We hebben al een tijdje geleden kaarten gekocht voor de WCQ te Chula Vista, waar onze Belgische Panthers een gooi doen naar een ticket voor de world cup. Even buiten Chula Vista ligt het Amerikaans olympisch complex, groots en voor bijna iedere sport zijn er hier faciliteiten voorzien, maar aan bezoekers hebben ze hier niet gedacht. In de omgeving is er hier niks te zien , geen eet en/drinkgelegenheden, geen mensen , geen toiletten (ze hebben wel een paar toitoi kotjes neergeplant), wie iets wilt eten moet naar het dichtsbijzijnde shoppingcenter rijden.
We komen al te laat voor de eerste match, want we eten eerst in downtown Chula Vista een heel goed ontbijt bij aunt Emma: pannekoeken. De eerste match op het programma: Korea - Mexico die eindigt met een monsterscore: 11-0, de zon brandt al fameus. gelukkig staat er een beetje verder een waterfonteintje om wat te drinken. De tweede match Canada - Frankrijk is al aangenamer om naar te kijken en ze zijn aan elkaar gewaagd, de wedstrijd eindigt uiteindelijk met 2-0 in het voordeel van de Canadezen. En dan is het moment aangebroken waar we voor zijn gekomen, ondertussen stromen de Belgische supporters toe en palmen we een tribune in. De meesten zijn ouders die zijn meegereisd en dan ook nog een paar mensen van de bond zoals de voorzitter Marc Coudron en Claire Monseu, de afgevaardigde van FIH. Ik zie dat de vader van Elize ook van de partij is en ze zijn allemaal aangenaam verrast om ons daar te zien en worden meteen aan iedereen voorgesteld als de Belgen uit San Francisco (die zo zot zijn om tot hier te rijden en vandaag nog terug moeten).
De match zelf was niet zo denderend, misschien door het warme weer wie weet, maar de Amerikaanse speelsters kwamen beter voor de dag dan onze belgen. eindstand 3-0 onverdiend volgens de 2e helft en de arbitrage is blijkbaar zelfs op dit niveau schandalig...(maar gaan we niet over uitwijden of deze post wordt een ellenlange klaagbrief). Weg droom, geen WK voor de Belgische vrouwenploeg, op naar het volgende doel, kwalificatie voor EK en olympische spelen.
Dagoverzicht wedstrijden WCQ:
We wachten nog even op de Belgische ploeg die teleurgesteld van het veld komt en babbelen nog even met Elize na haar persconferentie voor we terug in de auto springen voor onze lange rit naar huis.
We hebben een tocht van 8u, voor de boeg, 500 miles saaie weg, halverwege kwelen we al de schlagers mee en zelfs klassieke muziek wordt ingezet om ons happy te houden. als we thuis komen, regent het! Nogal een drastisch verschil van 30° naar 10° en regen, Ook dat is Californië. Uiteindelijk zijn we thuis geraakt zonder autoproblemen ookal maakt de auto soms rare geluiden en ga ik toch alles laten checken.
Er ligt nog een leuk kadootje op mij te wachten, vandaag is ondertussen al mij SSN toegekomen ,wat redelijk snel is, gewoonweg binnen de week ! Soms kan de administratie toch eens deftig werken. De volgende halte is de DMV voor een Californisch rijbewijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten