Vrijdag 2 december 2011
We nemen de laatste vlucht van de dag naar Phoenix en wanneer we toekomen en onze huurauto gaan oppikken, vergissen we ons van rij en nemen per ongeluk een grotere auto mee dan dat we gereserveerd hadden. Gelukkig ziet de vrouw aan het loket het door de vingers en wenst ons veel plezier toe met de wagen. Yes, gratis upgrade :) Het is al rond middernacht als we in ons motel arriveren.
Zaterdag 3 december 2011
Dag 1 Phoenix-Tucson
Een fameuze streep door de rekening, het is koud en regenachtig. We besluiten dan maar om nog wat zuidelijker te gaan, richting Tucson en onderweg nog wat nationale parken bezoeken en stempels verzamelen.
Onze eerste stop is aan Casa Grande Ruins National Monument waar er nog restanten te vinden zijn van een oude indianenstam met nog een redelijk intacte Adobe. Op de parking zien we onze eerste grote saguaro cactus, de bekende cactussen vanuit de cowboy films. Ze zijn veel groter dan verwacht! (kijk maar naar de foto met Olivier als referentie)
Toevallig volgen we heel de weg het traject van het Juan Bautista de Anza national historic trail.
Het Juan Bautista de Anza National Historic Trail is een 1.210-mijl lange historische route die loopt van Nogales, Arizona tot in San Francisco, Californië. Het pad herdenkt het verhaal van de 1775-1776 Spaanse expeditie, die destijds langs deze route trok op hun tocht naar Alta (of bovenste) California. Deze groep bouwde de missie en Presidio van San Francisco, de missie in Santa Clara en de Pueblo van San Jose. De meeste leden vestigden zich in de streek die nu gekend is als de San Francisco Bay Area.
Op zich wel een interessant weetje aangezien we, door al onze bezoeken aan de verschillende parken in California en deze dit weekend in Arizona, bijna kunnen claimen dat we deze historische route van begin tot einde hebben 'gevolgd'.
Om deze claim waar te kunnen maken, moeten we eerst nog wat stempels van het trail verzamelen en dus stoppen we halverwege Tucson aan Picacho Peak State Park. De lucht begint er verdacht zwart uit te zien en dus haasten we ons verder naar ons eigenlijk doel van de dag: Saguaro National Park.
Saguaro National Park is vooral bekend om zijn grote saguaro cactussen en bestaat uit twee delen, het Tucson mountain district, ten westen van Tucson en het Rincon mountain district dat meer oostwaarts ligt van Tucson.
Vandaag verkennen we de westkant van het park, het Tucson Mountain district. Onze eerste stop in een nieuw park is altijd aan het visitor center, kwestie van meteen te weten wat de must-do's zijn in de regio. Onderweg naar het visitor center, wandelen we toch even snel het 'desert discovery nature' trail , een lus van nog geen 5 minuten. We blijven wat langer plakken, aangezien de zon even door de wolken komt, en er hier zoveel verschillende soorten cactussen staan, ideaal voor een heuse cactus-fotoshoot, waarbij we het niet kunnen laten om af en toe eens eentje te knuffelen of proberen omver te duwen :)
In het Visitor center zijn we juist op tijd om de informatieve film mee te pikken. We krijgen in 10 minuten te horen dat Saguaros redelijk lang kunnen leven, dat het 75 jaar duurt eer er een zijarm begint te groeien en dat de oudste ongeveer 150 jaar oud worden. Ze zijn het icoon van de Amerikaanse woestijn en groeien alleen maar in de Sonora woestijn, dus enkel in zuidwest Arizona, California en in Mexico. De film eindigt toepasselijk met het scherm dat omhoog rolt en zo een mooi zicht onthult op een bergflank vol met Saguaros.
Wanneer we op aanraden van de ranger de scenic Bajada loop drive willen afrijden, begint het te hagelen en valt er ijsregen uit de hemel. We blijven dus maar in de auto zitten en slagen de picknick plaats op signal hill over en stoppen aan het Arizona Sonora Desert museum. Terwijl we rillend van de kou snel onze sandwiches oppeuzelen, besluiten we meteen om nog verder naar het zuiden te rijden.
We houden halt in Tubac, een klein gezellig dorpje, volledig in Mexicaanse stijl met heel veel kunst gallerijtjes. We springen even binnen in het Tubac Presidio State Park. maar er valt niet veel te beleven.
Nog meer zuidelijk komen we toe aan het Tumacacori National Historic Park, wederom een missie langs het Juan Bautista de Anza trail en hier zijn er nog mooie ruines te bezoeken van de Franciscaanse kerk van Mission San José de Tumacácori.
En we treffen het vandaag, want dit weekend houden ze hier 'La Fiesta de Tumacácori'. Op het grasveld langs de mission staan er standjes met lokaal eten (warme chocomelk :)), plaatselijke kunst, demonstraties van lederbewerking en lopen er levende historische figuren rond zoals meneer Juan Bautista himself! Dit alles wordt opgefleurd met verschillende Mariachi optredens. Zelfs de border patrol is aanwezig met een aantal 'wilde' mustangs speciaal getraind voor grenscontrole. Ik begin een praatje te maken met een van de stoere cowboys en het is duidelijk dat ze bijna even 'wild' zijn als hun paarden want al gauw krijg ik complimenten over mijn mooie blauwe kijkers en staan ze daar met twee met mij te flirten totdat Olivier ook een kijkje komt nemen :)
Uit het gesprek blijkt dat we nog maar 15 mijl van de Mexicaanse grens zijn en dat er een in buffer zone van 30 mijl vanaf de grens constant controles worden uitgevoerd. Het is nog steeds koud, maar we kunnen niet verder naar het zuiden, want anders moeten we de Mexicaanse grens oversteken en daar hebben we geen zin in (teveel administratie etc).
We keren terug naar Tubac, want ook hier valt er vanavond iets speciaals te beleven. Om de kerstdagen te vieren, houden ze hier het 'Luminaria' feest. Tijdens dit weekend, blijven alle gallerijtjes en winkeltjes heel de avond open en de straten en paadjes worden verlicht door traditionele 'luminaria', een papieren lantaarn verlicht door een kaarsje binnenin.
We snuisteren eerst in een paar kunstgalerijen en winkeltjes in afwachting dat het donker wordt. Helaas krijgen we vandaag geen mooie zonsondergang te zien, want het is alweer beginnen regenen. Gelukkig is het maar een 'miezer'bui die passeert.
Wanneer de nacht is gevallen, wandelen we buiten rond om het mooie schouwspel van lichtjes te bekijken. Er zijn sommigen die lichtelijk overdrijven in het aantal kaarsjes dat ze zetten. Maar het is echt wel de moeite om te zien. We spieken even in een van de zakjes en komen tot de constatatie dat de meeste gevuld zijn met de nieuwe 'valse' kaarsjes die hier ook al hun intrede hebben gemaakt. Al bij al geen slechte zet, aangezien het niet echt brandveilig is om een ganse parking vol te zetten met bruine papieren zakken en brandende kaarsen :)
Onze maag en onze koude handen en tenen beginnen te protesteren dus gaan we de lokale pizzeria binnen. Wie had dat ooit gedacht dat we in het kleine dorpje van Tubac een van de beste pizza's voorgeschoteld zouden krijgen in de VS!
Moe keren we terug naar ons hotel in Tucson, onderweg komen we langs een grenscontrole checkstation waar we gelukkig direct mogen doorrijden omdat we er 'betrouwbaar' genoeg uitzien.
Ondertussen valt de regen weer met bakken uit de lucht...
Ons lumineus idee om op te komen warmen in Arizona valt letterlijk en figuurlijk in het water. Een stemmetje in mijn achterhoofd zegt, dat ik dit had kunnen weten aangezien Olivier een reputatie heeft als het op woestijnen aankomt. De hypothese 'als je met Olivier naar een woestijn trekt, je er donder op kunt zeggen dat het koud zal zijn of zal regenen' wordt wederom bij deze nog wat aangesterkt :(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten