witte chokotoffs: they exist!!

Er gingen al lang geruchten rond dat er witte chokotoffs zouden bestaan, maar tot op heden had ik ze zelf nog niet gezien. Ik ben niet snel overtuigd en ben eerder van het type 'eerst zien en dan geloven', maar het feit dat dit snoepgoed zou bestaan, maakte mij toch wel nieuwsgierig.

In 2010 had ik op de website van Cote D'Or ontdekt dat men zich kon aanmelden als proever voor nieuwe chocolade creaties EN bleek dat een van de proefsamples de witte chokotoff was! Spijtig genoeg kon ik enkel deelnemen als ik woonachtig ben in Belgie wat helaas niet het geval is...

Ik informeerde bij andere chokotoff fanaten of zij al eens hadden kunnen proeven van de witte versie, maar ook hier was het antwoord negatief...

MAAR...

Tijdens de feestdagen in Belgie (kerstperiode 2011), was een van mijn eerste acties na het arriveren in de luchthaven om de lokale supermarkt binnen te wandelen om zo snel mogelijk te beginnen met mijn "what to eat when I'm in Belgium" checklist af te vinken en toen ik in de Delhaize in Leuven aan de snoep en koekjes rayon kwam, viel mijn ogen direct op deze zak in promotie...

JAWEL, ze bestaan en ik heb dan ook meteen een zak meegenomen als bewijs voor alle ongelovige Belgen in de bay-area :)

Meteen is ook het mysterie van de witte chokotoff ontrafeld: blijkt dit een speciale editie is die enkel tijdens de kerstperiode wordt verkocht...

Na bijna 2 jaar zoeken, heb ik ze eindelijk gevonden en ge gaat het niet geloven, maar ik heb mij kunnen inhouden en heb de zak toegelaten tot we terug in California waren. (Deels omdat ik geen problemen wou bij de douane met geopende pakjes en deels omdat ik na zolang te zoeken nog wel even kon wachten).

Bovendien is het blijkbaar common knowledge in de familie dat we de echte lekkere Belgische chocolade heel hard missen en ik toch nog steeds chokotoff verslaafd ben, waardoor we veel ingepakte Leonidas pralines, Cote D'Or chocolade, mignonettekes en bouchees als kerstkadootjes kregen.

En heb ook nog ontdekt dat ze in de Colruyt tegenwoordig de ideale chokotofverpakking voor mij aanbieden: een zak van 2,5kg!! daar moet ik toch wel een aantal maanden zoet mee zijn...

De enige vraag die nog bij mij opkwam: hoe ga ik al die kilo's meenemen... ??

Er zat niks anders op dan eindelijk eens een carry-on suitcase aan te schaffen en deze vol te stouwen met al dat lekkers. Had al een deeltje meegegeven in Olivier zijn bagage, maar we zaten beiden nogal dicht bij de limiet van 23kg per valies en bovendien zijn we niet happig om de chocolade tax te betalen! (chocolade tax = met 10 repen chocolade in valies vertrekken en met 9 repen chocolade toekomen na bagagecontrole door TSA)

Na wat gepuzzel was alles in mijn handbagage gestopt en hoopte ik enkel dat niemand deze zou wegen want ik durf zelfs te gokken dat ze niet veel minder woog dan mijn valies van 23kg!!

Ik geraak zonder problemen door de douane in Zaventem, gelukkig heb ik geen vloeistoffen bij ;)

De overstap in Washington DC is ook geen probleem, gewoon even bij de douane verklaren dat ik totaal geen eten bij heb, eens vriendelijk lachen naar de agent en dan rustig mijn koffer vol chocolade zo voor zijn neus voorbij rollen... stel u voor dat ik dat met drugs of een zak vol wapens zou doen hehe.

Maar krijg bij het boarden toch even een kleine paniekaanval wanneer een galante man voorstelt om mij te helpen om mijn luggage in de overhead storage te heffen en ik nog waarschuwend zeg dat die echt wel 'zwaar' is en ik het wel zelf kan (Leen doesn't share chocolate)... stoer als deze kerel zich wilt voordoen, neemt hij toch mijn valies en laat deze bijna vallen op het hoofd van de persoon naast mij... Pfieuw... zag het rampscenario al voor mij van twee mensen die mij vervolgen wegens whiplash en lumbago veroorzaakt door mijn veel te zware valies vol imported goodies! go figure...

de buit is binnen ;) I'm lucky customs didn't search my bag ;)  january 11 at San Francisco international airport

Met deze voorraad moeten we toch wel toekomen tot de paasperiode wanneer de paaseieren ons weer doen watertanden.
Binnenkort is het BCNC receptie en ik ga mijn zak witte chokotoffs meenemen om de reacties van de addicts te zien bij het proeven van de witte versie.
Persoonlijk ben ik nog steeds meer een fan van pure chocolade en blijven de originele chokotoffs mijn favoriet, maar verandering van spijs doet eten ;)

Xmas in Brussels

Vorig jaar snoven we nog de kerstsfeer op in San Francisco, dit jaar trekken we naar de hoofdstad om als echte toeristen in Brussel rond te wandelen. Ookal woonden we jaren maar een luttele 30km van Brussel, toch was het al van mijn kindertijd geleden dat we de stad echt bezocht hebben...
Reden te meer om dit goed te maken en de bekende plaatsen en monumenten zoals de grote markt en Manneke Pis nog eens te bezoeken.

We nemen de trein van Leuven naar Brussel centraal en in een half uurtje staan we in het centrum van Brussel.

We zijn van plan om alle trekpleisters in Brussel zoals de grote markt, manneke pis en dergelijke te gaan bekijken.

Al direct buiten het station komen we in het gezellige historische center terecht dat nog extra sfeervol is met de kerstversiering.

We duiken de Gallerij St Hubert binnen en kuieren verder door de Rue du Boucher waar het gonst van de bedrijvigheid.

Vervolgens kruisen we de Grote Markt over om het straatje in te lopen dat ons naar Manneke Pis leidt. We zijn deels teleurgesteld omdat we een groter beeldje in onze gedachten/herinnering hadden en dat het in realiteit toch echt wel een heel klein manneke is, bovendien hadden we ook gehoopt om het beeldje aangekleed te zien voor de feestdagen in een kerstman outfit ofzo, maar de fontein is enkel versierd met dennetakken en lampjes.

We staan hier nog maar een paar minuten en we worden al verdrongen door een bus Japanse toeristen die fanatiek foto's beginnen te nemen, dus zetten we een paar stappen terug en kijken rondom naar de verschillende souvenir winkeltjes die pralines, chocolade en bier in de aanbieding hebben. Zo zien we een levensgrote kerstman uit chocolade, mmmm, een interessanter 'manneke pis' beeld dat een wafel eet...

En kunnen we het ook niet laten om de winkel met 250 verschillende bieren binnen te stappen en te zoeken naar onbekende biermerken. De winkel loopt zowaar over in een chocolade shop waar ik mijn ogen de kost geef en de drang weersta om overal van te proeven. Dit is de ideale combinatie, voor elk wat wils, drank voor de mannen, zoets voor de vrouwen, een mooie representatie van wat Belgie te bieden heeft :)

We keren terug naar de grote markt, want het blijkt dat hier het Belgisch Bier museum te vinden is. Op de markt lopen we Kristof, een oude vriend, tegen het lijf en we gaan samen ene drinken en ons verwarmen in café des Halles.

In de avond hebben we afgesproken met alle 'Amerikaanse' Belgen die voor de feestdagen van San Francisco naar huis zijn gekomen. Julian en Quyen, samen met Lynn en Colin komen ons al vergezellen in café des Halles voor een warme chocomelk. Daarna krijgen we nog een privé rondleiding van J en Q die hier in Elsene wonen. Zo passeren we nog aan het koninklijk paleis, de grote en kleine zavel waar we even binnen springen bij Pierre Marcolini voor echte Belgische pralines op de weg naar hun huis.

Na een aperitiefje bij J en Q thuis, gaan we samen met de hele Belgica bende die ondertussen ook allemaal in Brussel zijn gearriveerd,  eten in brasserie 'Volle gas' waar ze echte vlaamse schotels op de menu hebben staan, stoofvlees met frieten, beenham etc.

De ideale afsluiter van een dagje Brussel, lekkere frieten, een goed glas bier en een gezellig samenzijn met vrienden. Meer moet dat niet zijn tijdens de feestdagen!

O Dierbaar Belgie...

Leuke weetjes over Belgie : 25 facts about Belgium that I bet you didn’t know

Het doet altijd deugd om even terug te zijn in het land der brood en martino!

vrijdag, 16 december 2011

Wanneer we in december voor de kerstdagen terug in Leuven zijn, is een van de eerste dingen dat we doen, een lekker vers brood bij de bakker gaan halen voor te ontbijten of bij mijn favoriete broodjeszaak een broodje martino gaan verorberen.

Had nooit gedacht dat het zicht op zoveel verschillende soorten brood mij zo zou raken in mijn maag en hart en dat de geur van versgebakken brood zo verslavend kon zijn :)

Het eten (en dan vooral brood) is niet het enige dat ik al een tijdje heb gemist. De gezelligheid en de oude gebouwen in mijn 'hometown' Leuven maken me ook wat nostalgisch en zelfs de koude houdt me niet tegen om rustig rond te kuieren in het stadscentrum en te genieten van de kerstsfeer.

Yep, het is geweldig om weer als sardientjes in een bus te zitten, jenever op straat te mogen drinken en bevroren tenen van in de sneeuw te hebben...

Tijdens mijn ronddwaaltocht ontdek ik de Leuven giftshop in de kortestraat (tussen de grote markt en de oude markt) en ik kan het natuurlijk niet laten om een kijkje te nemen als een echte toerist om te zien of ik iets interessant vind om mee te nemen naar Californië.

De 'I love LVN' gadgets doen me teveel denken aan het 'I love NY' of 'SF' concept.

Maar de bierglazen zijn toepasselijk voor de 'real beer capital of the world'. (OK, hier bestaan ellenlange discussies over maar deze forum schrijver geeft een mooi relaas over Leuven en de historische link met bier).

En geef toe, iedereen kent de naam Leuven vanop een flesje Stella... zelfs hier in Palo Alto herkennen ze de naam, ookal weten ze begot niet waar dat in Belgie ligt. Leuven is niet alleen gekend omwille van de Stella Artois brouwerij, maar Inbev heeft nog steeds zijn hoofdzetel hier en de bekende bieren zoals Hoegaarden, Leffe en Duvel zijn maar een greep uit het assortiment dat Inbev exporteert over heel de wereld, waaronder ook de US. Er zijn zelfs bronnen die claimen dat Leuven 1 op 5 bieren produceert die over heel de wereld verkocht worden.

Bovendien staat de oude markt bekend als de 'langste bar in Europa' en is zeker een van de topattracties in Leuven en de place to be voor een pintje te gaan pakken of eens goed uit te gaan.

Dus naar mijn bescheiden (en misschien lichtjes gebiased) mening kan Leuven zich terecht de titel van Beer capital toe-eigenen.

Ik koop uiteindelijk niks in de giftshop, maar ga op zoek naar de authentieke KULeuven sweater voor Olivier zodat hij op Stanford fier met zijn roots kan stoefen. :)

Wanneer ik 's avonds op de Bondgenotenlaan wandel, moet ik toch even aan Palo Alto denken want daar zijn de bomen op de hoofdstraat, University Av, al het ganse jaar door versierd met kerstverlichting en ik vraag me af welke bomen nu het beste zijn verlicht :)

Zaterdag, 17 december 2011

Kerstmis is altijd een leuke tijd om in Leuven te zijn, zo is er de kerstmarkt en dit jaar is er ook de benefietshow van Studio Brussel, Music for Life 2011 met hun glazen huis op het Martelarenplein.
Aangezien we met vrienden hebben afgesproken om ene te gaan drinken in het stad, komen we louter toevallig toe aan het station, vlak voor de kick off van 'Music for Life' en staat er redelijk wat volk te wachten om te zien hoe de presentators in het glazen huis opgesloten worden en ook om het eerste verrassingsconcert te zien. We besluiten om ook te blijven staan en dit concert mee te pikken. Het is ijskoud en we staan te bevriezen, maar dat vinden we niet erg, want we worden getrakteerd op een optreden van Elbow.

waiting in the cold to see the kick off of the benefitshow 'Music for Life' with a concert of Elbow " — at Music For Life 2011.

Halverwege het mini-concert begint het zowaar te sneeuwen, maar het publiek laat zich niet kennen en dit jaar verkopen ze lekker warme mutsen voor het goede doel, dus dat komt goed uit!

We warmen ons op in een van de cafés op de oude markt en praten bij met een paar vrienden/collegae van Olivier. En tegen 12u nemen we de nachtbus naar huis.

Maandag, 19 december 2011

Het is een mooie winterdag met helderblauwe lucht en ik moet nog op zoek naar kerstkadootjes, dus spring ik terug de bus op naar Leuven. En het moet weer lukken, maar wanneer ik rond de middag aan het station arriveer, is het juist weer tijd voor een nieuw dakconcert bij het glazen huis en deze keer is het nog beter: SNOWPATROL!!

today Snow Patrol, saturday Elbow, it's nice to be in Leuven around Xmas :)

De rest van de week combineren we de bezoekjes bij vrienden en familie met het shoppen voor kerstkado's en de week vliegt zo voorbij. We krijgen ook voor de eerste keer mijn nichtje te zien en algauw is ze gewend aan de nieuwe gezichten en is het leuk spelen met 'tante Amerika'.

shopping for Xmas presents gone wild :) — with Sarah Nullens.

Olivier showing off his colors :)

Op kerstavond verhuizen we naar Oost-Vlaanderen om daar met Olivier zijn familie kerstmis te vieren. Jutta en Hanne hebben een groot welcome sign for the 'Americans' gemaakt dat ze fier aan de open haard hebben gehangen. Deze avond wordt er al een groot deel van de kadootjes uitgedeeld, waaronder de mutsen, die we speciaal voor de 2 meisjes uit Peru hebben meegebracht en die duidelijk in de smaak vallen.

Aan de gezichten te zien, zijn de Peru mutsen een hit!

Het is plezant om dit jaar kerstmis te kunnen vieren met de familie in het koude Belgie!
Vorig jaar bleven we nog in California en deden een roadtrip naar San Diego, maar dat is toch niet hetzelfde feestgevoel...

tante Amerika

Vandaag kregen we heel leuk nieuws uit Belgie: ik ben voor de eerste keer tante geworden.
Vanaf nu zal ik in de familie bekend staan als "TantAmerika" :)

Proficiat aan de trotse ouders!

lecture over de politiek in Belgie

Naar aanleiding van de actualiteit en heel het gedoe over ons nieuwe wereldrecord, hebben we besloten om in samenwerking met BCNC een lezing te organiseren op Stanford. Ik heb mij geëngageerd om mee te helpen bij Belgica om events te organiseren en buiten de avontuurlijke activiteiten, doen we soms ook wat serieuzere, culturele zaken.

De politieke impasse is het gespreksonderwerp onder de Belgen hier op Stanford en vele buitenlanders beginnen er zich ook in te verdiepen.  Zelfs in de amerikaanse kranten worden er artikels gewijd aan onze politieke situatie:
Time - Belgium breaks record for longest time without government
Boston.com - Belgium ties Iraq for logest period with no government

Het is wel eens interessant om te lezen hoe ze erover denken in het buitenland in plaats van alle maleise te volgen in de Belgische media zoals het journaal, de redactie.be en de Standaard website.
Maar stilaan beginnen we onze interesse te verliezen of kunnen we de draad niet meer volgen en staan we met een mond vol tanden als ze hier vragen hoe het nu eigenlijk zit in Belgie...

Daarom leek het ons heel toepasselijk om prof C. Crombez uit te nodigen voor een lezing om een beetje klaarheid op de zaak te krijgen.

A Year of Political Paralysis in Belgium

-

Prof. C. Crombez

 Prof C. Crombez is een visiting professor aan Stanford en nog steeds gelinkt aan de KULeuven. Hij is gespecialiseerd in politiek en bovendien Alumni van Belgica en lid van BCNC. Wie is er dus beter geplaatst om ons eens heel de situatie uit te leggen?!

Belgica organiseerde deze talk samen met BCNC in het Bechtel international center te Stanford en naar Belgische gewoonte was het een succes door de overvloed aan eten en er daagden toch een 30tal Belgen op om naar de uiteenzetting te luisteren (Vlamingen EN Walen). Prof Crombez probeerde op een uurtje tijd  de huidige politieke situatie te schetsen en wat het allemaal betekent en hoe en waarom het zover gekomen is. Nadien werd er zwaar gedebatteerd en gediscussieerd aangezien ook hier de meningen verschillen. Zo vliegt de tijd al snel voorbij en worden we al snel vriendelijk verzocht om te vertrekken aangezien het al lang voorbij sluitingstijd is.

Sommige van ons zijn echter nog niet uitgebabbeld dus zetten we bij pot en pint de discussie verder in downtown Palo Alto.

Persoonlijk vond ik het een hele interessante lezing aangezien ik door al dat politieke gedoe de geschiedenis en het waarom erachter uit het oog was verloren en hier terug een beetje op de hoogte van werd gebracht, MAAR hoe het nu verder moet en hoe lang het nog gaat duren en wat te doen bij volgende verkiezingen is nog altijd een groot vraagteken.

Olivier wordt voor 2e keer peter

Vanmorgen bereikte ons het heugelijke nieuws dat vandaag Lotte geboren is, een flinke dochter voor Karen en Thierry en grote broer Sam.
Bovendien is Olivier zeer vereerd om de peter van Lotte te zijn. Zo heeft hij ondertussen al twee petekindjes rondlopen in België, die hij maar al te graag wilt verwennen met Amerikaanse gadgets...

We wensen de ouders bij deze een dikke proficiat en hopen snel Lotte in levende lijve te kunnen zien!

Belgie, Belgie, Belgiiiiiieeeee

Op mijn verjaardag vliegen we terug naar België voor een blitsbezoek van 12 dagen.
Rond het einde van mijn 28ste levensjaar tot aan Valentijn zullen we ons te goed doen aan al het lekkers in België en genieten van het blijde weerzien van vrienden en familie.

Vlak voor ons vertrek komt er al een eerste kado toe, Heel hard bedankt Gwennie voor de chocolade en de mooie herinneringen aan onze reis!

Door de sneeuwstormen aan de Oost-kust dreigt het even mis te lopen, maar we kunnen gelukkig nog 2 seats versieren op de rechtstreekse vlucht van San Francisco naar Frankfurt. Zodat we toch niet heel ons schema moeten omgooien. Door het tijdsverschil kan ik zelfs tweemaal mijn verjaardag vieren terwijl we 10.000ft hoog in de atmosfeer hangen... Olivier heeft zelfs eraan gedacht om een kadootje door de security te smokkelen. (helaas zijn we vergeten om te informeren voor een gratis update... een jaartje ouder worden is toch wel een goede reden om economy plus te krijgen, niet?)

Ookal hebben we sinds half januari al onze nieuwe verblijfspapieren voor in de US, toch moeten we nog langs de Amerikaanse ambassade in Brussel om ons visum in ons paspoort te laten vernieuwen, anders mogen we de US niet meer binnen.
Met ons nieuw DS-2019 formulier zijn we legal aliens in de VS en is alles in orde zolang we binnen de grenzen blijven, eenmaal buiten de landsgrenzen hebt ge dan weer uw visum in paspoort nodig om terug binnen te geraken, een heel stomme affaire! Stel nu dat we vanuit Californië besluiten om op reis te gaan naar Zuid-Amerika, dan zouden we in het terugkeren eerst via een Amerikaanse ambassade moeten gaan in Mexico, Canada of België om paspoort in orde te maken alvorens terug naar Californië te mogen gaan... (dat zou wel een hele kostelijke affaire zijn qua tijd en geld).

We hadden dus op voorhand al een afspraak gemaakt en wouden deze zeker niet missen aangezien we maar voor een korte periode in het land zijn en deze procedure toch minimum 3 dagen vraagt. We nemen nog eens als vanouds de trein van Leuven naar Brussel en spontaan komt de slogan "met de NMBS is het altijd een beetje reizen" bij mij op. Gelukkig worden we niet geconfronteerd met de reputatie van de NMBS en verloopt deze keer alles heel vlot en spenderen we enkel de voormiddag om de administratie in orde te brengen.

Verder kwam het ook goed uit dat 2 van de families besloten hadden om de kerstfeesten niet tijdens de kerstperiode te houden, maar ze te verzetten naar februari waardoor we ineens iedereen nog eens kinnen zien.

De rest van ons verblijf in Belgie, zit de agenda vol met bezoeken aan familie, vrienden en collega's. Ookal hadden we voorgenomen om de agenda niet volledig vol te zetten komt het er toch op neer dat we zelfs meerdere afspraken per dag hebben staan en van hot naar her hossen.
Op sommige dagen was het zelfs zo erg dat we een ontbijt bij x, lunch bij y en diner bij z op het programma hadden staan.

Langs de ene kant is het wel leuk om iedereen nog eens te zien en te kunnen bijpraten en bovendien hebben we gratis een rondleiding in Gent gekregen by day en by night... dat was al een hele tijd geleden en wel eens leuk om als echte toerist in het centrum rond te wandelen.

Langs de andere kant is het zo vermoeiend dat we pas terug op ons effen kunnen komen, eenmaal we terug in Californië zijn. We hebben al half besloten om volgende keer enkel een afspraak vast te leggen op voorwaarde dat we worden rondgeleid in de stad van de gast, als echte Amerikaanse toeristen. Verder zullen we eerder genieten van ons verblijf in België in plaats van het hectisch gedoe om iedereen te kunnen zien door eens een paar daagjes in de Ardennen of aan de zee te blijven. Alle vrienden en familie zijn dan natuurlijk vrij om ons te vergezellen...

Ik hoop dat dit nu niet in het verkeerde keelgat schiet, we waren zeer opgetogen om iedereen nog eens 'in real life' te kunnen zien. Maar tram 3 staat nog maar pas voor de deur en we voelen ons na een bezoek in België eerder al een 60-plusser...dat kan niet gezond zijn!

Wanneer we op valentijn terug vanuit Zaventem vertrekken, krijgen we als verjaardag/valentijnsgeschenk van een collega van Tante Sofie bij United een gratis upgrade naar economy plus kado. Een welgekomen gift waardoor we heel relaxt, languit, benen gestrekt de hele terugvlucht kunnen slapen.

Addendum: Het loont om te reclameren en uren aan de lijn te hangen bij de klantendienst van United wanneer uw vlucht wordt gecancelt. Voor een goedkope prijs op de rechtstreekse vlucht naar Frankfurt geboekt en na een klachtenmail naar de klantendienst, liggen er ook nog eens 2 kortingsbonnen voor $100 in de bus. Zo is het nog maar eens bewezen dat in de US er in het spreekwoord: "De aanhouder wint" wel degelijk waarheid zit.