We hebben de gewoonte om onze weekends te verzilveren en zoveel mogelijk uitstappen te doen nu het goed weer is, maar dit weekend zijn we het allemaal een beetje moe en blijven gezellig thuis.
We houden het echter maar een halve dag vol en beginnen dan weer plannen te maken om met een paar belgen af te spreken om 's avonds een stapje in de wereld te gaan zetten. Uiteindelijk gaan we eten in Santana Row met Julien, Sabine en Stéphanie.
Het is heel gezellig en omdat het een warm weekend is, gonst Santana Row zoals de oude markt in Leuven. Dit is een van de weinige plaatsen waar ge salsamuziek hoort weerklinken terwijl ge op een terras zit te eten en een ontspannen zuiderse sfeer kunt opsnuiven.
Zondag 10 juli 2011
De gebruikelijk skypegesprekken zorgen ervoor dat zondag al weer half voorbij is en dan checken we de fogradar om te zien of het goed weer is aan de kust om een namiddag aan het strand door te kunnen brengen in Santa Cruz
Iedereen in Belgie associeert California altijd met surfen en denkt dat wij hier iedere dag zon, zee, strand, surf, relax hebben, maar dan komt ge bedrogen uit want ookal is het over het algemeen in California redelijk zonnig, extreem warm is het niet en aan de kust gelden er andere natuurwetten.
Zo is er in de zomermaanden altijd een grote kans op mist en zijn de temperaturen ook beduidend lager dan in het binnenland en staat er meestal een koude zeewind waardoor een trui geen overbodige luxe is. (vraag maar aan Sabine die in Daly city aka Fog city woont).
Ookal is Santa Cruz de bakermat van het surfen, toch is het niet zo evident om surfergirl of boy uit te hangen want het water van de zee is ijskoud en de stroming redelijk sterk en er zwemmen witte haaien! Het is dus niet zo aanlokkelijk om pootje te baden, even te zwemmen of te leren surfen... Als men een wetsuit en al moet aantrekken om heel de tijd kopje onder te gaan in de golven, is heel de surfbuzz toch al minder aantrekkelijk.
Ookal is Santa Cruz maar een klein uurtje rijden van hier, toch zijn we dus nog niet al te vaak naar de zee geweest om een relax dagje op het strand door te brengen. Maar vandaag zijn de weergoden ons goed gezind en is het ook aan de kust een warme, heldere dag.
Helaas zijn wij niet de enigen die dit op hebben gemerkt en het is zondag, dus eenmaal als we in Santa Cruz toekomen is stikkedruk en verliezen we veel tijd met het zoeken naar een parkeerplaats.
Gelukkig wonen we al een tijdje in de US en beginnen we de Amerikanen te kennen... gewoontegetrouw gaan ze als kuddebeesten allemaal naar het dichtste strand en naar de dichtste parkinggarage om zo weinig mogelijk te moeten stappen.
We laten de drukke boardwalk links liggen en rijden richting de haven waar er ook nog een goed strand is en na even rond te rijden in de buurt, vinden we een parkeerplaats vlakbij het strand.
Tegen 6u beginnen we honger te krijgen, dus gaan we even aan de overkant van de haven naar Crows Nest, waar we met uitzicht op strand en haven op het terras kunnen eten. De zon schijnt nog zo fel en staat redelijk laag waardoor het niet zo prettig is om met ons gezicht naar de zon te zitten, we vragen dus ook voor een tafel die wat meer in de schaduw is. Na ons zijn er nog 3 andere koppels die hetzelfde doen en we amuseren ons met weddenschappen af te sluiten over hoe lang het zal duren eer de mensen aan die tafel in de zon voor een andere vragen :), spijig genoegis het eten maar van middelmatige kwaliteit, almaar goed dat we honger hadden van de zilte zeelucht. Wanneer we vertrekken uit het restaurant/brasserie, zien we duizenden vogels op het water die zich te goed doen aan een school vissen die daarvermoedelijk langszwom. Echt prachtig om te zien!
Rond 7pm passeren we nog even aan de Santa Cruz boardwalk met de oude houten rollercoaster (Ja die in de serie full house). Het is nu veel minder druk aangezien de meeste gezinnen al terug naar huis zijn. Rondlopen op de Santa Cruz boardwalk is pure nostalgie, doet me denken aan Leuven Kermis.
De zon begint onder te gaan en een ijskoude wind steekt op waardoor we bevriezen wanneer we (kleine kinderen dat we zijn) in de Sky glider zitten, de traagste lift ooit!
Daarna willen we ook een ritje maken in het icoon van Santa Cruz: de Giant Dipper. Het lukt ons echter niet om Steph te overtuigen om mee te gaan, maar Olivier en ik zijn totally excited. De rit is hilarisch grappig, het is niet zo angstaanjagend en snel als de moderne rollercoasters, maar ik ben heel de tijd aan het gieren van het lachen en we genieten van de bumpy ride. Onderschat het niet, het ritje duurt nog redelijk en is langer en heftiger dan men denkt. Het gaat ook nog relatief snel voor een 85 jaar oude rollercoaster :)
We kijken ook nog even naar botsautootjes, maar dit kunnen we niet meer aanzien! Ze zijn hier zo voorzichtig in de VS dat ze een gordel moeten aandoen en dat ze verplicht rondjes moeten rijden in één richting!! We lachen ons te pletter, wat is er nu nog leuk aan botsautootjes als ge niks meer moogt doen...
We sluiten het weekend af door nog een film mee te pikken in de cinema van Santa Clara samen met Dominique, maar helaas was bad teacher a bad movie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten