Vrijdag 6 augustus 2010
We vertrekken in Palo Alto tegen 4pm en staan zowaar nog in de file. Wanneer we tegen 19u aankomen in het park, zijn alle campings al vol en zijn we genoodzaakt om buiten het park op zoek te gaan naar nog een plaatsje. Uiteindelijk vinden we om 22u een campground in de buurt van Big Oak Flat, the Pines. We krijgen direct de volgende uitdaging op ons bord geschoteld: onze nieuw gekochte tent al direct opstellen in het donker, gelukkig is het nog een simpele constructie en duurt het niet al te lang voor we onder wol kunnen kruipen. Het wordt echter een slapeloze nacht door de luidruchtige buren en de harde ondergrond en kou.
Zaterdag 7 augustus 2010
Om 8u .s morgens zijn we al lang wakker door het licht en is de tent al terug ingepakt, we vertrekken naar de ingang van Yosemite NP om een wildernispermit te verkrijgen want alle campgrounds zijn al vol voor dit weekend en is onze enige mogelijkheid om met een permit gewoon in het wild te kamperen in de buurt van een trail.
Gelukkig zijn er nog veel permits voor het Porcupine trailhead beschikbaar. Het plan voor dit weekend is om naar de top van Yosemite falls te wandelen via North Dome. We krijgen onze permit en een bear cannister van de ranger en rijden verder naar het trailhead. Helaas missen we de afslag voor de tioga-road en verliezen nog meer tijd.
Rond 10u zijn we ter hoogte van het begin van ons trail, maar ik wil nog een poging wagen om een plaatsje te versieren op de dichtsbijzijnde campground en na even zoeken, vinden we toch nog een plaatsje op de campground Porcupine Flat.
Zo hebben we uiteindelijk die wildpermit toch niet van doen. We zetten onze tent weer op en beslissen dan om vandaag niet meer te beginnen aan de geplande hike, maar in de plaats verder de Tiogapas af te rijden en bij alle stops eens uit te stappen.
Onze eerste stop is aan het trail van May Lake en we doen de korte hike van 3 mijl, die toch wat zwaarder voelt dan gedacht door de grote hoogte waar we nu zitten (ong 9000ft) maar we worden beloond met een zicht op een prachtig meer.
Daarna rijden we door naar het scenic viewpoint aan Olmsted point vanwaar je Half Dome kan zien. Hier loont het de moeite om even te wandelen naar een beter uitzichtpunt waar minder toeristen staan. De volgende halte is aan Tenaya Lake waar Olivier het frisse water in duikt om even te zwemmen want zelfs hier is het warm.
We zien een onweer naderen en besluiten om verder door te rijden. Tijdens de lange rit zien we op de verschillende domes veel klimmers een poging wagen om de top te bereiken. We komen toe aan de Tuolumne meadows, prachtige alpenweides en stoppen aan het visitor center om ons te informeren over de hikerbus die van de valley naar de pas rijdt iedere avond.
We rijden verder op de Tiogapas helemaal tot Mono Lake, dit laatste stuk is impressionant vermits ge hier pas ziet hoe hoog je in de bergen zit en in een mum van tijd van het hoogste punt van de pas (9945ft.) helemaal tot Mono Lake afdaalt dat op 6383ft ligt. We stoppen aan het Mono Lake Vista point waar we een mooi overzicht hebben van het meer en de omgeving en rijden dan verder naar het visitor center, waar ze ons aanraden om de south tufa walk te doen, een 1a 2 mijl lus tussen de tufa's. Aan de oostkant van de bergen hebben we een totaal ander beeld van de sierra's, hier ziet ge wel de hoge bergen in vergelijking met de westkant waar ge geleidelijk aan omhoog rijdt en zonder het te beseffen plots boven in de bergen staat.
Wanneer we terug aan onze tent zijn is het afzien. Eerst moeten we nog hout sprokkelen voor het vuur, maar dat is niet gemakkelijk te vinden, door de regen krijgen we het vuur moeilijk aan en onze lucifers zijn snel opgebruikt. Nadat we bij een hollandse familie een aansteker afgetroggeld hebben, krijgen we het eindelijk in gang en kunnen we ons blik ravioli opwarmen. Maar we hebben beiden last van de hoogte, we zitten nog steeds op 8500ft, en hebben barstende hoofdpijn en geen eetlust. Om 21u is het pikdonker en wij krijgen een perte total en vallen als een blok in slaap. 's Nachts is het maar 34F, 0C... Ijskoud dus, gelukkig hebben we een extra donsdekentje in de auto liggen, maar we liggen nog steeds op een harde, koude grond.
Zondag 8 augustus 2010
Weer een slechte nachtrust gehad, pas tegen de ochtend lukt het om goed te slapen, we staan dus wat later op dan voorzien. Ons origineel plan om helemaal tot Yosemite Valley (9 Mile) en dan om 5pm bus terug naar trailhead te nemen blijkt een beetje krap te zijn, want dan wordt het wel laat om nog in 4u tijd naar huis te rijden. We zoeken naar een B-plan en komen uiteindelijk met de keuze tussen een wandeling tot North Dome en terug omhoog, een hike van 9 mijl, of gewoon relax nog wat stops onderweg doen. Na lang twijfelen, want we voelen ons wat belabberd na te weinig slaap en door de hoogte, besluiten we toch tot North Dome en terug te hiken.
We beginnen aan de hike om 11am en het valt mee, het pad gaat afwisselend naar beneden, plat of wat omhoog en we moeten af en toe een riviertje kruisen. Tegen 12u30 staan we al op basketdome en worden beloond met een mooi zicht op de valley en Half Dome in volle glorie. We besluiten om het laatste stuk naar North Dome zelf niet te doen, want vanaf hier gaat het pad redelijk steil naar beneden en we moeten nog terug. We genieten nog van het uitzicht en keren terug, we komen tegen kwart na twee aan aan de auto.
We helpen snel wat verloren gereden italianen (ze moesten El Capitan in de valley hebben en waren al bijna halverwege de tiogapass! Dat is pas een staaltje kaartlezen en gebrek aan voorbereiding). En besluiten om nog de Tuolumne Grove of Giants Sequioas te bezoeken om te zien of dit evenveel de moeite is als sequioa NP. Helaas wordt het een grote teleurstelling, wat zogezegd een 1 mile trip is, is in werkelijkheid een dikke 2 mile wandelen op een weg die naar beneden kronkelt om op het einde enkele sequoia's te zien staan. Veel moeite voor weinig reward. Een zielige tunneltree die al in verre staat van ontbinding is, is nog steeds het hoogtepunt.
Nu we toch beneden zijn, maken we van de gelegenheid gebruik om hier te picknicken op een picknickplaats een beetje verder, we hebben toch alles mee naar beneden gezeuld, gasvuurtje, gamel. Even water koken voor een lekkere maaltijd.
In afwachting voelen we ons bekeken zoals in de zoo en kijken we geamuseerd toe naar al de toeristen die moe beneden komen, en zelfs niet de moeite meer doen om dan het eigenlijke interpretive trail te doen waar de meeste seqiuoas staan. We sluiten zelfs weddenschappen af wie wel en wie niet het trail ziet. :)
Ook heel hilarisch om te zien is dat ze geen sequioa kunnen onderscheiden van een andere boom en dan maar een foto trekken van een regular Cedar pine, al die moeite doen om tot hier te wandelen om dan een boom te trekken die zowat in 80% van het park groeit, goed bezig!
Zelf wandelen we wel het trail en vinden zowaar in dit stukje natuur een verloren smartphone. Het lastigste stuk van de dag is nog de wandeling terug naar boven naar de parking. Uiteindelijk staan we om 17u terug aan de auto.
Nog een laatste snelle stop aan het rangerstation om onze bear cannister binnen te doen, en onze goede daad van de dag te stellen: smartphone afgeven aan parkranger/police. Ben benieuwd of de eigenaar ooit zijn phone terug zal krijgen. Nadien moeten we zowaar in de file staan om het park uit te rijden. Het was blijkbaar een van de drukste weekends in Yosemite. Gelukkig dat we niet in de valley zaten, want hebben van Peter en Kris gehoord dat het filerijden was in heel de valley vorig weekend, dus dat zal nu niet veel beter geweest zijn.
Trage start van de terugtocht want staan in de file in Oakdale, daarna loopt het vlotter en we zijn zelfs nog binnen de 4u thuis. Naar oude gewoonte genieten we van een deugddoende jacuzzi en kruipen daarna blij onder een lekker warm donsdeken EN op een zachte matras, om het slaaptekort snel weer in te halen. Een zalig "Home sweet home" gevoel omarmt ons na een weekendje camping in the wildernis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten