Florida part 5: Miami - Palm beach

Woensdag 30 maart 2011

Dag 8, North Miami

We passeren voor een tweede keer aan Biscayne NP. Deze keer zijn we niet te laat, maar we hebben toch weer geen geluk want het snorkelen is afgelast wegens te weinig geïnteresseerden! We laten het snorkelen dan maar voor wat het is en rijden door naar Key Biscayne, waar we een mooi zicht hebben op downtown Miami.

Vorige keer waren we onsuccesvol om hier iets te eten te vinden, maar nu vinden we wel de weg naar  een laat ontbijt in Bill Baggs Cape Florida SP. Na de matige omelet, maken we een kleine wandeling op het strand om het bekende lighthouse te zien.

Tijdens onze wandeling zien we vlak bij de pier aan de vuurtoren een manatee in de zee. Is toch nog altijd bizar om deze beesten te zien zwemmen... In California kijken we er niet meer van op dat je regelmatig een zeehond of zeeleeuw ziet zwemmen, maar een manatee of zeeolifant zijn toch nog iets groter en impressionanter.

Vandaag is een rustige dag en we besluiten om al door te rijden naar onze volgende slaapplaats. Aangezien we het kamperen maar voor bekeken houden hier in Florida, hebben we last-minute een cabin kunnen vastleggen in het Oleta River SP , ten noorden van Miami.

We 'checken in' en kijken eens wat die cabin te bieden heeft, maar buiten het feit dat deze niet zal gaan vliegen in een storm, is er niet veel meer comfort dan gewoon in een tent :). Het is er veel te warm en te muf, ener ligt een plastic matras op een tweepersoonsbed, dus halen we onze slaapzakken uit ons valies en besluiten om de rest van de dag buiten door te brengen.

Het Oleta River SP heeft gelukkig veel te bieden. Er ligt een stukje mangrove en een baai in het midden van Miami en we hebben de mogelijkheid om een kayak te huren om het park te verkennen. We hebben even de tijd om het peddelen te synchroniseren in de mangrove, voordat we in de open baai komen en geconfronteerd worden met veel wind.

Het wordt dus een meer dan actieve workout om tot het onbewoonde eiland te geraken in het midden van de baai. Wanneer we halverwege rondom het eiland zijn en met onze neus recht in de wind zitten, besluiten we om toch maar even aan te meren en uit te rusten op het strand. Het is weer eens een vreemde sensatie om vermoeide armen te hebben, maar nog wel frisse benen. Vanaf het strandje hebben we een mooi zicht op de skyline van North Beach en af en toe vaart er eens een jacht voorbij, terwijl we in een kleine natuuroase zitten.

Wanneer we wat uitgerust zijn, besluiten we om de wind weer te trotseren en terug naar het vasteland te peddelen. Gelukkig hadden we het ergste achter de rug en halverwege krijgen we de wind in de rug en staan we in no time terug aan wal.

We verfrissen ons snel en springen terug de auto in om te gaan eten in South Beach. We belanden op het terrasje van een van de art deco hotels waar we bij een italiaan een immens grote cocktail gepresenteerd krijgen (we zullen maar zwijgen over de rekening die we later gepresenteerd kregen).

Een beetje in de wind, rijden we dan verder naar Key Biscayne voor de derde keer deze vakantie, want we konden het niet laten en hebben nog snel tickets bemachtigd voor de kwarfinales van de Sony Ericsson Open. De belangrijkste reden voor deze splurge is het feit dat we onze landgenote Kim nog niet in actie hadden gezien... en zij speelt vandaag haar kwartfinale tegen Azarenka.

We hebben dus enkel een avondsessie ticket aangeschaft en worden getrakteerd op twee interessante matchen met bekendere namen: Kim Clijsters vs Azarenka bij de vrouwen en Djokovic vs Anderson bij de mannen.

Helaas is Kim niet op haar niveau en gaat ze onderuit met 3-6, 3-6 tegen de latere winnares van het toernooi, Azarenka. Niet echt een schande aangezien Sharapova met 6-1 6-4 tijdens de finale van de baan wordt geveegd (lees hier meer over op de officiële website)

Ondertussen is de nacht neergedaald in Miami, maar blijft het toch nog broeiend warm en maken wij ons op voor de laatste tennismatch van de avond: Djokovic vs Anderson. Aangezien we enkel Djokovic kennen en zijn capriolen wel kunnen appreciëren, is het niet moeilijk om een kant te kiezen en dus supporteren we vurig voor Djokovic zodat hij zijn sterke ongeslagen reeks dit jaar kan verder zetten.

Anderson blijkt een maatje te klein te zijn en de match duurt ook niet lang. Toch worden we getrakteerd op een aantal mooie punten met bijhorende vreugdekreetjes en we vinden het niet erg dat het allemaal snel voorbij is, want we beginnen het tennis stilaan beu te worden en krijgen een klop van de hamer.

Novak stoomt door, maakt zijn ongeslagen reeks nog wat langer en zal later voor een uitverkocht stadium de titel claimen door Nadal in de finale te verslaan. (lees meer hierover op de website).

Samen met de rest van het volk stromen we het stadium uit op weg naar de parking en we doen er nog een dik uur over om tot aan onze auto te geraken... Tegen iets na middernacht komen we toe aan onze cabin in Oleta River SP waar het nog steeds muf en warm is en doen een poging om zo goed en zo kwaad mogelijk op de plastieke matras in slaap te geraken.

Donderdag 31 maart 2011

Dag 9, Palm Beach

Zoals iedere morgen begint onze dag met een zoektocht naar ontbijt, uiteindelijk gaan we maar bij Dunkin donuts bij gebrek aan beter.
Daarna rijden we via de kust naar het noorden, de bedoeling is om vandaag zo dicht mogelijk bij Orlando te geraken, maar onderweg toch nog vanalles te zien. We nemen dus niet de korste en snelste weg, maar volgen de 1A, beter bekend als Ocean drive van Boca Raton tot Jupiter Beach (Palm Beach).

Onze eerste halte houden we aan Red reef beach te Boca Raton. Het plan was om op het strand wat te rusten want het kwik stijgt al weer naar de 33 graden, maar er staat teveel wind en we worden heel de tijd gezandstraald. We zoeken dan maar beschutting om ons boekje te kunnen lezen.

Na een korte siesta vervolgen we onze weg naar Palm Beach. De huizen langs Ocean drive zijn pas decadent, van Boca Raton tot Palm beach ligt er het ene kasteel naast het andere met als toemaatje nog een klein yacht voor de deur en dit alles omzoomd met groen gemillimeterde golfterreinen . Palm Beach noemt niet voor niks de 'golf capital'.

Zo rijden we heel de A1a af tot aan Jupiter, waar we besluiten dat we genoeg decadentie hebben gezien voor een dag en dus nemen we vanaf hier de autostrade richting Cocoa. Onderweg krijgen we te maken met een  mini hurricane, in een mum van tijd is er total darkness en kletterende regen. (chance dat we zowieso op de highway ons dak toedoen voor de felle wind, anders hadden we een gratis douche gehad).

Op het einde van de dag belanden we uiteindelijk in Cocoa, ten oosten van Orlando en ietsje ten zuiden van het Kennedy Space center en Cape Canaveral national seashore waar we morgen naartoe willen gaan.

Florida part 4: the Florida Keys

Maandag 28 maart 2011

Dag 6, The Florida Keys

Vandaag verlaten we het vasteland en gaan via de overseas highway alle kleine eilandjes af van de Florida Keys. Een klein beetje hemel op aarde zo dicht bij de beschaving.

Onze eerste stop houden we bij het John Pennekamp State Park op Key Largo. Aangezien het ons al 2x niet gelukt is om te snorkelen, besluiten we om voor scheeprecht te gaan en boeken bij aankomst een snorkeltour.

Deze keer hebben we meer geluk en we vertrekken met een volle boot naar de rand van het koraalrif om daar een tweetal uurtjes rond te snorkelen en zoveel mogelijk van de onderwaterwereld te zien. Pennekamp werd ons door een aantal mensen aangeraden aangezien het hier zo mooi is en er veel kleurrijke vissen te zien zijn, maar wij zijn toch en klein beetje teleurgesteld of zijn de vissen op verlof?

Wanneer we terug naar de boot zwemmen, zien we toch nog wat waar voor ons geld wanneer er een aantal grote barracuda's onder de boot doorzwemmen. Verder hebben we hier en daar wel een visje gespot, maar ofwel zijn wij onderhevig aan gewenning of hebben we al teveel vissen gezien en zijn we minder gevoelig aan het Wauw-effect, ofwel is gewoon slecht weer, te felle wind of een mindere locatie en is het tien keer mooier wanneer je echt gaat diepzeeduiken aan de buitenkant van het rif... Who knows... Maar we blijven nog wel even ronddobberen in het azuurblauwe water totdat iedereen terug aan de boot is en we weer naar de haven gaan.

In een mum van tijd zijn we weer opgedroogd en rijden we verder tot aan onze camping in Long Key State Park. Een prachtige locatie en we zetten ons aan de eerste picnic tafel in de schaduw om royaal te eten, want na dat snorkelen hebben we echt wel reuzehonger gekregen. Vervolgens zoeken we onze campspot op en installeren onze tent vlak aan het strand met zicht op zee. Dat is nog eens een room with a view (en dat voor een zeer schappelijke prijs :) ).
 

Het is al laat in de middag, maar we besluiten om toch nog helemaal door te rijden over de Overseas highway tot Key West/ Cayo Hueso. Hier gonst het van het volk en we begeven ons naar Sunset pier (what's in a name) om hier de zonsondergang te zien. We kuieren nog even in de buurt van Mallory Square rond om de sfeer op te snuiven en naar wat streetperforming te kijken.

Wanneer de zon begint onder te gaan, stroomt er een massa volk tesamen op het plein (nog nooit zoveel volk gezien om een zonsondergang mee te maken) en staan er velen in de aanslag met hun fototoestel om de exotische  'world famous Key West sunset' op de gevoelige plaat vast te leggen. Aangezien wij kuddebeesten zijn, hebben we maar vrolijk meegedaan en ookal was het volgens de meesten een matige zonsondergang, toch krijgt het nog een beetje 'Pirates of the Caribbean' allures wanneer er een zeilboot in ons vizier voorbij vaart.

Eenmaal als de zon helemaal onder is en de meute begint te vertrekken, zoeken we een terrasje om te eten. We vinden al gauw een Cubaans restaurant "el meson de Pepe" waar het nog gezellig druk is en er een life bandje zuiderse muziek speelt. Ik bestel de mahi mahi die op de menukaart als dolfijn vermeld staat...? Ik heb er zo mijn vragen bij of dit effectief een dolfijn is, maar ach, dan kan ik zeggen dat ik na krokodil en kangoeroe ook eens dolfijn heb gegeten. (na enige opzoekwerk op het internet blijkt er veel verwarring te zijn of Mahi Mahi een dolfijn is, maar de meerderheid beweert van niet).

Tegen 10pm besluiten we om terug tentwaarts te keren en onderweg komen we terecht in een mega onweer dat vanaf Key West stilaan oprukt richting onze camping.

Aangezien het vanmiddag nog broeiend heet was, hebben we de buitentent (rainfly) nog niet over de tent vastgemaakt en dus racen we voor het onweer uit om op tijd bij de tent te zijn voordat alles nat is. Helaas komen we 5 minuten te laat toe  en is onze tent door de felle rukwinden, die het onweer voorafgaan, weggevlogen. We hebben echter nog een beetje geluk dat ze niet in zee is gewaaid, doordat er nog een klein hekje de tent tegenhoudt. Anders konden ze morgen aan de Bahama's een tentje zien voorbij drijven...

In de gietende regen proberen we te redden wat er te redden valt, maar alles is doornat. We doen nog een poging om de tent en slaapzakken te laten drogen in de sanitaire blok, maar er zit uiteindelijk niets anders op dan te slapen in de auto... !!

Zoals ge op de foto's al hebt kunnen zien, is de auto niet echt groot (ford mustang cabrio) maar al bij al valt het nog goed mee doordat we de zetels nog redelijk plat kunnen leggen :). Heel de nacht door gaat het onweer te keer (de naam tropische storm waardig) en zijn er rukwinden die af en toe de auto heen en weer doen wiebelen... Ben ik blij dat we in een auto zitten en niet in een zwevende doornatte tent!

Dinsdag 29 maart 2011

Dag 7, The Florida Keys part 2

's morgens vroeg meten we de schade op en beginnen aan de opruimwerken :) Het is helder blauwe ochtendhemel, geen vuiltje meer aan de lucht en we zetten onze tent terug op in de zon om te laten drogen. Ondertussen luieren we een beetje, lezen rustig een boekje in schaduw en proberen nog een beetje slaap in te halen.

Als alles terug ingepakt is, zetten we koers naar Marathon en Bahia Honda State Park , waar volgens onze travelguide het mooiste strand van de Keys ligt: Sandspur beach. Er staat vandaag nog steeds teveel wind voor te snorkelen of te kayakken dus beperken we ons strandbezoek tot een beachpicnic met sappige watermeloen en mango en plantain chips (Mmmm).

We zijn vandaag niet veel waard door ons nachtelijk avontuur en sloom verkennen we de rest van Bahia Honda.  Om toch even de benen te strekken, maken we een wandeling tot op de oude spoorwegbrug waar we een mooi overzicht hebben op de oceaan, de keys en de lange bruggen die de eilandjes met elkaar verbinden (causeways van de overseas highway).

Na ons niet zo denderende kampeerervaring in Florida, besluiten we om onze room with a view op te geven en te verruilen met een motelkamer without a view. We rijden dus al terug richting Florida City om een motel te zoeken. Achteraf blijkt het een goede keuze te zijn, want tegen de avond begint het weer te onweren. Via het nieuws vernemen we dat aan de Westkust er een kleine hittegolf is (net nu wij er niet zijn natuurlijk) en dat in het Midwesten er abnormaal veel tornados passeren. De weather warnings swingen de pan uit ! In het weerkundige gezegde "Maart roert zijn staart" en " Maartse buien en aprilse grillen" schuilt toch nog enige waarheid...

Florida part 3: NBA Miami Heat

Dag 5, Miami again

Deze morgen rijden we vanuit Florida city naar Biscayne National Park dat hier niet ver vandaan ligt. We kijken er al naar uit om onze flippers en duikbril die we helemaal hebben meegezeuld te kunnen gebruiken om het water wonderland te bekijken. Maar we hebben pech want we komen juist te laat toe om mee te kunnen gaan met de snorkeltour. Er is er wel eentje die in de namiddag vertrekt, maar we zijn eigenlijk de boten stilletjes aan moe en dus besluiten we om de dag in te vullen met de US hwy Q langs de kust richting Miami te volgen.

Tegen de middag stoppen we aan de Fairchild Tropical garden en het Matheson Hammock county park in Coral Gables waar we ons even neerzetten en rustig een boekje lezen of wat zwemmen met zicht op Miami.

Rond 3pm rijden we verder door naar downtown Miami want we hebben voor deze avond tickets om een basketwedstrijd van de Miami Heat te bekijken met de bekende sterren: Lebron James, Chris Bosh en Dwayne Wade... en Olivier wilt zeker niet te laat toekomen dus arriveren we veel te vroeg in de buurt van de basket arena. We rijden nog even een ommetoertje door Little Havana, de cubaanse wijk die in de reisgids wordt aangeprezen als een must-do, maar wij vinden het maar teleurstellend en houden het na 10 minuten al voor bekeken.

Gelukkig vinden we zonder al teveel problemen parkeerplaats en hangen we nog even rond in het bayfront park aan de American Airlines Arena totdat het tijd is om binnen te gaan. Er hangt een leuke sfeer rond de marketplace en jachthaven met live salsa muziek en we eten nog rap bij een mexicaan voordat we de meute volgens naar de ingang van het stadium.

De Miami Heat zijn zeer hot dit seizoen aangezien ze een team bijeen hebben gebracht rond de nieuwe ster Lebron James, die kans maakt om de LA Lakers te verslaan en kampioen te spelen. Echter de tegenstander van vandaag is Houston die niet echt goed bezig zijn en we zien een hele rare wedstrijd met veel ups en downs.

 

Af en toe zien we toch wat mooie acties en stevige dunks, maar Miami speelt slordig en het gaat lange tijd gelijk op. Door het vele balverlies en de snelle wissels, staat het halverwege de wedstrijd al 71 - 68, dit is eerder een eindscore dan een tussenscore tijdens de helft. We kunnen niet klagen want we krijgen tenminste veel punten te zien. De tweede helft zakt het niveau en tempo wat naar beneden, waardoor we wat meer afgeleid worden van het basketbal aangezien er een andere bekende ster gesignaleerd is in de zaal: Roger Federer zit op de eerste rij en ik kan het niet laten om even mijn telezoom van mijn fototoestel uit te testen en een paar kiekjes te nemen!

Na deze welgekomen afleiding, focussen we terug op het einde van de match om te zien dat Miami uiteindelijk toch aan het langste eind trekt. Er was nog even commotie om dat een van de sterspelers: Dwyane Wade zijn enkel omslaagt, maar al bij al viel dit uiteindelijk nog mee.

Eindscore Miami Heat - Houston Rockets: 125 -118
Achteraf blijkt dat we weer een stukje geschiedenis hebben meegemaakt aangezien de big 3 van Miami erin geslaagd zijn om elk 30 punten te scoren in een wedstrijd. Iets dat enkel 1x welgeteld 50 jaar geleden is voorgedaan in de NBA...

Recap ESPN - Miami Heat - Houston Rockets

With the playoffs looming, LeBron James, Dwyane Wade and Chris Bosh are finding a new gear.
And they accomplished something Sunday that hadn't been done in more than 50 years.
Each of them had 30-10 nights -- James with 33 points and 10 rebounds, Bosh had 31 points and 12 rebounds, and Wade shook off a bruised tailbone to finish with 30 points and 11 boards -- as the Miami Heat beat the Houston Rockets 125-119 for their eighth win in nine games.
It was the first time since February 1961 that three teammates finished with at least 30 points and 10 rebounds in a non-overtime game. "Unbelievable," James said. "That's why we get paid the big bucks," Wade said.

Eenmaal terug buiten, zetten we ons nog even neer aan de ingang van het stadium om de grappige reclames en lichtshow van de arena te bekijken en om een beetje op te warmen. Ja inderdaad, binnen stond de airco iets te hard en zaten we met onze trui aan, terug buiten worden we lekker verwarmd door de zwoele 30 graden (ondanks dat het al donker is en 11pm) om vervolgens terug naar Florida city te rijden.
 

Meer NBA basketfoto's zijn te zien in volgend facebook album: NBA 2010 - 2011