Zondag 16 mei 2010
We vervolgen onze weg richting Grand Canyon, de bedoeling is om van Barstow tot Williams te rijden en eventueel nog in de buurt van Flagstaff een aantal zaken te bezoeken. Het is een saaie weg door de woestijn bij een temperatuur van 34°C, rond de middag rijden we de stateline over en zijn we in Arizona beland. We doen een korte stop in Kingsman, langs de route 66, om bij te tanken en rijden direct verder naar onze eindbestemming. Rond half 4 passeren we Williams, onze slaapplaats voor vanavond, maar we rijden nog even een beetje verder door richting Flagstaff waar er nog een aantal nationale monumenten en parken zijn aangezien we toch wel iets willen bezoeken en niet alleen rijden.
Ondertussen zijn we in een totaal ander landschap gekomen: het Colorado plateau (dat zich over een gebied van 337,000 km2 uitstrekt in 4 verschillende staten: Colorado, het noordwesten van New Mexico, het zuiden en oosten van Utah en het noorden van Arizona) waar de grootste concentratie van nationale parken te vinden is in de USA.met onder andere de Grand Canyon, Zion, Bryce, Capitol reef, Canyonlands, Arches en Monument Valley.
Zo ligt er ook in de buurt van Flagstaff het Sunset Crater NM en het Wupatki NM dat we nog besluiten te bezoeken in de late namiddag.
Sunset Crater is een vulkaan die in het San Francisco volcanic field ligt, een vulkaangebied in het Noorden van Arizona, ten noorden van Flagstaff. Het gebied beslaagt een oppervlakte van 4,700 km² aan de zuidgrens van het Colorado plateau. Het gebied bevat 600 vulkanen waarvan de jongsten nog geen 1000 jaar oud zijn en waarvan Sunset Crater de recentste is. De hoogste berg in het gebied is de Humphreys Peak (3850m) en deze maakt deel uit van de San Francisco Peaks, een uitgedoofd stratovolcano complex. Het vulkanisch gebied is gevormd door een geologische hotspot waarover de Noord-Amerikaanse plaat schuift en er steeds nieuwe vulkanen bijkomen aan de oostkant van het gebied. Tot hier de korte inleiding :)
Inderdaad u leest het goed, we bezoeken zowaar een vulkaan midden in de USA... Dat hadden de ouders van Olivier ook niet gedacht. Spijtig genoeg is het wandelpad naar de top van de krater sinds enkele jaren afgesloten door teveel erosie, maar we krijgen wel de kans om door een lavaveld te wandelen, wat weer een totaal nieuwe ervaring is voor Olivier's ouders. (Wij hebben al eens in Hawaii een dag rondgewandeld in een lavaveld en kunnen ons dit nog goed genoeg herinneren door de hitte en de ruwheid van het terrein)
Bij het 'painted desert 'viewpoint krijgen we een prachtig zicht over het vulkanisch gebied en onderweg naar de volgende bestemming zien we een lynx passeren. 20 mijl verderop ligt het Wupatki NM, waar men nog ruines kan zien van een indianendorp.
Ongeveer 800 jaar geleden, was Wupatki de grootste pueblo in de omgeving en was, ondanks de ligging in één van de warmste en droogste plaatsen op het Colorado Plateau, een ontmoetingsplaats voor verschillende culturen. Een eruptie van de nabijgelegen Sunset Crater in de 11e eeuw zorgde ervoor dat heel het gebied onder een laag van vulkanisch as bedekt werd, waardoor de grond beter water kon vasthouden en in deze dorre, warme streek toch landbouw mogelijk was. Vandaag de dag is het nog belangrijk religieus erfgoed voor de Hopi-indianen en Navajo's.
Er staat nog een gebouw van een aantal verdiepen recht en er is zelfs een soort sportveld waar vermoedelijk een variant van het moderne hockey werd gespeeld.Wupatki is de grootste ruine op de site, maar niet de enigste, zo passeren we ook nog de Nalakihu citadel en de Bonaki ruine alvorens af te zakken naar het centrum van Flagstaff waar we 3 keer doorrijden eer we iets vinden waar we kunnen eten. Daarna overnachten we in Williams: the gateway to the Grand Canyon.
Ondertussen zijn we in een totaal ander landschap gekomen: het Colorado plateau (dat zich over een gebied van 337,000 km2 uitstrekt in 4 verschillende staten: Colorado, het noordwesten van New Mexico, het zuiden en oosten van Utah en het noorden van Arizona) waar de grootste concentratie van nationale parken te vinden is in de USA.met onder andere de Grand Canyon, Zion, Bryce, Capitol reef, Canyonlands, Arches en Monument Valley.
Zo ligt er ook in de buurt van Flagstaff het Sunset Crater NM en het Wupatki NM dat we nog besluiten te bezoeken in de late namiddag.
Sunset Crater is een vulkaan die in het San Francisco volcanic field ligt, een vulkaangebied in het Noorden van Arizona, ten noorden van Flagstaff. Het gebied beslaagt een oppervlakte van 4,700 km² aan de zuidgrens van het Colorado plateau. Het gebied bevat 600 vulkanen waarvan de jongsten nog geen 1000 jaar oud zijn en waarvan Sunset Crater de recentste is. De hoogste berg in het gebied is de Humphreys Peak (3850m) en deze maakt deel uit van de San Francisco Peaks, een uitgedoofd stratovolcano complex. Het vulkanisch gebied is gevormd door een geologische hotspot waarover de Noord-Amerikaanse plaat schuift en er steeds nieuwe vulkanen bijkomen aan de oostkant van het gebied. Tot hier de korte inleiding :)
Inderdaad u leest het goed, we bezoeken zowaar een vulkaan midden in de USA... Dat hadden de ouders van Olivier ook niet gedacht. Spijtig genoeg is het wandelpad naar de top van de krater sinds enkele jaren afgesloten door teveel erosie, maar we krijgen wel de kans om door een lavaveld te wandelen, wat weer een totaal nieuwe ervaring is voor Olivier's ouders. (Wij hebben al eens in Hawaii een dag rondgewandeld in een lavaveld en kunnen ons dit nog goed genoeg herinneren door de hitte en de ruwheid van het terrein)
Bij het 'painted desert 'viewpoint krijgen we een prachtig zicht over het vulkanisch gebied en onderweg naar de volgende bestemming zien we een lynx passeren. 20 mijl verderop ligt het Wupatki NM, waar men nog ruines kan zien van een indianendorp.
Ongeveer 800 jaar geleden, was Wupatki de grootste pueblo in de omgeving en was, ondanks de ligging in één van de warmste en droogste plaatsen op het Colorado Plateau, een ontmoetingsplaats voor verschillende culturen. Een eruptie van de nabijgelegen Sunset Crater in de 11e eeuw zorgde ervoor dat heel het gebied onder een laag van vulkanisch as bedekt werd, waardoor de grond beter water kon vasthouden en in deze dorre, warme streek toch landbouw mogelijk was. Vandaag de dag is het nog belangrijk religieus erfgoed voor de Hopi-indianen en Navajo's.
Er staat nog een gebouw van een aantal verdiepen recht en er is zelfs een soort sportveld waar vermoedelijk een variant van het moderne hockey werd gespeeld.Wupatki is de grootste ruine op de site, maar niet de enigste, zo passeren we ook nog de Nalakihu citadel en de Bonaki ruine alvorens af te zakken naar het centrum van Flagstaff waar we 3 keer doorrijden eer we iets vinden waar we kunnen eten. Daarna overnachten we in Williams: the gateway to the Grand Canyon.
Maandag 17 mei 2010
Vandaag is het de verjaardag van Liliane, ons kado wordt wat uitgesteld, maar er staat wel de Grand Canyon op het programma, wat ook niet mis is...
We moeten nog een uurtje rijden alvorens we toekomen in één van de eerste en het bekendste nationale park van USA aan de zuidelijke rand van de immens grote canyon (die zelfs vanuit de ruimte te zien is). Eenmaal toegekomen aan het visitor center, wandelen we tot aan de rand voor een eerste view van de Canyon, en het is een adembenemend zicht !! De grootsheid van de canyon is niet te vatten en de kleuren van de verschillende lagen gesteenten zijn prachtig ookal is het bewolkt en denk ik dat het bij zonnig weer de kleuren nog meer tot zijn recht komen.
We besluiten van heel de zuidkant af te wandelen en volgen het rimtrail vanaf Mather Point via het Yavapai observation point tot aan het begin van de shuttle loop voor de West-rim. Doordat we om de 50m eens stoppen om opnieuw een blik in de canyon te werpen doen we er een ganse voormiddag over om het korte stuk tot aan het andere visitor center "Verkamp" in Grand Canyon village te geraken. We kijken even uit over het Bright Angel trail dat je in de canyon laat afdalen en we zien heel wat uitgeputte mensen naar boven komen. Dit zal toch voor een andere keer zijn want blijkbaar moet ge hiervoor al voor dag en dauw vertrekken om de hitte van de dag te vermijden en om uit te rusten om in de late namiddag terug de slingerweg naar boven te nemen. Het pad leidt zowel naar een viewpoint op het plateau waar er een panoramisch zicht is op de Colorado river, maar ge kunt ook nog verder naar beneden gaan tot aan de rivier en de Phantom Ranch. Veerle en Pieter zullen dit ongetwijfeld wel gedaan hebben, maar wij zijn hiervoor niet uitgerust.
Wij eten 's middags rustig in de Arizona Room en hangen nog even rond in de store om een leuk souvenir te vinden en dus doe ik even gek met de rangerhoeden :). Daarna springen we op de bus om een aantal vista points te zien op de West Rim. Het is al laat en we willen zoveel mogelijk zien van de canyon, we maken een paar mooie springfoto's, maar zijn er toch maar mee gestopt omdat Olivier zijn ouders bijna een hartattack kregen van onze zotte toeren... Dan met de bus helemaal terug naar het visitor center en parking, maar blijkbaar wilt iedereen hetzelfde doen dus he is druk druk druk. Al maar goed dat ze hier binnenkort een monorailsysteem installeren want met 5 miljoen bezoekers per jaar is het hier soms ook file als in de grote steden.
Rond 16u30 vertrekken we naar Kayenta via de East rim van de Canyon en stoppen onderweg nog aan een aantal stops van de scenic drive zoals Grandview point eb Moran point waar we een goed uitzicht hebben op de Colorado River., Aan Desert view staat er zelfs een oude Indiaanse watchtower van waaruit ge het beste zicht op de rivier hebt.
Uiteindelijk verlaten we het park via de oostkant via een mooie weg en zien nog een glimp van de Little Colorado canyon en rijden door de woestijn met prachtige zichten en rode bergen richting Kayenta, wat op den duur wel een saaie weg is. Wanneer we aankomen in Kayenta begint het al te schemeren en dus zoeken we nog snel iets te eten voordat alles hier sluit. Meestal zijn restaurants tot 22u open maar er is hier een tijdsverschil door Navajo time. We vallen dus maar de Subway binnen waar we nog snel een paar broodjes krijgen voordat ze ons buitenkuisen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten