Het belooft dus druk te worden en het weer zit ook mee, want voor heel California worden er tropische temperaturen voorspeld (rond de 100F, 35C). We beslissen last-minute om de drukte en de hitte te ontlopen en te profiteren van de extra vrije dag, door nog eens te gaan kamperen en hiken in de bergen. De beslissing werd deels beïnvloed na het lezen van volgende artikel: A Perfect weekend hike for july 4th op de website van de Sequioa park foundation...
Deze hike en kamperen in de Mineral King area van Sequioa NP leek ons de perfecte invulling van het Independence Day weekend.
Vrijdag 1 juli 2011
We informeren nog even rond bij de andere Belgen die deze zomer op campus blijven en uiteindelijk gaan Dominique en Stephanie mee. Tegen 16u hebben we iedereen opgepikt en is alles ingeladen.
We hebben geen kampeerplaats gereserveerd en hopen van nog ergens eentje te vinden, maar dat is vrj risky tijdens het 4th of july weekend, waarbij alle Amerikanen een dagje vrijaf hebben en dit traditioneel vieren door massaal te gaan kamperen, maar we nemen het risico en rijden alvast richting de Sierra's.
Tegen 9pm komen we toe aan de ingang van Sequoia nationaal park, waar er in het groot een bord hangt dat in koeien van letters vermeldt dat alle campgrounds vol zijn. Ook aan het begin van de Mineral King road staat er aangegeven dat er geen plaatsen meer beschikbaar zijn (alhoewel dit eerder luiheid van rangers is want vermoedelijk waren er nog wel plaatsen beschikbaar). Van hieruit is het nog 25 mijl over een bochtige bergweg tto Mineral King en we beslissen om niet in het donker nog een dik uur rijden, om tot de constatatie te komen dat er geen plaats is en we helemaal zouden moeten terugkeren...
We beginnen dus maar te zoeken naar een hotelkamer in Three rivers, het dichtsbijzijnde dorpje aan de ingang van het park. Uiteindelijk vinden we nog een betaalbare kamer en springen rond 11pm nog even in het zwembad, want het is nog steeds broeiend warm (90F om 23u, dat belooft voor de rest van het weekend).
Het voordeel van nog een nachtje in de beschaving te zitten, is dat we nog even internet kunnen checken via de WiFi van het hotel. Zo komen we te weten dat Anneleen en Raf ook van plan zijn om naar Sequioa te komen, maar vanaf dat we in Mineral king zitten is er geen bereik meer en kunnen we niet afspreken. Hopelijk hebben zij evenveel geluk als ons in het vinden van een kampeerplaats...
(lees hun verslag van dit weekend op hun blog)
Zaterdag 2 juli 2011
's Morgens rijden we verder naar Mineral King, een alpine vallei gelegen aan de zuidelijke grens van Sequoia National Park. Na een dikke 1,5u over een stevige klimmende bergweg te kronkelen (die van 1,146ft / 357m tot 7,800ft / 2431m stijgt), bereiken we Cold Springs campground waar er nog meerdere plaatsen vrij zijn. We zetten dus maar snel onze tent op en bekomen even van de lange misselijkmakende rit.
Vanuit het dal, vertrekken er verschillende trails naar een aantal kleine bergmeren, en we besluiten om nog een korte dayhike richting Eagle Lake te ondernemen. Het trailhead ligt een mijl verder, maar vanaf onze campground loopt er een trail naar daar, dus we laten de auto afkoelen van de stevige klim en wandelen via de Kaweah river naar het begin van de hike.
De route naar deze beide meren volgt hetzelfde traject gedurende de eerste 2 mijl geleidelijk aan stijgend langs de westkant van de Mineral King vallei. Wanneer men aan de onderste rand van het Eagle Basin komt, splitsen de paden. Het linker trail gaat naar Eagle Lake, een door gletsjers uitgesneden 'tarn' (een meer in een keteldal) dat nog 1,4 mijl verder ligt. Het rechter pad eindigt bij Mosquito Lake 1,6 mijl verderop.
Eagle Lake, een populaire weekend backpacker bestemming, is gemakkelijk te bereiken via een van de makkelijker routes in de Mineral King area. Tis te zeggen: 'Relatief gemakkelijker': 2200 ft stijgen op hoge hoogte over een afstand van 3,5 mijl is op zijn zachtst gezegd een goede workout!
Tijdens het begin van de wandeling krijgen we een prachtig overzicht van de Mineral King vallei en crystal creek, waar er nog stevige watervallen zijn door het nog steeds smeltende sneeuwpak. Daarna beginnen we aan de echte klim.
Halverwege het pad naar Eagle Lake spotten we 2 herten en komen we ook de eerste plekken met sneeuw tegen. Wanneer we in Eagle Canyon komen is er enkel nog sneeuw en moeten we zoeken naar het trail.
We steken het riviertje over en proberen het zo goed als mogelijk te volgen in de sneeuw. Uiteindelijk komen we toe aan een meadow, waar we halt houden en de kaart bestuderen. We besluiten om terug te keren, verderop ligt het hele trail nog onder de sneeuw en het is al laat aan het worden (voorbij 4pm). We moeten nog een heel stuk terug naar beneden en we zijn toch ook al moe...(achteraf bekeken stonden we eigenlijk zo goed als aan Eagle Lake, maar met de sneeuw leek ons dit toch nog te ver en te lang duren).
Op de terugweg staan we nog even oog in oog met een hert en houden dus maar een fotoshoot, totdat het dier beslist rustig verder te zoeken naar eten. Olivier is echter voort gewandeld en we moeten ons haasten om hem in te halen en terug te vinden in de sneeuw, om er zeker van te zijn dat we nog op het trail zitten.
Wanneer we toekomen aan de parking bij het trailhead, zijn we te moe voor het laatste stukje te wandelen. Steph en ik versieren een lift terug naar de kampplaats.
We zijn blij dat we niet met onze auto tot op de parking gekomen zijn, want het blijkt hier te krioelen van de marmotten, die verlekkerd zijn aan rubber en dus de tubes van de motor kapot durven te knagen. We zien op de parking rare constructies, zo zijn er auto's volledig ingepakt in een 'bache' of omzoomd met kippengaas :) om de marmotten weg te houden vanonder de auto. Gelukkig hebben we op de camping een mijl verder hier geen last van (maar daar zitten wel weer andere dieren, lees verder)...
Nadat het vriendelijk koppel hun auto heeft gecontroleerd op mogelijk schade en voor de zekerheid de remmen nog eens goed getest hebben, worden we aan onze tent afgezet en krijgen nog gratis brandhout erbovenop. We komen iets eerder toe dan Olivier en Dominique die te voet het laatste stuk hebben afgelegd.
We hebben allemaal reuzehonger en gelukkig hebben we gisteren lekker eten meegenomen zodat we geen 25 mijl moeten rijden voor een winkel. Op de menu staan gemarineerde ribbetjes en kip, mmm! We zijn zo moe dat we al om 21u30 onze slaapzak inkruipen en Steph haar eerste nacht tussen de beren kan aanvangen.
TO BE CONTINUED
Geen opmerkingen:
Een reactie posten