Veerle en Pieter logeren na hun rondreis langs de West-kust nog een aantal dagen bij ons en hebben nog een verkenning van San Francisco op het programma staan.
De eerste dag zijn we van plan om de 49 miles scenic drive grotendeels te volgen, maar onderweg ontdekken we al dat ze niet in de beste periode zijn gekomen en maken kennis met de beroemde mist die in de zomermaanden langs de kust sluimert.
We doen een poging om de brug te zien, maar die blijft verscholen in de mist. Aangezien het grootste deel van de coast side bedekt is onder de dikke mist, besluiten we om de route wat aan te passen en meer richting downtown te rijden (richting de bay) waar er meestal meer opklaringen zijn.
We pikken terug in op de 49 miles scenic drive aan het civic center via Japantown en doordat ik deze rit al een aantal keer heb gedaan is het niet echt meer nodig om de kaart te bekijken en weet ik al op welke plaatsen te stoppen voor de goede zichten.
We vliegen dus vooruit en ik vertel zoals een echte gids de weetjes tijdens het rijden. " Aan de linkerkant ziet u ... :)
Ik zou er eens over moeten nadenken om professionele Nederlandstalige tourgids te worden...
Rond de middag bezoeken we het nationaal maritiem museum aan Hyde pier in de hoop dat de mist wegtrekt, maar helaas zit dat er voor vandaag niet in en blijft enkel de brug in een kleedje gehuld terwijl de stad zelf in de zon baadt. We besluiten dan maar om het programma om te gooien en de auto te parkeren om vandaag nog een ritje te doen met de cable car, te wandelen door Chinatown en een bezoekje te brengen aan het cable car museum en alle andere bezienswaardigheden in SF.
Vrijdag 4 juni 2010
ik zet Veerle en Pieter af aan de pier voor Alcatraz en rijd dan verder door om te kijken of de Golden Gate bridge zich vandaag zal laten zien. Het zicht is beter dan gisteren, maar toch hoor ik heel de tijd de misthoorns van de twee pilaren blazen terwijl ik even stop aan de Crissy Field warming hut om mijn ontbrekende stempels van het Golden Gate NRA te verzamelen.
(heb met iPhone filmpje gemaakt zodat ge ook de misthoorns kunt horen)
Als ik nog even sta te kijken naar de brug en het Alcatraz eiland, hoor ik Antwerps. Jawel de laatste tijd sinds mei horen we overal Nederlands en niet van Hollanders, nee, het zijn altijd Belgen op American roadtrip... Ik blijf even babbelen met hen en geef ze nog wat goede tips mee want blijkbaar doen ze juist dezelfde toer als wij juist hebben gedaan met Olivier zijn ouders.
Ik rijd nog verder door naar Fort Point aan de voet van de GG bridge en blijf geamuseerd plakken om naar de surfers te kijken die in de schaduw van de brug hun kunsten vertonen. Toch wreed cool om in deze scenery te kunnen surfen, spijtig dat het water zo koud is :)
Terwijl ik de tijd verdoe met Fort Point binnen te wandelen en te blijven kijken naar de skills van de surfers, komt er een tourbusje toe met Australiërs. Aangezien ik toch binnen de eerste paar uur nergens naartoe moet blijf ik bij het groepje rondhangen en krijg gratis wat faits divers te weten over SF en de brug (kan van pas komen als ik besluit carrière te maken als tourgids).
Wist je bv dat er zo'n 80.000km draad is verwerkt in de brug, (quote gids: "dat is ongeveer 3x rond de wereld!" heb zo mijn twijfels over de juistheid van die gegevens maar dit geeft toch aan dat er daar verdomd veel ijzerdraad in gedraaid is).
Zo hebben ze de brug ook ROOD ;) geverfd om de brug te beschermen omdat het bekende SF fenomeen: de fog (mist) de brug te fel zou aantasten door de vochtigheid en dat een zilveren brug niet echt zichtbaar zou zijn waardoor er nogal wat boten zouden tegen varen en er liggen hier al genoeg scheepswrakken langs de kustlijn.
Wanneer ik al mijn stempels verzameld heb in Presidio, ga ik Veerle en Pieter terug oppikken en rijden we de brug over. Zelfs voor mij is het eens iets anders want we kunnen de overkant niet zien, zelfs de 2e pilaar zien we amper...
Ons plan is om naar Muir Woods te gaan en hopelijk is daar de zichtbaarheid beter. En inderdaad wanneer we aankomen is er geen mist meer te zien en kunnen we rustig wandelen door de canyon met de Redwoods en omdat Veerle en Pieter geoefende wandelaars zijn verlaten we de platgetreden toeristische mooi aangelegde weg en wandelen (nog een keer) het ocean view en lost trail door om toch wat fysieke activiteit te hebben in de natuur.
Tegen de avond aan ondernemen we nog een poging om naar Twinpeaks te rijden omdat ge daar normaal een prachtig zicht hebt over de stad, maar helaas, de top zelf ligt in de mist dus dit missen ze ook.
Mijn conclusie na deze tweedaagse is dat ze dikke pech hebben gehad en nog eens zullen moeten terugkomen om SF bij mooi weer te zien en die verdomde brug met eigen ogen te kunnen zien en dit combineren met Yosemite (tiogapas) en andere NP die nog in de buurt liggen. :)
Al bij al hoop ik toch dat ze er wel van genoten hebben en een beetje de sfeer van de stad hebben opgesnoven.
PS: zoals ge kunt lezen in de volgende post, was de dag erachter de brug in volle glorie te zien en was er geen wolkje (laat staan mist) in de verste verte te bespeuren :), zo ziet ge maar, 't kan verkeren'
Zo te zien en te lezen hebben wij dan toch meer geluk gehad.
BeantwoordenVerwijderenHet klinkt erger dan het was ;-) Of is dat een truk om ons terug naar ginder te doen komen :-) Mits een paar sponsors, graag!
BeantwoordenVerwijderenNene, 't was zeker de moeite met zo'n goeie gids!