Taste of Belgium

Gisteren werd er in San Francisco door Stella Artois een event georganiseerd:  'Taste of Belgium' in het Herbst pavilion aan Fort Mason in San Francisco.

Daar moeten we als rasechte Belgen toch even naartoe!!

Samen met een paar andere Belgen vanop Stanford, rijden we naar het koude SF om frieten, mosselen, wafels en bier te degusteren. Alles is belachelijk duur en de porties zeer klein, maar we komen al gauw de rest van de South Bay Belgians tegen om een leuk gesprek mee te voeren en onze ongezouten mening te geven.

Een pintje en een petanque baan, meer heb je niet nodig om je te amuseren.

Verder lopen er kortgerokte hostessen rond met een iPad, waarop je een gepersonaliseerde 'chalice' kunt bestellen. Jaja, binnenkort zullen we ons eigen glas hebben met onze initialen erop... leuke freebie.

Er is ook een standje op het event waar je kan leren om bier te tappen...Uitgelegd door de biermeester van den 'Stella'.

Natuurlijk weten de meeste Belgen al lang hoe je een perfecte kraag moet krijgen, maar een opfrissing kan nooit kwaad en wanneer we te weten komen dat je je zelf getapte biertje ook gratis mag opdrinken, is het feestje compleet.

Natuurlijk hebben ze het ook wel door dat we al voor de 5e keer in de rij staan, maar als hij hoort dat we Nederlands spreken en bovendien nog afkomstig zijn van Leuven, heeft hij er totaal geen bezwaar tegen.
Integendeel, hij geeft zowaar aan iedere belg een doos glazen mee, waardoor we nu ook hier in Calfornia in onze keukenkast de gepaste glazen hebben om ne Leffe, Hoegaarden of Stella te serveren :) Met dank aan Inbev!

Qua promotie van het Belgisch bier, weet ik niet of het event geslaagd was, ze lanceren 'Stella' hier namelijk als een luxe bier en een pintje kost al gauw $5. Voor ons is 'ne stella' nog gewoon een pintje en geen speciaal bier, dus ons kunnen ze niet vangen met hun moderne reclame, maar wij hebben ons wel goed geamuseerd, dat mogen ze meer doen :)

Transit of Venus

Na de zonsverduistering is er vandaag alweer een zeldzaam fenomeen in de hemel te aanschouwen: De transit van Venus.
De planeet Venus zal vandaag kort passeren tussen de zon en de aarde. (dat doet die wel vaker, maar is meestal niet zichtbaar overdag) wat te volgen is met ons solar eclipse brilletje als een zwarte kleine stip, een zogenaamde 'zonnepuist' :)
Deze astronomische waarneming is veel zeldzamer dan een zonsverduistering en als we vandaag niet kijken, moeten we 105 jaar wachten op de volgende...

Voor meer info en een paar mooie beelden, bekijk volgende video's:

Om de transit te kunnen zien, hoeven we ook nergens naartoe te gaan, gewoon buiten gaan staan op het juiste moment en naar de zon kijken (met bescherming weliswaar).

Ik wandel met de brilletjes naar Olivier zijn gebouw en we kijken naar het begin van de transit. Iedereen die langs wandelt, vraagt zich af wat er te zien valt, dus laten we ze ook even door de brilletjes kijken. Op den duur staat er een heuse rij te wachten om op hun beurt even te kunnen kijken.

Daarna krijgen we de uitnodiging om bij Dirk en Marina in Sunnyvale nog eens te gaan kijken, maar nu door een deftige telescoop... die kans laten we niet aan ons voorbij gaan en we zijn niet de enigen... de hele buurt komt even een blik werpen.

Het is moeilijk om deftige foto's te nemen door het kleine brilletje, maar hier zijn er een paar mooie, geplukt van het wereldwijde web...

Research on a sunday morning

Toevallig ben ik deze zondag heel vroeg uit mijn bed en ben ik super gemotiveerd om mijn loopschoenen aan te trekken.

Zoals de meesten onder jullie al wel weten, haat ik het om gewoon te lopen zonder een doel. Daarom dat ik wat running apps op mijn iPhone heb geladen die mijn route tracken en snelheid etn dergelijke bijhouden.

• Nike plus
• Runkeeper
• Logyourrun
• MapmyFitness

Vandaag is het de eerste keer dat ik een aantal van die nieuwe applicaties kan testen en vergelijken om uit te zoeken welke er het beste werkt. De eerste kandidaten om mijn loopgezel te worden zijn: Runkeeper, Nike+GPS for iPhone en mijn oude Nike+ sensor voor de iPod.

Heb dus vanmorgen met deze 3 apps een nieuwe route gelopen en wat blijkt... ze geven elk een andere totale afstand aan. Dit wakkert mijn curiositeit aan en ik heb al meteen materiaal om verder te onderzoeken tijdens de volgende stap in mijn 'running research'. Het ziet er naar uit dat ik mijn looproute zal moeten uittekenen op Google maps zodat ik een goede benadering krijg van de juiste afstand en dan kan ik uitmaken welke toepassing het beste zijn job doet.

Mijn constataties van de eerste test: 

De Nike+ sensor met de iPod gebruik ik al van in het begin (2009) en deze toepassing berekent de afstand door mijn passen te tellen en deze was al redelijk goed gekalibreerd. Dus voorlopig ga ik ervan uit dat deze het meest accuraat is. Mijn data wordt via iTunes opgeladen naar de Nike+ website waar alle runs worden bijgehouden alsook mijn records en doelen die ik voor mezelf heb opgesteld.

De Nike+ GPS app voor de iPhone is de nieuwere versie van de Nike+ website en hiervoor is er geen sensor meer nodig. Het gebruikt de GPS van de iPhone voor het tracken van de route en het is mogelijk om nog steeds de sensor in de schoen te gebruiken voor een accuratere tracking met de pedometer, gecombineerd met de GPS (voor als het signaal zwak of onvindbaar is). De toepassing toont de route op een map en geeft ook je snelheid en tempo aan volgens de route zodat je kan zien welke stukken je trager of sneller hebt afgelegd.

Er is ook een teller die je totaal aantal afgelegde kilometers / mijlen bijhoudt. Verder wordt ook al deze data opgeladen naar de website waar je snelste tijden en nog veel meer wordt geanalyseerd. Op de website kan je doelen instellen als extra motivatie en zijn er ook trainingschema's te vinden om de 5K, 10K of half marathon uit te lopen.

Runkeeper werkt met GPS tracking en toont eveneens een route op de map in de toepassing. Runkeeper heeft ook een website waarop de activiteiten worden gesynched. Dus wat is het grote verschil met de Nike + versie?? Wel het leuke bij Runkeeper is dat je ook fietsen, wandelen, zwemmen en zelfs skiën kunt tracken, wat het een meer completere toepassing maakt om al je sportactiviteit bij te houden.

Volgende keer zijn de twee andere aan de beurt...

Van al dit onderzoek krijg ik honger en dorst, maar gelukkig wordt dit ruimschoots gecompenseerd met bier en mosselen na de nieuwjaarsreceptie in Berkeley.

graduation week

We wonen hier ondertussen al anderhalf jaar, maar toch gebeurt het af en toe dat ik nog eens iets nieuws, typisch Amerikaans meemaakt. Vandaag ervaar ik weer een nieuwe Amerikaanse beleving...

Het is graduation week, heel Stanford is versierd met vlaggen en alles is in gereedheid gebracht voor de 'commencement' (graduation) ceremonie, een hele show in het Stanford footballstadium, met een processie van alle studenten in toga en met de bekende 'Wacky walk' waarbij de studenten grappig verkleed het publiek begroeten en bedanken.



Traditioneel komt er ook meestal een heel bekende, belangrijke persoon spreken. Zo komt dit jaar Susan Rice spreken, U.S. Ambassadeur bij de United Nations, medewerker op het kabinet van President Barack Obama en national security adviseur.
De bekendste commencement speech is echter deze van Steve Jobs, CEO bij Apple in 2005.



Lijkt allemaal interessant om eens mee te maken, niet?
Maar dit is niet de beleving die ik vandaag zal hebben...

Ik ben uitgenodigd op de graduation ceremonie van Alexandra bij de Frans-Amerikaanse school. Ze heeft haar laatste jaar in de lagere school afgerond en gaat nu naar middle school ( lager middelbaar).
Hier in de US wordt het einde van het schooljaar gevierd met een afstudeerplechtigheid. Ja, misschien heeft u dat al eens gezien in een van de typische Amerikaanse high school films, ikzelf heb dit ook gezien... MAAR wat ik niet wist, is dat ze hier voor ieder jaar, van kleuteronderwijs, lagere school tot college er een heel event van maken.

Zo wordt ook hier een hele show gegeven, compleet met stoet in toga's, speeches in meerdere talen vol met bedankingen en superlatieven, liedjes en natuurlijk de overhandiging van het diploma met de gebruikelijke 'flosh-flipping' (nvdr. het kwastje op de hoed van links naar rechts verhangen). Iedereen krijgt wel een award voor de beste te zijn in een of ander vak... In de US zijn ze hevige fan van positieve reinforcement (persoonlijk vind ik het soms het een beetje te)

Kortom een heel officiële bedoening dus gevolgd door een kleine receptie en een feestje bij de afgestudeerde thuis. Al bij al wel eens interessant om mee te maken en ik maak me ook even de bedenking dat zelfs het afstuderen aan de KULeuven na 5 jaar studeren minder gevierd werd dan dit!

BCNC campingtrip Carmel

Dit weekend gaan we mee op de BCNC Family Camping and Hiking trip, die dit jaar plaatsvindt in Carmel Valley. Het is zeker niet de eerste kampeertrip dit jaar, maar we zijn nog niet aan de kust geweest en we hebben van veel mensen gehoord dat vooral de Big Sur omgeving een mooie locatie is om het weekend door te brengen.

Vrijdag 10 juni 2011

De uitvalsbasis van BCNC voor dit weekend is de Saddle Mountain campground in Carmel Valley. Deze is ideaal gelegen, een aantal mijl landinwaarts van de kust, zodat er minder kans is op mist. De voorspellingen voor dit weekend zijn gunstig (aangenaam lenteweer), maar hier aan de westkust weet ge nooit...

Carmel is een kleine 2u rijden en we arriveren om 6pm ter plaatse en kiezen een goed plaatsje uit om onze tent te placeren. Dit weekend gaan we hier met een groep van ongeveer 18 mensen zitten, maar deze avond zijn we maar met 5. De meesten zullen pas op zaterdag toekomen.

Aangezien we vanavond maar met 5 zijn, besluiten we om het meestal culinair kampeerweekend in te zetten met lekker te gaan uit eten op een terrasje bij Cafe Rustica in Carmel Valley.  Terug op de camping maken we het nog gezellig met kahlua banaan op de grill, deels om de koude te trotseren want door de vochtigheid en wind duikt het kwik toch wel bijna tot vriespunt.

Zaterdag 11 juni 2011

We verzamelen deze morgen aan het trailhead in Garrapata State park met de rest van de kampeerders voor dit weekend.

Garrapata SP is het eerste state park langs de Big Sur kust komende van het Noorden. Het is minder ontwikkeld en wordt meestal over het hoofd gezien als men Big Sur bezoekt, spijtig want het park biedt veel van de typische Big Sur natuur aan in een compact gebied. Het enige nadeel is dat Garrapata de meest mistige locatie aan de Big Sur kust is en vaak is het hier nog mistig, zelfs wanneer in de andere Big Sur parken de mist al opgeklaard is. Hoewel het ook leuk is om te klimmen door de zomermist en boven de wolken lopen, is het park veel spectaculairder als het helder weer is. Het voordeel is dan weer dat in deze tijd van het jaar de bloeiende wildflowers prachtig zijn!

Uiteindelijk zijn we met een groep van 14 om de geplande wandeling te starten. Op het programma staat een wandellus van 7 mijl. Aan het trailhead staat er dat het stuk van het trail door de Redwood grove afgesloten is wegens te gevaarlijk. We veranderen dus ons plan en beginnen met de klim naar het viewpoint op de top en plannen om dezelfde weg terug naar beneden te komen.

Rocky Ridge and Soberanes Canyon loop

looptrail that offers really steep gradients, great ocean views, and a small but nice redwood grove. This loop is one of the more extreme examples of the quintessential redwood hiking experience, the descent into a redwood-filled canyon. This popular loop starts with a brutally steep climb to a dramatic coastal viewpoint (1700ft climb in 2 miles). An even steeper descent into a redwood-filled canyon follows. From the saddle, the trail makes an insanely steep descent into Soberanes Canyon - 0.3 miles with an average gradient of 14%, followed by 0.4 miles with an average gradient of 32%!

Het is echt een stevige klim, ik voel het weer wringen in mijn knie. Gelukkig is er genoeg afleiding door het wijde vergezicht en het prachig kleurenpalet van de wildflowers langs het pad.

Het is mistig, zoals te verwachten was, maar af en toe komt de zon er toch doorgebroken. De combinatie van het klimmen en de warme zonnestralen, zorgt ervoor dat we met tijd en stond halt houden om op adem te komen en laagjes kledij aan of uit te trekken. We worden beloond voor de inspanning bovenaan het Rocky ridge viewpoint met een prachtig panoramisch overzicht van de ruige kust 500m lager.

We klimmen nog even door verder naar de top, maar hier wordt het zicht van ons ontnomen door de dichte mist. Na een kleine rustpauze besluiten we om op te splitsen want blijkt dat er toch een aantal de loop willen rondmaken en het risico willen nemen op de gevaarlijke afdaling. Ik keer met de andere vrouwen via de oceaankant terug, wat al stevig genoeg is voor mijn knie, terwijl Olivier met de meer avontuurlijke jongens/mannen verder gaat.

Beneden aangekomen, wandelen we nog een stukje Soberanes canyon in om naar de cactussen te kijken die hier overal verspreid staan en komen zo de rest van de groep weer tegen en zijn we verenigd om nog het kustgedeelte te verkennen aan de overkant van hwy 1.

We wandelen nog een kleine lus aan Soberanes point (persoonlijk vind ik dit het mooiste stuk omwille van de begroeiing en kliffen en machtig zicht over de oceaan) en waaien nog even uit, voor we terug in de auto kruipen richting kampplaats.

Terug op de camping, waar ondertussen de laatste medekampeerders zijn toegekomen en zich hebben geïnstalleerd, heeft iedereen reuzehonger en beginnen we aan de tweede belangrijke activiteit van de dag...
De BCNC kampeertrips staan bekend omwille van het goede eten:

"Traditionally the quality has beaten all standards of gourmet outdoor cooking!"

en daar is ook deze trip geen uitzondering op.

We kunnen genietend lekkere tomatensoep MET balletjes (home made) opslurpen en smullen van heerlijke gegrilde scampi's op de bbq. Gevolgd door sappige steaks en bijhorende pasta salade en ronden natuurlijk af met versgemalen koffie (vanuit Belgie uiteraard) en de klassieker: Kahlua Banana.

Daarna keuvelen we nog lang voorbij bedtijd over koetjes en kalfjes totdat het te koud wordt om te blijven zitten en we moe onze tent in kruipen.

Zondag 12 juni 2011

Zoals het hoort op een zondag, slapen we lang uit, blijven lekker warm in onze slaapzak liggen want buiten is het nog redelijk koud. Het is mistiger dan de voorbije dagen en de zon komt er maar moeilijk door in de voormiddag. Vandaag staat er enkel opruimen en terug naar huis gaan op het programma.
Na een goed ontbijt met eieren en spek, rijden we rond de middag even naar Carmel River state beach. Maar het blijft winderig en koud, dus keren we wat vroeger naar huis terug (om uiteindelijk nog een hele tijd in de file te staan in Monterey door het drukke weekendverkeer).

Meer foto's in facebookalbum State parks West Coast US

nieuwjaarsrecepties

Zaterdag 22 januari 2011

Vandaag is het het nieuwjaarsfeest van het departement radiology van Stanford waar Olivier officieel werknemer is. Het feest gaat door in Redwood City in het Fox Theater. We worden tegen 6pm verwacht voor de apero...

Amerikanen zijn extremisten: toch op kledingsvak... Terwijl het compleet normaal is om in de week in uw roze pyjama te gaan shoppen, zijn ze voor speciale gelegenheden allemaal heel fel opgekleed en opgetut. Er worden zelfs foto's aan de ingang genomen alsof ge op de rode loper zijt, we voelen ons alsof we naar ons eerste prom gaan!
Na de cocktails, mogen we binnen in de theaterzaal, maar er zijn toch maar weinig tafels voorzien voor de 300 man die uitgenodigd zijn. Er is een grote dansvloer voorzien en de resterende plaats wordt gevuld met wat loungezetels en een 10 tal 4-persoons tafels. Dit wilt dus zeggen dat 2/3 rechtopstaand moet eten of in een van de zeteltjes van de zaal moet gaan zitten.
We ontdekken de Amerikaanse versie van buffet met de mash potato cocktail waarbij ge een glas vult met puree en hier dan nog andere ingrediënten bij mixt zoals spek, pesto, zure room etc. Een onbekend concept voor ons, maar wel lekker.

Na het eten wordt de dansvloer vrijgemaakt en de muziek al opgezet om 7u30 en iedereen staat meteen te shaken. tegen 10pm is het al ver gedaan.Vergeleken met België begint een party pas tegen 11u-11u30, hier zitten ze dan al in hun bed, maar ze hebben ongetwijfeld evenveel plezier.

Zondag 23 januari 2011

Tegen de middag rijden we langs Pacifica richting San Francisco. Het is een uitzonderlijk warme en heldere dag voor in januari, 20C en vooral geen mist in Pacifica ! We willen nog een paar stukken van het Golden Gate NRA bezoeken die rondom Pacifica liggen, maar het visitor center is gesloten en we worden om 5u verwacht in Berkeley voor de nieuwjaarsreceptie van BCNC. We passeren Sweeney ridge, Milagra ridge en Mori point maar doen geen wandeling.

We rijden verder door naar de Berkeley campus en vinden wonderwel meteen parkeerplaats wat geen evidentie is in Berkeley. (ookal hebben ze hier blijkbaar speciale parkeerplaatsen voor ons, nederlandstaligen, voorzien :) )

We wandelen nog even rond op de campus en gaan dan op het terras aan het International House Berkeley, waar de BCNC receptie doorgaat, nog even in het zonnetje zitten genieten met het zicht op de Golden Gate bridge in de verte.

Tegen 5u beginnen de meeste belgen toe te komen en we ontmoeten een aantal nieuwe landgenoten. Verder heb ik ook nog het geluk aan mijn kant want bij het verloten van een ipod nano wordt zowaar mijn naam getrokken!
Ik ben dus nu de trotse eigenaar van de laatste ipod nano en kan niet wachten om hem uit te proberen tijdens het lopen...en vol te zetten met nieuwe muziek met de giftcard die ik in december had gewonnen.

Naar Belgische traditie loopt de receptie ver uit en met het uitdoen van het licht worden we vriendelijk aangemaand om de zaal te verlaten, maar dat zorgt er alleen maar voor dat de conversaties in de hal worden verder gezet. Uiteindelijk verlaten we het International House tegen 21u en gaan met de resterende South Bay Belgians nog ergens wat eten en drinken in Oakland.

We vinden een goed bar waar we lekkere mosselen en clamchowder nog kunnen eten op dit late uur en de bierkaart wordt ook direct goedgekeurd als we zien welke bieren ze allemaal op het vat hebben staan.

Wanneer we tegen 11u naar huis willen vertrekken, hebben we nog een klein oponthoud want de plaats waar onze auto staat geparkeerd is omsingeld door politiewagens.  Oakland is niet echt de beste plaats wat criminaliteit betreft en met veel vertoon hebben ze juist naast onze auto een kerel aan de kant gezet waardoor heel de straat geblokkeerd wordt en wij niet kunnen vertrekken.
We besluiten dat het slimmer is van op een afstandje af te wachten en alvast een muntje te eten, alvorens naar de politie toe te gaan en te vragen of we weg kunnen. De rest staan als ramptoeristen te kijken of we niet worden opgepakt wegens verstoren van hun werk en openbare dronkenschap, en we hadden al deels afgesproken naar wie we onze enige call vanuit de cel zouden kunnen doen zodat ze onze borg konden komen betalen, maar gelukkig zijn ze te druk bezig met die andere kerel en laten ze ons zonder probleem vertrekken met nog hun excuses en bedanking voor ons geduld :)

Academy of Sciences

Carina en Alexandra zitten nog vast in het land wegens de sneeuwproblemen in Europa en aan de Oostkust. Nadat ze weer slecht nieuws kregen vandaag dat hun vlucht gecancelled is, besluiten we om te gaan shoppen en een bezoekje te brengen aan de Academy of Sciences in SF.

In 2009 was ik met Olivier al eens naar dit museum gegaan dus heb het grotendeels al wel gezien, maar toen was het zo druk en stond er een immens lange rij om de regenwoud exhibit te bezoeken dat we die nog niet bezocht hebben.

We hebben ons toen vooral geamuseerd met naar het grote aquarium te kijken waar een koraalrif is nagebouwd. het Philippine Coral Reef is één van de diepste (lees grootste) exhibits van levend koraal ter wereld en is tot de rand gevuld met kleurige visjes. Verder hebben we gelachen met de grappige Afrikaanse pinguïns en de opgezette dieren in het Afrika gedeelte bewonderd. De show in het planetarium was ook zeer zeker de moeite.

En het gebouw op zich, gebouwd in 2008, is heel interessant qua architectuur (van de heel bekende architect Renzo Piano) aangezien ze hier heel groen zijn gegaan en verschillende vernieuwende technieken hebben geïntegreerd. Ik had op TV over de bouw van dit museum al een hele documentaire gezien, maar het is altijd anders als ge het in het echt ziet.

Er is echter nog veel meer te zien in de California Academy of Sciences, maar dat was ons niet gelukt in die halve dag. Dus vandaag wil ik het rainforest verkennen met mijn fototoestel in de aanslag.

Voordat ik echte natuurfotografe kan worden, gaan we eerst kijken of Claude, de albino krokodil, zijn kerstmuts op heeft want ook hier hebben ze een kerstthema.

De krokodil is gelukkig gespaard van dit gebruik, maar we komen wel de mascotte tegen die zijn kerstmuts op en sjaal rond heeft en er staan wat rendieren buiten om foto's mee te nemen.

De regenwoud exhibit is een glazen bol waar het wemelt van de exotische dieren, er zijn 1600 levende dieren in ondergebracht, waaronder 250 vrij rondvliegende vogels en vlinders, 100 exotische reptielen en amfibieën en een grot vol vleermuizen. Je klimt als het ware door de verschillende lagen van een regenwoud en eindigt onder water in de tunnel door de "flooded forest' tank waar honderden tropische zoetwatervissen boven je hoofd overzwemmen. Elk niveau vertegenwoordigt een ander type regenwoud van over heel de wereld: Borneo, Madagascar, Costa Rica en het Amazon gebied met hun specifieke planten en dieren.

Ik geef mijn ogen goed de kost en slaag erin een aantal mooie foto's te maken van prachtige dieren die je niet altijd tegenkomt...

Op het eerste zicht is er niet zoveel te zien, maar wanneer je goed rondkijkt, zie je tussen de vele planten felgekleurde vogels zitten en minuscuul kleine kikkers. In de aparte boxen zijn er gecko's, kameleons, giftige kikkers en padden en natuurlijk ook een aantal slangen te zien en als je geluk hebt en heel stil blijft staan, komt er misschien wel een vlinder vlak voor je neus of op je hoofd zitten. Je wandelt via een spiraal wandelpad rustig naar boven en wordt dan met een lift naar het laagste level gebracht waar je de piranha's kunt zien en een hoogtepunt van de exhibit: een 5m lange wurgslang: de Anaconda.



Rond 5pm hebben we wel genoeg gezien en rijden verder naar Market om daar nog de Bloomingdales en Macy's binnen te gaan voor wat kerstshopping. Na wat onnozel te hebben gedaan in de paskamers en iets gekocht te hebben, stoppen we nog een keertje aan Union square om de kerstsfeer nog eens op te snuiven voor we terug naar Palo Alto rijden...