girls roadtrip part 2: Surfin' & Red Rocks

Vervolg girls roadtrip juli 2011

Dinsdag 26 juli 2011 Dag 3: Los Angeles - Barstow

Het enige wat Inge zeker wou doen, was eens surfen in California, dus we trekken deze morgen naar Manhattan beach op zoek naar surfboardrentals en eventueel iemand die wat les kan geven. We hebben geluk, op de parking staat er een busje waar we kennismaken met een paar surfinstructoren en nadat hij ons (Lynn en mij) heeft overtuigd om ook eens te proberen, hijsen we ons tegen 11u30 in een wetsuit want het water van de pacific ocean is verdomd koud en staan we klaar om onze eerste surfles van ons leven te krijgen. We krijgen Q niet zover om ook te proberen en terwijl zij op bezoek gaat bij een vriendin hier in LA, zijn wij gereed voor een paar uur "surf & fun" ?!

Ik heb eerder wel al aan windsurfen en zeilen gedaan, maar surfing stond nog niet op mijn palmares. We krijgen eerst de hele uitleg op het droge en oefenen al een paar keer om recht te staan op de surfplank en genieten ondertussen ook van het mooie uitzicht ;)

Daarna is het tijd voor het echte werk en duiken we de zee in. De golven zijn toch wel redelijk stevig, en we ervaren allemaal al snel wat voor kracht er achter zo'n golf zit en belanden 'in de wasmachine'. Uiteindelijk worden we door de lokale baywatch hunk aangemaand om wat verderop naar een veiligere plek te gaan en lukt het ons om toch al half knielend, half staand op onze plank een paar golven te nemen.

Om de beurt peddelen we naar onze surfinstructor ( a real cutie, but forgot his name!) die ons helpt om op de juiste moment de golf te proberen nemen en na een aantal keren lukt het ons allemaal om toch minstens 1 keer rechtop te staan en tot het strand op een golf te 'rijden'. Het is echt vermoeiend al dat peddelen, maar het loont zeker de moeite en het is ook wel cool/exciting om plots, 2m van je surfplank een zeehond zijn kop te zien bovensteken en nieuwsgierig naar je te zitten staren (gelukkig is het een zeehond en geen haai), om dan de volgende moment een 2m hoge golf over je heen te krijgen en compleet gedesorienteerd aan te spoelen op het strand met het surfboard hangend aan je been :)

We overleven allemaal de eerste surf experience en zijn blij dat we ons toch hebben laten overtuigen!

Lynn: First time surfing in LA at Manhattan beach next to a seal! Alive and standing! It was really unique, our instructor said that they normally don't come so close. 

Leen: Had her first surf lesson @ Manhattan beach, California and enjoyed it!!

Van al dat surfen hebben we honger en vooral veel dorst gekregen, dus wanneer Q tegen 2u30 ons komt oppikken, zien we scheel van de honger en informeren nog snel bij de surf locals waar we een stevige sandwich kunnen vinden. Op aanraden van een hawaiiaan komen we in Slopeys surferbar terecht, een relaxe oase met veel orchidees waar er ook nog eens lekker broodjes op de menu staan. We spelen snel ons broodje naar binnen en trakteren onszelf op een verdiende milkshake alvorens eens te overleggen waar we nu naartoe gaan.
We beslissen dat we de kust beu zijn en wat rode rotsen willen zien, dus zetten we koers naar Sedona, AZ, 500 mijl verder, een dikke 8 uur rijden. We rijden al een aantal uur om LA uit te geraken en na een stop bij de In&Out burger, bollen we verder (zodat de rit van morgen wat minder lang zal zijn) en zoeken ondertussen een goedkope hotelkamer op onze smartphones totdat we uiteindelijk in Barstow terecht komen. Deze keer scoren we een kamer voor 60 dollar via Hotwire.

Woensdag 27 juli 2011 Dag 4: Barstow - Sedona

Vandaag hebben we nog een heel eind te rijden voordat we in de late middag toekomen in Sedona. Het merendeel van de dag spenderen we in de auto, maar hoe dichter we bij Sedona komen, hoe interessanter het landschap wordt. We eindigen met de scenic drive door Oak Creek Canyon die ons tot in Sedona brengt. Het landschap heeft hier veel weg van Monument Valley, met al die rode buttes en mesa's, en persoonlijk vindt ik het eigenlijk nog mooier en groener dan het bekendere Monument Valley.

Aan het einde van de scenic drive, komen we in het centrum van Sedona terecht, waar we wat eten en dan rondslenteren in de souvernirswinkeltjes. 's Avonds vinden we gelukkig direct plaats op de camping aan Cave Springs in Oak Creek Canyon en we gaan volledig voor het kampeergevoel en slagen erin om spaghetti van scratch te maken op een gasvuurtje met 2 potten EN om zonder enige hulp van het andere geslacht een stevig vuurtje in gaan te steken. Girl Power!

Donderdag 28 juli 2011 Dag 5: Sedona

We blijven nog een dagje langer in Red Rock country. Via de Boyton pas scenic drive rijden we tot aan Fay canyon, waar we van plan zijn om een hike te doen van een kleine 1.1 mijl met als einddoel een natuurlijke arch. Het is vandaag enorm warm en onweerachtig, af en toe vallen er een paar druppeltjes, maar gelukkig krijgen we geen bliksem of stortregen over ons heen. Wanneer we toekomen aan het trailhead van Fay canyon, klaart het gelukkig op en we beslissen van toch de wandeling te maken. We bereiken snel het einde van het pad: duidelijk aangeduid met een bordje: end of trail :), maar volgens de beschrijving van de hike, zou er nog een zijtak moeten zijn die naar een verborgen arch gaat. We wandelen, al zoekend naar het trail, terug richting parking en zien dan plots een hoopje stenen die een kleine boog en pijl voorstellen. Hier moet de aftakking zijn. En inderdaad, na een korte klim staan we plots onder Fay arch.

Eenmaal terug aan de auto, besluiten we om nog een stukje verder de scenic drive te volgen en slagen de Red Rock loop in om de bekendste rotsformaties rondom Sedona te zien zoals the Teacup, Devils bridge, Chimney rock en Cathedral rock.

We kunnen het ook niet laten om even van de verharde wegen af te rijden en de kwaliteiten van onze disco-SUV te testen. In begin valt het nog mee en rijden we vlotjes hotsend en botsend over de rode dirtroad, maar dan wordt het plots veel uitdagender met diepe putten en steilere hellingen en wanneer we even informeren bij de andere jeeps (die veel hoger zijn en speciaal uitgebouwd zijn) over wat er ons nog te wachten staat, besluiten we om toch maar rechtsomkeer te maken op aanraden van de locals :)

We overnachten in een motel in Sedona zodat we goed uitgeslapen zijn want morgen vatten we de terugweg aan naar de bay area met nog een laatste stopplaats: de Grand Canyon.

TO BE CONTINUED

een dagje strand @ Santa Cruz

Zaterdag 9 juli 2011

We hebben de gewoonte om onze weekends te verzilveren en zoveel mogelijk uitstappen te doen nu het goed weer is, maar dit weekend zijn we het allemaal een beetje moe en blijven gezellig thuis.

We houden het echter maar een halve dag vol en beginnen dan weer plannen te maken om met een paar belgen af te spreken om 's avonds een stapje in de wereld te gaan zetten. Uiteindelijk gaan we eten in Santana Row met Julien, Sabine en Stéphanie.

Het is heel gezellig en omdat het een warm weekend is, gonst Santana Row zoals de oude markt in Leuven. Dit is een van de weinige plaatsen waar ge salsamuziek hoort weerklinken terwijl ge op een terras zit te eten en een ontspannen zuiderse sfeer kunt opsnuiven.

We wanen ons toch even terug in Europa (ookal doen ze een beetje teveel hun best) en tafelen tot in de late uurtjes met als afsluiter nog een cocktail in de Tequilabar.

Zondag 10 juli 2011

De gebruikelijk skypegesprekken zorgen ervoor dat zondag al weer half voorbij is en dan checken we de fogradar om te zien of het goed weer is aan de kust om een namiddag aan het strand door te kunnen brengen in Santa Cruz

.
Iedereen in Belgie associeert California altijd met surfen en denkt dat wij hier iedere dag zon, zee, strand, surf, relax hebben, maar dan komt ge bedrogen uit want ookal is het over het algemeen in California redelijk zonnig, extreem warm is het niet en aan de kust gelden er andere natuurwetten.
Zo is er in de zomermaanden altijd een grote kans op mist en zijn de temperaturen ook beduidend lager dan in het binnenland en staat er meestal een koude zeewind waardoor een trui geen overbodige luxe is. (vraag maar aan Sabine die in Daly city aka Fog city woont).

Ookal is Santa Cruz de bakermat van het surfen, toch is het niet zo evident om surfergirl of boy uit te hangen want het water van de zee is ijskoud en de stroming redelijk sterk en er zwemmen witte haaien! Het is dus niet zo aanlokkelijk om pootje te baden, even te zwemmen of te leren surfen... Als men een wetsuit en al moet aantrekken om heel de tijd kopje onder te gaan in de golven, is heel de surfbuzz toch al minder aantrekkelijk.

Ookal is Santa Cruz maar een klein uurtje rijden van hier, toch zijn we dus nog niet al te vaak naar de zee geweest om een relax dagje op het strand door te brengen. Maar vandaag zijn de weergoden ons goed gezind en is het ook aan de kust een warme, heldere dag.

Helaas zijn wij niet de enigen die dit op hebben gemerkt en het is zondag, dus eenmaal als we in Santa Cruz toekomen is stikkedruk en verliezen we veel tijd met het zoeken naar een parkeerplaats.
Gelukkig wonen we al een tijdje in de US en beginnen we de Amerikanen te kennen... gewoontegetrouw gaan ze als kuddebeesten allemaal naar het dichtste strand en naar de dichtste parkinggarage om zo weinig mogelijk te moeten stappen.

We laten de drukke boardwalk links liggen en rijden richting de haven waar er ook nog een goed strand is en na even rond te rijden in de buurt, vinden we een parkeerplaats vlakbij het strand.

Tegen 6u beginnen we honger te krijgen, dus gaan we even aan de overkant van de haven naar Crows Nest, waar we met uitzicht op strand en haven op het terras kunnen eten. De zon schijnt nog zo fel en staat redelijk laag waardoor het niet zo prettig is om met ons gezicht naar de zon te zitten, we vragen dus ook voor een tafel die wat meer in de schaduw is. Na ons zijn er nog 3 andere koppels die hetzelfde doen en we amuseren ons met weddenschappen af te sluiten over hoe lang het zal duren eer de mensen aan die tafel in de zon voor een andere vragen :), spijig genoegis het eten maar van middelmatige kwaliteit, almaar goed dat we honger hadden van de zilte zeelucht. Wanneer we vertrekken uit het restaurant/brasserie, zien we duizenden vogels op het water die zich te goed doen aan een school vissen die daarvermoedelijk langszwom. Echt prachtig om te zien!

Rond 7pm passeren we nog even aan de Santa Cruz boardwalk met de oude houten rollercoaster (Ja die in de serie full house). Het is nu veel minder druk aangezien de meeste gezinnen al terug naar huis zijn. Rondlopen op de Santa Cruz boardwalk is pure nostalgie, doet me denken aan Leuven Kermis.

De zon begint onder te gaan en een ijskoude wind steekt op waardoor we bevriezen wanneer we (kleine kinderen dat we zijn) in de Sky glider zitten, de traagste lift ooit!

Daarna willen we ook een ritje maken in het icoon van Santa Cruz: de Giant Dipper. Het lukt ons echter niet om Steph te overtuigen om mee te gaan, maar Olivier en ik zijn totally excited. De rit is hilarisch grappig, het is niet zo angstaanjagend  en snel als de moderne rollercoasters, maar ik ben heel de tijd aan het gieren van het lachen en we genieten van de bumpy ride. Onderschat het niet, het ritje duurt nog redelijk en is langer en heftiger dan men denkt. Het gaat ook nog relatief snel voor een 85 jaar oude rollercoaster :)

We kijken ook nog even naar botsautootjes, maar dit kunnen we niet meer aanzien! Ze zijn hier zo voorzichtig in de VS dat ze een gordel moeten aandoen en dat ze verplicht rondjes moeten rijden in één richting!! We lachen ons te pletter, wat is er nu nog leuk aan botsautootjes als ge niks meer moogt doen...

We sluiten het weekend af door nog een film mee te pikken in de cinema van Santa Clara samen met Dominique, maar helaas was bad teacher a bad movie.

Mavericks 2011

After the epic 2010 Mavericks, NO 2011 Mavericks :(

The Jay at Mavericks Big-Wave Invitational (Mavericks Surf Contest) die ieder jaar in de winter wordt gehouden in Half Moon bay gaat dit jaar helaas niet door omwille van La Nina...

lees hier mijn post van vorig jaar over de Mavericks.

The official waiting period for the annual Mavericks Surf Contest is usually between December 1st and February 28th. Each year, on just 24-40 hours' notice, top surfers from around the world descend upon the cold waters of Half Moon Bay — at Northern California's most famed surf break — for the chance to compete in the Mavericks Surf Contest and ride what many consider to be "the most dangerous waves in the world."

Mid-February 2010 and the first week of December 2007 will go down as "two of the best weeks ever" for surfing in Northern California.

Biggest Waves Ever! In 2010, giant waves reached 50+ feet (that's five stories high) — the biggest ever for a Mavericks Surf Contest!

en daar waren wij bij...
Spijtig genoeg was er deze week dit bericht in de kranten te lezen:

Mavericks surf contest could be wiped out by La Nina | Katie Worth | Bay Area | San Francisco Examiner

The waves at Maverick’s have been pretty puny lately. And if the trend keeps up, the annual contest at the fabled surf spot would be washed out this year.

So far this winter, the famous big-wave spot near Half Moon Bay has had just four swells. Last year, some 23 broke there.

The fifth big swell of the year is expected to arrive today, and earlier this week, surfers were keeping a close eye on it, hoping it would shape up to be contest-worthy. Surfers invited to participate in the contest take a vote on each incoming swell to decide whether it merits the competition. In this case, the surf did not look large enough or consistent enough for competition.

If a swell does not come in by the end of February, the contest window will be closed. That would mark the third time in five years Maverick’s has been canceled.

The contest, which attracts the biggest names in surfing, has been held each year since 1999, with the exception of 2007 and 2009, when a swell never came in that was large enough to merit a competition. The lack of large waves this year is largely attributable to the La Niña weather pattern

La Niña weather patterns, which often follow El Niño years, reverse the trade winds in the tropical Pacific Ocean and result in fewer storms, “And less storms means less surf,”

“Last year’s contest was life or death, and that’s pretty much how [the surfers] want it for the contest. They want it to be a real proving ground for the world’s best big-wave surfers,”

The competition was historically called the Mavericks Surf Contest, but this year it was renamed The Jay at Maverick’s Big Wave Invitational in memory of late big-wave surfer Jay Moriarty.

Veerle en Pieter "ontdekken" San Francisco

Donderdag 3 juni 2010

Veerle en Pieter logeren na hun rondreis langs de West-kust nog een aantal dagen bij ons en hebben nog een verkenning van San Francisco op het programma staan.

De eerste dag zijn we van plan om de 49 miles scenic drive grotendeels te volgen, maar onderweg ontdekken we al dat ze niet in de beste periode zijn gekomen en maken kennis met de beroemde mist die in de zomermaanden langs de kust sluimert.
We doen een poging om de brug te zien, maar die blijft verscholen in de mist. Aangezien het grootste deel van de coast side bedekt is onder de dikke mist, besluiten we om de route wat aan te passen en meer richting downtown te rijden (richting de bay) waar er meestal meer opklaringen zijn.
We pikken terug in op de 49 miles scenic drive aan het civic center via Japantown en doordat ik deze rit al een aantal keer heb gedaan is het niet echt meer nodig om de kaart te bekijken en weet ik al op welke plaatsen te stoppen voor de goede zichten.
We vliegen dus vooruit en ik vertel zoals een echte gids de weetjes tijdens het rijden. " Aan de linkerkant ziet u ... :)
Ik zou er eens over moeten nadenken om professionele Nederlandstalige tourgids te worden...

Rond de middag bezoeken we het nationaal maritiem museum aan Hyde pier in de hoop dat de mist wegtrekt, maar helaas zit dat er voor vandaag niet in en blijft enkel de brug in een kleedje gehuld terwijl de stad zelf in de zon baadt. We besluiten dan maar om het programma om te gooien en de auto te parkeren om vandaag nog een ritje te doen met de cable car, te wandelen door Chinatown en een bezoekje te brengen aan het cable car museum en alle andere bezienswaardigheden in SF.
 

Vrijdag 4 juni 2010

ik zet Veerle en Pieter af aan de pier voor Alcatraz en rijd dan verder door om te kijken of de Golden Gate bridge zich vandaag zal laten zien. Het zicht is beter dan gisteren, maar toch hoor ik heel de tijd de misthoorns van de twee pilaren blazen terwijl ik even stop aan de Crissy Field warming hut om mijn ontbrekende stempels van het Golden Gate NRA te verzamelen. 

(heb met iPhone filmpje gemaakt zodat ge ook de misthoorns kunt horen)

Als ik nog even sta te kijken naar de brug en het Alcatraz eiland, hoor ik Antwerps. Jawel de laatste tijd sinds mei horen we overal Nederlands en niet van Hollanders, nee, het zijn altijd Belgen op American roadtrip... Ik blijf even babbelen met hen en geef ze nog wat goede tips mee want blijkbaar doen ze juist dezelfde toer als wij juist hebben gedaan met Olivier zijn ouders.

Ik rijd nog verder door naar Fort Point aan de voet van de GG bridge en blijf geamuseerd plakken om naar de surfers te kijken die in de schaduw van de brug hun kunsten vertonen. Toch wreed cool om in deze scenery te kunnen surfen, spijtig dat het water zo koud is :)
Terwijl ik de tijd verdoe met Fort Point binnen te wandelen en te blijven kijken naar de skills van de surfers, komt er een tourbusje toe met Australiërs. Aangezien ik toch binnen de eerste paar uur nergens naartoe moet blijf ik bij het groepje rondhangen en krijg gratis wat faits divers te weten over SF en de brug (kan van pas komen als ik besluit carrière te maken als tourgids).
Wist je bv dat er zo'n 80.000km draad is verwerkt in de brug, (quote gids: "dat is ongeveer 3x rond de wereld!" heb zo mijn twijfels over de juistheid van die gegevens maar dit geeft toch aan dat er daar verdomd veel ijzerdraad in gedraaid is).
Zo hebben ze de brug ook ROOD ;) geverfd om de brug te beschermen omdat het bekende SF fenomeen: de fog (mist) de brug te fel zou aantasten door de vochtigheid en dat een zilveren brug niet echt zichtbaar zou zijn waardoor er nogal wat boten zouden tegen varen en er liggen hier al genoeg scheepswrakken langs de kustlijn.

Wanneer ik al mijn stempels verzameld heb in Presidio, ga ik Veerle en Pieter terug oppikken en rijden we de brug over. Zelfs voor mij is het eens iets anders want we kunnen de overkant niet zien, zelfs de 2e pilaar zien we amper...
Ons plan is om naar Muir Woods te gaan en hopelijk is daar de zichtbaarheid beter. En inderdaad wanneer we aankomen is er geen mist meer te zien en kunnen we rustig wandelen door de canyon met de Redwoods en omdat Veerle en Pieter geoefende wandelaars zijn verlaten we de platgetreden toeristische mooi aangelegde weg en wandelen (nog een keer) het ocean view en lost trail door om toch wat fysieke activiteit te hebben in de natuur.
Tegen de avond aan ondernemen we nog een poging om naar Twinpeaks te rijden omdat ge daar normaal een prachtig zicht hebt over de stad, maar helaas, de top zelf ligt in de mist dus dit missen ze ook.

Mijn conclusie na deze tweedaagse is dat ze dikke pech hebben gehad en nog eens zullen moeten terugkomen om SF bij mooi weer te zien en die verdomde brug met eigen ogen te kunnen zien en dit combineren met Yosemite (tiogapas) en andere NP die nog in de buurt liggen. :)
Al bij al hoop ik toch dat ze er wel van genoten hebben en een beetje de sfeer van de stad hebben opgesnoven.

PS: zoals ge kunt lezen in de volgende post, was de dag erachter de brug in volle glorie te zien en was er geen wolkje (laat staan mist) in de verste verte te bespeuren :), zo ziet ge maar, 't kan verkeren'

Roadtrip part 1: SF - LA

Maandag 5 april 2010

Vandaag is het begin van onze gezamelijke roadtrip door California tot Las Vegas.
We vertrekken vanuit Palo Alto richting de kust om langs de kust naar beneden te rijden. Onze pick-nick is ingepakt want we hebben geen zin om iedere keer een fast-foodketen te sponsoren en dan zijn we tenminste zeker dat we lekker en relatief gezond eten. We passeren in Santa Cruz, rijden langs de gekende houten rollercoaster en kijken even toe hoe surfers een poging wagen om een goede golf te nemen. Daarna gaat de trip verder richting Monterey Bay waar we eerst een duin opklimmen om een glimp op te vangen van walvissen, maar vandaag hebben we geen geluk. Tegen de middag pick-nicken we aan Lovers point, Pacific Grove terwijl we opnieuw naar surfers kijken, het is ondertussen zalig weer aan het worden, mag ook wel na al die regen !

We vervolgen onze weg langs de kust richting hwy 1 en zien de mooie kustlijn tussen Monterey en de 17- miles drive en dit stuk is even mooi en bovendien gratis. We laten Julie en Tom rijden zodat ze de bochtige weg ook eens kunnen ervaren. via Carmel naar Big Sur,stop aan de Bixby brug en Julia Pfeiffer waterval. In San Simeon zien we zeeolifanten bij hopen , passeren we even langs Hearst castle maar het is al laat en eigenlijk is dit een rip-off, precies een pretpark, dure entree en ge wordt met shuttles naar het kasteel gereden.

Vanaf Moro Bay duiken we het binnenland in richting Kettleman city waar we gaan overnachten (om de volgende dag naar Sequoia NP te gaan). Het is een plezante kronkelige weg door de bergen en niet druk. De zon gaat ondertussen onder en toont een prachtig kleurenpallet, helaas is er geen geschikte plaats om rustig aan de kant te staan en we zijn moe.
In de donker rijden we een paar keer verkeerd en dus komen we in niemandsland terecht in de velden, maar alle wegen leiden naar een motel :). We hebben op voorhand geen hotels vastgelegd dus gaan we bij een paar motels vragen achter de prijs en uiteindelijk logeren we in de super 8 voor een democratische prijs.

Dinsdag 6 april 2010

Eerste taak van de dag: op zoek naar een supermarket voor onze lunch, blijkbaar niet evident, we vinden uiteindelijk een soort Aldi waar ze alleen grote verpakkingen hebben. Op naar Sequoia NP via Three Rivers, aan de entree van het park vragen ze of we sneeuwkettingen bij hebben want het is nodig. Door de regenbui (die wij in SF over ons hebben gekregen) is er 3m sneeuw bijgevallen. Yess, leuk avontuur. Gelukkig hebben we een fietsenrek en sneeuwkettingen bij onze auto bijgekregen. We stoppen even bij het Foothills visitor center en vragen wat er te doen is. Crystal Cave, Moro Rock en Tunnel Log zijn niet bereikbaar tenzij we sneeuwschoenen huren, door de tunnel kunnen we zeker niet gaan want die is gewoon ondergesneeuwd maar met sneeuwkettingen kunnen we wel tot boven gaan voor oa de General Sherman tree te zien en mogelijks zijn de wegen al vrijgemaakt als we daar toekomen. We vertrekken met goede moed, onze eerste stop is aan tunnelrock, dan picknick aan Hospital Rock waar nog oude schilderingen in een grot zijn. Dan gaat het in een paar mijl van 1700ft(518m) naar 6700ft(2048m) en beginnen we stilaan sneeuw aan de kant van de weg te zien. Tijd om onze sneeuwkettingen op te leggen. Al bij al viel dat nog mee en 10min later ratelen we over de weg die er toch nog vrij bijligt.

Zonder het te beseffen zitten we plots tussen de gigantische sequoia's en moeten we opletten dat we de parking van Giant Forest museum niet voorbij rijden. Daar komen we zowaar Belgen tegen die zitten te ploeteren in de sneeuw met hun RV. We bezoeken het museum en we willen dan het big trees trail beginnen maar helaas, het pad is niet begaanbaar, we zakken weg in 1,5m diepe sneeuw (en we zijn niet echt voorzien op dit weer). Dan gaan we maar naar General Sherman, "the world largest living being" zoeken. Hier is het trail grotendeels wel begaanbaar omdat hier toch nog redelijk wat toeristen doorgeploeterd hebben. De bomen en sneeuw hebben een magisch mysterieus zicht en we zijn blij dat we het in de sneeuw zien, dit maakt het toch allemaal nog iets specialer. Moest het niet zijn dat er een bus italianen achter ons gedropt is en die zonder respect overal rondlopen en in de weg gaan staan om foto's te nemen. We krijgen het bijna aan de stok met een paar italianen die het cliché bevestigen dat italianen arrogant, dramatisch en egoïstisch zijn.

De Generals highway verbindt normaal Sequoia NP met Kings Canyon NP, maar de weg is afgesloten wegens de sneeuw. Toch willen we dit met onze eigen ogen zien en rijden nog door tot Wuksachi village waar effectief een "road closed"sign staat. Tijdens de terugweg gaan we op zoek naar de 4 guards (4 sequoia's op een rij 2 aan de ene kant en 2 aan de andere kant van de weg) en blijkt dat we daar zonder te beseffen tussendoor zijn gereden in de heenweg.

We maken even een leuke video met Julie die door het open dak steekt en houden alle toeristen achter ons op ( en blijkbaar zijn we trendsetters want telkens als wij iets geks doen , dan beginnen ze achter ons dat ook te doen; uit de auto springen in een file voor parking, springfoto's, foto's van mensen die uit auto hangen...). Doordat we een groot deel in Sequoia NP niet kunnen doen besluiten we van door te rijden en een slaapplaats te zoeken in de buurt van Bakersfield zodat we morgen sneller in Los Angeles zijn.

roadtrip Santa Cruz - San Francisco

Het is weer weekend en dat staat bij ons gelijk aan ROADTRIP.
Aangezien we momenteel nog niet echt hobbies hebben, is er ieder weekend vrije tijd die we proberen te vullen met wat exploring van California.

We beslissen om vandaag op roadtrip te gaan naar Santa Cruz om dan verder omhoog te rijden langs de scenic highway 1 tot in San Francisco om dan te eindigen aan Muir Woods. We vertrekken tegen half 11 van Palo Alto naar de zee, Santa Cruz, juist op tijd want de zon komt erdoor...Tegen de middag komen we aan in Santa Cruz en eten we voor het eerst buiten op het terras aan de haven. We checken even het belangrijkste strand, maar het wordt volledig van ons zicht onttrokken door een pretpark met rollercoasters. Dat snap ik dus niet aan Amerikanen , aan de schoonste stukskes zetten ze dan zo'n heel lelijk pretpark...zicht op zee is hier een totaal andere definitie geworden. Vervolgens gaan we naar de surfers kijken die hier met tientallen in het water dobberen. Santa Cruz is de officiële geboorteplaats van het surfen, en het gekende surfmerk Oneill is hier ontstaan. Helaas is het weer vergelijkbaar met vorige keer in Monterey en dus begint het al vlug terug dicht te trekken met zware bewolking. We beslissen om dan maar verder langs de scenic 1 te rijden en gewoon te genieten van het utizicht tijdens onze rit.

Het stuk tussen Santa Cruz en Half Moon bay is prachtige en nog redelijk ongerepte natuur ! Halverwege stoppen we even bij Big Bassin Redwoods state park en het Theodore J Hoover national preserve en passeren we bij Año Nuevo bay waar we rond deze tijd van het jaar normaalgezien zeeolifanten kunnen bewonderen. Op de stranden van de Año Nuevo bay komen ieder jaar in december de volwassen zeeolifanten aan land om te paren en in januari en februari kan men vooral de jonge pups zien die stoeien en leren zwemmen. Wanneer we toekomen aan de parking blijkt echter dat dit enkel via guided walk kan gezien wordenen dat men hiervoor op voorhand moet reserveren. Wij wisten hier natuurlijk weer niks van , dus dit zal voor een andere keer zijn ergens op het einde van het jaar want de periode dat de zeeolifanten aanwezig zijn is al bijna gedaan.

 

 

We vervolgen onze weg en passeren Half Moon Bay waar we vorige keer naar de Mavericks Big surfcontest zijn komen kijken. Automatisch komen we via de scenic way aan in San Francisco en pikken weer in op een stuk van de 49 miles scenic drive maar in de verkeerde richting (kloksgewijs), dus we besluiten om te testen of het mogelijk is om helemaal rond te geraken.

We doen een prachtig stuk in Presidio met onder andere een prachtig zicht op de golden gate bridge en we geraken zonder problemen tot aan Fisherman's Wharf maar dan beginnen de één richtingstraten!  Kan toch niet zo moeilijk zijn, denken we, want dan rijden we toch gewoon een blokje verder of slagen we eerder af, maar dat is buiten San Francisco gerekend want op een gegeven moment kunnen we alleen maar naar rechts slaan en wij willen naar links! Alle volgende straten zijn allemaal natuurlijk one way naar rechts en bovendien moogt ge officieel op de grote wegen niet linksaf slaan. Op goed geluk, zig zag en  kris kras door de stad maneuvreren, komen we toch eindelijk langs Chinatown (een stuk van de originele route) en beslissen we om Powell street naar beneden te rijden want dit is één van de steilste straten en dan passeren we ook de kabeltrams.
Uiteindelijk doen we de scenic drive "reverse" helemaal tot aan de ferrybuilding op het einde van Marketstreet. En Olivier ontwikkelt ondertussen een nieuw soort fotografie, drive by shooting door het open dak van de wolkenkrabbers downtown.

Om onze dag mooi af te ronden en aangezien de oude originele 49 scenic drive van in 1938 officieel eindigde aan Treasure Island beslissen we om nog even terug te passeren op Treasure island voor wat mooie foto's want de zon is nog niet onder...

Tegen 18u zijn we het beu en rijden we rechtstreeks naar huis via de 101. Vandaag hebben we een goeie 175 miles gereden en het is wel goed geweest voor het weekend.

Mavericks big surf contest

IT'S ON !!!

Vandaag wordt de Mavericks big surf contest gehouden, een event dat maar 1 keer op een jaar wordt georganiseerd in de winterperiode als de swell voor grote golven zorgt (door een storm in de Paficic). En sinds gisteren is het officieel, Mavericks 2010 is a go.

Mavericks is een bekende wereldberoemde golf waar maar een paar waaghalzen op durven surfen. Vandaag worden er golven van 20 ft verwacht...

We staan vroeg op want ze hebben op het nieuws aangekondigd dat er zo'n slordige 40000 man naar Half Moon Bay zou afzakken om de contest te volgen. Na een half uurtje rijden zonder enige file komen we om 7am toe aan Pillar point aan Princeton at the Sea waar de actie het best te zien is. De competitie start om 8am maar de beste plaatsen zijn al bezet, want er is maar een klein stukje strand en een steile clif waar iedereen kan staan omdat de rest militaire basis is.

We checken eerst het strand uit en kijken naar de hoge golven, maar hoogtij is voorzien voor 10am en de golven komen nu soms al tot aan de voet van de klif. Aangezien we geen natte voeten willen kruipen we een stukje de berg op, geen moment te vroeg want een paar tellen later komen er een aantal golven aangerold op het strand. Echter op de klif is het ook niet veilig want er staan hier zoveel mensen bijeen gepakt dat een duwtje genoeg is om er een paar de klif af te duwen. bovendien waarschuwen ze dat door de regen van de laatste dagen de klif nog onstabieler is dan anders...

Wij beslissen dan maar om nog wat verder naar achter te gaan en de actie te volgen op het grote scherm dat opgesteld staat. Veel beter aangezien we geen supertelelens of verrekijker in ons bezit hebben, zien we meer op het scherm. Echt zot om die mannen te zien gaan op de golven, ik ben dan wel prettig gestoord, maar dit ziet ge mij toch niet direct riskeren

Maar goed dat we verder zijn gaan staan want tijdens hoogtij slagen er 3 golven over het strand en veegt de helft van het sponsordorp weg, luidsprekers, scorebord,alles. Blijkt dat er 13 mensen meegesleept zijn door de golf en dat er een paar een arm of een been gebroken hebben. Chance dat we op tijd besefte dat het daar toch redelijk gevaarlijk was. Hieronder een situatieschets van voor en achter de wipe-out adhv 2 foto's:

Tegen de middag begint onze maag te grommen en aangezien de helft van de standjes weggevaagd zijn, hoogtij toch voorbij is en de beste golven dus gepasseerd zijn, keren we terug naar het stadje Princeton at the Sea.

Op de terugweg merken we pas hoe druk het is, er stroomt nog een massa volk toe, terwijl het strand wegens veiligheidsredenen is afgesloten, en dus kruipen ze allemaal de kliffen op om een glimp te kunnen opvangen van de contest.

We hebben een beetje medelijden met al diegene die nu nog toekomen en niets te zien krijgen, terwijl wij al terugkeren omdat we het wel genoeg vonden en onze prime location achter ons laten.

Wanneer we van Half Moon Bay terug naar Palo Alto rijden, is er plots wel sprake van de verkeersdrukte want in de ander richting staan ze vanaf de highway aan te schuiven om nog naar het event te gaan kijken (terwijl de finale al bezig is)...

Een half uurtje later kijken we rustig naar de finale via de webcam en blijkt dat er niet veel meer te beleven valt. Al de actie was tijdens de heats en die hebben we van dichtbij meegemaakt.
's Avonds kijken we uitgebreid naar de helikopterbeelden van de verschillende zenders die heel de dag boven ons hoofd rond cirkelden en blijkt dat deze editie de meest memorabele was. De hoogste golven ooit tijdens de wedstrijd en de wipe-out van de spectators op het strand is hetgene dat nog het meest wordt besproken.
We beklagen het ons niet dat we zo vroeg uit de veren moesten vandaag...

Dan rijst plots de vraag: Komt het omdat wij aanwezig waren dat er weer zoiets gebeurd??

Geen dolfijnen of walvissen te zien als wij op de boot zitten of het nu in Australie, Hawaii,Maui,Tenerife of Rangiroa is, Tsunami op huwelijksreis, wipe-out door onze aanwezigheid op de Mavericks, zijn er hier vreemde krachten aan het werk? Are we haunted, trekken wij deze malchance aan?

  

Voor de ramptoeristen of de geinteresseerden:

meer foto's van onze ervaring van de surf contest:  "Californian adventure"

officiële website: http://www.maverickssurf.com/
videofragment: Surfers rush monster waves at Mavericks (abc-news)
videofragment: Spectators keep distance at Mavericks (abc-news)
videofragment: Mavericks wipe out (cbs-news)