Campingtrip Lassen Volcanic NP

 

Na onze eerste kampeerervaring hebben we de smaak te pakken en het plan voor dit weekend is om 2 nachten te gaan kamperen in Lassen volcanic national park.

Dit park ligt meer naar het noorden en is enkel in de zomer bereikbaar doordat de toegangswegen dan sneeuwvrij zijn. Door de specifieke ligging van Mount Lassen, valt er aan de voet (Lake Helen) gemiddeld rond de 15 tot 18 meter sneeuw, veel meer dan mount Shasta en alle locaties in de Sierra Nevada, waardoor Lassen Peak de sneeuwrijkste plek van Californië is.

Even een beetje meer uitleg over de speciale regio:

Mount Lassen is de meest zuidelijke vulkaan van de Cascade Range een deel van de Pacific Ring of Fire, en ligt meer specifiek in de Shasta Cascade. De Shasta Cascade-regio bevindt zich in het noordoostelijke en noordcentrale deel van California en grenst aan Oregon en Nevada, ten noorden van de Central Valley en het Sierra Nevada gebergte.

Het gebied is gecentreerd rond Mount Shasta, 14,179 feet (4,322 m) een slapende vulkaan en de tweede hoogste piek in de Cascades na Mount Rainier. Met een geschat volume van 350 km³ is deze berg de meest volumineuze stratovulkaan in de Cascade Volcanic Arc.

De nabije Lassen Peak in Lassen Volcanic NP is met een hoogte van 610 m boven het omliggende terrein en een volume van een halve kubieke mijl, een van de grootste lavakoepels ter wereld. Het Lassen volcanic NP is een van de weinige plaatsen ter wereld waar alle vier types vulkanen worden aangetroffen: de lavakoepel, schildvulkaan, slakkenkegel en stratovulkaan. Mount Lassen, met een elevation van 3189m, ligt op de noordoostflank van de resten van de berg Mount Tehama die hoger was dan Lassen. 

Mount Tehama (aka Brokeoff Volcano) is een geerodeerde stratovulkaan en een deel van het Lassen volcanic center. Het hoogste resterende overblijfsel, Brokeoff Mountain, is zelf de tweede hoogste piek in Lassen Volcanic NP en is geconnecteerd met het hoogste punt in het park, Lassen Peak. Tehama's peak was vroeger het hoogste punt (3350 m). Wandelaars die deze top beklimmen worden getrakteerd op 'exceptional' views van Lassen Peak, de Central Valley en veel van de andere features in het park. Op heldere dagen kan men zelfs Mount Shasta zien in de verte.

Alle vulkaanuitbarstingen in de contiguous United States (excl. Alaska en Hawaii) zijn van Cascade vulkanen. De twee meest recente, en enige in de 20ste eeuw, waren Lassen Peak in 1914 tot 1921 en de grote uitbarsting van Mount St. Helens in 1980.

Aangezien wij wel fan zijn van vulkanen en in de loop der jaren toch al een aantal van de bekendere van dichtbij hebben bewonderd of beklommen en ook vulkanische eilanden in verschillende fases (nieuw, slapend, uitgedoofd, verdwijnend, atol) hebben gezien, spreekt deze regio ons natuurlijk wel aan !! Mount Lassen zou in onderstaand lijstje niet misstaan...

• Mount Teide,Tenerife Canary islands, SP: 3e grootste actieve vulkaan, na Mauna Loa en Mauna Kea.
• Mauna Loa, big island Hawaii, USA: grootste vulkaan ter wereld.
• Mauna Kea, big island Hawaii, USA:  hoogste vulkaan/berg ter wereld. Met 4,205 m (13,796 ft) boven zeeniveau is deze vulkaan enkel het hoogste punt van de staat Hawaii en kleiner dan andere vulkanen. Maar, als men van de zeebodem meet, dan is Mauna Kea hoger dan 10,000 m (33,000 ft), beduidend hoger zelfs dan de Mount Everest.
• Kīlauea, big island Hawaii, USA: momenteel de meest actieve vulkaan ter wereld.
• Haleakala, Maui, USA: slapende vulkaan, prachtige zonsopgang te zien aan de top.
• Rarotonga, Cook islands, NZ: uitgedoofde vulkaan, beginnend atol
• Aitutaki, Cook islands, NZ: uitgedoofde vulkaan, atol
• Moorea, Society islands, FR POL: wegzinkende vulkaan, noordkant van krater is weg en is nu de lagune, zuidrand krater nog steeds pieken. Mount Roto Nui zou vroeger het topje geweest zijn.
• Bora Bora, Society islands, FR POL: wegzinkende vulkaan, uitbreidend atol, center mount Otemanu is restant van top vulkaan.
• Rangiroa, Tuamotus, FR POL: enkel nog atol, een van de grootste atols ter wereld.
• Tahiti, Society islands, FR POL: eiland met 2 vulkanen, mount Orohena en mount Ronui
• San Francisco peaks, Arizona, USA: bergketen bestaande uit uitgedoofde vulkanen
• Sunset crater, Arizona, USA

We zijn dan ook verheugd als blijkt dat we zelfs niet uit California hoeven te gaan om een actieve vulkaan te kunnen beklimmen!!

Vrijdag 13 augustus 2010

De rit naar het park duurt 5u. Uiteindelijk rijden we tegen 18u30 het park binnen en we hebben veel geluk, want we vinden nog de laatste spot op de Southwest Walk-in Campground aan het visitor center.
We logeren in het  midden van de krater van de vroegere Mount Tehama en hebben zicht op brokeoff mountain.

Deze keer is het nog wel licht en nadat we in een mum van tijd de tent hebben opgezet gaan we nog wat hout sprokkelen en maken een gezellig vuurtje waar we nog lang blijven genieten van de stilte en warmte, voordat we laat in onze tent kruipen en een koude nacht tegemoet gaan.

Ookal is het augustus en gaan de temperaturen overdag vlot naar de 30°C, toch is het 's nachts maar frisjes en koelt het heel snel af eenmaal als het donker wordt.(+-10°C).

Zaterdag 14 augustus 2010

Om 10u beginnen we aan de hike van de dag: de beklimming van Lassen Peak. 2000ft stijgen tot de top van de grootste plug dome vulkaan ter wereld...een roundtrip van 5 mijl in een desolaat landschap met  machtig zicht op de omgeving, af en toe moeten we zelfs nog door de sneeuw wandelen. Deze trail is heel populair en wordt letterlijk platbetreden in de zomer. Mede daardoor zijn ze vanaf dit jaar begonnen met het Reach the peak project.

Het project is een heuse restoratie actie om het trail en de natuurlijk habitat terug in zijn oorspronkelijke staat te herstellen en een aantal nieuwe trails oa. in de krater en naar Manzanita lake aan te leggen, hiervoor gebruiken ze zelf helikopters om stenen naar boven te brengen, het grote werk dus. Hierdoor is het trail vaak afgesloten, maar gelukkig hebben we op voorhand gecheckt we tot boven kunnen.

Onze hikers guide geeft aan dat deze hike strenuous, very difficult is en 3 tot 5u in beslag kan nemen en dat is er ook aan te merken. Het is non stop klimmen en het trailhead zelf ligt al op 8463ft (2580 m) waardoor we snel uitgeput zijn door de grote hoogte.

Maar zoals echte diesel-locomotieven kruipen we gestaag verder naar boven en begint het zelfs steeds vlotter te gaan... uiteindelijk staan we al na 2u boven aan de krater en worden beloond met een uitzicht op Mount Shasta, de central valley en de omliggende meren en bergen in de omtrek.

Het laatste stukje van het trail moeten we nog door de sneeuw en nadien rotsen opklimmen, maar dan staan we volledig aan de top (10463ft/3189m), en eten onze welverdiende powerbar op op het 'dak van de wereld'.

De afdaling naar beneden doen we in een wel heel vlot tempo (ik vind het nu eenmaal plezanter om naar beneden te wandelen dan af te zien naar boven) en al na 1u staan we terug aan de parking. Nu we vroeger dan verwacht terug zijn, besluiten we om de rest van de namiddag de scenic drive door het park te doen. Onze eerste stop is Kings Creek waar we een goed zicht hebben op Lassen Peak (zie foto bovenaan post), daarna eten we ons middagmaal op een dekentje aan Summit lake.

De volgende stop is aan het devastated area interpretive trail. Niet echt de moeite, maar we leren wel bij over de explosieve eruptie op 22 mei 1915, waarbij heel dit gebied werd weggeblazen en grote blokken warm magma achterbleven die nu nog te zien zijn als grote boulders in een heropgroeiend bos. We stoppen ook nog even aan Manzanita lake waar Olivier 2 minuten in het water duikt en we eindigen met een bezoek aan het Loomis museum. Op de terugweg bewonderen we de geothermische activiteit in het gebied aan de sulphur works: zwavelrookpluimen met bijhorende rotte eierengeur, stoom en borrelende modderpoelen.

Onze avond bestaat uit het opnieuw sprokkelen van hout en deze keer vinden we heel veel hout zodat we het vuur 5u lang brandende kunnen houden. We eten met veel smaak een aantal blikken opgewarnde ravioli op en kruipen tegen 11u in bed.

Ge zou denken dat we enkel in het park moeten oppassen voor beren, maar om 3am gebeurt er iets totaal anders.
Een auto stopt op de parking en een dronken pscyho kerel zet de campground op stelten door te roepen om hulp , om 911 te bellen, hij claimt dat zijn girlfriend is neergeschoten en heeft benzine nodig om tot het volgende dorp te geraken. Hij dreigt zelf dat als zijn vriendin bezwijkt aan de verwondingen dat hij weerwraak gaat nemen en er dan doden zullen vallen. Iedereen blijft met veel schrik in zijn tent zitten en wij hebben pech dat we het dichtste bij de parking en toilet zitten. Gelukkig komen onze buren even uit de tent en proberen de kerel te kalmeren. Zijn medereizigers roepen dat hij psycho is en dat er niets aan de hand is, zij rijden verderdoor naar het dorp. Uiteindelijk blijft hij dronken rondom het toilet hangen en maakt tot 5u lawaai. Ondertussen zijn zijn vrienden terug en horen we om 5u zijn vriendin om hulp schreeuwen omdat hij haar bedreigt met een mes... Om 6u30 keert de rust terug nadat de mensen opgepakt zijn door de parkrangers en blijkt het dat ze onder invloed waren van drugs en alcohol en ze bij verscheidene wagens geprobeerd hebben om benzine te pikken. Iedereen komt uit zijn tent en doet zijn relaas van deze scary night.Ik was blij dat ik eindelijk naar het toilet kon gaan en we hebben uiteindelijk nog een beetje kunnen slapen tot 8am.

Zondag 15 augustus 2010

Na de wel veel te korte nachtrust gaan we naar het visitor center voor een lekker ontbijt en bekijken we de filmdocumentaire over het park. Ondanks de vermoeidheid en de last van de hoogte(hoofdpijn), besluiten we om toch nog een paar wandelingen te gaan doen.

In de voormiddag doen we het Bumpass Hell trail, een wandeling van 3 mijl waarbij we in de 2e grootste geothermale zone na Yellowstone rondwandelen over houten wandelpaden, het decor is gelijkend op de sulphur works, we zien modderpoelen in rare kleuren, azuurblauwe kokende meertjes en sissende boilers.

 

Het heeft een buitenaards karakter en is fascinerend om te zien. Op de terugweg hebben we een mooi zicht op de alomtegenwoordige Lassen Peak. We wandelen 1,5u en springen dan in de auto om te gaan picnicen aan Kings Creek meadow, een mooie scenery met prachtige wildflowers een kabbelend riviertje die bekend staat als lievelingsplek voor de zwarte beren in het park, maar we krijgen helaas geen beer te zien vandaag.

In de namiddag doen we nog de hike naar Kings Creek falls trail, een 2u durende wandeling van 3mijl, met op het einde een 700ft drop down. Gemakkelijk om zo vlot downhill te gaan, aan het einde van het trail is er een mooie waterval, maar het is nu eenmaal zomer en ook hier zijn er veel toeristen. Vooral de  Indiërs storen ons mateloos door heel de tijd in de weg te staan en dus deze mooie scenery voor iedereen te verknoeien. We moeten zeker tien minuten wachten eer ze doorhebben dat wij een foto willen nemen ZONDER hen erop.

Het terugkeren is een hele opgave, het is nu heel de tijd bergop en bovendien hangt er een onweer boven ons hoofd dus willen we niet al te veel treuzelen om niet in een regenbui te zitten of nog erger, in de open vlakte wanneer het bliksemt. We hebben geluk want we blijven het onweer voor en het begint pas dikke druppels te regenen wanneer we in de auto stappen, over timing gesproken. het is al tegen 15u en we besluiten om de terugtocht naar huis maar aan te vatten, maar eerst wassen we onze voeten nog in het ijskoude water van Lake Helen.

Terwijl we hier staan, maken we weer iets mee. Aan het trailhead van bumpass Hell, ligt er een man met ademhalingsproblemen en mogelijks een klein hartaanval, we maken de search en rescue actie mee vanop de eerste rij, ze zetten de straat af en we zien de helikopter landen op de baan. Straf om te zien hoe deze moet maneuvreren om zich neer te zetten en heel absurd dat ze moeten wachten op een ambulance voor een brancard te hebben om de 10m te overbruggen van de plaats waar het slachtoffer ligt tot waar de helicopter geland is... Heel de missie duurt zeker een uur, moest ik daar een serieuze hartaanval krijgen, zou ik al lang van de wereld zijn voor ze daar zijn!

Na dit ramptoerisme intermezzo, rijden we naar huis want we moeten nog 5u bollen. Onderweg komen we zowaar het dorpje Artois tegen en dat doet ons hunkeren naar een fris pintje bij thuiskomst want "mijn thuis is waar mijn Stella staat"

klik hier voor de foto's van onze campingtrips
Anneleen en Raf, Belgen en collega van Olivier hebben ook een uitstap naar Lassen gemaakt en hun relaas op hun blog verteld, voor de geinteresseerden hier de link.