girls roadtrip part 3: save the best for last...

Vervolg girls roadtrip juli 2011

Vrijdag 29 juli 2011 Dag 6: Grand Canyon - Las Vegas

Tegen de middag arriveren we aan de south rim van de Grand Canyon. Like they say: "We saved the best for last :)"
We wandelen een stuk van de rimwalk af en terwijl de rest zich vergaapt aan de immensheid van de canyon, ga ik mijn national park paspoort stempels verzamelen. Wanneer we aan Mather point van de vistas genieten, zien we voor onze neus bijna een Zweedse man over de rand gaan doordat hij zijn hoofd stoot tegen een tak van een boom. Hij is helemaal van de kaart en we helpen hem om te bekomen, en vooral om zijn vrouw gerust te stellen omdat die beseft dat haar man bijna in de Grand Canyon lag. Nadat we onze goede daad van de dag hebben gedaan, vervolgen we onze wandeling langs de rim terwijl we onnozel doen, genieten van het uitzicht en natuurlijk ook de typische girls stuff bespreken.

Tegen 5pm beslissen we om toch nog richting Vegas te rijden om al wat dichterbij thuis te zijn en omdat er redelijk wat goedkope deals te vinden zijn om te overnachten. Het is nog wel een dikke 7u rijden...maar met goede aflossingen en luid meekwelen met de muziek die uit de mega geluidsinstallatie schalt, arriveren we tegen 11pm in Vegas. We rijden nog even de strip af om alle lichtjes te zien om dan te stoppen aan, JAWEL, Hooters hotel :), waar we via priceline een kamer vonden rond de 40$.

Nadat we ons verfrist hebben op de kamer, gaan we eten zoeken om 1am 's nachts. Gelukkig zijn we in Vegas waar men nooit slaapt en dus ook 24/7 eten kan vinden. We steken de straat over en duiken het casino van MGM Grand in. Na wat dwalen en verdwalen vinden we de foodcourt en stellen ons tevreden met een simpel stuk pizza.

Daarna testen we ons geluk door te gokken aan de slotsmachines en het is mijn lucky day today, want met de eerste dollar die ik in de slots steek, heb ik al direct prijs en verdubbel het tot 2$.

Gebeten door de gok microbe spelen we natuurlijk verder en slaag ik erin om met die ene dollar een eindtotaal te halen van 27$.

Is het de vermoeidheid dat ervoor zorgt dat we nuchter blijven en zo slim zijn om onze winst te cashen, who knows??! Maar ik verlaat met het begin van mijn fortuin het casino en heb in 5 minuten tijd onze hotelkamer half terugbetaald (dank u priceline). Q, Lynn en Inge testen ook hun geluk aan de slots, maar hebben minder geluk en we gaan 3 dollar armer om 4am slapen.

Leen: Just got lucky @ slots MGM Grand Las Vegas: bet $1, cashed $27... The beginning of my billionaire dream??! July 30 at 3:00am

Zaterdag 30 juli 2011 Dag 7: Las Vegas - San Francisco

Na een wel hele korte nachtrust gaan we brunchen in Little Saigon, Vegas. Q leert ons kennismaken met Vietnamees eten, zo krijgen we onder andere 'pho' voorgeschoteld, een noedelsoep gemaakt met vleesbouillon en met stukken vlees of kip in (en soms ook ingewanden en minder smakelijke zaken zoals pezen en andere organen). We laten het ons smaken!
Om 2pm beginnen we aan de lange rit naar huis. We willen perse naar huis, want missen toch zo stilaan onze ventjes :)

Zonder het te beseffen, stoppen we in Baker, thuis van de grootste thermometer ter wereld, en we zijn niet zeker of we een glimps hebben opgevangen ervan of niet. Pas later valt onze eurocent/dollarcent als we erover lezen in de lonely planet...

Tijdens de lange rit in de auto proberen we om de tijd te doden om aan Q, die francaise is, nog wat nederlands aan te leren om een goede indruk te maken op haar man...
We leren haar de zeer nuttige zin: "ik heb je gemist en ik ben geil" :)) aan en blijven oefenen om de uitspraak goed te krijgen totdat we de slappe lach krijgen. Q probeert om ons ook wat Vietnamees te laten spreken, maar dat is toch nog tien keer moeilijker dan Vlaams en ik kan het echt niet meer herinneren wat en hoe ik het moet uitspreken.

We komen om middernacht toe en zijn blij om onze ventjes terug te zien. Het was een leuke roadtrip en ik denk nog steeds met een glimlach terug naar de zotte dingen en gekke discussies die we hebben gehad :)

Blijkbaar had ons nederlandse zinnetje niet direct het gewenste effect aangezien ze het lichtelijk anders heeft uitgesproken :).

Q: "Ik hep je humist and ik ben geell... it's the only sentence I was taught in dutch on a road trip with some flemish crazy girls...

girls roadtrip part 2: Surfin' & Red Rocks

Vervolg girls roadtrip juli 2011

Dinsdag 26 juli 2011 Dag 3: Los Angeles - Barstow

Het enige wat Inge zeker wou doen, was eens surfen in California, dus we trekken deze morgen naar Manhattan beach op zoek naar surfboardrentals en eventueel iemand die wat les kan geven. We hebben geluk, op de parking staat er een busje waar we kennismaken met een paar surfinstructoren en nadat hij ons (Lynn en mij) heeft overtuigd om ook eens te proberen, hijsen we ons tegen 11u30 in een wetsuit want het water van de pacific ocean is verdomd koud en staan we klaar om onze eerste surfles van ons leven te krijgen. We krijgen Q niet zover om ook te proberen en terwijl zij op bezoek gaat bij een vriendin hier in LA, zijn wij gereed voor een paar uur "surf & fun" ?!

Ik heb eerder wel al aan windsurfen en zeilen gedaan, maar surfing stond nog niet op mijn palmares. We krijgen eerst de hele uitleg op het droge en oefenen al een paar keer om recht te staan op de surfplank en genieten ondertussen ook van het mooie uitzicht ;)

Daarna is het tijd voor het echte werk en duiken we de zee in. De golven zijn toch wel redelijk stevig, en we ervaren allemaal al snel wat voor kracht er achter zo'n golf zit en belanden 'in de wasmachine'. Uiteindelijk worden we door de lokale baywatch hunk aangemaand om wat verderop naar een veiligere plek te gaan en lukt het ons om toch al half knielend, half staand op onze plank een paar golven te nemen.

Om de beurt peddelen we naar onze surfinstructor ( a real cutie, but forgot his name!) die ons helpt om op de juiste moment de golf te proberen nemen en na een aantal keren lukt het ons allemaal om toch minstens 1 keer rechtop te staan en tot het strand op een golf te 'rijden'. Het is echt vermoeiend al dat peddelen, maar het loont zeker de moeite en het is ook wel cool/exciting om plots, 2m van je surfplank een zeehond zijn kop te zien bovensteken en nieuwsgierig naar je te zitten staren (gelukkig is het een zeehond en geen haai), om dan de volgende moment een 2m hoge golf over je heen te krijgen en compleet gedesorienteerd aan te spoelen op het strand met het surfboard hangend aan je been :)

We overleven allemaal de eerste surf experience en zijn blij dat we ons toch hebben laten overtuigen!

Lynn: First time surfing in LA at Manhattan beach next to a seal! Alive and standing! It was really unique, our instructor said that they normally don't come so close. 

Leen: Had her first surf lesson @ Manhattan beach, California and enjoyed it!!

Van al dat surfen hebben we honger en vooral veel dorst gekregen, dus wanneer Q tegen 2u30 ons komt oppikken, zien we scheel van de honger en informeren nog snel bij de surf locals waar we een stevige sandwich kunnen vinden. Op aanraden van een hawaiiaan komen we in Slopeys surferbar terecht, een relaxe oase met veel orchidees waar er ook nog eens lekker broodjes op de menu staan. We spelen snel ons broodje naar binnen en trakteren onszelf op een verdiende milkshake alvorens eens te overleggen waar we nu naartoe gaan.
We beslissen dat we de kust beu zijn en wat rode rotsen willen zien, dus zetten we koers naar Sedona, AZ, 500 mijl verder, een dikke 8 uur rijden. We rijden al een aantal uur om LA uit te geraken en na een stop bij de In&Out burger, bollen we verder (zodat de rit van morgen wat minder lang zal zijn) en zoeken ondertussen een goedkope hotelkamer op onze smartphones totdat we uiteindelijk in Barstow terecht komen. Deze keer scoren we een kamer voor 60 dollar via Hotwire.

Woensdag 27 juli 2011 Dag 4: Barstow - Sedona

Vandaag hebben we nog een heel eind te rijden voordat we in de late middag toekomen in Sedona. Het merendeel van de dag spenderen we in de auto, maar hoe dichter we bij Sedona komen, hoe interessanter het landschap wordt. We eindigen met de scenic drive door Oak Creek Canyon die ons tot in Sedona brengt. Het landschap heeft hier veel weg van Monument Valley, met al die rode buttes en mesa's, en persoonlijk vindt ik het eigenlijk nog mooier en groener dan het bekendere Monument Valley.

Aan het einde van de scenic drive, komen we in het centrum van Sedona terecht, waar we wat eten en dan rondslenteren in de souvernirswinkeltjes. 's Avonds vinden we gelukkig direct plaats op de camping aan Cave Springs in Oak Creek Canyon en we gaan volledig voor het kampeergevoel en slagen erin om spaghetti van scratch te maken op een gasvuurtje met 2 potten EN om zonder enige hulp van het andere geslacht een stevig vuurtje in gaan te steken. Girl Power!

Donderdag 28 juli 2011 Dag 5: Sedona

We blijven nog een dagje langer in Red Rock country. Via de Boyton pas scenic drive rijden we tot aan Fay canyon, waar we van plan zijn om een hike te doen van een kleine 1.1 mijl met als einddoel een natuurlijke arch. Het is vandaag enorm warm en onweerachtig, af en toe vallen er een paar druppeltjes, maar gelukkig krijgen we geen bliksem of stortregen over ons heen. Wanneer we toekomen aan het trailhead van Fay canyon, klaart het gelukkig op en we beslissen van toch de wandeling te maken. We bereiken snel het einde van het pad: duidelijk aangeduid met een bordje: end of trail :), maar volgens de beschrijving van de hike, zou er nog een zijtak moeten zijn die naar een verborgen arch gaat. We wandelen, al zoekend naar het trail, terug richting parking en zien dan plots een hoopje stenen die een kleine boog en pijl voorstellen. Hier moet de aftakking zijn. En inderdaad, na een korte klim staan we plots onder Fay arch.

Eenmaal terug aan de auto, besluiten we om nog een stukje verder de scenic drive te volgen en slagen de Red Rock loop in om de bekendste rotsformaties rondom Sedona te zien zoals the Teacup, Devils bridge, Chimney rock en Cathedral rock.

We kunnen het ook niet laten om even van de verharde wegen af te rijden en de kwaliteiten van onze disco-SUV te testen. In begin valt het nog mee en rijden we vlotjes hotsend en botsend over de rode dirtroad, maar dan wordt het plots veel uitdagender met diepe putten en steilere hellingen en wanneer we even informeren bij de andere jeeps (die veel hoger zijn en speciaal uitgebouwd zijn) over wat er ons nog te wachten staat, besluiten we om toch maar rechtsomkeer te maken op aanraden van de locals :)

We overnachten in een motel in Sedona zodat we goed uitgeslapen zijn want morgen vatten we de terugweg aan naar de bay area met nog een laatste stopplaats: de Grand Canyon.

TO BE CONTINUED

girls roadtrip part 1: pacific highway

van 24 juli tot 30 juli ga ik met een paar belgische vrouwen op "girls-only" roadtrip.

Lynn (Belgica) heeft haar zus op bezoek en wilt haar een goede eerste indruk geven van California. Spijtig voor haar kan haar vriend niet mee, waardoor het plan wat aangepast wordt en ze Quyen, Sabine en mij uitnodigt om mee te komen. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen!

Het is allemaal nogal last-minute en we zijn van plan om deels te kamperen en deels ons geluk te proberen op de nieuwe online sites zoals priceline en hotwire waar ge hele goede deals kunt krijgen.
Op voorhand hebben we via priceline al zitten bieden voor een auto voor de roadtrip en we slagen erin om een hele goede prijs te krijgen voor een SUV.

Vlak voor we vertrekken, krijgen we spijtig genoeg te horen dat Sabine ons niet kan vergezellen, zij heeft een werkaanbieding gekregen en moet meteen beginnen. Heel goed voor haar, iets minder plezant voor ons aangezien we haar leuke opmerkingen en aanstekelijke lach zullen moeten missen.

Dat maakt dus dat we met 4 op roadtrip vertrekken in een ruime SUV die we de dag ervoor in Oakland gaan oppikken. Het is de Ford Edge, een splinternieuw model met nogal veel toeters en bellen, we noemen het de discomobiel want het heeft een geWELDIGe geluidsinstallatie (via bluetooth kunnen we onze iphone linken) en zelfs het ambiance light in de auto kunnen we veranderen van kleur!

Zondag 24 juli 2011 Dag 1: Bay area - Cambria

Nadat we de auto hebben volgeladen in Mountain View en Q hebben opgepikt aan het station, zetten we koers naar Monterey. We zijn van plan om op ons eigen tempo de pacific hwy 1 richting Los Angeles af te rijden. Op deze trip willen we zeker stoppen aan het strand in LA, want Inge, de zus van Lynn, wilt zeker eens surfen, voor de rest is alles nog mogelijk.

Tegen de middag zijn we in Monterey en genieten van een picnic met zicht op de baai van Monterey. Daarna rijden we verder langs de kust en we hebben heel veel geluk want er is totaal geen mist, wat uitzonderlijk is in de zomer. Bovendien staan de wildflowers nog in bloei wat voor mooie scenery zorgt als we de Big Sur sectie afrijden.

We houden even halt aan Garrapata state beach, stoppen natuurlijk ook aan de bixby bridge en wandelen ook even naar de alom bekende waterval in Julia Pfeiffer Burns SP. We krijgen bijna een hartaanval als we merken dat Lynn haar fototoestel nog op de motorkap ligt terwijl we al aan het rijden zijn, maar gelukkig kunnen we bij de volgende pull-out aan de kant gaan om snel het fototoestel te recupereren voordat het van de motorkap afschuift... Pffieuw, de roadtrip is goed begonnen!

Voor valavond arriveren we in San Simeon en zijn toch fameus moe en beetje mottig van de bochtige weg. We stoppen nog even om de elephants seals te bekijken die hier met honderden op het strand liggen en beslissen om op zoek te gaan naar de dichtsbijzijnde kampeerplaats. We hoeven niet ver te zoeken, want enkele kilometers verder ligt er een camping in het San Simeon creek State Park en we hebben geluk om nog een mooie spot vlakbij de douches te vinden op een zondagavond. We hebben 2 tentjes mee en die zijn in no-time opgezet, maar we hebben niet gedacht aan eten en hebben niks bij. Er is ook geen enkele supermarkt in de buurt, dus gaan we in Cambria op zoek naar een restaurant dat nog open is rond 21u en lekker eten serveert. Uiteindelijk belanden we in een visrestaurant en doordat we met 4 vrouwen zijn, krijgen we meteen aandacht van de mannelijke gasten die ons aanraden van de zalm te proeven (uitstekende suggestie) en we worden ook nog getrakteerd op een hele goede fles rode wijn van de streek (we zitten hier in de Paso Robles area).

Maandag 25 juli 2011 Dag 2:  Cambria - Los Angeles

Het duurt even voor we weer op weg zijn en tegen de middag komen we toe in San Luis Obispo. We kuieren even door downtown, doen wat aan windowshopping en ontdekken zelfs een Belgisch frituur in San Luis Obispo, maar helaas heeft hij ook nog de belgische gewoontes en blijkt dat maandag zijn sluitingsdag is.
Na nog een snelle stop bij een lokale chocolatier en nog wat klerenwinkels, kruipen we terug de auto in om toch nog vandaag in Los Angeles te geraken, we hebben nog zo'n slordige 200 mijl (4u rijden) voor de boeg.

Onderweg amuseren we ons rot met het bieden op sites en proberen het systeem te manipuleren om toch een schappelijke prijs te krijgen op een goede locatie want we zitten 'on a tight budget' en hebben al wat uitgegeven tijdens het shoppen :). We belanden uiteindelijk in LA aan Manhattan beach in een van de Inns van de Marriott keten. Al bij al niet slecht. Na een verkwikkende douche, besluiten we nog een stapje in de wereld te zetten en volgens de reisgids moeten we daarvoor op Abbot Kinney boulevard aan Venice beach zijn.
Zou het zijn omdat het een maandagavond is, want er is totaal niet veel open en we belanden uiteindelijk in de enige plaats waar er nog teken van leven is, Hals bar & grill, waar we getrakteerd worden op live jazz performance met een geweldige vioolspeler: Lee England Junior



TO BE CONTINUED

Bezoek Jürgen en Regina

Tijdens de zomermaanden mogen we weer bezoek verwachten. van 18 tot 21 juli krijgen we Jürgen en Regina over de vloer. Ze hebben een hele rondreis gedaan van een 3tal weken samen met Regina's zus en vriend en ze eindigen hun roadtrip met een aantal dagen in San Francisco.

Het is een blije weerzien op maandagavond en we pikken ze op in downtown om samen sushi te gaan eten. Daarna laten we ze al de skyline van San Francisco by night zien vanaf treasure island, waar we helaas een dik uur voor in de file staan op de baybridge aangezien de baseballwedstrijd van de Giants ook juist afgelopen is.

dinsdag 19 juli 2011

Vandaag speel ik weer tourguide en laat ze San Francisco zien vanuit de auto. We beginnen in downtown aangezien ze daar in de jeugdherberg zitten en we nog even willen afwachten of de mist zou wegtrekken.

De brug is totaal niet te zien vanaf Coit tower en zelfs wanneer we vlakbij de brug komen, vallen enkel de 2 pilaren te zien. We besluiten om dan maar de auto te parkeren aan het vistapunt en een kleine wandeling te maken over de brug om ze toch een beetje te kunnen zien van dichtbij.

We hebben veel geluk want tijdens onze wandeling over de Golden Gate brug, trekt de mist even op en krijgen we de brug dan toch helemaal te zien. We nemen onze tijd om naar de overkant te wandelen en onderweg de vele waarschuwingsborden te lezen. Zoals ik in mijn blogpost over de GGB al had vermeld, is dit een van de populairste plaatsen om af te springen.

En inderdaad als ge in het midden naar beneden kijkt, is het een heel eind naar beneden. Gelukkig zijn wij nog niet van plan om over de reling te kruipen. Maar met het naar beneden kijken, spotten we wel een aantal zeehonden die aan de voet van de brug rondzwemmen.

In het midden van de brug, kunt ge de dikke kabel op ooghoogte zien hangen en beseft ge pas hoe dik en sterk deze kabel wel niet moet zijn om het wegdek te dragen.

Terwijl mijn vier gasten verder wandelen naar de overkant, maak ik rechtsomkeer om de auto te gaan halen om ze aan het vistapoint op te pikken. Wanneer ik terug aan de auto sta, nog geen 10 minuten later en nog eens over mijn schouder kijk, is de brug volledig te zien! Zo ziet ge maar dat timing belangrijk is in de zomer als ge een glimp van de brug wilt opvangen.

Eenmaal aan de overkant, begint de mist terug op te komen en de helft is al niet meer te onderscheiden wanneer we met de auto terug naar de SF kant rijden. We vervolgen onze rondleiding met de rest van de 49 scenic drive, en als ik in de achteruitkijkspiegel kijk, is de brug weer volledig in de mist verdwenen.

Na deze overdosis 'rode brug', laat ik hun achter aan de jeugdherberg en gaan ze de volgende dag op hun eigen de rest van San Francisco verkennen en bezoeken ze Alcatraz.

donderdag 21 juli 2011

Op de laatste dag van hun verblijf in de US, komen Jürgen en Regina bij ons thuis op bezoek om eens met eigen ogen te zien waar wij tegenwoordig wonen. Ze zijn het koude mistige weer in San Francisco na 2 dagen al beu en zijn blij dat hier in Palo Alto de zon schijnt en ze voor de eerste keer dit jaar kunnen barbecueën.

Op de middag wandelen we over de campus van Stanford en neemt Olivier even de tijd om een rondleiding te geven. We eindigen met een culturele noot door te passeren langs de Rodin sculpture garden en zetten ons dan neer op het terras aan het museum voor de nodige verkoeling en hydratatie.

Tegen de avond, spreken we af met Johan en Yves, de andere belgen hier in Oak Creek om samen de nationale feestdag te 'vieren' met een poolside barbecue. Moe en volgegeten, brengen we hen terug naar San Francisco en nemen afscheid aan de cheesecake factory, hun laatste stop op de checklist :)

Yosemite NP: a deadly place?

Vandaag komt Yosemite NP slecht in het nieuws, er zijn 3 mensen gestorven nadat ze over de Vernal waterval gegaan zijn:

Door de harde winter en de recordflow tijdens de lente van de watervallen zijn er dit jaar al minstens 8 doden gevallen in Yosemite nationaal park. Meestal gaat het om ongelukkige omstandigheden of fouten van onvoorbereide toeristen die in de natuur hard worden betaald, zoals struikelen en ongelukkig vallen op een rotsblok...maar deze spant de kroon qua stommiteit

Zo zouden deze drie mensen aan de top van Vernal fall over de reling gekropen zijn, 7m van de rand, en in het kolkende water gaan staan zijn voor een mooie foto... (ge hoort het al aankomen)...Ze werden door mensen aan de kant gewaarschuwd voor het gevaar en er werd gesmeekt om terug te komen, maar deze raadgevingen werden genegeerd want zo'n coole fotogelegenheid kunt ge toch niet laten passeren...

Moeder natuur hield er een ander mening op na en bij het terugklauteren naar veilige grond, gleed een van hen uit, verloor grip door de sterke onderstroom en de anderen doken tevergeefs achter de persoon om die proberen te redden... Samen werden ze in een paar seconden over de edge getrokken door de sterke stroming, om na een val van 317ft (97m) te pletter te storten in de pool onder de waterval, om vervolgens meegesleurd te worden door de Merced river. De lichamen zijn nog steed niet teruggevonden.



Als men al eens boven aan Vernal fall heeft gestaan aan dit uitkijkpunt, weet ge dat dit een fameus tarten van het noodlot was om over de reling te kruipen en dat ge goed gek moet zijn om daar uberhaupt in het water te gaan staan, en vooral niet in de lente wanneer het water hier aan een immense snelheid en kracht naar beneden dondert (mijn conclusie/mening is misschien een beetje hard en wreed maar dit zijn de perfecte kandidaten voor nominatie voor de Darwin awards... out of the gene pool, hoe dom kunt ge zijn...)

Nochtans als men goed op voorhand plant en wat opzoekwerk over het misttrail doet, krijgt men deze info mee (interessant boek trouwens dat helaas een dringende update nodig heeft met een extra hoofdstuk van 2011 alleen al):

Readers of the morbid yet mesmerizing Off the Wall: Death in Yosemite will be aware of the surprising fact that more people die on the Mist Trail than almost anywhere else in Yosemite. It's not the waterfalls or the cliffs that are the culprits; it's the current. The river here apparently looks much less dangerous than it actually is. Typically, a hiker slips into the water and finds the current too strong to overcome, then gets swept to a regrettable death somewhere downstream. So please be careful when you're near the river.

Meer info over dit accident in volgende nieuwsberichten:
You tube - ooggetuigen vertellen hun ervaring
Yosemite: 3 presumed dead, swept over Vernal Fall - SFGate.com
Three Visitors Swept Over Vernal Fall in Yosemite National Park - press release NPS website

een dag ervoor stierf een familie in India na een gelijkaardig accident en hiervan zijn beelden gemaakt en te zien op YouTube ! Hier wordt nog eens duidelijk wat voor een immense kracht er in snelstromend water zit en hoe gevaarlijk het kan zijn. (curieuzeneuzen en ramptoeristen klik hier Niet voor gevoelige kijkers!)

Verder staan de kranten de laatste tijd ook weer vol over rescue acties op Half Dome, de populairste hike in Yosemite NP, omwille van uitschuivers en gestrande wandelaars tijdens onweders... Wat vooral opvalt in al deze artikels is het feit dat ondanks de beperking van het aantal hikers op het trail met een permit, er toch nog heel veel onvoorbereid het laatste stuk aanvatten en vast komen zitten tussen de kabels.

Het ergste is dan nog het feit dat ze zonder aangepaste kledij en sommige zelfs op flipflops 'the face' beklimmen! Levensgevaarlijk op graniet dat tijdens een regenbui spekglad wordt... (Need I say more)

Zelf hebben we de mogelijkheid nog niet gehad om Half Dome te beklimmen, maar ik word al nerveus van het kijken naar de klimmers met een verrekijker vanop Olmsted point.  En het gaat er bij mij echt niet in dat ge zo nonchalant / onverantwoord risico neemt met uw eigen leven, ookal wordt ge op de top beloond met een mooi uitzicht en kunt ge fier zijn op uw prestatie van het beklimmen van het icoon van Yosemite...

Maken al deze ongelukken Yosemite een dodelijke plaats om naar toe te gaan? Neen!

Het is nog steeds een stukje wildernis en de natuur heeft zo zijn grillen, maar de meeste voorvallen gebeuren omwille van slechte voorbereiding, onwetendheid en te weinig ontzag voor moeder natuur...

O ja, bij deze wou ik toekomstige bezoekers niet verontrusten, verre van! Deze post is eerder bedoeld om te waarschuwen voor de gevaren die gepaard gaat met het bezoeken van een van de mooiste parken in het Westen van de USA en om het beetje gezond verstand in jou wakker te schudden :)

Zelf zullen we nog meerdere malen naar Yosemite gaan (Half Dome staat nog steeds op ons verlanglijstje) en zeer zeker ook nog het misttrail bewandelen met goede wandelschoenen, een trui en regenjas in de rugzak, voldoende eten en water in onze camelback... en niet te vergeten, verscholen onder een pet, afgeschermd van de brandende zon: 'ons gezond verstand ' :)

UPDATE OKTOBER 2011:

Eind juli steeg het dodental al naar 14, evenveel als normaal in een volledig jaar en tweemaal hoger dan in het normale zomerseizoen...
Bron: LA Times -Yosemite deaths highest in recent memory

Eind augustus staat de teller op 17 doden en werd 1 van de 3 lichamen teruggevonden. Rangers zetten extra informatieposten op aan het begin van misttrail, om toeristen te waarschuwen voor de verborgen gevaren (en om uit te leggen dat het trail niet doenbaar is op flipflops!).
Juli was met ong 730.500 bezoekers, een van de drukste periodes sinds 1985 en dit komt vooral doordat het park een populaire bestemming was omwille van de uitzonderlijke sneeuwval en hoge waterstand van de watervallen dit jaar.
Bronnen: CNN US -Yosemite records 17th death in an unusually fatal year
USAtoday.com -2011 shaping up as deadliest year in recent memory at Yosemite National Park

Voorlopig staat de teller van 2011 op 18, maar met de komende winterstormen in oktober/november zou dit nog eens omhoog kunnen gaan.

Als afronding van mijn betoog: Het artikel en blogpost in de NY Times beantwoordt volledig de vraag in deze posttitel... en geeft ook een goed overzicht van de gebeurtenissen dit jaar en een mogelijkse verklaring voor de stijging van het aantal doden.
At Yosemite, 18 Reminders of Dangers of the Outdoors - NY Times
National Parks Aren't Theme Parks - NYTimes.com

Camping Yosemite part 2: Glacier point road

Zondag 17 juli 2011

's Morgens worden we wakker in onze tent en is het ijskoud! De Tuolumne Meadows campground ligt op 8,600 ft (2,600 m) hoogte, maar we hadden niet gedacht van vries temperaturen te hebben in juli! Er ligt zelfs een laagje ijs op de auto. We trekken snel al onze kleren aan die we bij hebben en ik ben blij dat ik eraan gedacht heb om muts en handschoenen mee te brengen.

We haasten ons naar het visitor center om lekker op te warmen en ondertussen info te verkrijgen over wandelmogelijkheden rondom Tuolumne meadows. Al snel blijkt dat de meeste trails nog grotendeels met sneeuw bedekt zijn en wij hebben nu niet bepaald goede orientatie skills in dat wit sneeuwlandschap. We beslissen dan maar om onze focus naar de andere kant van het park te verleggen en rijden helemaal naar Glacier point road. Olivier is hier nog niet geweest en persoonlijk vind ik dat ge hier de beste zichten op de vallei en vele features van het park hebt en hier zijn we zeker dat alle sneeuw weggesmolten is.

We rijden tot aan de Sentinel Dome trailhead. Hier vertrekken er meerdere trails naar onder andere Taft point en Sentinel Dome. Aangezien we nog wel zin hebben om een heel stuk te wandelen besluiten we van er een aaneengesloten lus van te maken via het pohono trail gecombineerd met een kleine omweg naar Glacier point.

Olivier is nog niet tot aan Glacier point geweest en aan het aantal auto's te zien die verder doorrijden, belooft het daar aangenaam druk te zijn op de parking en lijkt het handiger om te voet tot daar te gaan. Zo plannen we toch nog een stevige wandeling van 8 mijl om een halve dag te vullen.

Taft point / sentinel Dome loop

Hiking loop (7-8 miles) from Sentinel Dome trailhead @glacier point road. First go down to the fissures and Profile cliff at Taft Point, then head back via Pohonotrail to Glacier point. On the way back, climb to the top of Sentinel Dome and go back down to trailhead. Stunning views and fisheye panoramas of Yosemite Valley."beste sightseeing trail in Yosemite"

De twee wandelingen op zich, Sentinel Dome hike en Taft point hike, zijn korte dagwandelingen. Beiden zijn geschikt voor het ganse gezin, jong en oud, in goede of minder goede conditie, ideaal om een eerste indruk te krijgen van Yosemite met al zijn bezienswaardigheden. Wie een zwaardere uitdaging wilt, kan gewoon deze twee wandelingen combineren of nog een langer stuk van het pohono trail volgen.

De wandeling naar Taft Point is mooi, maar het laatste stuk is wel een beetje angstaanjagend voor diegenen onder ons met hoogtevrees. Langs de scheuren in de klif kan je loodrecht 3000 ft naar beneden kijken tot op de bodem van de vallei, wat enige duizeligheid kan veroorzaken. Het uitkijkpunt op Profile cliff is verbluffend en er is gelukkig een vangrail, zodat je zonder teveel risico's te nemen toch zo dicht mogelijk bij de rand kunt staan. Van hieruit heb je een goed zicht op El capitan en het begin van de vallei.

Vanaf Taft point volgen we het Pohono trail richting Glacier point. Onderweg worden we getrakteerd op mooie zichten op Yosemite falls aan de overkant van de vallei en wanneer we aan de voet van Sentinel dome de bocht omgaan, zien we vlak voor ons Half Dome opdoemen.

Het trail loopt vervolgens naar beneden helemaal tot aan Glacier point, waar het, zoals voorspeld, pokkedruk is. Na 5 mijl op de teller, laten we onze voeten even stoom aflaten terwijl we van het zicht op overhanging rock, Yosemite falls, Half Dome, Vernal en Nevada falls vanaf Glacier point genieten.

Daarna klimmen we terug naar de splitsing aan de voet van Sentinel Dome, om vervolgens tot op de top te gaan voor een nog beter zicht om dan terug naar de auto te keren.

De Sentinel Dome hike (vertrekkend van trailhead) is mogelijks de gemakkelijkste wandeling in heel Yosemite met het meest ongelooflijke uitzicht! Natuurlijk is Half Dome hoger en heeft men een beter uitkijkpunt, maar waarom zou men 14 mijl wandelen als 2 mijl voldoende is om een gelijkwaardig en even prachtig uitzicht te krijgen?

Sentinel Dome is een mini-Half Dome zonder kabels, waar geen vergunningen nodig zijn. het 1,1 mijl lange trail is eenvoudig en klimt geleidelijk. Zodra men aan de voet van Sentinel Dome komt, is het een korte klim naar de top. Eenmaal boven aan de top, wordt ge direct overweldigd met een ongelooflijk 360 graden panoramisch uitzicht over de hele vallei en de omliggende herkenbare bezienswaardigheden. Cathedral Rocks, El Capitan, Yosemite Falls, Clouds Rest, Half Dome, Nevada Falls en Vernal Falls kan men allemaal van hieruit waarnemen. Het zicht is zelfs beter dan Glacier point en veel minder druk. In een oogopslag ziet men alles van in de vallei en zelfs in de verte kan men Mount Hoffman, Vogelzang, Mount Clark, Red peak, Echo peaks, Tenaya peak, Mount Lyel, Mount Flores, Banner, Ritter... Met andere woorden de hele high country overzien. Waar anders kunt ge een vista zien zoals deze? Je kan hier zonder problemen uren doorbrengen, genietend van het weidse zicht. Dit is zeker een aanrader!

Na 4u45 hiken met sightseeing, staan we tevreden terug aan de auto. Onze keuze om naar hier te komen, loonde zeker de moeite en het was een perfecte invulling van de zondagnamiddag. We hebben dit weekend onze nieuwe aangeschafte wandelschoenen goed kunnen inlopen met lange dayhikes en ze hebben de test goed doorstaan. We meten de schade op als we terug aan de auto zijn, en buiten wat oververhitte, vermoeide voeten is er niks noemenswaardig te melden.

Rond iets na 5u vatten we de terugreis aan naar de bay area en stoppen nog een laatste keer om de Bridalveil fall te zien zodat we vandaag alle watervallen in 1 namiddag kunnen afvinken van onze To Do / To See list.

Na dit weekend blijven er nog maar 5 parken in Californië over die deel uitmaken van het NPS systeem, waar wij nog niet langs geweest zijn. Met name: Redwoods NP, Lava beds NM, Santa Monica NRA, Channel Islands NP en Eugene O Neill NHS.

Voor meer foto's, bekijk het facebook album Devils Postpile Nm & Yosemite NP camping, july 2011

Camping Yosemite part 1: Devils Postpile NM

Vrijdag 15 juli 2011

De kampeer microbe slaagt weer toe...

Op het internet hebben we nog een paar vrije campsites gevonden in Yosemite NP. We beslissen dus very last minute om dit weekend weer de bergen in te duiken. Het lukt ons om in een klein uurtje tijd in te pakken... gewoon het eten vanuit frigo in de frigobox, wat kleren, wandelschoenen, tentje en slaapzakken en off we go!

Tegen de avond komen we toe aan onze eerste kampeerplaats vlak aan de ingang van het park: Hogdon meadow campground. We hebben veel chance want voor ons draaien er al een paar auto's terug nadat ze te horen kregen dat echt alles vol zit. Gelukkig kennen wij al de truken van de foor en met een reservatie in de hand, zijn we in no time binnen.

Onze campsite ligt wat lager dan de weg, vlakbij de meadow. Nadat we een geschikt plaatsje hebben gevonden voor onze tent (geen evidentie op een helling) maken we nog een korte avondwandeling door de groene alpenwei waar nog veel wildflowers te bewonderen zijn.

We werden op de camping nog eens goed onderricht over beren in het park en ik kan verstaan dat er hier regelmatig eentje wordt gespot. Zo'n groene meadow op deze hoogte is de ideale plaats om als beer te vertoeven en de geur van vlees op de barbecue zal ze zeker aantrekken naar de camping (wat we zelf hebben kunnen constateren vorig weekend). De drukte van de week eist zijn tol en vermits we toch niks kunnen doen eenmaal het donker is, gaan we maar vroeg slapen...

Zaterdag 16 juli 2011

We hebben heel slecht geslapen, onze tent stond toch nog te schuin op de helling en we hebben dus heel de nacht naar beneden liggen schuiven. We pakken snel in en vervolgen onze weg over de Tioga pas. Het is pas de eerste keer dit jaar dat we langs hier rijden sinds de pas terug open is, en het plan is om de Sierra's doorte steken naar Mammoth lakes om daar Devils Postpile National Monument te bezoeken.

De zichten lang de weg zijn zoals steeds weer spectaculair en we houden even halt aan Olmsted point voor het zicht op Half Dome. Rondom ons ligt er niet veel sneeuw meer en Tenaya lake staat veel hoger dan de andere keren dat we hier zijn gepasseerd.

Wanneer we de Tuolumne Meadows campground passeren, zien we dat ook hier alles vol is, gelukkig hebben we weer een reservatie gemaakt voor deze nacht. We stoppen nu niet eerst om onze tent al op te zetten, maar rijden direct door richting Devils Postpile NM. Dit park staat al een tijdje op onze lijst en het is enkel te bereiken via de Tioga pas, anders moet men een te grote omweg maken...
Bovendien is het ook moeilijk bereikbaar doordat de weg ernaartoe nog meer weerafhankelijk is en zelfs later dan de Tioga road opengemaakt wordt. Door de stevige sneeuwval deze winter is de weg naar de Reds Meadow vallei pas op 29 juni open gegaan!
Ieder jaar is er dus maar een kort timeframe van amper 3 maand om dit park te kunnen bezoeken dus willen we er zeker vandaag nog geraken :)

Rond de middag komen we aan het eerste viewpoint in de buurt van Devils Postpile: Minaret Vista. Van hieruit hebben we een mooi overzicht van de bergtoppen die Yosemite NP van Devils Postpile scheiden, waaronder de vrij herkenbare Minarets (uiterst links), Mt Ritter en Banner peak en de Donohue pass en Mt Lyell, de hoogste piek binnen Yosemite NP (uiterst rechts).

We zijn hier juist op de middag ,dus picknicken we hier op een bank, maar de koude bries zorgt ervoor dat we onze broodjes snel naar binnen spelen.

Daarna laten we de auto achter en nemen de shuttle bus van het Mammoth ski resort naar beneden richting de Red Meadow vallei. Vroeger maakte de Red Meadow vallei deel uit van Yosemite, maar na de vondst van goud in de buurt van Mammoth lakes werd het omwille van mijnbouw opportuniteiten onder de bescherming van het nationaal park uitgehaald en later terug beschermd door de creatie van een national monument rondom de Devils Postpile rotsformatie, een basalt formatie van zeshoekige pilaren gevormd door opgestuwd magma.  Vergelijkbaar met de Giant's Causeway in Ierland (die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat).

We blijven op de bus zitten tot aan het ranger station, waar de meeste trails beginnen. Na even snel de map bekeken te hebben, is onze keuze gevallen op de hike die langs de twee belangrijkste toeristische attracties in het park loopt: de devils postpile rotsformatie en de Rainbow falls.

Rainbow Falls trail:

From the Ranger Station, this is a rolling, mostly downhill, 2.5 mile one way hike to Rainbow Falls. hike can be hot and dry in the summer. Devils Postpile trail: An easy 0.4 mile one way hike to the base. The top of the Postpile is another 15 minutes uphill.

In een mum van tijd staan we al aan de voet van de bekende rotsformatie waarnaar het national monument genoemd werd. Het is curieus om deze perfect zeshoekige pilaren zomaar in de natuur te vinden en ge moet het maar weten te vinden, want deze formatie is niet al te groot. We controleren zelf nog eens of al die afgebrokkelde stukken zeshoekig zijn voordat we verder doorwandelen. :)

Tot begin juli lag er nog sneeuw op de trails die wij nu bewandelen, maar vandaag, een paar weken later, is er daar niks meer van te merken, integendeel, het landschap is droog en het is zelfs enorm heet als we door de Ansel Adams wilderness stappen dat vooral uit een verbrand dood bos bestaat.

Het pad loopt geleidelijk aan naar beneden terwijl het de loop van de San Joaquin rivier volgt. Dan uit het niks, stort de rivier een 100ft (33m) naar beneden en hebben we vanaf het trail een machtig zicht op de upper fall met meerdere regenbogen. De redenering achter de benaming van Rainbow fall valt niet erg ver te zoeken. Heel de zomer lang valt er aan de voet van de waterval een regenboog te bespeuren door de invallende zonnestralen op de opspattende watermist, wat garant staat voor een prachtige setting voor  het vastleggen van de ideale watervalfoto.

Ook wij halen onze fototoestel boven en proberen mooie kiekjes te maken vanaf de verschillende viewpoints. We gaan ook tot aan de voet van de waterval via uitgehouwen treden om in de verkoelende mist te staan van de waterval (and just because we can :)).

Het pad loopt nog verder door langs de rivier naar de lagergelegen watervallen, en Olivier gaat nog even verder naar die lower falls (0.5mijl verder), maar komt tot de constatatie dat die niet zoveel voorstellen nadat men de upper falls heeft gezien.

Wanneer Olivier terug boven staat, wandelen we terug richting het begin van het trail langs dezelfde weg. We hebben ondertussen zonder het te beseffen al 5 mijl gewandeld op een warme namiddag, maar bij het passeren van de Devils Postpile, klimmen we nog even naar de top van de rotsformatie om het zeshoekig patroon te zien.

Last minute beslissen we rond 4.30pm nog om de hike naar Minaret Falls als extraatje erbij te nemen om zo alle hoogtepunten in Devils Postpile NM in een keer te hebben gezien. Deze hike is een gemakkelijke wandeling van 1.4 mijl (one way) die naar de iets minder bekende waterval juist buiten het park gaat.  Sommige vinden Minaret Falls mooier dan Rainbow falls omdat dit een brede waterval is die geleidelijk in trapjes naar beneden stroomt en zo een mooie watersluier vormt.

We hebben echter niet veel tijd om aan de waterval te rusten, want we moeten zien dat we de laatste shuttlebus om 6pm niet missen. We zijn op dit late uur blijkbaar toch niet de laatsten die naar hier komen, want we komen een bende Amerikanen tegen die Bud light bierblikjes staan te hijsen aan de voet van de waterval.
We drinken er eerst nog eentje mee voordat we de laatste paar mijl terug naar de bushalte aanvatten. We zetten er stevig de pas in en dat was nodig want nog geen seconde nadat we ons op het bankje aan de bushalte neerploffen, komt de laatste bus er al aan om ons naar boven te rijden richting auto.

Tijdens de busrit naar boven, voelen we dat we toch best wel uitgeput zijn van al dat wandelen gecombineerd met onze slechte nachtrust. We hebben veel meer gedaan dan gepland,  8-9mijl afgelegd en zo in een halve dag heel het park gezien...

We houden een verdiende stop aan Mono Lake om een hamburger te verorberen, terwijl de ondergaande zon prachtige kleuren werpt op het meer. In de avondschemering leggen we het laatste stukje af tot aan de Tuolumne Meadow campground en zetten snel onze tent op

TO BE CONTINUED