World Cup Qualifier fieldhockey San Diego

We hebben al een tijdje geleden kaarten gekocht voor de WCQ te Chula Vista, waar onze Belgische Panthers een gooi doen naar een ticket voor de world cup. Even buiten Chula Vista ligt het Amerikaans olympisch complex, groots en voor bijna iedere sport zijn er hier faciliteiten voorzien, maar aan bezoekers hebben ze hier niet gedacht. In de omgeving is er hier niks te zien , geen eet en/drinkgelegenheden, geen mensen , geen toiletten (ze hebben wel een paar toitoi kotjes neergeplant), wie iets wilt eten moet naar het dichtsbijzijnde shoppingcenter rijden.

We komen al te laat voor de eerste match, want we eten eerst in downtown Chula Vista een heel goed ontbijt bij aunt Emma: pannekoeken. De eerste match op het programma: Korea - Mexico die eindigt met een monsterscore: 11-0, de zon brandt al fameus. gelukkig staat er een beetje verder een waterfonteintje om wat te drinken. De tweede match Canada - Frankrijk is al aangenamer om naar te kijken en ze zijn aan elkaar gewaagd, de wedstrijd eindigt uiteindelijk met 2-0 in het voordeel van de Canadezen. En dan is het moment aangebroken waar we voor zijn gekomen, ondertussen stromen de Belgische supporters toe en palmen we een tribune in. De meesten zijn ouders die zijn meegereisd en dan ook nog een paar mensen van de bond zoals de voorzitter Marc Coudron en Claire Monseu, de afgevaardigde van FIH. Ik zie dat de vader van Elize ook van de partij is en ze zijn allemaal aangenaam verrast om ons daar te zien en worden meteen aan iedereen voorgesteld als de Belgen uit San Francisco (die zo zot zijn om tot hier te rijden en vandaag nog terug moeten).

De match zelf was niet zo denderend, misschien door het warme weer wie weet, maar de Amerikaanse speelsters kwamen beter voor de dag dan onze belgen. eindstand 3-0 onverdiend volgens de 2e helft en de arbitrage is blijkbaar zelfs op dit niveau schandalig...(maar gaan we niet over uitwijden of deze post wordt een ellenlange klaagbrief). Weg droom, geen WK voor de Belgische vrouwenploeg, op naar het volgende doel, kwalificatie voor EK en olympische spelen.

Dagoverzicht wedstrijden WCQ:



We wachten nog even op de Belgische ploeg die teleurgesteld van het veld komt en babbelen nog even met Elize na haar persconferentie voor we terug in de auto springen voor onze lange rit naar huis.

We hebben een tocht van 8u, voor de boeg, 500 miles saaie weg, halverwege kwelen we al de schlagers mee en zelfs klassieke muziek wordt ingezet om ons happy te houden. als we thuis komen, regent het! Nogal een drastisch verschil van 30° naar 10° en regen, Ook dat is Californië. Uiteindelijk zijn we thuis geraakt zonder autoproblemen ookal maakt de auto soms rare geluiden en ga ik toch alles laten checken.

Er ligt nog een leuk kadootje op mij te wachten, vandaag is ondertussen al mij SSN toegekomen ,wat redelijk snel is, gewoonweg binnen de week ! Soms kan de administratie toch eens deftig werken. De volgende halte is de DMV voor een Californisch rijbewijs.

Seaworld San Diego

Vandaag staat Seaworld San Diego op het programma. De laatste tijd is Seaworld vaak in het nieuws geweest door het "agressieve" gedrag van orka's. In een ander park (Orlando) is eind februari een trainster verdronken doordat ze in het water is getrokken door "Shamu". En toen Olivier in 2006 op congres was in San Diego heeft hij ook zo'n voorval meegemaakt, maar had de trainer meer geluk en kwam er met een gebroken been en de schrik vanaf. Nu ja, als ge killerwhales traint, loopt ge een bepaald risico, ze hebben nu eenmaal die naam niet voor niks gekregen en hoe zou ge zelf zijn als ge in een klein zwembadje wordt gestoken en iedere dag kunstjes moet doen om een beetje eten te krijgen, ge zoudt voor minder "grumpy" worden. Door het recente voorval zijn er een aantal dingen veranderd in het park. Zo zijn de Shamu shows niet meer zo spectaculair, want zolang het onderzoek naar het voorval in Orlando loopt, mogen de trainers niet meer in het water, dus de sprongen en het surfen en kusjes geven zijn er niet meer bij, bovendien waren ze bij de eerste show van de dag denk ik nog half aan het slapen of hadden ze er nog geen zin in , want het merendeel van de commando's werden niet uitgevoerd. Geen probleem, we zijn hier toch een hele dag dus we gaan nog eens terug om 15u om de show nog eens te zien en dan zijn ze wel actief en is er toch veel meer te zien , en omdat het vandaag een uitzonderlijk warme dag is belsuiten we om in de soak zone te gaan zitten, we zaten zowaar op de 5e rij... prachtig zicht en compleet doorweekt  !!

De rest van de dag verdelen we onze tijd tussen het kijken naar feeding van dolfijnen, zeeleeuwen en zeehonden en het bekijken van verschillende shows. Er wordt een nieuwe dolfijnenshow ineengestoken en deze is voorzien voor half mei , de sealions show is een soort comedy, valt wel mee.  "pet rules" is een leuke show met honden , katten ,... en andere huis en tuin dieren. Seaworld is uiteraard een pretpark dus zijn er ook de gebruikelijke attracties zoals een rollercoaster en bootjes. Zo is er "Ship wreck rapids" dat zijn ronde bootjes zoals in walibi maar we komen er doorweekt uit aangezien ze hier aan de kant nog waterkanonnen zetten waar ander toeristen zich mee kunnen uitleven. Het heeft geen zin om dus een plaatsje te zoeken in het bootje waar ge het minst nat zult worden, want ge wordt zowieso nat, willen of niet! Gelukkig is het vandaag 30° en zijn we dus direct opgedroogd. De "atlantis ride" is een combinatie van boomstammetjes deels rollercoaster deels water maar hier moeten we langer aanschuiven dan dat het de moeite is.
Verder zijn er in Seaworld natuurlijk alle mogelijke vissen en zeedieren te zien zoals roggen en  haaien en hebben ze een heel thema over de polen met pinguins, beluga walvissen, walrussen en een ijsbeer. Ze hebben hier ook een simulator die compleet in het thema past nl "wild artic" een simulatorvlucht in een helikopter over het ijs

Filmpje "Shamushow" in het pre"problemen"tijdperk



Het merendeel van het park hebben we gezien in 1 dag en we rijden nog even richting het strand aan Mission Beach maar het is hier heel druk, dus maken we rechtsomkeer naar downtown San Diego en de haven. Hier ligt de USS Midway, een vliegdekschip op pensioen dat een museum is geworden. Het is echter al laat dus we gaan niet meer binnen maar we genieten van het zicht op de marinebasis en rijden de brug naar Coronado schiereiland over. Hier hebt ge een mooi zicht op San Diego downtown en bovenop de brug kunt ge heel de  navy vloot zien liggen.

Om 19u hebben we afgesproken met een collega van Olivier die toevallig ook in de buurt van San Diego is voor een conferentie in La Jolla. La Jolla is het Knokke van San Diego, dure restaurants en flashy sportscars. We besluiten om eens deftig te eten en stappen binnen in het restaurant "crab catcher", waar we heel lekker eten geserveerd krijgen (mag wel voor de prijs).
De avond is nog jong dus gaan we nog ene drinken in een microbrewery vlak bij UCSD waar we gezellig bijbabbelen met 3 duitsers van de conferentie... Met een paar biertjes achter de kiezen worden we zelfs creatief en vinden we een nieuw begrip uit bij het betalen van de rekening. nl. "sad hour" , dit is het omgekeerde van happy hour :)
Blijkbaar was het van 10pm tot de last call happy hour en enkel tussen 7 en 10 "sad hour" dus de enige periode dat het full prize is :) wat voor de Duitsers nogal "sad" is aangezien zij een duurdere rekening hebben aangezien wij pas om 10u erbij zijn gekomen en tenvolle hebben geprofiteerd van het happy hour...
Uiteindelijk liggen we pas tegen middernacht in ons bed na een goed gevulde lange dag.

De route en kaartjes zijn te vinden op de pagina Maps

Pacific Coast Highway 1 van Big Sur tot San Diego

We moeten vroeg vertrekken want er wacht onze een hele lange rit. Rond 8am zetten we aan richting San Diego waar we een weekendje hebben gepland met op het programma Seaworld, USS Midway, downtown San Diego en natuurlijk de WCQ fieldhockey in Chula Vista, waar we onze Belgian Panthers vocaal gaan ondersteunen.
Aangezien we een ganse dag de tijd hebben om in San Diego te geraken, kiezen we niet voor de kortste weg, maar voor de mooiste. We gaan via de kust heel de Pacific Coast scenic highway 1 afrijden te beginnen vanaf Monterey (Het stuk San Francisco - Monterey hebben we al eerder gedaan).

Onze eerste toeristische stop is aan de Bixby brug, een landmark langs de ruige kust ter hoogte van Big Sur, daarna stoppen we aan het Julia pfeiffer state park, waar we naar een andere natuurpracht kunnen kijken: een waterval die rechtstreeks op het strand valt.

Wanneer we na een uitgebreide fotoshoot terug willen vertrekken, krijgen we pech met de auto, allerlei lampjes branden en de auto wilt niet starten en valt terug even stil. We checken de handleiding en blijkt dat er iets mis is met de motor en dat we naar de dichtsbijzijnde garage moeten rijden, het rijden gaat echter nog wel, maar we zijn onze turbo kwijt en kruipen over de weg. Zo rijden we heel de weg met verminderde power, afwachtend wanneer we beroep moeten doen op AAA om ons te takelen.
We geraken in San Simeon waar heel veel zeeolifanten op de stranden liggen, maar we durven de auto niet af te zettten (hij werkt nu en we moeten nog tot in San Diego) dus we stoppen niet lang, we zullen hier met de familie nog wel eens passeren. In de verte zien we Hearst castle liggen, maar dat zal ook voor een andere keer zijn.

Ondertussen is het kwik tot 28°C gestegen en zijn we het toch wat beu om in de auto te zitten. We hebben bijgetankt en de auto is mysterieus terug in orde, geen flikkerende lampjes meer en normale trekkracht als we op de gaspedaal duwen. We zijn in de buurt van LA aan het komen vlak voor de avondspits en we besluiten om toch even te stoppen in Malibu om af te koelen en een beetje te genieten van de avondzon en de bekende "Baywatch" lifeguard towers te zien.

Dan duiken we in de drukte rond Los Angeles, maar profiteren ten volle van de carpool lane waardoor we wonderwel normaal door de spits geraken. De carpool lanes zijn hier iets anders als in de buurt van SF, terwijl ge in SF maar tussen bepaalde uren op het linkerbaanvak moogt rijden als ge met 2 of meer personen in de auto zit en er steeds op en af kunt rijden, zijn er hier in LA echte stroken die heel de dag enkel voor carpoolers zijn en waar ge enkel bij de op en afritten op kunt geraken. Als gevolg hebt ge dus dat als er een opstopping is, ge op de carpoollane meestal gewoon kunt doorrijden want niemand mag over die doorlopende gele lijn :)

We komen iets na zonsondergang aan bij ons goedkoop hotel dat amper 5 miles van de mexican border ligt. We zijn vandaag zowaar bijna heel California doorgereden tot bijna in Mexico. In principe kunnen we tot Tijuana gaan en even over de grens jumpen, wat de meeste toeristen hier doen, maar wij riskeren het niet met onze J1 en 2 visa want daar gelden andere regels voor. We moeten normaal op voorhand doorgeven als we het land willen verlaten en hier een hele papierwinkel voor invullen en stel u voor dat we het land niet meer binnenmogen... (Bovendien hebben we onze paspoorten niet op zak, maar enkel een kopie omdat dit ons veiliger lijkt).

Na het inchecken zoeken we in Chula Vista naar een lekkere plaats om te eten waar geen fastfood geserveerd wordt. Het wordt La quinta grill(Mexicaans) waar een live band aan het spelen is en alleen maar mexicanen aanwezig zijn. Het eten is echt mexicaans en lekker en de sfeer doet ons voelen alsof we al echt in Mexico zitten. Bovendien hebben ze hier gratis WiFi dus amuseren we ons op onze iPhones om alle informatie voor morgen en overmorgen op te zoeken en onze facebookstatus up te daten :)

De route en kaartjes zijn te vinden op de pagina Maps
De foto's zullen bijgezet worden in het fotoalbum  "Californian adventure"

drukke week

Maandag 22 maart :

Het enige dat vandaag echt op het programma staat is het terugbrengen van onze snowboard rental gear en 's avonds een sessie mixed hockey. Tijd om eens te beginnen met het catalogeren en opkuisen van al mijn foto's, al gauw is de dag voorbij en moet ik mij nog haasten om tijd aan het hockeyveld te zijn. Ben nog zo stijf als een plank, een leuk souverniertje van ons skiweekend. De eerste paar passes zijn pijnlijk voor mijn armen , maar naarmate het vriendschappelijk partijtje vordert, begint alles wat soepeler te worden. De beste remedie tegen spierkrampen is nu eenmaal beweging. Doodmoe kom ik terug thuis en heb zelfs de fut niet meer om in het zwembad te duiken. Hoop dat ik morgen niet nog strammer ben dan vandaag.

dinsdag 23 maart:

de spierpijn is over, enkel als ik nog mijn armen moet opheffen voel ik dat ik leef. Vandaag is het een rustdag, ik doe de was en de plas en begin te studeren voor Californisch rijbewijs, relax met het studieboekje aan het zwembad :)

Woensdag 24 maart:

Today is administration day, aangezien ik mijn werkvergunning heb gekregen kom ik eindelijk in aanmerking voor een social security number, één van de must-haves to become a legal alien in San Francisco.
Dus off we go naar het lokale social security office voor een SSN-aanvraag. Na welgeteld 10 minuten sta ik weer buiten. Gewoon een zoveelste form invullen (waar ik ondertussen al redelijk ervaren in ben) even laten overtypen door de vrouw aan de balie en klaar is kees, nu mag ik weer onze postbus in het oog houden en wachten tot mijn social securitynr in de bus valt.
Aangezien de DMV maar 300m verder ligt, spring ik daar ook even binnen om te informeren wat ik allemaal moet doen om een Californisch rijbewijs te krijgen.
Inderdaad we hebben nog steeds geen Californisch rijbewijs (normaalgezien moet ge dit binnen de 10 dagen of 30 dagen aanvragen) gewoonweg omdat we nog niet gecontroleerd zijn, geen tijd hebben , en vooral geen zin hebben om te wachten bij de DMV om te horen te krijgen dat ge nog niet al de gegevens hebt. Ik heb nu pas mijn work authorization en ze hadden mij aangeraden om te wachten tot ik mijn SSN had. Wat ik dus vandaag ben gaan aanvragen. Kan dus pas mijn written test gaan doen binnen 2 weken en dan moet ik nog een afspraak maken voor een driving test...
Gelukkig konden ze mij al wel het formulier meegeven dat ik moet invullen om in aanmerking te komen voor een rijbewijs. Kan dit nu thuis op het gemak invullen in afwachting van mijn SSN.

Donderdag 25 maart:

Vanavond hebben we afgesproken om te gaan eten met Tunde, een collega van Olivier en een Amerikaan die nu op Esat in Leuven aan het werken is, maar jarenlang in San Diego, LA en San Francisco heeft gewoond en deze week een conferentie heeft in SF. Na wat twijfelen en 'yelpen' * gaan we voor een restaurant in hawaian style op Geary and Masonic. De tijd vliegt voorbij en we hebben het natuurlijk over de gelijkenissen en verschillen tussen Belgie en USA die we nu vanuit 2 verschillende standpunten kunnen aanschouwen en we krijgen nog wat interessante tips mee van Tunde over het reilen en zeilen in San Francisco.

* yelpen = dingen opzoeken op www.yelp.com, een website waar men allelerei reviews en info over commerce kan zoeken in de omgeving van restaurants tot kappers en veel andere zaken.
idem werkwoord als googlen, skypen, buzzen, bloggen en yahooen :)

Vrijdag 26 maart:

We hebben een meeting deze avond met een paar leden van de South bay Belgians, een andere groep Belgen in de Bayarea, de andere groep, Belgica, is eerder een studentenvereniging van Stanford. We beginnen eerst met een aantal Belgische biertjes te drinken in the Rose & Crown pub in Palo Alto en gaan dan eten bij de Thai "Mantra". We leren interessante mensen kennen en hebben deze avond weer veel bijgeleerd. Morgen is er een grote meeting van de Northern Califorinian Belgians met wafels en frieten maar wij hebben al andere plannen. Heb van Joachim twee Belgische vlaggen kunnen lenen om dit weekend onze Belgische Panters te kunnen ondersteunen in hun queeste naar deelname aan de World Cup fieldhockey tijdens de qualifier in San Diego. We gaan van de gelegenheid gebruik maken om het stuk kust van Big Sur tot Los Angeles te verkennen en een visite aan Seaworld te doen voordat ze de "shamu" shows cancellen omwille van de agressieve killerwhales (die het niet meer eens zijn met hun gevangenschap, ge zoudt voor minder cranky worden). Sommige verklaren ons zot dat we naar San Diego rijden , maar de vliegtuigtickets zijn duur in het weekend en zo hebben we het al allemaal eens meegemaakt voordat de familie naar hier komt en weten we welke plaatsen de moeite waard zijn om te zien en welke niet...

Aan iedereen een goed weekend gewenst !

vrienden in Palo Alto

Ondertussen beginnen we stilletjes aan meer en meer Belgen te ontdekken in de neighbourhood.
Via Karla hadden we al kennisgemaakt met Catherine en Piet (lees ook over deze ontmoeting op haar blog) en Olivier gaat nu regelmatig met Piet lunchen waardoor ze beiden die dag niet veel werk verrichten :)
Bovendien hebben we al een aantal keren geluncht met de Belgica groep waar steeds meer Belgen op af komen nu het mooie weer weer van de partij is en zijn we massa's activiteiten aan het plannen (helaas nog niks concreets) om te doen met de ganse groep.
Op de hockey beginnen ze "Lieen" ook al te kennen en wordt ik geinviteerd om vrijdags mee te gaan naar een afscheidsfeestje van iemand die terug naar UK verhuist. Er is zelfs emailverkeer in het Afrikaans/nederlands aan de gang met de kapitein van ons ploegje: de Petunia's.
Marie en Jason, de Canadezen die ik via het spouse-program heb ontmoet zijn weer terug in het land en wachten nog steeds op een Belgisch etentje op ons appartement...
Via Steven en Dimitri heb ik ook contact gekregen met Carina van de South bay Belgians die steeds op vrijdag ergens in een bar afspreken , maar we zijn er nog niet kunnen passeren aangezien we de weekends al vaak iets te gepland hebben.
kortom: we moeten onze agenda erbij nemen om iedereen en alles te kunnen vastleggen.

Deze week is een collega van Olivier in SF voor een congres. Tunde is afkomstig van San Diego en heeft lang in SF gewoond en werkt nu op Esat. Hij heeft ons voorgesteld om SF beter te leren kennen en eens op plaatsjes te komen waar een toerist niet komt...
Donderdag gaan we met hem 's avonds eten in SF.
Volgende week is het dan de beurt aan een ander collega van Olivier die toevallig in San Diego is wanneer wij daar naartoe gaan voor een aantal wedstrijden te zien van onze nationale dameselftal. Dirk zal ook een tijdje in SF zitten dus daar zullen we zeker ook een toertje mee doen langs de belangrijkste bezienswaardigheden in SF.
En dan is het al de beurt aan de echte eerste lange bezoekers: Julie en Tom (zusje van Olivier) komen tijdens de Paasvakantie langs en dan trekken we samen van SF naar LA en eventueel Las Vegas.

Het zijn dus drukke tijden in het verschiet dus geniet ik deze week nog een beetje van de stilte voor de storm!

Sightseeing @ Lake Tahoe

's Morgens vroeg uit de veren , maar het is een pijnlijk bedoening. We zijn zo stram als een plank !! Het was duidelijk een tijd geleden dat we nog dit soort fysieke activiteit hadden gedaan want we voelen op de gekste plaatsen spieren tegenwringen. Raar maar waar, het zijn vooral mijn armen en schouders die het te verduren kregen van het vele opduwen. Gewoon al het stuur in de auto vasthouden is een ware beproeving !
We laten ons echter niet doen en vertrekken weer naar de skipiste alwaar we nog een dagje sneeuwschuiven op het programma hebben staan.
Het weer van gisteren is helaas gesmolten als sneeuw voor de zon en het is ijskoud door een felle wind die is komen opzetten. De pistes zijn meer ijs dan sneeuw dus houden we het op de middag voor bekeken. We hebben het een voormiddag volgehouden om te roetsjen over ijs en we beslissen om te stoppen voor er ongelukken gebeuren.

Aangezien we genoodzaakt door het slechte weer vroegtijdig stoppen met snowboarden maken we van de vrijgekomen tijd gebruik om de scenic drive rond Lake Tahoe te doen van North Tahoe tot South Tahoe. We passeren langs Emerald Bay waar we een mooi uitzicht hebben. De zon is van de partij maar de wind dreigt ons ofwel weg te blazen of terplaatse in te vriezen. Langs de weg ligt er veel sneeuw en we beseffen dat een sneeuwruimer op dit stukje geen overbodige luxe is. We zien er eentje aan de kant van de weg staan en het is nogal een gevaarte, een grote hakselaar op wielen met snijmessen om door de soms 2 a 3 meter hoge sneeuw te zagen!! even voorbij Emerald Bay is er een heel mooi stukje, we rijden als het ware op het randje met links en rechts een afgrond en voor ons een zicht op het meer. Als we de zuidkant bereiken krijgen we een mooi zicht op het grootste skigebied rond Lake Tahoe: Heavenly en een beetje verder zijn we opnieuw aan de grens met Nevada. Heel convenient "State line" genoemd en het contrast is groot. Aan de ene kant staan er chalets in Alpenstijl, aan de andere kant schieten de casino's als champignonnen de lucht in...
We rijden huiswaarts via de interstate 50, een mooie bergweg en als echte rallypiloten beginnen we aan de afdaling maar hier komt al snel een einde aan. Het is zondagnamiddag en iedereen keert terug van een weekendje skiën dus duikt er een beetje buiten South lake Tahoe een flik op de baan die ons doet blokrijden !! JAJA blokrijden in de bergen en Amerikanen kunnen van nature al niet naar beneden rijden (duwen constant op hun rem ipv terug te schakelen, om nog maar te zwijgen van sportief de bocht in gaan en ideale daallijn nemen, daar hebben ze helemaal geen kaas van gegeten) We bollen dus helemaal naar beneden aan een gezapig tempo tot Sacramento door het El Dorado Forest, enig voordeel is dat heel de weg ik bijna geen enkele keer mijn gaspedaal moet beroeren dus dit is een hele economische rit...

We beginnen de vermoeidheid te voelen en is het de vermoeidheid die het hem doet? Olivier snauwt zowaar een kerel in het tankstation af als onze MasterCard weer niet aanvaard wordt... waarom vragen ze altijd naar een zipcode? Wat is de zipcode voor buitenland??
Olivier neemt het stuur over om ons te smijten in de file vanaf Sacramento, ja zelfs op zondag. We kunnen onze beproefde strategie voor filerijden nog eens testen, ook efficiënt in België (proefondervindelijk vastgesteld tijdens een ritje naar ons zeetje, met als referentie een zigzaggende gele camionet die probeerde sneller te zijn door telkens van rijstrook te veranderen: resultaat op het einde waren wij een 500m voor :) ) Neem dus de rechter rijstrook want iedereen heeft neiging om links te gaan. Enkel bij op en afritten even oponthoud maar daarna krijgt ge meer ruimte en avanceert ge sneller. Hier in USA zijn er minder afritten maar wel moeten we telkens opletten dat de rijstrook niet stopt of een afslag wordt... Tot nu toe is deze strategie zeer bruikbaar en efficiënt want hier hebben ze dezelfde neigingen en met het systeem van 'keep your lane' blijven ze ook koppig op hun rijstrook en kunt ge ze rechts inhalen want dat is hier geen verkeersovertreding, hèhè.
Vanaf Richmond komen we terecht in een typische 'accordeon'file. De ene moment rijdt ge nog 80mph, het volgende moment staat ge stil...Een zekerheid dat we nu al weten: we gaan ook niet in 4u thuis zijn...
Gelukkig dat we dat cassettegedoe voor iPod hebben gekocht om te connecteren met de radio zodat we oppeppende muziek en meezingers kunnen meekwelen. Al bij al valt het uiteindelijk nog mee, we passeren even in de buurt van Dreamworks(Redwood city) om de dinosaurussen te zien die ze daar naar het schijnt projecteren op het gebouw maar blijkt dat we na 8pm niet meer op het bedrijventerrein mogen. (zijn overdag ook nog eens gaan kijken, maar niks te zien?? Hoe zit dat Peter??)
Dan maar zo snel mogelijk naar huis om in de hottub te kruipen als remedie voor onze stramme en pijnlijke spieren. Vooral de armen voelen we nog van heel de tijd terug recht te duwen en dan nog te rijden... We zijn niet meer gewend dit soort bewegingen te doen. We worden oud :)
Zijn 4u20 onderweg geweest om van Lake Tahoe terug in Palo Alto te geraken. Ondanks al het fileleed en het koudere weer vandaag is het toch een leuk weekend geweest !!

De foto's zullen bijgezet worden in het fotoalbum "Californian adventure"

Snowboarding @ Squaw Valley USA

Vrijdag 19 maart:

We vertrekken voor een weekendje snowboarding rondom Lake Tahoe. De lente is begonnen en dus is het één van de laatste kansen om nog sneeuw te hebben in de skigebieden.
We hebben in de buurt van Truckee een hotel gevonden op een mooie locatie. Vlak naast het Donner Lake (iets kleiner meer dan Lake Tahoe maar even mooi). Volgens google maps zouden we er 4u over moeten rijden maar we vertrekken rond 1pm en komen al direct in de file te staan in Oakland. De vrijdagavondspits is al begonnen blijkbaar en tussen Oakland en Sacramento is het stapvoets verkeer. Dat maakt dat we er 5u over doen ipv 4u en het was een redelijk saaie weg, alleen het laatste stuk loopt in de bergen en daar is het dan weer raar om plots sneeuw langs de weg te zien liggen terwijl onze thermometer 64°F (17°C) aangeeft. Zonder het te merken stijgen we van 400ft tot 6000ft (120 tot 1830m). Tegen valavond komen we toe aan ons hotel. We overnachten in het Donner lake village resort dat aan het Donner Lake gelegen is. We krijgen een mooie ruime kamer met kitchenette, alleen hangt er bij het binnenkomen een overdreven febrèze appelsien geur om misselijk van te worden. Even de ramen opensmijten en de gezonde frisse berglucht zijn werk laten doen , en problem solved...

We zitten op 15 minuutjes van Squaw Valley, één van de grootste skigebieden in de buurt en 20 minuutjes rijden tot Lake Tahoe City. Toch even controleren , we moeten toch op zoek naar een goede plaats om te eten. In Lake Tahoe city krijgen we een eerste maal het meer te zien, een zwarte poel zover het oog reikt... we kunnen de omvang van het meer niet echt inschatten in het donker. Bovendien is het te koud om buiten te blijven staan. Het vriest dus duiken we een pizzeria binnen waar een gezellige sfeer hangt zoals in de Alpen, het typische aprés-ski gevoel. Spijtig genoeg kunnen de pizza's niet tippen aan de sfeer, maar ja, pizza in Amerika is niet hetzelfde als in Europa. Olivier beslist om weer eens iets nieuws te proeven: Blue moon Belgian white beer, een witbier dat sterk aanleunt tegen de Hoegaarden (volgens Olivier). We duiken redelijk vroeg ons bed in want de rit was redelijk vermoeiend en we willen morgen ten volle profiteren van onze skipas.


Zaterdag 20 maart:

We staan vroeg op, ookal is het moeilijk om vanonder het zalige warme deken uit te komen, een pluspunt voor dit hotel, een heel goed bed om te slapen. We trekken heel onze ski outfit aan en beginnen aan de eerste taak van de dag: de auto "defrosten", blijkbaar heeft het deze nacht redelijk goed gevroren want onze auto ziet volledig wit.

Om 9am komen we toe in Squaw valley (6200ft)  en springen meteen de lift in. Er schijnt al een zalig zonnetje, en wij stralen ook want er bestaan hier geen pannekoeken en ankerliften, alleen maar zetelliften en kabelbanen, Yess ! Een minpunt echter volgens ons is dat er overal bijna off piste mag gegaan worden en hierdoor zijn er geen duidelijke aanduidingen van pistes op kaart maar enkel de plaats van de lift is aangegeven. Bovendien hebben ze hier andere kleurcodes, groen, blauw en zwart, geen rood. Volgens ons is het groen hier vergelijkbaar met lichtblauw en blauw ligt tussen blauw en rood.

 
Het is al een tijdje geleden dat we nog op skilatten of snowboard hebben gestaan, dus het is weer beginnen van nul af aan. We wisten zelfs niet meer of we nu goofy of regular staan. De enige oplossing: we hebben de twee geprobeerd, het beste is toch om beide kanten te leren om goed te zijn. Na ons experiment blijkt dat we met onze beste voet voor het gemakkelijkst naar beneden komen... met vallen en opstaan. Blijkt dat we beiden omgekeerd staan dan ze bij de rental hebben ingesteld. Gelukkig hebben ze mij uitgelegd hoe ik de bindingen kan veranderen.'s Avonds op internet vind ik ook de twee mogelijkheden dus komt erop neer waar ge u best bijvoelt...

Op de middag zoeken we naar een caloriebom want van dat snowboarden krijg je honger. We eten uiteindelijk een hamburger in High camp (el8200) want de rest ziet er niet echt smakelijke uit en we willen geen tijd verliezen met naar beneden te gaan en terug de kabelbaan omhoog te nemen. In High Camp zijn er buiten een aantal restaurantjes en bars ook een openluchtzwembad (waar vandaag een heuse party aan de gang is) en een ijsschaatspiste. Al deze faciliteiten zijn nog restanten van de Olympische spelen die ze hier in 1960 gehouden hebben. Na onze innerlijke versterking duiken we weer de pistes op en proberen zonder teveel vallen onze skills te verbeteren.

Om 4pm is het liedje uit , want de meeste liften stoppen en wij zijn ook ver door onze energievoorraad heen en beginnen al hier en daar wat pijntjes te voelen. Voor de die-hards is er in Squaw valley ook nog de gelegenheid om aan nightskiing te doen. Een deel van de pistes zijn verlicht tot 9pm. Wij passen en vinden dat we voor vandaag genoeg hebben geglibberd en gegleden. Wij willen van het laatste daglicht profiteren om nog eens naar Lake Tahoe te rijden en een stukje over de grens te gaan, kwestie om eens in een andere staat te zijn: Nevada.

Tijdens de terugweg besluiten we toch nog om met onze eigen ogen te gaan aanschouwen wat dat nightskiing inhoudt, tijdens het tochtje met de kabelbaan genieten we van het uitzicht bij valavond , maar eenmaal boven staat er veel teveel wind, een echte koude wind die door merg en been snijdt en bovendien begint onze maag weer te protesteren dus nemen we de volgende lift terug naar beneden en gaan de plaatselijke mac donalds testen. Doodmoe en met overal pijnlijke plekken vallen we om 9.30pm in slaap.

De foto's zullen bijgezet worden in het fotoalbum  "Californian adventure"

Work authorization

Yoehoe, we zijn weer een stapje dichter bij de mogelijkheid om te gaan werken want vandaag steekt mijn werkvergunning in de bus !!
Het is zowaar een coole card met handtekening, marginale foto en zelfs vingerafdruk...en meer beveiliging dan op onze Belgische identiteitskaart dus het zal wel een heel belangrijk document zijn hier in de US of A.

Heel het proces van work authorization aanvragen heeft uiteindelijk bijna twee maand geduurd, ben begonnen met het I-765 online in te vullen op 29 januari en mijn biometrische gegevens ben ik gaan laten opmeten op 22 februari in het USCIS kantoor in Santa Clara. Al bij al valt het dus nog mee (als ik moest afgaan op de verhalen die ik eerder had gehoord dan was de wachttijd variërend tussen 1 dag en 2 jaar!)

Kan eindelijk beginnen zoeken naar mogelijkheden in en rond Stanford en eens binnenspringen bij het Career center. Via de hockey was er ook al iemand die ging informeren of ze in een praktijk in Redwood city geen nieuwe physiotherapists aannamen, dus afwachten wat dat geeft.

Vandaag ga ik de geneugten van het wassen verder onderzoeken , hier hebben ze wasverzachter in de vorm van sheets die ge in de droogkast bijsteekt. Ik heb ons een doos aangeschaft die in promotie was dus ga dit eens testen. Grote wasjes , kleine wasjes, steek ze allemaal tegelijk in een oversized amerikaans wasmachien...inderdaad de trommel is zo groot dat ik echt al ons kleren bijeen moet rapen om een machine vol te krijgen (het kost tenslotte iedere keer $1,5 :) ) Hier in de laundryroom hebben ze gelukkig wat moderne wasmachines als bij Chris. Het is een frontloader en heeft een gewoon bakje waar ge uw waspoeder/product en wasverzachter kunt indoen. Geen gezever meer met wachten tot de rinse-cycle begonnen is om wasverzachter toe te voegen. Het enige nadeel dat ik nog ondervind is dat na de droogkast er toch nog steeds kleren zijn die wat vochtig zijn en dan moet ik ze allemaal samen met de delicatere kledingstukken openhangen in het appartement om te drogen, maar we hebben maar 4 stoelen dus enige creativiteit is vereist.

Vanavond zijn we onze rental gear gaan halen voor ons weekendje snowboarden aan Lake Tahoe. Via internet was ik op een skiverhuurder gekomen in Mountain View die voor zeer democratische prijzen ski en snowboardmateriaal uitleent. We moeten even zoeken want ligt een beetje verdoken tussen allerlei bedrijven maar eenmaal als we het gevonden hebben blijkt het een gezellige winkel te zijn en zijn ze heel behulpzaam in het vinden van het juiste materiaal. We vragen ook nog maar een helm voor ons twee, want we willen niks voorhebben hier in Amerika ookal hebben we wel een ziekteverzekering. Voorkomen is beter als genezen en bovendien is het nogal absurd dat we wel een fietshelm hebben en geen helm zouden nemen voor het snowboarden. Wanneer we bepakt en bezakt buiten komen bij "the ski renter" hebben we er alleen nog maar meer goesting in gekregen!

Tahoe here we come !

NBA San Francisco Warriors vs LA Lakers

Dit stond al enkele weken rood in onze agenda omcirkeld: Warriors vs. LA Lakers.
We hadden al enkele weken op voorhand tickets gekocht want NBA wedstrijden met topploegen zijn vrij snel uitverkocht. Ik had zelfs voordien al vanuit België tickets proberen te bestellen maar dat ging niet met een Belgische credit kaart.

We waren eigenlijk een beetje te laat vertrokken (een uurtje op voorhand of zo) want er zijn hier evengoed wegenwerken en ook in de richting van Oakland is het vrij druk. Na toch meer dan een uur rijden komen we toe aan de Oracle Arena in Oakland en moeten we al onmiddellijk 1o dollar betalen voor de parking. We blijken ook aan de verkeerde kant van de zaal geparkeerd te zijn dus eerst lopen we helemaal rond terwijl we binnen al de ploegen horen afroepen. We vinden uiteindelijk onze zitplaatsen ergens helemaal in de nok van de zaal net voor de opworp. De zaal zit helemaal vol, alle kaartjes uitverkocht dus zijn er hier 20.000 toeschouwers aanwezig. We zitten weliswaar helemaal bovenaan maar toch nog met een goed zicht (beter dan in de voetbal) en we zijn voorzien met verrekijker en een fototoestel dat een aardige zoom heeft.

We hadden nog niet gegeten dus tijdens de 1e quarter ga ik op zoek naar iets om te eten. Het valt me direct op dat aan elke eetstand enorm veel mensen staan aan te schuiven. Dit terwijl de wedstrijd bezig is, echt schandalig! (ge koopt toch geen duur ticket om hier te komen eten, maar om de wedstrijd te zien) ik mis uiteindelijk 20 minuten van de wedstrijd voor enkele hotdogs en nacho's. Tijdens de time-outs en rust is er telkens entertainment voorzien: sexy cheerleaders, spelletjes en zelfs een dunkshow met trampoline.
Blijkbaar zitten we tussen de Lakers-fans, daar kunnen we niet naast kijken, maar ze hebben de zaal tegen, bij iedere vrijworp van Kobe (Bryant) wordt steevast boe-geroepen. Onze Lakers-fans antwoorden telkens met "MVP". Ze hebben al aardig wat op , dus de sfeer zit er dik in. We vangen zelfs vrij vettige commentaar op, het doet mij denken aan een voetbalwedstrijd van bij ons. Bij ons is een basketwedstrijd toch beschaafder.
De wedstrijd gaat tot ver in het derde kwart gelijk op tot de Lakers uiteindelijk een vrij grote voorsprong uitbouwen. De match lijkt gespeeld, terwijl er al een heel deel toeschouwers naar huis vertrekken, zijn er andere die los uit de bol gaan tot groot jolijt van de rest van het publiek.
Maar in de laatste minuten slagen de Warriors in een spectaculaire terugkeer en komen in de laatste 15 seconden terug tot op drie punten. Tijd genoeg dus voor een driepunter, de guard van de Warriors legt aan maar mist, echter Maguette pakt de rebound en slaagt erin om nogmaals een driepunter te shotten. De bal botst drie maal op de ring maar gaat naast. De Lakers winnen de wedstrijd. Spijtig genoeg geen overtime maar toch een leuke wedstrijd met een super spannend einde.

De eindstand: Golden State Warriors - LA Lakers 121 - 124
best year average high Kobe Bryant.

filmpjes facebook:
sfeerbeeld NBA match SF Warriors - LA Lakers [HQ]

dunk show tijdens time-out [HQ]

Fun at NBA game Warriors - Lakers [HQ]

Meeste missers en rommelfase van de wedstrijd [HQ]

entertainment voor de mannen :) [HQ]

8 sec te gaan, 3 punter voor overtime ja of nee?? [HQ]

17 Miles Drive, Pebble Beach

Na ons walvissen avontuur rijden we in de namiddag verder door naar de 17miles drive en hopen we tot aan Big Sur of ten minste Carmel Beach te geraken.
 
We beginnen aan de 17mile drive via de pacific gate. Zo komen we meteen aan het mooiste stuk van de drive, langs één van de keistranden "pebble beach" met keien torentjes,vervolgens rijden we langs Bird Rock, een rotsformatie beetje in zee waar het vol zit met zeeleeuwen. We zien hier ook weer grappige eekhoorntjes.

Verder ziet ge hier veel golfcourses die ons echter niet echt interesseren en kunt ge grotesque villa's bespieden met een verrekijker. Bij Cypress Overlook zien we zeehonden die aan het zonnen zijn en als laatste komen we voorbij het logo van Pebble beach: de Lone cypress (dat blijkbaar trademarked is en ik eigenlijk geen foto mag zetten, maar ik appeleer op persvrijheid en USA staat toch voor freedom of speech, niet?!).
We eindigen op de bekende Pebble Beach golfclub waar ze hier zo lovend over doen, OK hier gaat binnenkort weer de US Open door, maar voor de rest is het hier ubersnob.

De zogezegde panoramische outlookpoints zijn echter niet wat we ervan verwachten aangezien bomen nu eenmaal blijven groeien en we dus niets kunnen zien.

De 17 mile drive is de bekendste scenic drive ter wereld en staat bij velen op hun lijstje van 'must-do's' maar eerlijk gezegd is het niet echt de moeite tenzij ge er geen probleem mee hebt om $9,25 te betalen om toch de lone cypress en de golfcourses te zien en als ge op voorhand een picknickmand meeneemt kunt ge hier misschien wel een leuke tijd doorbrengen. Tijdens het broedseizoen worden ook nog veel plaatsen afgesloten dus als ge gaat voor de zeeleeuwen en zeehonden te zien en de ruige kust, dan zijn er volgens mij beter plaatsen dan hier.
Alternatieven zijn volgens reviews en forums het stukje weg van Monterey via Oceanview boulevard en sunset boulevard in Pacific Grove tot aan de ingang van 17 miles drive, juist dezelfde kust en gratis.
Als ge Hwy 1 verder ten zuiden van Carmel naar beneden rijdt richting Big Sur krijgt ge adembenemende zichten op de Pacific Ocean en een prachtig stukje natuur met een ruige kustlijn en kliffen.
(Dit staat op ons progamma als we richting San Diego rijden binnen 2 weken, dus later meer hierover)

We eindigen onze dag aan Carmel beach waar we eindelijk een groot zandstrand zien en de gezelligheid van 'aan zee te zitten' terug ervaren. Even twijfelen we om hier de zonsondergang te bekijken, maar het vroege uur van opstaan gecombineerd met nog een uur minder slaap door het ingaan van daylight saving time geeft ons een slag van de hamer en wanneer we bijna in slaap vallen op het strand, is het hoog tijd om huiswaarts te keren. De zonsondergang vlakbij Palo Alto was ook niet mis !

Meer foto's van onze trip zijn te zien zullen te zien zijn in het fotoalbum  "Californian adventure"
 
Meer info en links over 17-Miles drive :

http://www.pebblebeach.com/page.asp?pageName=_17_Mile_Home

http://gocalifornia.about.com/od/camontereycarmel/a/17_mile_drive.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/17-Mile_Drive

Whale watching trip

Vandaag vroeg uit de veren, want we moeten al om 9u30 in Monterey er zijn en het is 1,5u rijden van Palo Alto... We gaan namelijk naar walvissen gaan kijken of althans een poging ondernemen.

Want California is één van de weinige plaatsen in de wereld waar men het jaar rond walvissen kan zien en Monterey is hiervoor de beste uitvalsbasis. 
"Whale watching in Monterey Bay is the marine equivalent of going on a safari in Africa."

Monterey Bay is gekend voor de grote diversiteit van marine life waaronder zeeleeuwen, zee otters, zeehonden (seals), pelikanen en dolfijnen. Bovendien ligt de bay op de migratieroute van grijze en bultrug walvissen en kan men het grootste zoogdier ter wereld hier tegenkomen, de blauwe vinvis. Monterey is ook één van de broedplaatsen voor zeeolifanten.
Orka's en schildpadden zijn ook te bewonderen in de bay en enkele van bedreigde diersoorten zoals de California sea otter, en de California brown pelican zijn hier nog te vinden.

In het midden van de bay ligt de Monterey Canyon, een van de grootste onderwatercanyons in de wereld (vergelijkbaar met de Grand Canyon). Monterey bay maakt deel uit van het Monterey Bay National Marine Sanctuary (a Federally protected marine area offshore of California's central coast). Het Marine Sanctuary loopt van Rocky Point in Marin County, juist ten noorden van de Golden Gate Bridge, tot aan Cambria in San Luis Obispo County, en bevat 276 miles (444 km) kustlijn en 6,094 square miles (15,783 km²) oceaan rondom de Monterey Bay. Hier wordt een van de werelds meest diverse marine ecosystemen beschermd en dit is een thuis voor veel zeezoogdieren , zeevogels en vissen.

Terwijl op andere plaatsen whale-watchers een heel eind in zee moeten gaan om walvissen te kunnen zien, kan men langs de kust van Monterey soms walvissen spotten aan wal met het blote oog. Dit komt door de aanwezigheid van de canyon. Ze is een perfecte habitat voor veel walvissen en geeft ze de mogelijkheid om dichter tegen het land te komen om zich te voeden door de diepte en de grote hoeveelheden voedsel. De grijze walvissen hebben dan weer de voorkeur om tijdens hun migratie in ondieper water te zwemmen en zijn verplicht om de bay in te zwemmen om rondom de diepe canyon te kunnen gaan.

In de winter en begin van de lente (mid-December tot mid-April) zijn er vooral grijze walvissen te zien tijdens de grote migratie van Alaska naar Baja California, Mexico en terug en zijn er ook verschillende soorten dolfijnen en bruinvissen te spotten. 

In de zomer en herfst (mid-april tot mid-December) zijn het eerder bultrug (humpback)walvissen, blauwe vinvissen en verschillende soorten dolfijnen die te zien zijn terwijl ze zich voeden en spelen in de bay. In deze periode hebt ge het meeste kans om ze van dichtbij te zien. 

Tijdens de overgang van het winter naar het zomerseizoen is de grootste kans om ook orca's (killer whales) in actie te zien wanneer ze in groep jagen op grijze walvissen.

Eind november tot mid-december zijn de kansen het laagst om er te zien, maar toch kan het zijn dat ge een glimp opvangt van een bultrug, blauwe of grijze walvis.

De perfecte plaats dus om eens op een boot te springen en te proberen zoveel mogelijk van deze prachtige zeewezens te zien...

Na wat research op het internet kom ik uit bij het "Monterey Bay Whale Watch Center" die blijkbaar de beste trips organiseren voor eenzelfde prijs als de meer toeristisch trips. Ze claimen dat hun success rate om walvissen te zien close to 98% ligt... Op het programma staat een 3 tot 3 1/2u durende boottocht en we gaan vooral grijze walvissen tijdens de migratie te zien krijgen.

Ze hebben ons aangeraden om ons warm te kleden want we gaan de oceaan op en daar kan het nog goed koud zijn en veel wind. Ookal voorspellen ze vandaag een max temperatuur van 19°C, toch trek ik twee dikke truien aan want om 7u30 vriest het nog hier in Palo Alto. En heb geen zin om kou te lijden als we 3u op een boot zitten. Heb voor Olivier dus ook al maar iets gaan halen tegen zeeziek zijn, want hij had geen zin om zich nog eens zo misselijk te voelen en alles te missen. Hopelijk voor ons en de rest op de boot, hebben we niet meer de vloek over ons hangen van niks of heel weinig te zien (Pech in Australië, Tenerife, Hawaii en Maui) en krijgen we genoeg walvissen en andere dieren te zien en liefst zo dichtbij als mogelijk is...

We hopen toch ooit eens mee te maken dat ze tot aan de boot komen en lekker actief zijn met jumps en salto's (zoals hieronder op de foto en filmpje) maar we gaan op pad met geen al te hoge verwachtingen zodat we achteraf niet teleurgesteld kunnen zijn.

filmpje whalewatching Monterey

nog een filmpje hoe cool het kan zijn

Om iets na 10 am varen we de haven uit en rondom de haven zien we al direct een hele hoop zeeleeuwen en een zeldzame zeeotter. Rondom ons vliegen meeuwen en pelikanen... Eenmaal in open zee is het echt ijskoud en ben ik content dat ik 2 truien aanheb. De wind valt nog mee maar er is vandaag een toch een redelijke 'swell' dit wil zeggen grote golven en dus fel op en neer gedobber. Resultaat: veel zeezieke mensen! gelukkig Olivier niet want hij heeft wijselijk al een pilletje ingenomen voor we op de boot kwamen.
We moeten toch een dik uur geduld hebben eer dat we de eerste 'blows' van een groep grijze walvissen zien. Nancy, de kapitein en marine biologist vertelt ons ook dat we ze vandaag niet veel boven water gaan zien omdat ze gefocusd zijn om naar Alaska terug te keren en zoveel mogelijk afstand proberen af te leggen. Geen speeltijd dus deze keer. Maar Nancy blijkt ook een goede navigator te zijn , want keer op keer probeert ze ons zo dicht mogelijk bij de groep te houden als ze weer voor een 10tal minuten onderduiken. We zien ze toch vanop redelijke afstand (maar nog altijd niet voldoende om mijn honger te stillen , toch al dichter dan in Maui) en het is te moeilijk om met mijn fototoestel op het juiste moment te trekken dus geniet ik gewoon van het kijken en heb ik helaas niet veel beelden voor jullie.
Wanneer we na 3u terugkeren naar de haven zien we onderweg dichter tegen de kust een groep Risso's dolfijnen, deze zijn iets groter dan de bekende bottlenose dolfijnen en zijn witter van kleur. we volgen ze nog een tijdje en keren dan terug naar de aanlegsteiger.

Het is ondertussen 1pm en van die gezonde zeelucht hebben we enorme honger gekregen en blijkbaar ben ik toch verbrand in mijn gezicht. Het lijkt net of ik ben gaan skiën, zo fel staat mijn zonnebril getekend in mijn gezicht. We eten in één van de restaurants aan fisherman's wharf en proeven de bekende clam chowder.

Na het eten kijken we nog even geamuseerd naar de pelikanen die hun graantje proberen mee te pikken wanneer de vissers hun vis aan het kuisen zijn aan de pier. Blijkbaar is de bruine pelikaan toch niet zo bedreigd want we zien er een 10tal alleen al hier vechten achter vis :)

Meer foto's van onze trip zijn te zien zullen te zien zijn in het fotoalbum  "Californian adventure" Meer info en links over: algemeen Monterey: http://www.seemonterey.com whale-watching in Monterey: http://www.seemonterey.com/whale-watching

3D movies

Vanavond gaan we met een paar van Belgica naar de movies !

De veelbesproken film "Alice in wonderland" van Tim Burton is pas uitgekomen (zie trailer) en blijkt optimaal gebruik te maken van het 3D concept. We vertrekken rond 21u naar het AMC theater om die van 9.30pm mee te pikken maar als we daar toekomen staat de parking afgeladen vol en blijkt aan de kassa dat de vertoning op IMAX scherm uitverkocht is, dus we kopen dan maar een ticket voor de vertoning om 10.45pm en overbruggen de tijd in de plaatselijke Starbucks.

Spijtig genoeg is de vertoning enkel in 3D op normaal scherm en het is direct duidelijk dat er toch een verschil is tussen Imax en gewonen filmzalen. Door het grotere scherm van Imax hebt ge het gevoel dat ge echt in de film zit en met de 3D effecten is dit helemaal te gek. Nu echter zie ik de randen van het scherm en ookal zijn de 3D effechten wel leuk in deze film, toch is het minder impressionant omdat het voor u uit het scherm komt maar het komt niet echt op u af als tijdens onze ervaring toen we Avatar zagen op Imax. Zelfs de reclame voor Alice in wonderland tijdens Avatar was cooler dan de echte film.

conclusie: Als ge naar 3D gaat kijken , betaal dan de paar dollar/euro extra voor de imax experience, is zeker zijn geld waard en overall bekeken vraag ik mij af waarom ik nog ooit een film zou gaan zien in de cinema zonder 3D... Het kost al zowieso veel tegenwoordig om de cinema-ervaring te hebben, dus er moet nog iets extra aan zijn dat men niet op tv of computer kan hebben.

Na de film (die pas tegen 1 am gedaan was) blijven we nog wat plakken bij Pierre voor wat bier en chocotoffs. Uiteindelijk kruipen we tegen 3am ons bedje in.
gelukkig staat er morgen een 'vrije' zaterdag op het programma met shopping, hockey en een etentje met Marie en Jason.

Welke kleur heeft de Golden Gate Bridge?

Het meest bekende en herkenbare  'landmark' van San Francisco

The Golden Gate Bridge

Ondertussen zijn we er al een tiental keren over gereden en hebben we ze vanuit alle mogelijke standpunten gefotografeerd dus nu wat meer toeristische info over de brug.

De Golden Gate Bridge is een hangbrug over de gelijknamige zeestraat Golden Gate die het schiereiland van San Francisco met het ten noorden van de zeestraat gelegen Marin County verbindt. De brug is hoog genoeg om de grote zeeschepen de Baai van San Francisco en de haven van San Francisco zonder problemen te laten bereiken. De brug is 2737 m lang, en overspant 1280 m water. De brug hangt aan kabels van ongeveer 1m (92,7cm) diameter. In die tijd (de grote depressie) werd het bouwen van deze brug onmogelijk geacht, technisch en financieel, maar werd midden in de Depressie op 5 jaar tijd en onder budget gebouwd. De brug is ontworpen door Joseph B. Strauss en geopend op 28 mei 1937. Het was de langste suspensiebrug in de wereld op het moment van voltooiing in 1937. Ondertussen zijn er 8 andere bruggen die een langere overspanning hebben. Het is nog steeds de 2e langste hangbrug in de Verenigde Staten achter de Verrazano-Narrows Bridge in New York City.

De brug is, ondanks dat het niet meer de langste brug ter wereld is, een internationaal herkenbaar symbool en icoon geworden van San Francisco en California
Of zoals ze het op hun eigen website formuleren: "The Golden Gate Bridge is widely recognized as one of the greatest construction achievements in the twentieth century. Once the longest suspension span ever built, the Bridge is considered an international icon, a structure of grace and beauty, and a lasting symbol of American progress and ingenuity."
In 2007 was het de 70ste verjaardag van mogelijks de mooiste en zeker de meest gefotografeerde brug ter wereld. 

In films is de brug een "dankbaar" slachtoffer. Geen enkele brug is zo vaak ingestort in films als de Golden Gate Bridge.
Een ander luguber feit is dat de brug de populairste plaats is in gans de wereld om zelfmoord te plegen. De val van 75m duurt 4 seconden en eindigt tegen een muur van 9°C koud water aan een snelheid van 120km/u. 
 "You have at least a 98% chance of successfully dying."

Top 10 van langste hangbruggen (2006)

1. Ponte di Messina, Sicilië Italie, 2012, 3300m (niet voltooid)
2. Akashi-Kaikyobrug, Japan, 1998, 1991m
3. Gof van Izmit-brug, Turkije, 2004, 1668m
4. Grote Beltbrug, Denemarken, 1996, 1624m
5. Bosporusbrug, Turkije, 1973, 1590m
6. Fatih Sultan Mehmetbrug, Turkije, 1988, 1510m
7. Runvangbrug, China, 2005, 1490m
8. Humber, Verenigd Koninkrijk, 1981, 1410m
9. Jangyinbrug, China, 1999, 1385m
10. Verrazano Narrows bridge, Verenigde Staten, 1964, 1298m
11. Golden Gate Bridge, Verenigde Staten, 1937, 1280m

Bronnen en meer info: 

Officiële site van Golden Gate Bridge
Nederlandstalige uitleg op een bevriende blog 
"Jumpers: The fatal grandeur of the Golden Gate Bridge"
Wikipedia, engelstalig
Wikipedia, nederlandstalig

Maar welke kleur heeft de Golden Gate Bridge?

Na onze trip naar Muir Woods is er een discussie ontstaan tussen Nathalie en mij over de kleur:
dixit Nathalie: 'de oranje brug over naar de rode bomen...' waarop ik reageer: '"gouden" rode brug, maar oranje is close ;)'

Volgens mij was het rood, ik volg gewoon wat ik met mijn eigen ogen zie :), Nathalie had het over oranje...
Even ter verduidelijking: Onze Frommer's San Francisco Day by day gids (2006) heeft het in de sectie 'crossing the bridge' over "the brilliant, red colored Golden Gate Bridge ! en als ge naar alle foto's kijkt dan is dat toch een rode brug? Vandaar dat Olivier en ik op het verkeerde spoor zijn gezet door wat we zien en lezen. Op Frommers website verwijzen ze dan weer naar de "orange towers" en in de reisgids van Capitool wordt de kleur (wijselijk?) zelfs niet vernoemd.

Aangezien ik koppig ben , en graag mijn gelijk wil halen of toch op z'n minst goed geinformeerd zijn voordat ik mijn standpunt wijzig, ben ik begonnen met wat modern opzoekwerk via Google en wikipedia over ons discussiepunt:

Hier mijn resultaten:

"Despite its red appearance, the color of the bridge is officially an orange vermillion called international orange. The color was selected by consulting architect Irving Morrow because it compliments the natural surroundings and enhances the bridge's visibility in fog. The famous International Orange color was originally used as a sealant for the bridge. Many locals persuaded Morrow to paint the bridge in the vibrant orange color instead of the standard silver or gray, and the color has been kept ever since. The international orange paint used on the Golden Gate Bridge is specially formulated to protect the bridge from the danger of rust from the moisture of the frequent fog that rolls in from the Pacific Ocean through the Golden Gate to San Francisco Bay."

--> Dus ze lijkt rood, maar officieel is ze in het oranje geschilderd. We kunnen gaan muggenziften over de vraagstelling en ze eventueel aanpassen want het gaat hier over verschil in perceptie. Als ik had gezegd dat volgens mij de brug rood lijkt, dan zou dit kloppen want het gaat dan over hoe ik de kleur van de brug "ervaar" zoals ik ze zie of zoals ze "lijkt". Als ik het echter over de officiële kleur had, moet ik Nathalie gelijkgeven en is het inderdaad een oranje brug.
MAAR eigenlijk hebben we beiden gelijk want Nathalie heeft het ook over rode bomen en daar kan ik op zeggen dat ze TOTAAL niet rood zijn :p. Als we het dan over vertalingen van namen hebben: dan zouden redwood trees inderdaad rode bomen kunnen zijn , maar dan is de golden gate bridge GOUD.

Voor diegene die zich nu bedenken , waarom is de brug dan niet in goud geschilderd??

wel de naam van de brug verwijst naar de "Golden Gate", naam van de straat waar ze over gaat en dus geen kleur. en waarom dan de naam Golden Gate voor die straat, wel tot in de jaren 1840 werd de zeestraat aangeduid met de Spaanse naam Boca del Puerto de San Francisco, wat "(zee)straat van de haven van San Francisco" betekent. Op 1 juli 1846, nog voor de ontdekking van goud in Californie, kreeg de straat de nieuwe naam "Golden Gate" (Gouden Poort, oorspronkelijke Griekse naam: Chrysopylae). Want toen ontdekte John Fremont de baai en in zijn memoires schrijft de ontdekkingsreiziger: "To this Gate I gave the name of "Chrysopylae", or "Golden Gate"; for the same reasons that the harbor of Byzantium was called Chrysoceras, or Golden Horn.".Hij gaf dus deze naam omdat deze baai hem herinnerde aan de haven van Istanbul die 'Chrysoceras' heet (Gouden Hoorn). Met het ontstaan van de grote goudkoorts (Goldrush) van 1848 werd die naam alleen maar toepasselijker.

Trouwens een gouden brug zou echt lelijk zijn , teveel reflecteren , veel te duur zijn als ge echte goudverf zou gebruiken en er los over zijn om in de depressie zo'n gouden symbool neer te planten (kan zo nog wel een paar idiote argumenten uit mijn mouw schudden :) )
Nè, I rest my case :)

OF toch niet !
blijkt dat de brug eerst geschilderd is met red lead primer of loodmenie verf. AHA weer rood.

"The bridge was originally painted with red lead primer and a lead-based topcoat, which was touched up as required. Many misconceptions exist about how often the Bridge is painted. Some say once every seven years, others say from end-to-end each year. Actually, the Bridge was painted when it was originally built. Until 1965, only touch up was required. In 1965, advancing corrosion sparked a program to remove the original lead-based paint (which was 68% red lead paste in a linseed oil carrier). The removal continued to 1995".

Maar als ik dan opzoek wat loodmenie is in wikipedia: "Red lead, is a bright red or orange crystalline or amorphous pigment. Red lead is virtually insoluble in water. However, it is soluble in hydrochloric acid present in the stomach, and therefore it is toxic when ingested." Best niet aan de Golden Gate brug likken dan :)

Na verder zoeken kom ik nog veel meer te weten over pigmenten, verven en kleuren:  Red lead/loodmenie is dus een pigment dat al van in de middeleeuwen werd gebruikt en de kleur is rood. Vaak werd het gebruikt als vervanging van het pigment vermiljoen omdat het goedkoper was. Het pigment is helder scarlet. Dus als red lead vervanger is van vermiljoen en het pigmet scarletachtig is,welke kleuren zijn dat dan? wikipedia vertelt mij meer: 
"Vermiljoen is een rood-oranjeachtig pigment. Sinds de 19e eeuw is vermiljoen vervangen door een variant van cadmiumrood"
"Cadmiumselenide is een zeer stabiel rood pigment dat voorkomt als een donkerrood poeder (cadmiumrood)."
"Scarlet  is a bright red color with a hue that is somewhat toward the orange. It is redder than vermilion."

--> DUS red lead is bijna hetzelfde als de kleuren scarlet/vermiljoen en cadmiumrood (allemaal rood dus) maar dan spreken we over het pigment. Als we het over de verf hebben is deze blijkbaar meer naar het oranje toe.

Ik kom op een forum voor schilders terecht waar men dezelfde vraag heeft en over de Golden Gate bridge beginnen. Is de kleur van menie eigenlijk rood of oranje?
"Ik ben vertrouwd met de fel oranje metaalgrondverf, maar in middeleeuwse miniaturen (waaraan het zijn naam gaf)schijnt het een uitgesproken rode verf te zijn.  Nog zoiets raars. Ik heb een paar jaar geleden de Golden Gatebrug gezien, die naar verluidt oranjerood van de loodmenie moet zijn (een uitgesproken keus van de brugontwerpers, 'international orange'). Toen ik de brug zag was hij veeleer roodbruin, oranje kon ik het niet noemen. Het was me onduidelijk of dat roodbruin de verweringskleur is van aan de lucht blootgestelde menie,of dat de kleur tegenwoordig anders is omdat echte loodmenie in de ban is gedaan.Er was loodmenie (oranje) en ijzermenie. (rood) IJzermenie is hematiet, Fe2O3, begrijp ik. IJzermenie lijkt me een goede verklaring voor de huidige kleur van de Golden Gate brug, want loodmenie hebben ze in Amerika al lang geleden verboden.

Mijn conclusie: aangezien er geen duidelijkeheid tussen echt rood of oranje en als alles toch terugverwijst naar rood is voor mij de brug ROOD (aangezien oranje een subkleur is van rood ben ik toch altijd juist :) en er is rood pigment gebruikt voor de kleur "international oranje" ) Bovendien kunt ge op de bovenstaande foto's zien dat lichtinval veel verschil maakt.