Work authorization

Yoehoe, we zijn weer een stapje dichter bij de mogelijkheid om te gaan werken want vandaag steekt mijn werkvergunning in de bus !!
Het is zowaar een coole card met handtekening, marginale foto en zelfs vingerafdruk...en meer beveiliging dan op onze Belgische identiteitskaart dus het zal wel een heel belangrijk document zijn hier in de US of A.

Heel het proces van work authorization aanvragen heeft uiteindelijk bijna twee maand geduurd, ben begonnen met het I-765 online in te vullen op 29 januari en mijn biometrische gegevens ben ik gaan laten opmeten op 22 februari in het USCIS kantoor in Santa Clara. Al bij al valt het dus nog mee (als ik moest afgaan op de verhalen die ik eerder had gehoord dan was de wachttijd variërend tussen 1 dag en 2 jaar!)

Kan eindelijk beginnen zoeken naar mogelijkheden in en rond Stanford en eens binnenspringen bij het Career center. Via de hockey was er ook al iemand die ging informeren of ze in een praktijk in Redwood city geen nieuwe physiotherapists aannamen, dus afwachten wat dat geeft.

Vandaag ga ik de geneugten van het wassen verder onderzoeken , hier hebben ze wasverzachter in de vorm van sheets die ge in de droogkast bijsteekt. Ik heb ons een doos aangeschaft die in promotie was dus ga dit eens testen. Grote wasjes , kleine wasjes, steek ze allemaal tegelijk in een oversized amerikaans wasmachien...inderdaad de trommel is zo groot dat ik echt al ons kleren bijeen moet rapen om een machine vol te krijgen (het kost tenslotte iedere keer $1,5 :) ) Hier in de laundryroom hebben ze gelukkig wat moderne wasmachines als bij Chris. Het is een frontloader en heeft een gewoon bakje waar ge uw waspoeder/product en wasverzachter kunt indoen. Geen gezever meer met wachten tot de rinse-cycle begonnen is om wasverzachter toe te voegen. Het enige nadeel dat ik nog ondervind is dat na de droogkast er toch nog steeds kleren zijn die wat vochtig zijn en dan moet ik ze allemaal samen met de delicatere kledingstukken openhangen in het appartement om te drogen, maar we hebben maar 4 stoelen dus enige creativiteit is vereist.

Vanavond zijn we onze rental gear gaan halen voor ons weekendje snowboarden aan Lake Tahoe. Via internet was ik op een skiverhuurder gekomen in Mountain View die voor zeer democratische prijzen ski en snowboardmateriaal uitleent. We moeten even zoeken want ligt een beetje verdoken tussen allerlei bedrijven maar eenmaal als we het gevonden hebben blijkt het een gezellige winkel te zijn en zijn ze heel behulpzaam in het vinden van het juiste materiaal. We vragen ook nog maar een helm voor ons twee, want we willen niks voorhebben hier in Amerika ookal hebben we wel een ziekteverzekering. Voorkomen is beter als genezen en bovendien is het nogal absurd dat we wel een fietshelm hebben en geen helm zouden nemen voor het snowboarden. Wanneer we bepakt en bezakt buiten komen bij "the ski renter" hebben we er alleen nog maar meer goesting in gekregen!

Tahoe here we come !

I-765 oftewel werkvergunning part 2

Vandaag heb ik een afspraak op het Uscis kantoor in San José voor de biometrische gegevens te registreren voor mijn werkvergunning. Ik had mijn I-765 al online ingevuld, maar deze gegevens kunnen ze nog niet via de wondere wereld der computers en internet verzamelen. Gelukkig heb ik vandaag een afspraak dus ik zorg dat ik 5 minuutjes voordien de parking op rijdt.
Binnen mag ik direct mijn gegevens invullen en ID voorleggen. Maar dan kom ik weer in aanraking met de verschillen hier in de USA. Ik moet mijn gewicht opgeven in pounds maar hoeveel is in godsnaams 1 US pound ? Normaal converteer ik dit op mijn iPhone met een handige application maar het is verboden om een gsm binnen te brengen dus heb ik die uit voorzorg in de auto laten liggen. Ik vraag het dan maar aan de mensen rondom mij , maar niemand weet het juiste antwoord. Ik gok dan maar iets en zet voor de zekerheid mijn gewicht toch ook nog in kg. Gelukkig wist ik al mijn lengte in ft/inches van onze fietsaankoop.
Vervolgens is het meteen mijn beurt om voor de 10de keer mijn vingerafdrukken te laten nemen. Ze hebben al een databank op zich voor enkel mijn vingerafdrukken zou ik zo denken...
Nog een foto en een handtekening en vijf minuten later sta ik weer buiten.
Hoe traag dat het bij de DMV gaat, zo snel ben ik buiten bij USCIS... dat ze daar maar eens een voorbeeld aan nemen. En het valt mij te binnen dat ik eigenlijk een fictief getal had kunnen invullen bij gewicht en lengte want dat hebben ze nu niet echt gecontroleerd en ik vraag me ook af waarom ze dit moeten weten voor een werkvergunning. Maar ja, dat is ook Amerika.
Nu mag ik in de loop van de komende weken mijn werkkaart in de bus verwachten en kan ik de volgende stap zetten in de zoektocht naar een job.

Wanneer ik thuis kom steekt er een melding in de brievenbus dat er een pakje is aangeboden geweest. Dat moet het pakje zijn van Ann & Raf voor mijn verjaardag (3 februari). Whoohoo, ik ben benieuwd wat er in zit...!

Vanavond eerste keer mixed hockey, best wel plezant en stevig voor de fysiek, het niveau ligt redelijk hoog en ik merk dat ik toch beter terug een beetje aan mijn conditie moet werken want achter mannen aan lopen, daar wordt ge toch redelijk moe van ;)

nieuwe maand, nieuwe week en een jaartje ouder

Maandag 1 februari: DMV part 1

Vandaag ga ik naar de DMV (department of motor vehicles) om onze auto te laten registreren. Het dichtsbijzijnde kantoor is in Redwood City, niet zover dus. Maar als ik tegen 9u30 op de parking rijdt, staat het er al redelijk vol. Als ik binnenkom is het nog erger. Ze hadden mij hiervoor gewaarschuwd, maar het is echt niet te geloven hoe druk het is, eerst aanschuiven in een rij om een nummertje te krijgen , al bij al schuift het nog redelijk op dus heb snel een nummertje, maar dan begint het wachten. Ik heb E92 en ze zitten nog maar aan E50 en er bestaan ook nog andere codes...
Gelukkig ligt er hier het handboek voor het behalen van Californisch rijbewijs dat ik eerst eens goed doorblader en dan beslis om eens te kijken wat voor gekke verkeersregels ze hier in USA hebben. Na 2u wachten is het eindelijk mijn beurt,heb al de helft van het boekje kunnen studeren dus het is toch nog nuttig bestede tijd geweest. Eenmaal aangekomen bij het loket moet ik gewoon mijn naam en adres opschrijven op een papier en ondertekenen waarna de administratieve inefficiëntie weer wordt ten toon gespreid. Het wicht aan het loket begint dus alles over te typen op computer en slaagt erin om zo maar even 2 fouten in mijn naam en 3 fouten in ons adres te typen, wat ze dan uitprint en vraagt om na te kijken. Ik meld haar vriendelijk dat er een paar kleine foutjes instaan en ze bekijk mij met rollende ogen aan (ze dacht waarschijnlijk "kon die dat niet eerder zeggen") en begint dan toch alles te vernietigen en opnieuw in te typen. Na 2 pogingen staat alles zoals het hoort te staan...
Een suggestie: online registratie zou toch een handige zaak zijn, want de meeste mensen typen sneller dan de ambtenaren en weten tenminste hun eigen naam en adres correct in te geven in minder dan 3 pogingen.
De betaling daarintegen verloopt vlot (want dat hebben ze graag, kassa kassa) en uiteindelijk krijg ik de juiste uitprint mee en ook de sticker die ik op onze nummerplaat moet plakken als bewijs, de rest zal ik later via de post ontvangen.
Veel moeite en tijd voor iets dat maar 2 minuten in beslag neemt, en we moeten hier nog een paar keer zijn voor een schriftelijk examen en dan nog een drive test voor een Californisch rijbewijs... Dat belooft !!


Dinsdag 2 februari: Bezoek !

Peter is in het weekend toegekomen en vandaag heeft hij met ons afgesproken, smorgensvroeg om 9u staan we hem in de lobby van zijn hotel op te wachten om dan naar de Stanford bookstore te gaan en bij te babbelen bij een warme koffie. Hij heeft zelfs voor mij een kadootje mee want morgen is het mijn verjaardag. Blijkt dat er lekkere chocolade truffels met echte belgische chocolade in zitten mmmmmm!!
Wanneer we in de buurt van de Main Quad een parkeerplaats zoeken valt het ons op dat er blijkbaar een hoge piet Stanford aan het bezoeken is want overal staat er extra beveiliging, politie en zelfs secret agents zoals in de films met oortjes, zwarte pakken en de typische suburban jeeps. Niemand die er precies van opkijkt, dat gebeurt hier wel vaker aangezien onlangs de dahla Lama op bezoek was en dat Condoleezza Rice en andere bekenden oud-studenten van Stanford zijn.

Tegen 11u vertrekken Olivier en Peter voor een paar vergaderingen en zet ik mijn queeste verder om de administratie tot een goed eind te brengen. Ik moet namelijk voor mijn werkvergunning weer een aantal pasfoto's laten maken volgens de voorschriften en blijkt dat ze dit in het post-office naast de bookstore voor mij kunnen doen. Echter de informatie is weer eens fout, want ondanks dat er overal hangt dat ze hier pasfoto's maken blijkt dat ze dit al een jaar niet meer doen en ze sturen mij door naar het International Bechtel center, eenmaal daar aangekomen blijkt dat het center gesloten is voor deze zaken , maar ik houd het been stijf en wandel gewoon naar binnen en zeg dat ik dit dringend nodig heb. De aanhouder wint altijd, zeggen ze
en dus 5min later sta ik buiten met mijn foto's :-)
Wat een gedoe voor werkvergunning aan te vragen. Het belangrijkste formulier (I-765) had ik al via e-services online ingevuld en de betaling van $340 ging ook via internet maar moet als bewijs nog een kopie van paspoort, kopie van visa, kopie van form I 94, alien nr., kopie form DS 2019, verklaring op erewoord en pasfoto's via de post opsturen. Nen hele boterham... EN dan is het nog niet zomaar in een envelop steken en op de bus doen, Neen, het moet via een gecertifieerde zending gebeuren zodat ik confirmatie krijg dat het is afgeleverd en bovendien staan er 3 verschillende adressen vermeld naarwaar ik alles moet sturen. Na een beetje puzzelen kan ik eindelijk alles afgeven in het post-office en het enige dat ik nu nog moet doen voor mijn work authorization is wachten op een afspraak om langs te gaan voor biometrische gegevens. Jeuj we zijn er bijna !!

Om even af te kicken is het shoppingtijd wanneer Olivier terugkomt van zijn werk. een stop bij Ikea om bed en tafeltjes die we vorige keer niet in de koffer kregen , krijgen we nu vakkundig gestapeld in de auto met wat logisch denkwerk en bovendien hebben we zelfs een gratis stuk meegekregen door de onoplettendheid van de kassier(ster)?,Ja inderdaad we konden niet uitmaken of er een vrouw of man aan de kassa zat, oorspronkelijk gedacht was een vrouw maar wanneer we zijn stem hoorden...Travestiet?? man met pruik?? Anyway, man of vrouw, trager scannen dan dit kan gewoon niet we staan 20 minuten aan de kassa eer dat hij/zij alles heef ingescand. Volgende keer toch maar opteren voor de self-scan,dat gaat veel sneller!

Eenmaal thuis amuseren we ons met meubels ineen te draaien. Het voelt aan als een deja vu, is al ons 3e bed dat we bij ikea zijn gaan halen, zouden we geen getrouwheidsbonus kunnen krijgen?


Woendag 3 februari: Happy Birthday

Vandaag ben ik jarig !! en ik heb het geweten , al heel de tijd berichtjes op facebook en email, skype al om 8 am hangt de eerste aan telefoon om via webcam gelukkige verjaardag te zingen (Dank u Hanne en Jutta voor het heel arsenaal liedjes :-)). uitslapen zit er dus niet in. Mijn ultiem plan voor een leuke verjaardag was van luilekker niks te doen , maar al heel de voormiddag ben ik bezig met iedereen te bedanken voor hun verjaardagswensen en het beantwoorden van mails van de familie. De rest van mijn plan loopt wel zoals gepland: 's avonds gaan we eens goed eten en passeren we zeker in de cheesecake factory voor een stuk Godiva 3 chocolates cheesecake (Zalig lekker en zo zwaar dat ik het maar voor de helft opkrijg en de rest voor morgen laat, handig dat ge er 2 dagen van kunt eten)
Bovendien vinden we in de ikea een koopje in de koopjeshoek. Een sofabed voor de helft van de prijs en er is eigenlijk niks opmerkelijks verkeerd mee, beetje vuil van daar te staan , maar met nieuwe covers merkt ge daar niks meer van. Een leuke verjaardagskorting noem ik dat :)


Vrijdag 5 februari: PANIEK

Jawel, Paniek...toch voor even.
Olivier is erin geslaagd om zowat het belangrijkste document namelijk zijn officiëel social security nummer al na een dag bijna kwijt te zijn...
Na het ineendraaien van de meubels hadden we zoveel afval qua papier en karton en plastic dat we toch maar even voor we zijn documenten gingen inscannen en kopieren (zodat we het niet zouden verliezen ,jaja) alles in de  garbage room wilden dumpen. Nadat we alles in de afvalkoker hebben gesmeten en willen vertrekken komt Olivier plots tot de conclusie dat hij het document niet meer heeft!
We zoeken de gang af, wie weet is het onderweg gevallen?
Maar dan valt onze euro/dollar/frank, er is maar één mogelijkheid over en dat is: "SSN down the vent !!" OOOH no en effectief, even later komt Olivier triomfantelijk naar boven met zijn SSN in de hand.
Hij had er wel bijna een duik in de afvalcontainer voor moeten doen , gelukkig dat we het zo snel doorhadden en dat a.de locatie van de container snel gevonden was, b. de deur niet op slot was c.de container niet weg was en d. er nog niemand anders vuil had ingesmeten zodat het gewoon bovenop lag...nog een geluk bij een ongeluk en uiteindelijk kunnen we er wel eens goed mee lachen !!