Dus laat ik me maar meteen afzetten aan het Thomas Jefferson memorial aan de andere kant van het Tidal Basin. Deze kant heb ik gisteren bewust links laten liggen, maar dat ga ik vandaag goedmaken. Het weer is ook beter dan gisteren, nog steeds koud, maar een heldere blauwe lucht en een zacht herfstzonnetje zijn heel de dag van de partij.
Na een kort bezoek, wandel ik verder langs het kleine George Mason memorial en ga ook even kijken in het gebouw van NCPE in East Potomac park maar ook daar kom ik terug van een kale reis om verborgen stempels te bemachtigen. De tocht gaat verder langs de Potomac rivier en het Tidal Basin, richting Lincoln memorial.
Dit kleine stuk tussen de Potomac en het tidal basin, is een van de mooiere kanten van de mall en hier ligt een van de mooiste memorials op de mall: Franklin Delano Roosevelt memorial, dat bestaat uit een serie van standbeelden en mooie fonteinen die de 12 jaar presidentschap van Roosevelt uitbeelden.
Bovendien is het Tidal Basin omringd door Japanse kerselaars die begin april prachtig in bloei staan en zo een pittoresk plaatje creëren met de monumenten en de roze bloesems. Ze houden zelfs ieder jaar een heus cherry blossom festival eind maart - begin april. Maar we zijn nu november en in plaats van roze bloesems, krijg ik het herfstpalet aangeboden, wat ook niet mis is :)
Vervolgens passeer ik voor de tweede maal langs het Martin Luther King Jr. memorial en Lincoln memorial, waar ik op zoek ga naar de bekende MLK "I have a dream" inscriptie op de trappen van de tempel. Deze had ik gisteren gemist aangezien er een hele groep zat te wachten op de trappen, nu echter is het direct duidelijk waar de inscriptie staat en om te helpen heeft een gids er een beetje water ingegoten zodat de letters meer opvallen in de steen.
Hierna wandel ik verder door naar het Einstein memorial, een bronzen beeld van de genie voor de National Academy of Sciences en maak ook een kort bezoekje aan de library van het US department of the Interior.
Om dit overheidsgebouw binnen te geraken moet je door de security screening, wel grappig om door de x-ray te gaan en een tijdelijk security pasje te bemachtigen om nadien terug naar de hal te gaan en door de deur van de bibliotheek binnen te wandelen om daar op een tafeltje de stempels te vinden. Wat men niet allemaal moet doen voor de stempel van de National Park Service headquarters!
Maar dat stoort mij niet want net zoals het witte huis is deze stempel in mijn ogen een speciale stempel en dus een 'must have'.
Nu dat we toch op ' stamp run' zijn, ga ik ook de 30-tal stempels halen in de bookstore aan de voet van het Washington monument en bemachtig hier zelfs de stempels van de independence day celebration en van het cherry blossoms festival, beide stempels die normaal enkel tijdens dat event te verkrijgen zijn. Ik begin al een ervaren verzamelaar te worden en met mijn exotisch Belgisch accent lukt het aardig om park rangers te overtuigen om een of andere stempel voor mij te zoeken, want geef toe, als je helemaal van België bent gekomen om de nationale parken te bezoeken, dan heb je toch wel zeker een stempel verdiend :)
Daarna spring ik even het Smithsonian castle binnen om wat meer info over de verschillende musea te krijgen, maar ik ben zelf niet echt een museum mens en Olivier komt pas na zijn meetings naar het centrum toe, dus spring ik de metro op en steek de Potomac over (of onderdoor) en kom ik in Virginia terecht waar ik het Arlington national cemetry ga verkennen.
Dit militair kerkhof is een van de grootste in de US en er liggen meer dan 400.000 grafzerken, waaronder ook een paar bekende zoals het graf van president JF Kennedy met de eeuwige vlam en de gedenksteen aan het Arlington house voor architect Pierre L'enfant, die het stadsplan van Washington heeft getekend. Zijn rustplaats is gelegen op een heuvel zodat de architect van Washington DC altijd over zijn stad zou kunnen uitkijken.
Maar de bekendste gedenksteen op dit kerkhof is de tombe van de onbekende soldaat (Tomb of the unknowns) waar een soldaat steeds de wacht houdt om de gesneuvelden te eren.
De wacht houden bij het graf van de onbekenden wordt in het leger beschouwd als een van de hoogste onderscheidingen. Er zijn maar weinigen die de opleiding tot volwaardig Tomb Guard succesvol afronden en het is dus een hele eer om bekroond te worden met de Tomb of the Unknown Soldier Identification Badge aangezien dit de op een na minst uitgedeelde decoratie (na de astronaut badge) is in het Amerikaanse leger.
Het waken is ook niet zo simpel als het eruit ziet. Al sinds 1937 houden de Tomb Guards non-stop de wacht bij de tombe, in weer en wind, dag en nacht en er is een hele routine aan verbonden bij het 'walking the mat' en het wisselen van de wacht.
Walking the MatHet is zeker de moeite om even te blijven staan en te kijken naar het paraderen van de wacht...
There is a meticulous routine which the guard follows when watching over the graves:
- The soldier walks 21 steps across the Tomb. This alludes to the twenty-one gun salute,which is the highest honor given to any military or foreign dignitary in America. His weapon is always on the shoulder opposite the Tomb (i.e., on the side of the gallery watching the ritual).
- On the 21st step, the soldier turns and faces the Tomb for 21 seconds.
- The soldier then turns to face the other way across the Tomb and changes his weapon to the outside shoulder.
- After 21 seconds, the first step is repeated.
This is repeated until the soldier is relieved of duty at the Changing of the Guard.
Een kerkhof is nogal een rare plaats om te gaan bezoeken, maar de scenery van witte stenen en al de geschiedenis errond heeft iets speciaals en hier rondwandelen doet me terug denken aan de schooluitstappen naar de oorlogsmonumenten in Ieper en het Engels / Amerikaans militair kerkhof in Heverlee en de reeks NCIS :)
Ondertussen is Olivier onderweg naar downtown, dus spring ik de metro terug op om hem op te pikken en mee te sleuren op een mini tour van de mall bij zonsondergang. Ik heb ondertussen al alle memorials gezien en kan Olivier de mooiste plekjes tonen in het uur daglicht dat ons nog rest.
Het is zeker ook eens interessant om Washington by night te zien wanneer al de monumenten verlicht zijn. Maar het kan nogal koud zijn in de herfst / wintermaanden :). We eindigen de short guided walk aan het capitool en nemen dan een taxi naar Georgetown.
Georgetown is de hippe universiteitsbuurt met oude werkershuisjes en er hangt een Europese sfeer. We eten tapas in een populair Spaans restaurant waar we meteen ook de studentensfeer kunnen opsnuiven aangezien alle dokters en politiekers in spe (beetje snobistisch) blijkbaar hier het weekend komen inzetten.
Wanneer we terug in het hotel arriveren, zijn we juist op tijd om de Shrek christmas show mee te pikken in de foyer. Het is een combinatie van dansende Shrek & vrienden en een fonteinshow, een soort 'Disney meets Bellagio'. Het geluid valt weg halverwege de show, maar daar trekken we ons niks van aan want het is een geweldig grappig zicht om de Disney figuren te zien dansen en rare bewegingen maken zonder de bijhorende muziek, we krijgen er zowaar de slappe lach van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten