Camping Yosemite part 1: Devils Postpile NM

Vrijdag 15 juli 2011

De kampeer microbe slaagt weer toe...

Op het internet hebben we nog een paar vrije campsites gevonden in Yosemite NP. We beslissen dus very last minute om dit weekend weer de bergen in te duiken. Het lukt ons om in een klein uurtje tijd in te pakken... gewoon het eten vanuit frigo in de frigobox, wat kleren, wandelschoenen, tentje en slaapzakken en off we go!

Tegen de avond komen we toe aan onze eerste kampeerplaats vlak aan de ingang van het park: Hogdon meadow campground. We hebben veel chance want voor ons draaien er al een paar auto's terug nadat ze te horen kregen dat echt alles vol zit. Gelukkig kennen wij al de truken van de foor en met een reservatie in de hand, zijn we in no time binnen.

Onze campsite ligt wat lager dan de weg, vlakbij de meadow. Nadat we een geschikt plaatsje hebben gevonden voor onze tent (geen evidentie op een helling) maken we nog een korte avondwandeling door de groene alpenwei waar nog veel wildflowers te bewonderen zijn.

We werden op de camping nog eens goed onderricht over beren in het park en ik kan verstaan dat er hier regelmatig eentje wordt gespot. Zo'n groene meadow op deze hoogte is de ideale plaats om als beer te vertoeven en de geur van vlees op de barbecue zal ze zeker aantrekken naar de camping (wat we zelf hebben kunnen constateren vorig weekend). De drukte van de week eist zijn tol en vermits we toch niks kunnen doen eenmaal het donker is, gaan we maar vroeg slapen...

Zaterdag 16 juli 2011

We hebben heel slecht geslapen, onze tent stond toch nog te schuin op de helling en we hebben dus heel de nacht naar beneden liggen schuiven. We pakken snel in en vervolgen onze weg over de Tioga pas. Het is pas de eerste keer dit jaar dat we langs hier rijden sinds de pas terug open is, en het plan is om de Sierra's doorte steken naar Mammoth lakes om daar Devils Postpile National Monument te bezoeken.

De zichten lang de weg zijn zoals steeds weer spectaculair en we houden even halt aan Olmsted point voor het zicht op Half Dome. Rondom ons ligt er niet veel sneeuw meer en Tenaya lake staat veel hoger dan de andere keren dat we hier zijn gepasseerd.

Wanneer we de Tuolumne Meadows campground passeren, zien we dat ook hier alles vol is, gelukkig hebben we weer een reservatie gemaakt voor deze nacht. We stoppen nu niet eerst om onze tent al op te zetten, maar rijden direct door richting Devils Postpile NM. Dit park staat al een tijdje op onze lijst en het is enkel te bereiken via de Tioga pas, anders moet men een te grote omweg maken...
Bovendien is het ook moeilijk bereikbaar doordat de weg ernaartoe nog meer weerafhankelijk is en zelfs later dan de Tioga road opengemaakt wordt. Door de stevige sneeuwval deze winter is de weg naar de Reds Meadow vallei pas op 29 juni open gegaan!
Ieder jaar is er dus maar een kort timeframe van amper 3 maand om dit park te kunnen bezoeken dus willen we er zeker vandaag nog geraken :)

Rond de middag komen we aan het eerste viewpoint in de buurt van Devils Postpile: Minaret Vista. Van hieruit hebben we een mooi overzicht van de bergtoppen die Yosemite NP van Devils Postpile scheiden, waaronder de vrij herkenbare Minarets (uiterst links), Mt Ritter en Banner peak en de Donohue pass en Mt Lyell, de hoogste piek binnen Yosemite NP (uiterst rechts).

We zijn hier juist op de middag ,dus picknicken we hier op een bank, maar de koude bries zorgt ervoor dat we onze broodjes snel naar binnen spelen.

Daarna laten we de auto achter en nemen de shuttle bus van het Mammoth ski resort naar beneden richting de Red Meadow vallei. Vroeger maakte de Red Meadow vallei deel uit van Yosemite, maar na de vondst van goud in de buurt van Mammoth lakes werd het omwille van mijnbouw opportuniteiten onder de bescherming van het nationaal park uitgehaald en later terug beschermd door de creatie van een national monument rondom de Devils Postpile rotsformatie, een basalt formatie van zeshoekige pilaren gevormd door opgestuwd magma.  Vergelijkbaar met de Giant's Causeway in Ierland (die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat).

We blijven op de bus zitten tot aan het ranger station, waar de meeste trails beginnen. Na even snel de map bekeken te hebben, is onze keuze gevallen op de hike die langs de twee belangrijkste toeristische attracties in het park loopt: de devils postpile rotsformatie en de Rainbow falls.

Rainbow Falls trail:

From the Ranger Station, this is a rolling, mostly downhill, 2.5 mile one way hike to Rainbow Falls. hike can be hot and dry in the summer. Devils Postpile trail: An easy 0.4 mile one way hike to the base. The top of the Postpile is another 15 minutes uphill.

In een mum van tijd staan we al aan de voet van de bekende rotsformatie waarnaar het national monument genoemd werd. Het is curieus om deze perfect zeshoekige pilaren zomaar in de natuur te vinden en ge moet het maar weten te vinden, want deze formatie is niet al te groot. We controleren zelf nog eens of al die afgebrokkelde stukken zeshoekig zijn voordat we verder doorwandelen. :)

Tot begin juli lag er nog sneeuw op de trails die wij nu bewandelen, maar vandaag, een paar weken later, is er daar niks meer van te merken, integendeel, het landschap is droog en het is zelfs enorm heet als we door de Ansel Adams wilderness stappen dat vooral uit een verbrand dood bos bestaat.

Het pad loopt geleidelijk aan naar beneden terwijl het de loop van de San Joaquin rivier volgt. Dan uit het niks, stort de rivier een 100ft (33m) naar beneden en hebben we vanaf het trail een machtig zicht op de upper fall met meerdere regenbogen. De redenering achter de benaming van Rainbow fall valt niet erg ver te zoeken. Heel de zomer lang valt er aan de voet van de waterval een regenboog te bespeuren door de invallende zonnestralen op de opspattende watermist, wat garant staat voor een prachtige setting voor  het vastleggen van de ideale watervalfoto.

Ook wij halen onze fototoestel boven en proberen mooie kiekjes te maken vanaf de verschillende viewpoints. We gaan ook tot aan de voet van de waterval via uitgehouwen treden om in de verkoelende mist te staan van de waterval (and just because we can :)).

Het pad loopt nog verder door langs de rivier naar de lagergelegen watervallen, en Olivier gaat nog even verder naar die lower falls (0.5mijl verder), maar komt tot de constatatie dat die niet zoveel voorstellen nadat men de upper falls heeft gezien.

Wanneer Olivier terug boven staat, wandelen we terug richting het begin van het trail langs dezelfde weg. We hebben ondertussen zonder het te beseffen al 5 mijl gewandeld op een warme namiddag, maar bij het passeren van de Devils Postpile, klimmen we nog even naar de top van de rotsformatie om het zeshoekig patroon te zien.

Last minute beslissen we rond 4.30pm nog om de hike naar Minaret Falls als extraatje erbij te nemen om zo alle hoogtepunten in Devils Postpile NM in een keer te hebben gezien. Deze hike is een gemakkelijke wandeling van 1.4 mijl (one way) die naar de iets minder bekende waterval juist buiten het park gaat.  Sommige vinden Minaret Falls mooier dan Rainbow falls omdat dit een brede waterval is die geleidelijk in trapjes naar beneden stroomt en zo een mooie watersluier vormt.

We hebben echter niet veel tijd om aan de waterval te rusten, want we moeten zien dat we de laatste shuttlebus om 6pm niet missen. We zijn op dit late uur blijkbaar toch niet de laatsten die naar hier komen, want we komen een bende Amerikanen tegen die Bud light bierblikjes staan te hijsen aan de voet van de waterval.
We drinken er eerst nog eentje mee voordat we de laatste paar mijl terug naar de bushalte aanvatten. We zetten er stevig de pas in en dat was nodig want nog geen seconde nadat we ons op het bankje aan de bushalte neerploffen, komt de laatste bus er al aan om ons naar boven te rijden richting auto.

Tijdens de busrit naar boven, voelen we dat we toch best wel uitgeput zijn van al dat wandelen gecombineerd met onze slechte nachtrust. We hebben veel meer gedaan dan gepland,  8-9mijl afgelegd en zo in een halve dag heel het park gezien...

We houden een verdiende stop aan Mono Lake om een hamburger te verorberen, terwijl de ondergaande zon prachtige kleuren werpt op het meer. In de avondschemering leggen we het laatste stukje af tot aan de Tuolumne Meadow campground en zetten snel onze tent op

TO BE CONTINUED