skypegesprekken zorgen ervoor dat zondag al weer half voorbij is en dan checken we de fogradar om te zien of het goed weer is aan de kust om een namiddag aan het strand door te kunnen brengen in Santa Cruz

.
Iedereen in Belgie associeert California altijd met surfen en denkt dat wij hier iedere dag zon, zee, strand, surf, relax hebben, maar dan komt ge bedrogen uit want ookal is het over het algemeen in California redelijk zonnig, extreem warm is het niet en aan de kust gelden er andere natuurwetten.
Zo is er in de zomermaanden altijd een grote kans op mist en zijn de temperaturen ook beduidend lager dan in het binnenland en staat er meestal een koude zeewind waardoor een trui geen overbodige luxe is. (vraag maar aan Sabine die in Daly city aka Fog city woont).

Ookal is Santa Cruz de bakermat van het surfen, toch is het niet zo evident om surfergirl of boy uit te hangen want het water van de zee is ijskoud en de stroming redelijk sterk en er zwemmen witte haaien! Het is dus niet zo aanlokkelijk om pootje te baden, even te zwemmen of te leren surfen... Als men een wetsuit en al moet aantrekken om heel de tijd kopje onder te gaan in de golven, is heel de surfbuzz toch al minder aantrekkelijk.

Ookal is Santa Cruz maar een klein uurtje rijden van hier, toch zijn we dus nog niet al te vaak naar de zee geweest om een relax dagje op het strand door te brengen. Maar vandaag zijn de weergoden ons goed gezind en is het ook aan de kust een warme, heldere dag.

Helaas zijn wij niet de enigen die dit op hebben gemerkt en het is zondag, dus eenmaal als we in Santa Cruz toekomen is stikkedruk en verliezen we veel tijd met het zoeken naar een parkeerplaats.
Gelukkig wonen we al een tijdje in de US en beginnen we de Amerikanen te kennen... gewoontegetrouw gaan ze als kuddebeesten allemaal naar het dichtste strand en naar de dichtste parkinggarage om zo weinig mogelijk te moeten stappen.

We laten de drukke boardwalk links liggen en rijden richting de haven waar er ook nog een goed strand is en na even rond te rijden in de buurt, vinden we een parkeerplaats vlakbij het strand.

Tegen 6u beginnen we honger te krijgen, dus gaan we even aan de overkant van de haven naar Crows Nest, waar we met uitzicht op strand en haven op het terras kunnen eten. De zon schijnt nog zo fel en staat redelijk laag waardoor het niet zo prettig is om met ons gezicht naar de zon te zitten, we vragen dus ook voor een tafel die wat meer in de schaduw is. Na ons zijn er nog 3 andere koppels die hetzelfde doen en we amuseren ons met weddenschappen af te sluiten over hoe lang het zal duren eer de mensen aan die tafel in de zon voor een andere vragen :), spijig genoegis het eten maar van middelmatige kwaliteit, almaar goed dat we honger hadden van de zilte zeelucht. Wanneer we vertrekken uit het restaurant/brasserie, zien we duizenden vogels op het water die zich te goed doen aan een school vissen die daarvermoedelijk langszwom. Echt prachtig om te zien!

Rond 7pm passeren we nog even aan de Santa Cruz boardwalk met de oude houten rollercoaster (Ja die in de serie full house). Het is nu veel minder druk aangezien de meeste gezinnen al terug naar huis zijn. Rondlopen op de Santa Cruz boardwalk is pure nostalgie, doet me denken aan Leuven Kermis.

De zon begint onder te gaan en een ijskoude wind steekt op waardoor we bevriezen wanneer we (kleine kinderen dat we zijn) in de Sky glider zitten, de traagste lift ooit!

Daarna willen we ook een ritje maken in het icoon van Santa Cruz: de Giant Dipper. Het lukt ons echter niet om Steph te overtuigen om mee te gaan, maar Olivier en ik zijn totally excited. De rit is hilarisch grappig, het is niet zo angstaanjagend  en snel als de moderne rollercoasters, maar ik ben heel de tijd aan het gieren van het lachen en we genieten van de bumpy ride. Onderschat het niet, het ritje duurt nog redelijk en is langer en heftiger dan men denkt. Het gaat ook nog relatief snel voor een 85 jaar oude rollercoaster :)

We kijken ook nog even naar botsautootjes, maar dit kunnen we niet meer aanzien! Ze zijn hier zo voorzichtig in de VS dat ze een gordel moeten aandoen en dat ze verplicht rondjes moeten rijden in één richting!! We lachen ons te pletter, wat is er nu nog leuk aan botsautootjes als ge niks meer moogt doen...

We sluiten het weekend af door nog een film mee te pikken in de cinema van Santa Clara samen met Dominique, maar helaas was bad teacher a bad movie.

Florida part 2: the Everglades

Vrijdag 25 maart 2011

Dag 3: Everglades NP

Deze voormiddag verlaten we ons Motel in de South Beach area en rijden nog door Miami downtown op zoek naar breakfast. Olivier had even geyelpt en een paar adresjes opgezocht, maar bleek dat er een aantal out of business waren of dat we niet binnen konden aangezien het op de bovenste verdieping van een government gebouw ligt en we geen juist ID hadden om toegelaten te worden... Gelukkig kon de security agent ons wel doorverwijzen naar een Frans Cafe waar we echte croissants en lekker frans stokbrood en confituur voorgeschoteld kregen.

In de namiddag rijden we door naar de Everglades. Een subtropisch moeraslandschap dat over een uniek ecosysteem beschikt en wemelt van de krokodillen...

Een groot deel van deze wetlands worden beschermd in het Everglades Nationaal park en aangezien wij fervente bezoekers van de nationale parken zijn, konden we dit park niet aan ons voorbij laten gaan.

Het park is redelijk groot, maar het meeste ligt in het water en is enkel per boot of kano te bezoeken. Verder zijn er twee zones waar je met de auto terecht kan. Vandaag besluiten we om de oostkant van de everglades te verkennen en helemaal tot Flamingo te rijden.

We zijn nog maar pas het park binnen of we stoppen al een eerste keer aan het E F Coe visitorcenter om een beter overzicht te krijgen en rijden dan op aanraden van de ranger door naar Royal palms om zoveel mogelijk de fauna en flora van het park te kunnen bewonderen. Het is winter en dus droogseizoen waardoor er minder water is dan normaal en zowel de krokodillen als de vogels hun toevlucht zoeken tot de meertjes rondom Royal Palms.

We wandelen het anhinga trail af dat zich door het moeras slingert en overgaat in een houten overloop boven een van de poelen vol krokodillen. De lengte van het trail is niet noemenswaardig, maar op deze korte afstand krijgen we al een hele hoop alligators en exotische vogels te zien (o a de Anhinga (snakebird) waarnaar het trail genoemd is, een vogel die vooral in het water zwemt en dan een tijd lang met de vleugels staat op te drogen). We besluiten ook nog snel het gumbo limbo trail te volgen dat door een bosje met gumbo limbo's leidt, een tropische boomsoort die in de US enkel in Florida voorkomt.

We vervolgen onze weg naar Flamingo en amuseren ons met gekke bekken te trekken in de auto. In Flamingo toegekomen, kijken we eerst over de weidse baai met azuurblauw water met overal verspreid kleine eilandjes bestaande uit mangrove.

Dit is het verste punt dat we met de auto kunnen verkennen, dus informeren we achter bootexcursies en blijkt dat er twee opties zijn. Ofwel varen we in de bay en maken we kans om mooie vogels en dolfijnen te zien, ofwel nemen we een boottocht in de backcountry door de mangroves waar we dan meer kans maken op krokodillen en manatees te zien. We kiezen voor het laatste, aangezien we speciaal voor die dieren en deze natuur naar hier gekomen zijn.

De boottour brengt ons via een smal kanaal naar Coot bay en Whitewaterbay en we zijn nog niet lang aan het varen of we spotten al de eerste kroko/gator. Meteen wordt ons uitgelegd wat het verschil is tussen een krokodil en alligator en worden we ook meteen gerustgesteld dat we niet aangevallen zullen worden aangezien de enige gevaarlijke krokodillen niet hier in de US zitten, maar eerder in de Nijl in Egypte of in Australie... Natuurlijk moet ge het lot niet tarten en een beetje te dicht bijkomen, maar volgens de gids eten ze alleen maar zaken die even groot zijn als een lunchbox...

Een 30m verder spotten we een ander waterdier: de manatee, beter bekend als zeekoe. Deze dieren komen in heel de Golf van Mexico voor, maar worden met uitsterven bedreigd doordat ze in ondiepe wateren grazen en vaak door boten worden aangevaren. Overal zijn er dan ook waarschuwingsborden te zien en in het park zijn er speciale zones waar men heel traag moet varen... Het gebeurt niet vaak dat je een manatee ziet, maar wij hebben deze keer geluk en er komt er eentje uit curiositeit eventjes langs de boot naar boven.

Gelukkig komen we niet in aanraking met de 3e grote diersoort in de Everglades: de birmese python.
Deze wurgslang is geen natuurlijk bewoner van de everglades, maar is hier terecht gekomen door orkanen en onverantwoordelijke mensen die een slang als exotisch huisdier kopen en daarna vrijlaten in de natuur. Aangezien ze geen concurrentie in de voedselketen hebben en een groot gebied hebben om te jagen in een perfect klimaat, floreren deze slangen hier te goed, waardoor de inheemse dieren zelfs bedreigd worden (Ja ze verorberen ook alligators). Men is nu in Florida bezig met premies te geven aan mensen die een python kunnen vangen om zo het ecologische evenwicht trachten te herstellen.

Verder varen we door een wirwar van kanaaltjes door de mangroves en krijgen we een eerste impressie van de wilderness waterway die je per kano of kayak kan afvaren in een aantal dagen (in het water zijn er speciale pontons voorzien om te kamperen aangezien er nergens vast land te vinden is). Olivier begint al wilde plannen te maken om dit ooit ook eens te doen, maar dan zal hij toch iemand anders moeten vinden om hem te vergezellen, want zo slapen op het water boven krokodillen en pythons, dat is niks voor mij!

Het is al laat op de middag wanneer we terug aan wal staan, maar de boottour was echt de moeite waard. We springen terug de auto in en rijden naar de Pa Hay Okee lookout waar we worden getrakteerd op een zonsondergang boven de 'rivier van gras'.

Eenmaal dat het donker is, gaan we op zoek naar eten en een bed in Florida City.


Zaterdag 26 maart 2011

Dag 4: Everglades NP Gulf Coast, Big Cypress NPres.

Vandaag trekken we opnieuw naar de Everglades, maar nu gaan we naar het gedeelte aan de Gulf Coast. Halverwege stoppen we aan Shark Valley, nog een ander deel van het park waar men een tram kan nemen of fietsen huren. We twijfelen even om te fietsen, maar het is midden op de dag en we besluiten dat het te warm is om nu te fietsen, dus stellen we het uit en hopen dat er nog veel meer te zien valt verderop.

Even verder komen we in Big Cypresse national preserve en we parkeren aan het Oasis visitorcenter. Al heel de tijd loopt er langs de weg een kanaal en hier aan het visitorcenter hebben we een houten boardwalk gemaakt om dichter bij het kanaal te komen dat wemelt van de krokodillen. Geen wonder dat deze zone 'alligator alley' wordt genoemd.

We vervolgen onze weg langs de kaarsrechte weg richting Everglades city aan de Gulf coast. Eenmaal toegekomen, blijkt er hier niet veel te beleven, tenzij we weer een boot opstappen.

Aangezien we helemaal tot hier gereden zijn, besluiten we om toch nog maar eens een boottour te doen. We kiezen de ten thousand islands tour in de bay. Deze tour is vergelijkbaar als de bay tour in Flamingo en aangezien we daar de backcountry in de mangrove hadden gedaan, is het toch een andere kant van het park dat we te zien krijgen. We varen tussen ontelbare eilandjes opgebouwd uit mangrove richting de Golf van Mexico. Tijdens deze tocht beloven ze ons dat we zeker dolfijnen of manatees te zien zullen krijgen, maar aangezien wij een reputatie hebben op dolfijncruises, stellen we onze hoop niet zo hoog in om effectief iets te zien te krijgen.

Maar het geluk blijft aan onze kant en we krijgen zowaar een school dolfijnen in het vizier die naar de boot toekomen en een paar keer vlak onder de boot doorzwemmen. We zien zelfs een babydolfijntje!
Terwijl de pelikanen vlak boven het water voorbij scheren, trakteren de dolfijnen ons op een aantal sierlijke salto's uit het water. Meer moest dat niet zijn en tevreden keren we terug met in ons achterhoofd de confirmatie dat onze vloek gebroken is :).

Halverwege de weg terug, passeren we een deel van de Everglades dat niet bij het nationaal park hoort en hier zijn er een aantal uitbaters die tochten met een airboat aanbieden. Iedereen heeft wel eens een foto gezien van de platte bootjes met een gigantische propeller achteraan die over het moeras scheren (zo niet, kijk dan maar eens naar de begingeneriek van CSI Miami :) ). Ookal zijn deze bootjes heel schadelijk voor de wetlands, toch kunnen we niet weerstaan aan de lokroep om ook eens de thrill mee te maken om door de everglades te zweven...

Vlak voor sluitingstijd stappen we dus nog Gator park (een kleinere versie van het bekende theme park Gator Land) binnen voor een wildlifeshow en airboat tour.
De wildlifeshow stelde niet veel voor, maar het is toch altijd spannend om toe te kijken hoe iemand zijn hand in de open bek van een alligator houdt etc.

Het leuke was dat we de kans kregen om ook eens een alligator vast te houden... Deze kans kon ik niet aan mij voorbij laten gaan.maar het was toch even vies wanneer ik de kleine gator toegestopt kreeg en de rubber-leerachtige koude huid in mijn handen voelde (even for the record: een slang vasthouden is me nog een brug te ver!!).

Daarna zijn we de laatste mensen die nog een half uurtje getrakteerd worden op het rondsjeezen in een airboat. Het is heel speciaal (en maakt veel lawaai) en vooral bij het avondgloren zeker interessant om een stukje dieper de everglades in te kunnen gaan, de natuur en vogels en dieren te bewonderen met wapperende haren in de wind. Het ritje was te snel voorbij, maar we rouwen er zeker niet om dat we deze late stop nog hebben gemaakt.

We ronden onze 2 dagen Everglades af met een smakelijke boot sushi (van al dat water hadden we goesting gekregen in rauwe vis hehe), en ondanks dat het veel en  lekker is, is het toch snel op want van zo'n dag rondtoeren hebben we reuzehonger gekregen.

Morgen laten we de Everglades achter ons en gaan we de onderwaterwereld van de Florida Keys verkennen...

Voor meer foto's, check de fotopagina van de blog...

X-mas roadtrip part 3: San Diego - LA

Woensdag 29 december 2010

Vandaag regent het pijpestelen, ideaal weer dus om uit te slapen en dan in het Gaslamp quarter te gaan winkelen in het nabij gelegen Shoppingcenter Horton plaza.

In de namiddag klaart het een beetje op en rijden we naar Point loma/ Cabrillo National Monument om één van de weinige ontbrekende stempels van Californië in mijn paspoort te zetten en natuurlijk ook om dit national monument te verkennen.

In alle reisgidsen wordt deze plaats aangeprezen, maar wij vinden dat er niet zoveel te beleven is, buiten de oude vuurtoren en de mogelijkheid om van dit hooggelegen punt walvissen te spotten en een goed overzicht te krijgen over San Diego en de haven. Dit komt waarschijnlijk door de grijze lucht waardoor er een beetje een mistroostige sfeer hangt.. De lucht is dreigend en geeft op zich wel een bepaalde mythische sfeer aan de plaats maar het prachtige zicht op downtown San Diego, de haven en de pacific ocean is toch totaal anders als bij heldere hemel.

Ons bezoekje is maar van korte duur en we zijn redelijk vroeg terug in ons hotel. We hebben nu tijd om te reserveren in één van de beter sushi resto: Taka sushi waar we American style al om 6u30 onze voeten onder tafel schuiven.

Donderdag 30 december 2010

Laatste dag van onze roadtrip, we keren terug naar de Bay area om toch wat te kunnen uitrusten voor oudejaar.

We besluiten om een tussenstop in LA te doen om de saaie terugrit naar huis wat te onderbreken en we hebben ook nog de jaarpassen van Universal die ook zoals die van Seaworld maar tot morgen geldig zijn. We willen dus het meeste uit onze investering halen en gaan nog eens de studios bezoeken aangezien Olivier een aantal nieuwe dingen nog niet heeft gezien en ook Universal een speciaal kerstprogramma heeft: 'Universal Grinchmas'
voor wie meer wil weten over het kerstprogramma kan dit artikel lezen: it's Grinchmas at Universal Studios

Alles is met nep sneeuw versierd en de studio tour is wat bijgewerkt voor de kerstperiode, waardoor er een immens lange rij staat te wachten om met de trammetjes te rijden. Zo'n drukte heb ik nog nooit gezien en het bekende spelletje in pretparken om een kudde mensen rij achter rij in de volgende plaats te laten aanschuiven wordt hier optimaal toegepast. We schuiven 2u aan om King Kong 3D te zien en de speciale kerst tweaks. Bovendien is het de eerste keer dat we echt Wisteria lane van Desperate Housewives helemaal te zien krijgen aangezien er tussen kerst en nieuwjaar geen opnames zijn (alle andere keren was de set steeds afgesloten). De drukte wordt ons teveel en we verlaten het pretpark en verkiezen om wat eerder thuis te zijn dan hier te blijven aanschuiven.

Tegen de vroege avond arriveren we thuis en kunnen we rustig in ons eigen bedje slapen en de batterijen opladen om de volgende dag nieuwjaar te gaan vieren bij Dirk en Marina

X-mas roadtrip part 2: San Diego Zoo

Dinsdag 28 december 2010

Vandaag staat een dagje dierentuin op het programma. Dit is één van de must do's in San Diego, want de San Diego zoo staat bekend als één van de mooiste dierentuinen in de wereld. Bij de vorige citytrips naar San Diego zijn we hier nog niet aan toegekomen, maar daar brengen we vandaag verandering in.

De San Diego Zoo is een 100-acre (40-hectare) grote dierentuin waar meer dan 4.000 zeldzame en bedreigde dieren wonen en de zoo heeft een prominente botanische collectie met meer dan 700.000 exotische planten. De Zoo ligt net ten noorden van het centrum van San Diego in Balboa Park.

In de dierentuin is het mogelijk om een rondleiding per bus te maken waarbij men 75% van het park doorkruist en de meeste highlights te zien krijgt. Er is een ook gondola lift "de Skyfari" waarin men een aerial view heeft over de dierentuin. We besluiten dus om eerst deze twee zaken te doen, voordat we verder te voet verkennen. De bus is wel interessant, maar het blijkt dat we de verkeerde kant hebben gekozen, we kunnen wel al zien dat het aardig stukje wandelen zal worden want de zoo lig in een canyon en er zijn dus veel trappen en hellingen te overwinnen. We nemen dan maar de skyfari naar boven om van daaruit naar beneden te werken vanaf de Polar Rim.

De San Diego Zoo is één van de zeldzame grotere dierentuinen die bijna al haar dieren in open lucht tentoon stelt. De zoo is ingedeeld in verschillende animal zones. De exhibits zijn vaak ontworpen rond een bepaalde habitat en er zijn dan ook veel verschillende dieren te zien in dezelfde exhibit die side-by-side kunnen leven in het wild. Zo is er Africa Rocks met het big cat trail en Elephant Odyssey.

De koude Polar Rim waar de ijsberen zitten en Lost Forest, een immens regenwoud waar Gorillas, tijgers en nijlpaarden te zien zijn alsook één van de grootste free flight vogelkooien ter wereld. In de Urban Jungle zien we de giraffen en neushoorns.Er zijn nog veel meer dieren te zien zoals mountain lions en jaguars, witte en zwarte beren, exotische vogels, Afrikaans wild en DNA verwanten maar in dit geval zeggen beelden meer dan woorden...

 

 

In Panda Canyon zijn de enigste Giant pandas buiten China te zien, waar we voor in de rij moeten staan omdat blijkbaar 90% van de bezoekers vooral voor deze exhibit komt... zeker omdat er ook een panda baby te zien is: Yun Zi. We hebben geluk en zien hem in actie, heel cute!

Heel de zoo huist ook buiten de dieren een groot arboretum met verschillende exotische en zeldzame planten. Ze hebben speciaal voor de panda's 40 soorten bamboe geplant om genoeg voedsel te hebben en ook eucalyptusbomen om de koala's te voederen.

De dierentuin is zeer actief in het beschermen en proberen te behouden van bedreigde diersoorten. Er werken tal van professionele genetici, cytologists en dierenartsen en de zoo beschikt over een cryopreservation faciliteit voor het bewaren van zeldzame eieren en sperma,bekend als de "Frozen Zoo",die de eerste in zijn soort in de wereld was. Zo beheert de San Diego Zoo ook het San Diego Zoo Safari Park, waar de dieren te zien zijn in een bredere setting dan een dierentuin. Veel van de dieren worden regelmatig uitgewisseld tussen de twee parken en met andere dierentuinen over heel de wereld. (een beetje een gelijkaardige situatie als de Zoo van Antwerpen en Planckendael).

Nog een leuk weetje: de allereerste YouTube-video werd opgenomen in de San Diego Zoo op 23 april 2005, door de co-creator van YouTube zelf, Jawed Karim bij het olifantenverblijf.

Tegen 16u hebben we genoeg gezien van de zoo en de drukte (ookal hebben we een aantal zones nog niet bezocht). Toch keren we nog niet meteen huiswaarts...

 

We rijden nog even langs Seaworld Christmas om de kerstsfeer op te snuiven. We hebben jaarpassen en ontdekken vandaag dat ze eigenlijk maar geldig zijn tot 31 december ipv een volledig jaar (tot maart). We zijn juist op tijd het park in en mogen als laatsten binnen bij de laatste voorstelling van de dag van de nieuwe dolfijn show, Blue Horizons, die ik persoonlijk niet zo goed vindt.

Daarna gaan we naar de speciale Shamu show die helemaal in het teken van kerstmis staat en bekijken we nog even de schaatspiste, kerstboom en het Santa dorp alvorens terug naar ons hotel terug te keren. We zijn zo moe dat we in slaap vallen op het bed en niet meer op zoek gaan naar avondeten.