Dinsdag 11 mei 2010
Vandaag beginnen we met onze 10-daagse roadtrip langs de belangrijkste en mooiste "things to see" aan de West-kust. Onze eerste bestemming: Yosemite, op zo'n 3 uurtjes rijden van de bay area. Zelf zijn we hier ook nog niet geweest, ook al ligt het relatief dichtbij en hebben we er al zoveel van gehoord, maar daar komt vandaag verandering in. De weg naar het park geeft ons al een voorsmaakje van wat ons te wachten staat en we zijn in het juiste seizoen want de sneeuw begint nog maar pas te smelten en dan zijn de watervallen op z'n mooist. We rijden via de 120 het park binnen en zien onderweg al een aantal watervallen.
We doen eerst de scenic route en stoppen bij de Bridalveil falls en El capitan om met onze verrekijker een klimmer te spotten. We houden een lekkere pick-nick aan Cathedral beach met zicht op El Capitan en Half Dome in de wolken. We zien vanop de sentinel bridge een aantal rendieren of zijn het elands grazen in de vallei vlak bij de rivier en rijden dan door om nog voor sluitingstijd ons te gaan informeren in het Yosemite village visitor center en testen ook meteen de shuttleservice en doen een scenic drive met de bus waar we al een glimp van de beroemde Yosemite falls opvangen. Het is ondertussen al ver 4u gepasseerd en we besluiten om toch nog even onderaan de Bridalveil falls te gaan kijken en tot tunnelview te rijden voordat we doorrijden naar onze slaapplaats in Mariposa, een uurtje uit het park. We eten in een redelijk modern restaurant, maar het eten volgt niet de coole stijl van het interieur, toch smaakt het ons wel na een lange dag in de auto. We duiken rap ons bedje in want voor morgen hebben we een wandeling gepland en moeten goed uitgerust zijn.
Woensdag 12 mei 2010
Onze tweede dag in Yosemite NP belooft een mooie te worden, blauwe hemel, voorspellingen geven een aangename 23°, ideale condities om een dagwandeling te doen. We hebben besloten om het upper Yosemite trail te wandelen, één van de moeilijkere hikes omwille van het hoogteverschil van 790m in 2 secties van haarspeldbochten en volgens de inlichtingen zouden we er 6 tot 8u over doen om de wandeling van 12km (heen en terug) af te leggen. Als ongetrainde wandelaars is dat denk ik wel het maximum. Maar volgens de ranger is het een hele mooie wandeling met een zicht over heel de vallei en natuurlijk een uitzicht op zowel de Upper als de Lower Yosemite falls alsook Half Dome.
We beginnen aan de tocht en gaan al snel in het rood door de snelle stijgingsgraad en onze optimistische snelle tred. Als we bij Columbia Rock toekomen, een eerste mooi uitkijkpunt zijn we blij dat we even kunnen rusten en van het zicht genieten.
Van hieraf is het een gemakkelijker stuk en loopt het pad geleidelijk aan naar boven, Na een 2,5tal uur staan we dan ook aan de voet van de Upper Yosemite falls en besluiten van hier onze lunch te eten met een prachtig zicht op de waterval en een lichte spray die naar ons toe waait. Het was nodig om wat krachten op te doen en wat gewicht uit de rugzakken te halen. Vanaf dit punt besluiten Liliane en ik om hier te blijven en op het gemak terug naar beneden te wandelen aangezien het toch wel zwaar is (en het laatste stuk nog zwaarder schijnt te zijn) en ik stilaan mijn knie terug begin te voelen en niet van plan ben om iets voor te krijgen dat ze mij naar beneden moeten dragen. Olivier en Laurent gaan wel door en we verdelen ons water en rugzakken en gaan elk onze eigen weg. We houden contact via gsm (raar maar waar, hier in de vallei hebben we beter bereik dan op sommige urban area's).
Liliane en ik genieten van het zicht dat we op de Lower falls en de vallei krijgen vanaf een zijweg en in onze tocht naar beneden, zitten we een half uurtje moederziel alleen op Columbia rock, de grootsheid en schoonheid in ons opnemend. Tijdens onze rustpauze worden we aangesproken door een ranger of ze ons mogen filmen voor een stukje dat op de website gaat komen staan over deze wandeling. Daar zeggen we natuurlijk niet nee tegen en doen nog eens fake over dat we naar Half dome wijzen en rondkijken. (Onze prestaties zijn vermoedelijk mid-august te zien op de website van NPS).
Ondertussen zien Olivier en Laurent in het laatste stuk naar de top toch wel af. Olivier moet zelfs zijn meerdere erkennen in zijn vader die al babbelend naar boven gaat terwijl Olivier nog amper pap kan zeggen.
Naar het einde toe valt echter de babbelaar ook stil en is het op karakter naar boven gaan, om daar beloond te worden met een fantastisch uitzicht en de voldoening van boven te geraken. Het laatste stukje moeten ze nog afleggen door de sneeuw en om een glimp op te vangen van de waterval aan de bovenkant moeten ze langs kettingen zich vasthouden om tot aan de rand te gaan. Maar het was zeker de moeite waard.
Liliane en ik zijn ondertussen al bijna weer beneden en juist wanneer we terug aan het trailhead zijn (na 4u wandelen) komen we Veerle en Pieter tegen die een andere wandeling hebben gedaan en nu nog van plan zijn om tot boven te gaan. We melden hen dat ze onderweg waarschijnlijk Olivier en Laurent nog zullen tegenkomen en dat het toch wel een stevige wandeling is, maar in tegenstelling tot ons zijn zij wel getraind en wandelen gezwind naar boven. Achteraf krijg ik te horen van Olivier dat ze elkaar zijn tegengekomen halverwege de hike, nog geen uur later dan dat wij ze hebben gezien en dat ze bijna de berg opliepen...
Wij wandelen in afwachting van de mannen terug naar de Lower Yosemite falls en bekijken nog even de kunsten van de klimmers. Heb vroeger ook nog eens geklommen in de Ardennen maar dit is toch andere koek.
We gaan al een kijkje nemen onderaan de waterval en installeren ons op een prime location (bankje) met volgend uitzicht (zie volgende foto) waar we een uur later de mannen zien toekomen, hun gezicht spreekt boekdelen en ge ziet dat hun kaars uit is. Maar ze hebben er juist 6u rond over gedaan (met lunch en rustpauzes) dus dat is al een hele prestatie...
Om het af te leren, wandelen we toch nog tot aan de voet van de waterval en dan ineens door tot aan de parking nu we toch aan het gaan zijn.
We ploffen ons neer in de auto en besluiten dat het genoeg is geweest voor vandaag. Wanneer we Yosemite Village uitrijden, bedenken we dat het enige dat we niet gezien hebben vandaag één van de vele beren is die hier in het park vertoeven. Onze woorden zijn nog niet koud als 'on demand' we plots in een file staan en we iedereen met camera in de aanslag uit de auto zien springen en wijzen, en effectief als we naar de aangewezen plaats kijken zien we niet heel ver van ons een beer op zijn dooie gemak de vallei doorsteken!! Voila, nu hebben we echt alles gezien en we kunnen het niet laten om op onze terugweg naar Mariposa een smsje te sturen naar Veerle en Pieter om te melden dat er 100m van hun tent een beer gespot is om ze wat schrik aan te jagen en een goede nachtrust te wensen (héhé) of om ervoor te zorgen dat ze de berg aflopen om nog een glimp op te vangen van de beer...
We beginnen aan de tocht en gaan al snel in het rood door de snelle stijgingsgraad en onze optimistische snelle tred. Als we bij Columbia Rock toekomen, een eerste mooi uitkijkpunt zijn we blij dat we even kunnen rusten en van het zicht genieten.
Naar het einde toe valt echter de babbelaar ook stil en is het op karakter naar boven gaan, om daar beloond te worden met een fantastisch uitzicht en de voldoening van boven te geraken. Het laatste stukje moeten ze nog afleggen door de sneeuw en om een glimp op te vangen van de waterval aan de bovenkant moeten ze langs kettingen zich vasthouden om tot aan de rand te gaan. Maar het was zeker de moeite waard.
Wij wandelen in afwachting van de mannen terug naar de Lower Yosemite falls en bekijken nog even de kunsten van de klimmers. Heb vroeger ook nog eens geklommen in de Ardennen maar dit is toch andere koek.
Om het af te leren, wandelen we toch nog tot aan de voet van de waterval en dan ineens door tot aan de parking nu we toch aan het gaan zijn.
We ploffen ons neer in de auto en besluiten dat het genoeg is geweest voor vandaag. Wanneer we Yosemite Village uitrijden, bedenken we dat het enige dat we niet gezien hebben vandaag één van de vele beren is die hier in het park vertoeven. Onze woorden zijn nog niet koud als 'on demand' we plots in een file staan en we iedereen met camera in de aanslag uit de auto zien springen en wijzen, en effectief als we naar de aangewezen plaats kijken zien we niet heel ver van ons een beer op zijn dooie gemak de vallei doorsteken!! Voila, nu hebben we echt alles gezien en we kunnen het niet laten om op onze terugweg naar Mariposa een smsje te sturen naar Veerle en Pieter om te melden dat er 100m van hun tent een beer gespot is om ze wat schrik aan te jagen en een goede nachtrust te wensen (héhé) of om ervoor te zorgen dat ze de berg aflopen om nog een glimp op te vangen van de beer...
Donderdag 13 mei 2010
Vandaag verlaten we de regio van Yosemite om via Kings Canyon en Sequoia NP naar Visalia te rijden.
Op het eerste stuk van Mariposa naar Fresno heb ik dikke pech en in een afdaling merk ik te laat op dat in tegengestelde richting een politiewagen afkomt. Wanneer ik in mijn achteruitkijkspiegel de auto een U-turn zie maken, weet ik al hoe laat het is. Blijkbaar heeft hij in de bergaf met een speedgun mijn snelheid gemeten en reed ik te snel (logisch aangezien iedereen hier te rap rijdt, ze mij zelfs op dat eigenste ogenblik aan het proberen waren om voorbij te steken en ik al aan het remmen was omdat een automatic niet remt op de motor,maar toch nog te snel naar beneden bolde. Ik had gewoon de pech om als eerste in de rij te rijden). Hupla een boete aan mijn broek van rond $200 met mijn voorlopig rijbewijs, en een oproep om op 21 juni voor de rechtbank van Mariposa county te verschijnen. Jaja hier lachen ze er niet mee en als ik het vergelijk met België is de pakkans hier enorm (achteraf heb ik op veel plaatsen politie zien staan met speedguns, maar mij gaan ze niet meer hebben ). Nu ja, dit is weer een ervaring rijker en voor de ouders van Olivier weer een avontuur rijker om in USA aan de kant te worden gezet :)
Nu braafjes boete betalen en traffic school volgen om ervoor te zorgen dat ik geen punt op mijn rijbewijs krijg (Yep ze werken hier met een puntensysteem waardoor uw verzekering omhoog gaat of rijbewijs ingetrokken wordt).
Tot overmaat van ramp, blijkt na onze verplichte stop er een aantal lampjes te branden op het dashboard en rijden we langs een garage in Fresno om dit te laten controleren want we hebben nog een hele weg af te leggen met de auto en willen niet dat die in panne valt. Na een uur wachten en ondertussen te hebben geluncht in het centrum van Fresno blijkt dat het niets ergs is en vertrekken we met een hoop vertraging naar Kings Canyon.
Op het eerste stuk van Mariposa naar Fresno heb ik dikke pech en in een afdaling merk ik te laat op dat in tegengestelde richting een politiewagen afkomt. Wanneer ik in mijn achteruitkijkspiegel de auto een U-turn zie maken, weet ik al hoe laat het is. Blijkbaar heeft hij in de bergaf met een speedgun mijn snelheid gemeten en reed ik te snel (logisch aangezien iedereen hier te rap rijdt, ze mij zelfs op dat eigenste ogenblik aan het proberen waren om voorbij te steken en ik al aan het remmen was omdat een automatic niet remt op de motor,maar toch nog te snel naar beneden bolde. Ik had gewoon de pech om als eerste in de rij te rijden). Hupla een boete aan mijn broek van rond $200 met mijn voorlopig rijbewijs, en een oproep om op 21 juni voor de rechtbank van Mariposa county te verschijnen. Jaja hier lachen ze er niet mee en als ik het vergelijk met België is de pakkans hier enorm (achteraf heb ik op veel plaatsen politie zien staan met speedguns, maar mij gaan ze niet meer hebben ). Nu ja, dit is weer een ervaring rijker en voor de ouders van Olivier weer een avontuur rijker om in USA aan de kant te worden gezet :)
Nu braafjes boete betalen en traffic school volgen om ervoor te zorgen dat ik geen punt op mijn rijbewijs krijg (Yep ze werken hier met een puntensysteem waardoor uw verzekering omhoog gaat of rijbewijs ingetrokken wordt).
Tot overmaat van ramp, blijkt na onze verplichte stop er een aantal lampjes te branden op het dashboard en rijden we langs een garage in Fresno om dit te laten controleren want we hebben nog een hele weg af te leggen met de auto en willen niet dat die in panne valt. Na een uur wachten en ondertussen te hebben geluncht in het centrum van Fresno blijkt dat het niets ergs is en vertrekken we met een hoop vertraging naar Kings Canyon.
Eenmaal toegekomen in het park stoppen we eerst aan Grant grove waar een groep Sequioa’s bijeen staan waaronder de General Grant tree, de 3e grootste boom, 83m hoog. Daarna rijden we door helemaal de canyon in naar road’s end. We stoppen even aan de grizzly falls maar tegen dat we aan het einde zijn, begint het te miezeren en bovendien is onze fuel bijna op en moeten we nog tot Visalia geraken. Heeft het er iets mee te maken dat het vandaag de 13e is, want er zit ons niks mee vandaag...
We rijden terug naar boven op een gezapig , "green, economisch/ecologisch" tempo aangezien we nog helemaal uit het park moeten geraken om te kunnen tanken. Via de general hwy 180, de verbindingsweg tussen Kings Canyon en Sequioa NP die nog in de sneeuwzone ligt maar gelukkig wel vrijgemaakt is, bereiken we Sequioa NP waar we toch verplicht nog een stop maken bij de General Sherman tree die met 31m omtrek en 84m hoogte het grootste qua volume is.
Het begint al laat te worden en we willen voor het donker in de bewoonde wereld geraken met de laatste restjes in onze tank. Wanneer we de S-bochten naar beneden rijden, zien we plots in het midden van de weg een moeder-beer met 2 kleintjes oversteken!! Prachtig om te zien , maar we waren net iets te laat om te reageren en een foto ervan te nemen, het beeld staat echter wel op onze netvliezen gebrand (bear count: 4). Even verder zien we nog een aantal herten gezellig aan de kant van de weg grazen. Dit maakt veel van onze rotdag goed !
Het begint al laat te worden en we willen voor het donker in de bewoonde wereld geraken met de laatste restjes in onze tank. Wanneer we de S-bochten naar beneden rijden, zien we plots in het midden van de weg een moeder-beer met 2 kleintjes oversteken!! Prachtig om te zien , maar we waren net iets te laat om te reageren en een foto ervan te nemen, het beeld staat echter wel op onze netvliezen gebrand (bear count: 4). Even verder zien we nog een aantal herten gezellig aan de kant van de weg grazen. Dit maakt veel van onze rotdag goed !
Door heel economisch te rijden geraken we tot in Three Rivers en tanken daar gratis vol WHOOHOO, het einde van onze dag kan niet meer stuk en als afsluiter gaan we eten in de pizzahut in Visalia, onze eerste keer fast food, maar het smaakt ons wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten