Gay Pride parade

San Francisco heeft een grote LGBT (lesbians/gays/bi/transsexual) community en de inwoners van SF zijn heel open tov de holebi gemeenschap en vandaag staat er één van de hoogtepunten op de kalender van deze community: de 40ste gay pride parade op Market street, San Francisco.

We hebben afgesproken met de canadezen Marie en Jason om samen de sfeer te gaan opsnuiven op deze zonnige lentedag, tegen 10 am zetten we aan om een gunstig plaatsje te vinden langs het parkoer en Olivier en Jason duiken meteen de plaatselijke Starbucks in om nog een koek en koffie naar binnen spelen.
Een half uurtje later zien we het begin van de parade op ons afkomen en zijn we vertrokken voor display van een kleurige benden voor een 5tal uur.

Homo's en lesbiennes op motors, vespa's, fietsen,...
cheerleaders en marching bands, grappige of origineel verklede mensen zoals de cupcakes, de kerstman, een engeltje etc. vertegenwoordiging van politie, brandweer, google,...
schaars geklede mannen en vrouwen, soms een beetje teveel pride tentoonspreidend en bekende mensen zoals de Backstreet Boys en lokale politici...
en natuurlijk de gesponsorde trucks met luide dansmuziek en alom tegenwoordig de regenboogkleuren.
Een leuk bont allegaartje en een enorm leuke sfeer onder een stralende lentezon (26 graden), meer moet dat niet zijn. De ambiance is zeer vergelijkbaar met de 'love parade' of de carnavalsoptocht in Aalst. We staand dus al snel mee te shaken op de muziek en te zwaaien en te springen.

Olivier en Jason vervelen zich al snel en kijken liever naar de voetbalmatch Argentinie - Mexico op het WK in Zuid-Afrika in een van de kroegen op Market. Marie heeft voor de gelegenheid een roze pruik mee en deze heeft veel succes, we krijgen veel knipoogjes, verzoeken om mee op de foto te staan en het werkt als een magneet voor promo materiaal. We schudden bijna zowaar de hand van Gavin Newsom, de burgemeester van San Francisco, die ook meestapt in de optocht en vooral bekend is wegens zijn inzet voor het legaliseren van het homo huwelijk.

Tegen 5pm passeren de laatste wagens en moe van het dansen en schreeuwen, wandelen we met een zakje vol promomateriaal naar het einde van Market St. om onze innerlijke ziel te versterken met mexican food op een terras aan de Ferrybuilding waar het opmerkelijk kalm is, een welgekomen stilte na de storm en de stoelen waren ook een verademing na een ganse dag recht te staan.

Voor wie meer wilt zien, ik heb mij uitgeleefd met mijn fototoestel en een massa aan sfeerbeelden getrokken te zien in onderstaand album.

Gay Pride Parade SF

DMV part 5

Vandaag was het de beurt aan Olivier om zijn rijexamen te doen. Deze keer niet in Redwood City maar in Santa Clara.
Voor de zekerheid zijn we toch maar even gaan rondrijden in de buurt en hij heeft chance, want op het examen moet hij bijna alleen maar een toertje maken waar we hebben verkend. Piece of cake dus...
Ondertussen heb ik nog steeds een interim driver license want het kan tot 2 maanden duren eer ik het echte heb aangezien ze mij moeten controleren bij alle immigratie instanties.

Voor mij stond er vandaag ook shoppen in Gilroy op het programa, in Gilroy is er een soort outlet zoals Maasmechelen village maar dan groter en goedkoper :), ik kom uiteindelijk toch niet thuis overladen met zakken, want blijkbaar is de kledingmode hier wel wat verschillend en vind ik niet meteen mijn gading en laat staan de juiste maat, toch ook weer even wennen aan al die verschillende sizes en een beetje genant dat ik totaal niet weet welke size ik heb...

Belgica weekend: pannekoeken en uitstap Angel Island

zaterdag 19 juni

Spontaan uit het niks hebben we het ganse weekend ingevuld in het gezelschap van de Belgica hardcore.

's zaterdags staat er pannekoeken bakken op het programma ten huize Nicholas & Stephanie, we hebben eerst een discussie over het recept of we nu gewone bloem of zelfrijzende bloem gaan gebruiken. 'Ons kookboek' van de KVLV, de beste referentie bij uitstek wordt geraadpleegd en de messen en vorken tijdelijk terug opgeborgen...
Als compromis maken we van elk een kom beslag en dan maar bakken... Ondertussen komen de gesprekken weer op gang over de politiek in Belgie en BHV. Tijd om wat stoom af te laten en de pannekoeken te verwerken, we besluiten om te gaan basketten op het pleintje een beetje verder in de wijk. Iedereen vliegt er stevig in en na dik anderhalf uur basketbal wordt de schade opgemeten: blaren , blauwe plekken en bij sommige een gekwetst ego.
Als afsluiter spreken we af om morgen een uitstap te doen en verhuizen we naar 'Casa Pierre' waar we de BBQ op zeer professionele manier aansteken (met de vlam in de pijp) en nog een partijtje poolen als afsluiter van de dag.

Zondag 20 juni

Onze uitstap gaat uiteindelijk na lang twijfelen en emailen toch door en we beslissen in extremis om Angel Island te bezoeken. Olivier, ik , Stephanie en Pierre van Belgica spreken af om samen dit onbekend stukje San Francisco te verkennen. Angel island, midden in de baai van San Francisco heeft jaren dienst gedaan als quarantaine en immigratie center, een soort westkust equivalent van Ellis island. Vandaag de dag is het een state park waar ge, na een tochtje met de ferryboot, kunt ontsnappen aan de stedelijke drukte . Bovendien hebben we het perfecte weer, het is een prachtige dag in SF, verwonderlijk helder, geen mist en warm, achteraf blijkt dit één van de beste dagen te zijn van heel de zomer...

We haasten ons naar San Francisco want de laatste ferry vandaag vertrekt om 11u20 aan de ferrybuilding, gelukkig hebben we geluk met het parkeren want op zondag is dit gratis en we vinden een ideaal plekje vlak bij de ferrybuilding. Nog snel ons lunchpakket samenstellen, appels en lekker brood. Om dan toch maar nipt de ferry van blue & Gold fleet te halen.
Bij het uitvaren komen we een hele vloot oorlogsschepen tegen, zowel Amerikaanse, Japanse en Russische marineschepen liggen in de haven, en het russische admiraalsschip komt binnengevaren onder zwaar escorte, we zwaaien even , maar de mannen in houding op het dek blijven mooi in houding , enkel de kustwacht met mitrailette zwaait even.

Op de boot zijn we toch blij dat we een trui hebben meegenomen want de boottocht naar Angel island is winderig , maar als we aanmeren voelen we de zon al zijn werk doen.
Het is een drukke dag, want het is vaderdag en wij zijn niet de enigen geweest met het gedacht om naar Angel Island te gaan.  We hebben maar een 4tal uur voordat de laatste ferry terug naar het vasteland vertrekt en besluiten om naar de top van mount Livermore te wandelen. een dik uurtje wandelen. Maar gelukkig zitten er bij de vaders niet veel sportievelingen tussen , dus het trail naar de top van Mount Livermore is nog verdacht rustig.

Onderweg hebben we prachtige vergezichten , zowel natuur (Mount Tamalpais) als downtown SF kunnen we zien terwijl het pad rondom het eiland omhoog draait, zo krijgen we een zicht op heel de baai. Boven op de top worden we beloond met een prachtig zicht 360° rondom en bovendien staat er een strategisch geplaatste picnicbank die we direct inpalmen om gezellig te lunchen, genietend van het uitzicht.

We blijven nog wat zitten om alles goed in ons op te nemen met in het achterhoofd houdend dat we op tijd naar beneden moeten wandelen om de laatste ferry richting SF terug te kunnen nemen, we hebben een dik half uur nodig om terug naar beneden te geraken , wandelend door het wuivende gras en ondertussen roofvogels en zeilbootjes spottend.

Door de kille wind boven aan de top zijn we vergeten dat de Californische zon fel kan branden en we zien allemaal goed rood wanneer we beneden komen. Pierre besluit om toch even te zwemmen in het verfrissende water in Ayala cove, ookal hebben we geen zwemgerief mee en hij is maar amper opgedroogd als we moeten beginnen lopen om nog op tijd de ferry te halen. We hebben geluk 5 minuten later vertrekt de boot , ookal komen er nog een aantal mensen aangelopen.

Op de boot springt er mij een funny fact of eerder een vraag te binnen: Waarom is er een sunsettrail als ge niet tot zonsondergang kunt blijven. tenzij ge overnacht of een zeilboot ter beschikking hebt?1 Sja origineel zijn ze hier niet, dat is ons al meermaals opgevallen. We plagen Nicholas nog wat per telefoon door hem wijs te maken dat we heel de dag aan het zeilen waren met Arne en verder genieten we van de terugvaart naar Downtown.

 

Op de weg naar huis , maken we nog een kleine detour via Twin Peaks om aan Stéphanie en Pierre nog het mooie panoramisch zicht te laten zien op SF nu het zo'n helder weer is en om de ander Belgica people nog een mooie spot te tonen, want blijkt dat ze hier nog nooit gepasseerd waren , ookal zitten ze hier al een half jaar langer dan ons.

We eindigen de dag met een echte belgische bbq en een paar flessen wijn.

Afkoelen in de San Francisco bay, Lands end & Berkeley

zondag 13 juni 2010

We hadden voorgenomen om het resultaat van de verkiezingen niet af te wachten, maar door het uurverschil krijgen we al de eerste uitslagen bij het wakker worden en kunnen we het niet laten om te beginnen volgen en babbelen direct over het grote succes van de NVA met heel de familie via skype.

Het plan vandaag was wegvluchten van de warmte in Palo Alto door naar San Francisco te rijden, want vandaag steeg het kwik tot 94°F,en in de stad maar een 60°F door de mist, een groot maar welkom contrast.
Door de vroege telefoontjes en discussies over politiek verliezen we een hele voormiddag en het geplande bezoek aan Angel island wordt uiteindelijk herleidt tot een stop aan Fort Funston en een wandeling aan Lands end (beiden maken deel uit van Golden Gate NRA) doordat we de laatste ferry richting Angel island niet meer kunnen halen.

Onze eerste stop is aan Fort Funston, dat op zanderige kliffen gelegen is met een mooi zicht op de oceaan. Vroeger was dit een oude nike-missile launch site en nu is deze site vooral een populaire plaats om aan hanggliding te doen. Echter van dit alles krijgen we niet veel te zien, want de mist is weer een grote spelbreker.

We rijden door naar Lands end en wandelen op het Lands end coastal trail. Dit wandelpad volgt het tracé van de vroegere Cliffhouse railroad die diende om met de tram van downtown naar de kust te gaan. We wandelen eerst in de mist, maar in 10 min verdwijnt de mist als sneeuw voor de zon en zien we prachtige kustflora, ruige kliffen onder een verfrissend windje.

Op dit pad kunt ge ook nog bij laagtij een aantal restanten van scheepswrakken ontwarren zoals de boilers en het achtersteven van het vrachtschip Ohioan en de stoommachines van de Lyman Stewart en de Frank Buck die allemaal op de klippen zijn gelopen nabij Mile Rock. Verder ziet ge ook nog het Mile Rocks lighthouse dat nooit voltooid is geweest door de bouwmoeilijkheden in deze ruwe zee en uiteindelijk omgebouwd werd tot helikopter platform (waarvan ik me afvraag welk het nut is om daar midden in zee te kunnen landen??) meer info over Mile Rock.

's Avonds zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij een Canadees koppel, Marie & Jason. Blijkt dat al onze vrienden in dezelfde wijk wonen en ze blijken bovendien nog eens buren te zijn van onze Belgica vrienden... We krijgen veel en heel lekker eten geserveerd , het zijn dan ook Canadezen met een Frans bourgondische achtergrond ipv Amerikanen.

Maandag 14 juni 2010

Gisteren heb ik 'on the fly' met Marie afgesproken om de campus van Berkeley te gaan verkennen om weer een beetje van de afkoeling te kunnen genieten in de stad en om eens te vergelijken hoe die universtiteitscampus eruit ziet...
Wanneer we op de campus arriveren, is er juist een soort promotie aan de gang voor potentiële studenten dus het is er levendiger dan anders. (Normaal is het schooljaar reeds gedaan, het voorbije weekend was het commencement weekend oftewel graduation of afsluiting van het academiejaar en ziet ge dus in Stanford iedereen foto's trekken in kleurige toga's als laatste aandenken aan hun fantastische studententijd en zijn er een aantal ceremonies alvorens iedereen voor de vakantie naar huis trekt.)
We mengelen ons tussen de jeugd om een poster te pakken te krijgen met de slogan "Go Bears" en " CAL" zodat we bij de volgende derby tussen Stanford en Cal ons leven eens kunnen riskeren door voor Berkeley te supporteren :D

Na een beetje ronddwalen op campus valt het op dat het contrast tussen de ruime symmetrische campus in Stanford in mediterraanse stijl en het rommelige, cozy, gezellige, chaotische Europees Berkeley groot is, maar beide kunnen mij wel smaken.
We nemen ook een kijkje in Berkeley downtown om een algemeen beeld te krijgen van wat een student hier zoal kan doen buiten studeren en zoeken naar het bekende restaurant "Chez Panisse" waar de Californische keuken is ontstaan. Via een omweg langs de oceaanside in SF rijden we op het gemak terug naar huis en laat ik ondertussen mijn guide-skills nog eens werken.

Ondertussen zijn Anneleen en Raf toegekomen in Palo Alto, Anneleen is een collega van Olivier die ook de oversteek gaat maken van Esat naar SF maar ipv Stanford in Berkeley gaat werken en nu alle voorbereidingen zijn komen doen en ons om nog wat raad en interessante tips vragen. Ik kan dus meteen mijn gedacht zeggen over de campus die we pas een paar uur eerder hebben gezien en we rijden alvast met hen naar de 'oval' van Stanford om ze wat vergelijkingsmateriaal te geven.

weekje thuis in Palo Alto :)

Een weekje thuis wilt niet zeggen een weekje stilzitten, neen!

In de agenda staat een afspraak bij de garage voor het onderhoud van onze wagen. Er rammelt vanalles aan en hij heeft al zwaar afgezien de laatste 5 maand. Al 10000 miles op de teller sinds de aankoop en is niet meer van de jongste.  De slijtage eist zijn tol. het verdict: computerproblemen, een aantal foutmeldingen met tot gevolg dat ik de auto voor 2 dagen kwijt ben zodat ze kunnen uitzoeken wat er scheelt. Wat is dat toch met al dat electronisch gedoe, waarom geen goede oude mechaniek meer, dan weet ge tenminste dat het kapot is of niet, geen mogelijke foutmeldingen en al die electronica is fameus duur.
Ondertussen heb ik deze week ook twee nieuwe hobbies aan mijn lijstje toegevoegd, nl. airport shuttle en nederlandstalige tourguide in SF. Zou van beiden direct m'n job kunnen maken :)

De rest van de vrije tijd besteden we aan het opzoeken en nadenken over de politiek zodat we een beslissing maken voor wie we moeten stemmen in België , gelukkig bestaat er internet en kunnen we de meeste programma's volgen van één, zo ook al de discussies van de politici. Bovendien is er ook nog het sociaal netwerk van Belgen hier in de bay area.

Op woensdagavond zetten we onze kroegen(zoek)tocht verder met Belgica en deze keer belanden we in Scotty's op Emerson street... Zoals het goede Belgen betaamt, worden we al expert in het sluiten van restaurants en bars mede doordat natuurlijk de politiek en de 'gevoeligheden en geschillen' tussen Vlaanderen en Wallonie het best tussen pot en pint bestudeerd kan worden.

Vrijdagavond is het de beurt aan de South Bay Belgians en zijt maar zeker dat ook hier de politiek gespreksonderwerp nr. 1 was. We hebben deze keer afgesproken in de buurt van San Jose, Santana Row. Dit is een winkelwandelstraat waar alle rijken met hun auto's en mooie vrouwen showen, zoals de marokkanen, met hun bmw met open raampjes, toertjes draaien op het fochplein, alleen is het hier dan in een Ferrari, Maserati of Porsche :)
Dit complex is nog maar een paar jaar oud en is een 'hit in the rose' ! Het is één van de weinige plaatsen waar er een verkeersvrije straat is met gezellige terrasjes en lounche bars met zetels en poefs... Ze proberen hier de Europese gezelligheid na te bootsen, maar ondanks dat het allemaal wat fake aanvoelt, kunnen we de terrasjes en het goede eten wel smaken. 

De andere weekavonden worden volledig gewijd aan basketbal want de NBA finals tussen de LA Lakers en de Boston Celtics zijn begonnen, op dinsdag, donderdag en zondag zitten we braaf op post achter de tv, echt spannende wedstrijden zijn het niet op zich, maar er wordt hier wel vurig gesupportert op de bank. Niet alleen rechtspringen van de bank, schreeuwen op de scheidsrechter, maar zelfs ook trashtalk via facebook!
Nathalie, collega van Olivier en wonende in Boston, is grote fan van Boston en wij van de Lakers dus iedere keer tijdens de match ontstaat er spontaan een 'gezellige' conversatie op facebook tijdens de wedstrijd.

UPDATE 17 juni 2010: uiteindelijk zijn het 7 wedstrijden geworden met de Lakers die aan het langste eind trokken. Voor alle info en statistieken: klik hier.

Olivier was niet te houden en ik heb een paar keer moeten wegduiken om niet KO te worden geslagen, zo nerveus en agressief werd er gesupportert en soms zelfs 'meegespeeld'.
Aan Nathalie: afspraak op facebook of live bij de volgende NBA game tussen Boston en Lakers/Warriors!

Point Reyes en Marine Headlands

Na Veerle en Pieter rond 6am aan de luchthaven af te hebben gezet, en aangezien we toch wakker zijn en al halverwege de weg richting San Francisco zijn, besluiten we om vandaag nog eens naar de stad te gaan.
Eerst zoeken we naar het waterorgel aan de Marina, dat in één van mijn reisgidsen vermeld staat en na lang zoeken, vinden we het maar het is helaas laagtij dus veel geluid komt er op dit ogenblik niet uit.

Het is nog steeds vroeg in de ochtend en vergeleken met de voorbije dagen is er helemaal niet veel mist te bespeuren in de baai.
We besluiten om ineens door te rijden naar het noorden en een bezoekje te brengen aan Point Reyes National Seashore en de Marine Headlands. Echter wanneer we via de 101 en de pacific hwy 1 steeds dichter tegen de kust komen, blijkt er hier wel een laag mist te hangen. We passeren langs Muir Woods en Stinson beach via de kustweg tot aan Point Reyes, maar helaas geen kust te zien door de mist. Ze hangt echt juist boven de zee en schuift af en toe wat meer op naar het binnenland om dan weer zich terug te trekken een paar mijl in zee. Zolang we dus nog een beetje inland zitten is er geen wolkje te bespeuren. We arriveren na nog een dik uur rijden aan Point Reyes.

Point Reyes NS is een stuk land dat langs de San Andreas breuk ligt en waar op een dag in 1906 de aarde 16inch verschoven is. Tomales Bay is een soort fjordachtig meer dat eigenlijk een stuk van de breuk is die ingescheurd is in het land en volgelopen met zeewater...
In mijn post van zondag 7 maart had ik al wat meer geschreven over Point Reyes.
Onze eerste stop is bij het Bear Valley visitor center en we wandelen even op het korte Earthquake trail waar we bovenop de San Andreas breuk wandelen en een hek zien dat sinds 1906 een heel stuk is opgeschoven.

Daarna rijden we door naar het lighthouse dat op het uiterste punt op een klif gebouwd is. Om de vuurtoren te bereiken, moeten we nog een fysieke inspanning leveren: eerst naar beneden en dan weer naar boven op een '3 stories high building' stairs, welgeteld 308 trappen. Deze plaats is vooral populair in de winterperiode om van hieruit uit te kijken over de zee om walvissen te spotten. Vandaag zal er niet veel te zien zijn want we worden bijna doof van de misthoorn en kunnen 10m voor ons uitkijken , meer niet.

 
We zien al wel wat van de plaatselijke fauna zoals vogels (arends) en herten en zelfs koeien die hier met hopen grazen. De Olema valley is nog één van de laatste landbouwgebieden zo dicht bij SF waar er koeien worden gekweekt op ouderwetse wijze, gewoon laten grazen in de mistige graslanden van Point Reyes.

Vervolgens gaan we toch nog naar wat zeefauna kijken, vanaf Chimney rock is er een overlook waar we zeeolifanten kunnen zien spelen in het water of zien luieren op het strand. Aangezien dit gebied nog veel te bieden heeft en onze magen wat beginnen te grollen, springen we terug de auto in om verder te verkennen, terwijl we langs de koeien rijden, maken we nog een kleine detour en eten we gezellig in een bar aan het Kenneth C Patrick visitor Center aan Drakes beach. 

Tegen 3.30pm begint de mist terug binnen te rollen en dus vertrekken we vroeger dan gepland naar San Francisco en laten we het Tulk elk (elk = eland) reserve voor een andere keer (als er meer zichtbaarheid is).  Hoe dichter we bij SF komen hoe minder mist, normaal is het het omgekeerde, maar ons hoort ge niet klagen.

We besluiten om nog een deel van de Golden Gate NRA te verkennen, nl. de Marine Headlands.
Ook van hieruit heb je prachtig zicht op de brug en downtown. Spijtig genoeg sluit het visitor center om 4pm en wij staan er juist om 3.59pm en helaas mogen we niet meer binnen.

De weg naar het Bonita lighthouse is ook gesloten wegens aardverschuivingen en roadworks dus rijden we maar direct door naar Rodeo beach om daar van de laatste zonnestralen te genieten.
Wanneer de zon terug achter de wolken verdwijnt en de temperatuur een aantal graden daalt, rapen we onze spullen bijeen en gaan we nog het laatste stukje van de 49miles drive verkennen in de juiste richting onderweg naar huis.

Als we aan het Cliffhouse aankomen is het daar een drukte van jewelste en staat er overal politie en brandweer. Aangezien we vlak naast een politiewagen parkeren, besluit ik om eens vriendelijk te informeren aan de donut-etende politieagent wat er gaande is.
Blijkbaar is er een of andere kerel eerst zo stoer geweest om naar Seal rock te zwemmen en durfde hij nadien niet meer terug waardoor 911 werd gebeld en zowat heel het brandweerkorps op een rustige zaterdag uitgerukt is naar Cliffhouse.

Maar het moraal van he verhaal: als ge dus 911 belt, moogt ge er zeker van zijn dat er respons komt...

Veerle en Pieter "ontdekken" San Francisco

Donderdag 3 juni 2010

Veerle en Pieter logeren na hun rondreis langs de West-kust nog een aantal dagen bij ons en hebben nog een verkenning van San Francisco op het programma staan.

De eerste dag zijn we van plan om de 49 miles scenic drive grotendeels te volgen, maar onderweg ontdekken we al dat ze niet in de beste periode zijn gekomen en maken kennis met de beroemde mist die in de zomermaanden langs de kust sluimert.
We doen een poging om de brug te zien, maar die blijft verscholen in de mist. Aangezien het grootste deel van de coast side bedekt is onder de dikke mist, besluiten we om de route wat aan te passen en meer richting downtown te rijden (richting de bay) waar er meestal meer opklaringen zijn.
We pikken terug in op de 49 miles scenic drive aan het civic center via Japantown en doordat ik deze rit al een aantal keer heb gedaan is het niet echt meer nodig om de kaart te bekijken en weet ik al op welke plaatsen te stoppen voor de goede zichten.
We vliegen dus vooruit en ik vertel zoals een echte gids de weetjes tijdens het rijden. " Aan de linkerkant ziet u ... :)
Ik zou er eens over moeten nadenken om professionele Nederlandstalige tourgids te worden...

Rond de middag bezoeken we het nationaal maritiem museum aan Hyde pier in de hoop dat de mist wegtrekt, maar helaas zit dat er voor vandaag niet in en blijft enkel de brug in een kleedje gehuld terwijl de stad zelf in de zon baadt. We besluiten dan maar om het programma om te gooien en de auto te parkeren om vandaag nog een ritje te doen met de cable car, te wandelen door Chinatown en een bezoekje te brengen aan het cable car museum en alle andere bezienswaardigheden in SF.
 

Vrijdag 4 juni 2010

ik zet Veerle en Pieter af aan de pier voor Alcatraz en rijd dan verder door om te kijken of de Golden Gate bridge zich vandaag zal laten zien. Het zicht is beter dan gisteren, maar toch hoor ik heel de tijd de misthoorns van de twee pilaren blazen terwijl ik even stop aan de Crissy Field warming hut om mijn ontbrekende stempels van het Golden Gate NRA te verzamelen. 

(heb met iPhone filmpje gemaakt zodat ge ook de misthoorns kunt horen)

Als ik nog even sta te kijken naar de brug en het Alcatraz eiland, hoor ik Antwerps. Jawel de laatste tijd sinds mei horen we overal Nederlands en niet van Hollanders, nee, het zijn altijd Belgen op American roadtrip... Ik blijf even babbelen met hen en geef ze nog wat goede tips mee want blijkbaar doen ze juist dezelfde toer als wij juist hebben gedaan met Olivier zijn ouders.

Ik rijd nog verder door naar Fort Point aan de voet van de GG bridge en blijf geamuseerd plakken om naar de surfers te kijken die in de schaduw van de brug hun kunsten vertonen. Toch wreed cool om in deze scenery te kunnen surfen, spijtig dat het water zo koud is :)
Terwijl ik de tijd verdoe met Fort Point binnen te wandelen en te blijven kijken naar de skills van de surfers, komt er een tourbusje toe met Australiërs. Aangezien ik toch binnen de eerste paar uur nergens naartoe moet blijf ik bij het groepje rondhangen en krijg gratis wat faits divers te weten over SF en de brug (kan van pas komen als ik besluit carrière te maken als tourgids).
Wist je bv dat er zo'n 80.000km draad is verwerkt in de brug, (quote gids: "dat is ongeveer 3x rond de wereld!" heb zo mijn twijfels over de juistheid van die gegevens maar dit geeft toch aan dat er daar verdomd veel ijzerdraad in gedraaid is).
Zo hebben ze de brug ook ROOD ;) geverfd om de brug te beschermen omdat het bekende SF fenomeen: de fog (mist) de brug te fel zou aantasten door de vochtigheid en dat een zilveren brug niet echt zichtbaar zou zijn waardoor er nogal wat boten zouden tegen varen en er liggen hier al genoeg scheepswrakken langs de kustlijn.

Wanneer ik al mijn stempels verzameld heb in Presidio, ga ik Veerle en Pieter terug oppikken en rijden we de brug over. Zelfs voor mij is het eens iets anders want we kunnen de overkant niet zien, zelfs de 2e pilaar zien we amper...
Ons plan is om naar Muir Woods te gaan en hopelijk is daar de zichtbaarheid beter. En inderdaad wanneer we aankomen is er geen mist meer te zien en kunnen we rustig wandelen door de canyon met de Redwoods en omdat Veerle en Pieter geoefende wandelaars zijn verlaten we de platgetreden toeristische mooi aangelegde weg en wandelen (nog een keer) het ocean view en lost trail door om toch wat fysieke activiteit te hebben in de natuur.
Tegen de avond aan ondernemen we nog een poging om naar Twinpeaks te rijden omdat ge daar normaal een prachtig zicht hebt over de stad, maar helaas, de top zelf ligt in de mist dus dit missen ze ook.

Mijn conclusie na deze tweedaagse is dat ze dikke pech hebben gehad en nog eens zullen moeten terugkomen om SF bij mooi weer te zien en die verdomde brug met eigen ogen te kunnen zien en dit combineren met Yosemite (tiogapas) en andere NP die nog in de buurt liggen. :)
Al bij al hoop ik toch dat ze er wel van genoten hebben en een beetje de sfeer van de stad hebben opgesnoven.

PS: zoals ge kunt lezen in de volgende post, was de dag erachter de brug in volle glorie te zien en was er geen wolkje (laat staan mist) in de verste verte te bespeuren :), zo ziet ge maar, 't kan verkeren'

DMV part 4

Vandaag moet ik naar de DMV voor mijn driving test oftewel het praktisch examen.
Gisteren zijn we nog even snel gaan oefenen in Redwood city om de buurt te kennen en om de vele regeltjes zeker onder de knie te hebben. Heb al van een aantal mensen tips gekregen die ik zeker moet uitvoeren zoals zeker 3 seconden aan een stop volledig stilstaan , voetgangers moeten helemaal overgestoken zijn vooraleer ge terug moogt aanzetten, bij het veranderen van rijstrook over je schouder kijken voor de blinde hoek uit te schakelen.
Allemaal zaken die je in principe weet, maar door al die rijervaring al wat lakser zijt ge worden en wat 'vlotter' in het rijden, waardoor je gemakkelijk kunt vergeten van dit effectief te doen, ik voel me dus plots weer een studentje die toch wat zenuwachtig is om te slagen, niet omdat ik niet kan rijden, integendeel het gevaar dat ik te 'goed' rij, if you know what I mean. Zeker nu ik al een speeding ticket op mijn strafblad heb staan :)

Om 10 am is mijn driving test gepland, al bij al valt dat heel goed mee buiten het feit dat ik een uur moest wachten om de test te doen die 20min duurt en als ik de opmerkingen lees van de examinator verschijnt er een glimlach op mijn lippen, want blijkt dat ik uiteindelijk veel te 'braaf' heb gereden.
Al dat stressen voor niks!

Maar mijn ellende bij de DMV is nog niet gedaan want ik verspeel nog 2u om mijn papieren en om een afspraak voor Olivier zijn examen te maken. Ik zou bijna mijn haren willen uitttrekken van miserie, zo traag en inefficient dat ze hier werken, niet normaal!

Hopelijk heb ik nu binnen 2 weken the real californian driver license!

Ondertussen moet ik ook nog eens goed uitzoeken hoe ik mijn boete moet betalen aangezien ik mijn papier wel degelijk kwijt ben geraakt ergens in Monument Valley en nog steeds geen paperwork in de bus heb gekregen.

Door heel dat gedoe bij de DMV vliegt de dag voorbij en al gauw mag ik al terug in de auto springen want om 4pm moet ik mijn zus Veerle en Pieter oppikken aan de rental car office in Palo Alto.
Veerle staat al te zwaaien aan de kant van de weg en in 5 min is alles overgeladen en al rijdend naar huis luister ik naar al hun avonturen.