Redwood National Park

Na de roadtrip met de vrouwen in juli, heeft Olivier ook wel eens zin om terug de tent in de koffer te smijten en naar een nieuw park te rijden. Aangezien we meer naar het noorden nog niet zoveel verkend hebben, besluiten we om dit weekend naar Redwood national park te rijden.

Redwood National Park is een verzameling van State Parks en Nationale Park-gebieden en ligt zo'n slordige 300 mijl ten noorden van San Francisco en heeft de hoogste concentratie aan redwoods staan, 'de hoogste bomen ter wereld'. In Muir Woods NM hebben we al een klein voorsmaakje gehad, maar Redwood nationaal park is toch nog vele groter en impressionanter.
Het enige nadeel is, dat het minder bereikbaar is dan de meer oostelijke en zuidelijk parken, want enkel highway 101 loopt er rechtstreeks naartoe en vanuit de central valley moet je eerst nog de Trinity - Mendocino coastal foothills oversteken. Volgens Google maps zullen we zeker 6 uur onderweg zijn.  

We besluiten om vrijdagavond tot Redding te rijden via de I-5 waardoor we in 3,5 uur tijd toch al meer dan de helft van de weg afgelegd hebben en enkel de volgende dag nog moeten doorsteken naar Eureka.

Zaterdag 6 augustus 2011

's Morgens zijn we vroeg uit de veren, want we hebben nog een stevige weg voor de boeg richting Eureka. We passeren eerst nog langs Whiskeytown NRA, maar we zijn veel te vroeg... het visitor center is nog niet open rond 7u, maar we hebben geen tijd te verliezen en rijden dus maar door, want we willen tijdig in Redwood NP zijn om een kampeerplaats te verzekeren.  We hebben niks op voorhand vastgelegd en rekenen erop om succesvol te zijn met de first come - first serve regel.

Via een kronkelige bergweg steken we door naar de kust tot in Orick, Redwood NP, waar we al meteen begroet worden door een dikke laag mist.

Om 10u springen we het eerste visitor center binnen en informeren naar de beschikbaarheid en meest dichtstbijzijnde kampeerplaatsen. We worden aangeraden om zo snel mogelijk door te rijden naar Prairie Creek State Park en belanden op de camping aan Elk prairie. Gelukkig is er nog juist 1 spot vrij en snel zetten we ons tentje op en halen het vuurtje boven voor ons middageten. Meteen merken we dat de camping zijn naam niet gestolen heeft, want plots passeren er 5 elks vlakbij de tent!

Bij het verorberen van de soep, lees ik de brochure door en komen we te weten dat er iets verderop altijd een kudde Roosevelt elks te bewonderen valt. Toevallig ligt dit ook nog eens op de weg naar ons eerste viewpoint van de namiddag: Gold bluff beach en Fern canyon.

Wanneer we op de betreffende plek aankomen, staan er al een tiental auto's aan de kant van de weg om de kudde in de verte te bekijken. We staan nog geen 5 minuten bij de andere nieuwsgierigen, wanneer de "opperElk" besluit om te verhuizen, met als gevolg dat heel de kudde op ons afkomt en schichtig de weg oversteekt tussen onze auto's, dat noem ik nu eens wildlife viewing :)

We rijden door naar de kust waar we een hele mooie korte loop wandelen door Fern canyon, zoals de naam het al doet vermoeden, een canyon vol met varens.

Het pad volgt het stroompje dat op de bodem van de canyon naar de zee stroomt en naarmate we dieper in de canyon komen, moeten we meer en meer over strategisch gelegde boomstronken en planken het riviertje meermaals oversteken. Dat maakt de korte wandeling toch nog wat avontuurlijk en het zorgt er ook voor dat we totaal vergeten dat het vandaag grijs en mistig is en we met een blij gemoed terug in de auto springen, op naar de volgende wandelspot.

We keren terug naar Prairie Creek Redwoods SP om daar nog een wandeling te maken tussen de redwoods. We kiezen voor de  rhododendron - brown creek - south fork loop van 3,5 mijl. Een stevige wandeling met een aantal kuitenbijters. Na een uur en drie kwartier staan we terug aan het trailhead en hebben onderweg vooral naar boven gekeken (en af en toe eens naar onze voeten om niet plat op onze neus te gaan). We zijn de bomen nog niet beu gezien en gaan nog even langs bij de 'big tree', een van de hoogste in het park, maar daar zijn we toch minder van onder de indruk... Door zo een dagje rond te wandelen in een bos met redwoods, begin je stilaan te wennen aan de hoge bomen en valt het steeds minder op hoe hoog ze wel niet zijn. Maar dat neemt niet weg dat zelfs Olivier met zijn 1m95 zich toch wel nietig voelt als we hier in Redwood NP rondwandelen :)

Wanneer de avond valt, nestelen we ons gezellig bij het kampvuur dat door de ranger is gemaakt en luisteren naar zijn talk over welke dieren er allemaal te vinden zijn in het bladerdak zo hoog boven de grond. Nadien kruipen we snel onze slaapzak in want de koude mist begint in onze kleren te kruipen.

zondag 7 augustus 2011

Na een verdacht goede nachtrust (de ondergrond was deze keer mild voor de rug) kruipen we om 8am de tent uit om te constateren dat het weer een mistige, grijze dag zal zijn. We pakken in en rijden verder noordwaarts naar Crescent city, waar we om klokslag 9u het visitor center binnenwandelen voor nog wat tips om te weten wat we nog kunnen bezoeken vandaag. Normaal heb ik een ochtendhumeur, maar zelfs nu kan de troostige mist mij niet temperen :) Gek doen doet geen zeer...

De rangers raden ons aan om door te rijden naar Jedediah Smith Redwoods State Park via de scenic drive langs de Howland Hill road. Dit is een mooie rit over een onverharde weg tussen de redwood groves. De perfecte manier om een echte glimps op te vangen van de bomen. Halverwege zetten we de auto even aan de kant om een half uurtje te wandelen op de Mill creek - nickery ranch loop. Hier krijgen we pas echt het gevoel van midden in een oerwoud rond te wandelen met lianen, varens en overal groen...

Ik zit stiekem naar de toppen van de bomen te turen om te zien of ik Tarzan niet zie langsvliegen...(sja soms heeft een mens wat teveel imaginatie  :))

Na even de beentjes te hebben gestrekt, rijden we verder tot het einde van de scenic drive, waar we aan Stout Memorial Grove arriveren. Dit redwood bos heeft niet meteen de hoogste bomen staan in de omgeving, maar is wel een van de mooiste, schilderachtigste Redwood groves in heel California.

Na nog een laatste stop aan het Hiouchi visitor center vlak voor de middag om nog wat paspoortstempels te verzamelen, is het tijd om terug naar het zuiden te rijden want we moeten nog helemaal tot San Francisco rijden in een halve dag en we zijn de mist goed beu en beginnen stilaan een overdosis aan redwood trees te krijgen.

Op de terugweg stoppen we nog aan een aantal viewpoints waaronder de Klamath river overlook en dan zien we een massa volk op de brug over de Klamath river heen en weer lopen. Daar moet zeker iets te zien zijn... We gokken eerst dat er een beer aan de oever zit, maar als snel blijkt het een walvis te zijn die onder de brug heen en weer zwemt! Dat moeten we ook eens van dichter bij gaan bekijken.

De walvis zit hier al een tijdje vast in de rivier en dat verklaart ook meteen het waarschuwingsbord: pas op voor mensen op de brug, wij verstonden dat eerst niet aangezien we redelijk vroeg 's morgens (rond 8am) hier gepasseerd waren en absoluut niemand op de brug waren tegengekomen :) maar dat bleek op de middag toch wel anders te zijn. Wel grappig om al die mensen heen en weer te zien lopen zonder rekening te houden met de auto's die er rijden, iedere keer dat de walvis besloot van terug te draaien en onder de brug door te gaan.

Volgens de media is de moeder walvis met haar kleintje de rivier ingezwommen op 23 juni, vermoedelijk ter bescherming van haar kalf, opgejaagd door een groep orka's. Het kalfje heeft waarschijnlijk al de weg teruggevonden naar de zee, maar de moeder blijft rondzwemmen aan de brug. Later vernemen we dat de walvis 9 dagen later gestorven is.

Meer over de Klamath Whale in het nieuws:

NBC news - Video whales in Klamath river
Huffington Post - Klamath River Whale: Scientists Study Gray Whale Stuck In California River
Huffington Post - Klamath River Whale Dies After Months Stranded In Northern California
SFGate.com - Stranded gray whale's death draws mourners

Tegen 3u passeren we langs Humboldt State Park, waar we even van de highway afrijden om langs de avenue of the Giants te rijden (een 31 mijl lange scenic drive) en nog een laatste impressie van de Redwoods te krijgen.

Eenmaal terug in de bay area komen we in een zware file terecht in Marin county waardoor we pas om 8.30pm over de Golden Gate Bridge kunnen rijden. We zitten zeker 3 uur vast in de file en rijden dus nog even snel af bij het vista point aan Fort Baker om de brug by night te zien en de nodige pauze in te lassen.

Redwoods: check, Elk: check, grey whale: check, more Redwoods: check, even more Redwoods: double check... Warm comfy bed: About to check after a nice weekend up north and a long drive home. Monday, August 8, 2011 at 12:28am

familiebezoek part 1: San Francisco

Woensdag 30 juni 2010 - Vrijdag 2 juli 2010

Ma, Pa en Eric vliegen eerst op LA en komen dan met de auto richting San Francisco gereden. De eerste dag verkennen ze eerst nog een beetje van LA, passeren aan de walk of fame, de Santa Monica pier en de Venice canals. Verder bezoeken ze ook nog de tarpits, het Exposition Park, het Californian Science Museum en het Griffith observatory. De tweede dag staat er een ganse dag rijden op het programma langs de kust. Met even te rusten aan de ondertussen al klassiek stopplaatsen nl. het viewpoint voor zeeolifanten in San Simeon en het Julia Pfeiffer park voor de waterval, komen ze tegen half 7 's avonds toe aan ons appartement. Ik rijd even mee naar de luchthaven om de huurauto binnen te brengen en daarna gaan we eten in een restaurant met Franse keuken in Menlo Park.

Zaterdag 3 juli 2010

Heel vroeg opstaan om 7u, want we gaan in Monterey een whale watching tour doen. We vertrekken met mooi weer, maar eenmaal verder op zee begint het te betrekken en is het redelijk koud. De zee is redelijk ruw. We zien enkele kleine dolfijnen, 2 walvissen (moeder en kind) en een tijdje later nog een walvis en een eindje verder nog een groep Rhisso dolfijnen.

 

In de lucht zien we ook albatrossen, pelikanen en andere vogels. Er is heel veel deining van de boot en Olivier en ik worden misselijk en genieten niet meer zo zeer van de uitstap. Om 13u30 staan we terug aan wal en eten we een snelle snack op de pier om dan terug te keren naar Palo Alto, waar het 15 graden warmer is. Tegen 16u zijn we terug thuis en nemen we een verfrissende duik in het zwembad en zeggen even hallo aan Peter en Kris die juist toegekomen zijn. Ze komen later langs op het appartement en samen eten we pannekoeken en gaan dan vroeg slapen.

Zondag 4 juli 2010

om 8u30 vertrekken we naar San Francisco, via de kust langs ocean beach en de zoo beginnen we aan de scenic drive. We zien een Nederlandse molen in het Golden Gate park en passeren langs het Cliff House. Vervolgens stoppen we aan Suthro baths waar ze onder begeleiding van Olivier een kleine wandeling maken naar lands end (met mooie bloemen) tot aan het Legion of Honor, waar ik ze terug oppik met de auto. Tijdens de wandeling hebben ze al voor een eerste keer een blik geworpen op de Golden Gate brug.

Vervolgens in de auto passeren we Japan Town, civic center, Union square, Chinatown en Nobb Hill. Dan gaan we via Chinatown en Little Italy naar de Coit tower. Eric en mama gaan boven kijken en zien van daaruit de Trans America pyranmid, de Bay bridge en ze hebben ook een goed zicht op Lombard street ( crookedest street). Daarna rijden we langs Fisherman’s wharf, langs de Friedmann carroussel van de cable car en Hyde pier met de boten. Aan de Marina hebben we zicht op Alcatraz en de Golden Gate bridge in de mist. De weg gaat vervolgens langs het Palace of Fine Arts en Presidio tot op het oude vliegplein Crissy field waar we een pick-nick houden op het gras. We houden nog een laatste stop aan Fort Point en rijden dan over de brug en verder door naar Muir Woods waar ze de Redwoods zien en een wandeling van een uurtje maken. Het is echter zo druk, dat ik geen parkeerplaats vind en dus maar toertjes blijf rijden totdat ze terug aan de ingang staan.

Op de terugweg stoppen we aan de Marine headlands waar er een mooi uitkijkpunt is over de brug en gaan we naar de painted ladies aan Alamo square, 6 Victoriaanse huizen met op de achtergrond Downtown SF. Op de weg naar huis nog een laatste stop op Twin Peaks en tegen 18u zijn we terug thuis en gaan we iets drinken bij Peter en Kris. Het is independence day, maar iedereen was te moe om in de stad te blijven voor het vuurwerk, dus kijken we maar naar het vuurwerk in Boston op TV.

Maandag 5 juli 2010

om 9u45 vertrekken we terug naar San Francisco. Nadat we parking hebben gevonden, gaan we nu te voet langs Fisherman’s wharf en pier 39 waar we de zeeleeuwen in actie zien. We wandelen verder de wharf af langs bakkerij Boudin tot aan het draaipunt van de cablecar, de eindhalte van de Powel-Hyde line. Daar aangekomen, zien we een lange file staan, dus kopen we dagticketten en gaan te voet naar boven langs Hyde street,  één van de steilste straten in SF tot aan Lombardstreet met de gekke zigzagbochten om niet teveel tijd te verliezen. Hier wandelen we naar beneden en gaan dan verder tot aan de eindhalte van de Powel-Mason line aan Taylorstreet om daar een andere cable car te nemen. De Powel Mason lijn is minder bekend en komt niet voorbij de meest toerisitische plekjes, dus meestal nemen de toeristen enkel de Hyde lijn en hopelijk hebben we dus hier meer succes om erop te geraken. En inderdaad, de lijn is hier wat korter en al staande op de cable car rijden we helemaal tot de andere kant van de lijn: Marketstreet, de belangrijkste straat van San Francisco.

Ook hier staat er een lange file voor de cable cars, dus gaan we eerst iets eten bij Lori’s diner, een diner in jaren 60 stijl.
We veranderen ons plan en beslissen om de F-streetcar naar Alcatraz te nemen want Eric en Ma hebben daar vandaag tickets voor. MAAR er komt geen trolley, dus beginnen we al maar te voet Marketstreet af te wandelen, halverwege komt er eindelijk wel eentje af , maar ze zitten allemaal vol, en stoppen niet meer. (5 juli is mogelijks een vrije dag ter vervanging van 4 juli, daarom zo druk) dus we gaan dan maar nog te voet verder, maar het is een heel eind wandelen tot aan de Alcatraz pier en we komen 5 a 10 minuten te laat, we zien de boot voor onze neus wegvaren.
Gelukkig mogen Eric en Ma in standby staan voor de volgende boot en kunnen ze nog mee met de laatste boot van de dag (3u30 ipv 2u50).

Terwijl Eric en ma Alcatraz bezoeken, ga ik met pa het cable car museum bezoeken en nemen we de cable car op de Hyde line naar beneden. Wanneer Eric belt dat ze terug aan het varen zijn, doen we nog een poging om op een streetcar te geraken, maar het is nog altijd even druk en we wachten ons geluk niet meer af, maar wandelen gewoon het hele stuk terug naar de landingspier.

Tegen 18u keren we huiswaarts en passeren eerst nog even langs de cheesecake factory on een dessert op te halen, we nemen 3 verschillende stukken en de Godiva cake (3 lagen chocolade) is uiteraard de lekkerste...
Terwijl de familie uitgeteld in bed ligt, rijd ik met Olivier naar de luchthaven om Philippe en Marijke op te halen, maar ze hebben serieuze vertraging en komen pas toe rond middernacht.

goed gevuld weekend

Vrijdag 16 april 2010

Op vrijdagavond is er altijd een groep Belgen die samenkomt om gezellig bij te praten in het Nederlands en om ondertussen ook een paar biertjes te consumeren en samen laat te tafelen. Deze groep noemt de South Bay Belgians ( een splintergroep van de BCNC oftewel Belgian Club of Northern California :)) en sinds een tijdje nemen wij ook deel aan deze activiteit. Vandaag gaan we de Mexicaan ambeteren door met een bende van 10 man binnen te vallen en probeer ik ondertussen de trip naar San Diego te regelen met Carina (één van de South Bay Belgians die samen met haar dochter naar Sea world gaat).

Zaterdag, 17 april 2010

Het is weekend en lekker warm lenteweer. Ideale combinatie voor wat leuks te doen !!
Met de andere groep belgen: Belgica (oftewel al de Belgische studenten en researchers van Stanford) spreken we af om op de campus beachvolley te gaan spelen, na wat heen en weer telefoneren, krijgen we uiteindelijk toch 6 mensen bijeen. Eerst nog een veld inpalmen (op de campus verspreid zijn er een 5tal velden en het werkt op een first come first serve basis) en concurrenten naar huis sturen en dan zien hoe het met onze volleybalkunsten zit.
 
Al bij al valt dat nog goed mee en uiteindelijk wordt er een dikke 2u gespeeld. Alleen spijtig dat het veld niet echt fantastisch is. Er hangt een net en er ligt zand, dat klopt maar het zand is eerder vergelijkbaar met een mix van grind, naalden en scherpe hulstbladeren van de omliggende bomen. Resultaat: benen opengeschaafd (bijna tot bloedens toe) en een gratis ruwe peeling en pedicure.Maar het was heel plezant en zeker voor herhaling vatbaar en het weer was van de partij.
Ik moet echter om 17u nog 2 wedstrijden spelen in de spring league en de rest besluit om zich te gaan verfrissen in het zwembad.  Het is echter springbreak (equivalent van de paasvakantie) en er komt niet veel volk opdagen om hockey te spelen dus worden de 2 wedstrijden herleid tot 1 grote match op een volledig veld. Echter niet getreurd want het is veel te warm en ik ben toch al moe van het beachvolleyen.
Bovendien ben ik dan sneller terug thuis want de verfrissing mondt uit in een zwempartij en aangezien het mooi weer is , is de sprong snel gemaakt om ook een BBQ te houden bij ons, en op z'n Belgisch te blijven plakken tot 12u gezellig keuvelend bij een glasje wijn.

Zondag 18 april 2010

Vandaag staat er opnieuw whale watching in Monterey op het programma, JAJA, want nu is de kans op het zien van orka's (killerwhales) het grootst en dat willen we toch wel gezien hebben. Bovendien is het nog steeds prachtig weer, ideaal om 5u op een boot te gaan zitten :).

We moeten al om 9u aawezig zijn om te kunnen inschepen en blijkt dat het toch nog koud is op het water door de wind die vrij spel krijgt, gelukkig hebben we ons voorzien en een dikke trui aangetrokken. Eerst moeten we heel lang varen en zien we niet veel, we beginnen alweer te denken dat er nog steeds een vloek over ons hangt en dat deze boot vol toeristen pech gaat hebben dat ze ons hebben meegepakt, maar dan komen we op een plaats waar er 5 orka's aan het eten zijn... we hebben geluk want orka's komen hier alleen eind april begin mei wanneer de grijze walvismoeders met hun baby langs de canyon passeren en dus een gemakkelijk prooi zijn. We volgen de groep voor een tijdje maar gaan dan op zoek naar andere zeebewoners.

Entertainment aan boord is ondertussen ook verzekerd: een amoreus Duits koppel dat heel de tijd elkaar zaten af te lekken en veel kotsende chinezen die de deining van de boot op de hoge golven onderschat hebben, was wel grappig op den duur om ze te zien lijden en bij iedere hoge golf groen te zien uitslaan om dan een spurt in te zetten naar de achterkant van de boot (Oooh shame on me :) )

Tijdens onze zoektocht zien we nog een humpback whale en bij het terugkeren naar de haven komen we in een groep van wel 50 Rhisso dolfijnen en pacific white dolfijnen terecht. We zien de kleinste dolfijnen "surfen" op de golven en ze zwemmen echt heel dicht bij de boot!
Deze keer hebben we echt niet te klagen,, het was een hele geslaagde boottocht.

Tegen 14u staan we pas terug aan wal en zetten we ons op een terras in de zon om onze honger te stillen want deze morgen hadden we uit voorzorg geen al te zwaar ontbijt gegeten om niet één van de onfortuinelijke mensen te zijn die achteraan de boot over de reling hangen :)

De zon doet deugd want ook al is het aan land 27°, toch was het op zee een frisse wind en hadden we tegen het einde aan toch koude handen en werd het tijd om te kunnen opwarmen. Het vroege opstaan eist zijn tol en we zien het niet meer zitten om bij één van de Belgica groep langs te gaan die een bbq voor zijn verjaardag geeft in zijn backyard. We leggen ons uitgeput neer in de avondzon aan het zwembad en zijn voor de rest van de dag geen stuiver meer waard.

Whale watching trip

Vandaag vroeg uit de veren, want we moeten al om 9u30 in Monterey er zijn en het is 1,5u rijden van Palo Alto... We gaan namelijk naar walvissen gaan kijken of althans een poging ondernemen.

Want California is één van de weinige plaatsen in de wereld waar men het jaar rond walvissen kan zien en Monterey is hiervoor de beste uitvalsbasis. 
"Whale watching in Monterey Bay is the marine equivalent of going on a safari in Africa."

Monterey Bay is gekend voor de grote diversiteit van marine life waaronder zeeleeuwen, zee otters, zeehonden (seals), pelikanen en dolfijnen. Bovendien ligt de bay op de migratieroute van grijze en bultrug walvissen en kan men het grootste zoogdier ter wereld hier tegenkomen, de blauwe vinvis. Monterey is ook één van de broedplaatsen voor zeeolifanten.
Orka's en schildpadden zijn ook te bewonderen in de bay en enkele van bedreigde diersoorten zoals de California sea otter, en de California brown pelican zijn hier nog te vinden.

In het midden van de bay ligt de Monterey Canyon, een van de grootste onderwatercanyons in de wereld (vergelijkbaar met de Grand Canyon). Monterey bay maakt deel uit van het Monterey Bay National Marine Sanctuary (a Federally protected marine area offshore of California's central coast). Het Marine Sanctuary loopt van Rocky Point in Marin County, juist ten noorden van de Golden Gate Bridge, tot aan Cambria in San Luis Obispo County, en bevat 276 miles (444 km) kustlijn en 6,094 square miles (15,783 km²) oceaan rondom de Monterey Bay. Hier wordt een van de werelds meest diverse marine ecosystemen beschermd en dit is een thuis voor veel zeezoogdieren , zeevogels en vissen.

Terwijl op andere plaatsen whale-watchers een heel eind in zee moeten gaan om walvissen te kunnen zien, kan men langs de kust van Monterey soms walvissen spotten aan wal met het blote oog. Dit komt door de aanwezigheid van de canyon. Ze is een perfecte habitat voor veel walvissen en geeft ze de mogelijkheid om dichter tegen het land te komen om zich te voeden door de diepte en de grote hoeveelheden voedsel. De grijze walvissen hebben dan weer de voorkeur om tijdens hun migratie in ondieper water te zwemmen en zijn verplicht om de bay in te zwemmen om rondom de diepe canyon te kunnen gaan.

In de winter en begin van de lente (mid-December tot mid-April) zijn er vooral grijze walvissen te zien tijdens de grote migratie van Alaska naar Baja California, Mexico en terug en zijn er ook verschillende soorten dolfijnen en bruinvissen te spotten. 

In de zomer en herfst (mid-april tot mid-December) zijn het eerder bultrug (humpback)walvissen, blauwe vinvissen en verschillende soorten dolfijnen die te zien zijn terwijl ze zich voeden en spelen in de bay. In deze periode hebt ge het meeste kans om ze van dichtbij te zien. 

Tijdens de overgang van het winter naar het zomerseizoen is de grootste kans om ook orca's (killer whales) in actie te zien wanneer ze in groep jagen op grijze walvissen.

Eind november tot mid-december zijn de kansen het laagst om er te zien, maar toch kan het zijn dat ge een glimp opvangt van een bultrug, blauwe of grijze walvis.

De perfecte plaats dus om eens op een boot te springen en te proberen zoveel mogelijk van deze prachtige zeewezens te zien...

Na wat research op het internet kom ik uit bij het "Monterey Bay Whale Watch Center" die blijkbaar de beste trips organiseren voor eenzelfde prijs als de meer toeristisch trips. Ze claimen dat hun success rate om walvissen te zien close to 98% ligt... Op het programma staat een 3 tot 3 1/2u durende boottocht en we gaan vooral grijze walvissen tijdens de migratie te zien krijgen.

Ze hebben ons aangeraden om ons warm te kleden want we gaan de oceaan op en daar kan het nog goed koud zijn en veel wind. Ookal voorspellen ze vandaag een max temperatuur van 19°C, toch trek ik twee dikke truien aan want om 7u30 vriest het nog hier in Palo Alto. En heb geen zin om kou te lijden als we 3u op een boot zitten. Heb voor Olivier dus ook al maar iets gaan halen tegen zeeziek zijn, want hij had geen zin om zich nog eens zo misselijk te voelen en alles te missen. Hopelijk voor ons en de rest op de boot, hebben we niet meer de vloek over ons hangen van niks of heel weinig te zien (Pech in Australië, Tenerife, Hawaii en Maui) en krijgen we genoeg walvissen en andere dieren te zien en liefst zo dichtbij als mogelijk is...

We hopen toch ooit eens mee te maken dat ze tot aan de boot komen en lekker actief zijn met jumps en salto's (zoals hieronder op de foto en filmpje) maar we gaan op pad met geen al te hoge verwachtingen zodat we achteraf niet teleurgesteld kunnen zijn.

filmpje whalewatching Monterey

nog een filmpje hoe cool het kan zijn

Om iets na 10 am varen we de haven uit en rondom de haven zien we al direct een hele hoop zeeleeuwen en een zeldzame zeeotter. Rondom ons vliegen meeuwen en pelikanen... Eenmaal in open zee is het echt ijskoud en ben ik content dat ik 2 truien aanheb. De wind valt nog mee maar er is vandaag een toch een redelijke 'swell' dit wil zeggen grote golven en dus fel op en neer gedobber. Resultaat: veel zeezieke mensen! gelukkig Olivier niet want hij heeft wijselijk al een pilletje ingenomen voor we op de boot kwamen.
We moeten toch een dik uur geduld hebben eer dat we de eerste 'blows' van een groep grijze walvissen zien. Nancy, de kapitein en marine biologist vertelt ons ook dat we ze vandaag niet veel boven water gaan zien omdat ze gefocusd zijn om naar Alaska terug te keren en zoveel mogelijk afstand proberen af te leggen. Geen speeltijd dus deze keer. Maar Nancy blijkt ook een goede navigator te zijn , want keer op keer probeert ze ons zo dicht mogelijk bij de groep te houden als ze weer voor een 10tal minuten onderduiken. We zien ze toch vanop redelijke afstand (maar nog altijd niet voldoende om mijn honger te stillen , toch al dichter dan in Maui) en het is te moeilijk om met mijn fototoestel op het juiste moment te trekken dus geniet ik gewoon van het kijken en heb ik helaas niet veel beelden voor jullie.
Wanneer we na 3u terugkeren naar de haven zien we onderweg dichter tegen de kust een groep Risso's dolfijnen, deze zijn iets groter dan de bekende bottlenose dolfijnen en zijn witter van kleur. we volgen ze nog een tijdje en keren dan terug naar de aanlegsteiger.

Het is ondertussen 1pm en van die gezonde zeelucht hebben we enorme honger gekregen en blijkbaar ben ik toch verbrand in mijn gezicht. Het lijkt net of ik ben gaan skiën, zo fel staat mijn zonnebril getekend in mijn gezicht. We eten in één van de restaurants aan fisherman's wharf en proeven de bekende clam chowder.

Na het eten kijken we nog even geamuseerd naar de pelikanen die hun graantje proberen mee te pikken wanneer de vissers hun vis aan het kuisen zijn aan de pier. Blijkbaar is de bruine pelikaan toch niet zo bedreigd want we zien er een 10tal alleen al hier vechten achter vis :)

Meer foto's van onze trip zijn te zien zullen te zien zijn in het fotoalbum  "Californian adventure" Meer info en links over: algemeen Monterey: http://www.seemonterey.com whale-watching in Monterey: http://www.seemonterey.com/whale-watching