Dinsdag 20 april 2010
Spring break is officieel al gedaan , maar Carina en haar dochter hebben nog paasvakantie aangezien ze het franse schoolsysteem volgen. Deze week staat er dus een roadtrip (di - zat) op het programma van San Francisco naar Los Angeles en verder door naar Seaworld in San Diego, zo even 952 mijl rijden heen en terug.
We leggen de afstand SF - LA in een recordtijd af om toch nog op tijd aan de luchthaven (LAX) te zijn. Te laat vertrokken, stortbuien , accidenten , seen it all... maar het houdt ons uiteindelijk niet tegen om Alexandra, de dochter van Carina juist op tijd af te halen aan de gate.
Het was echter te mooi om waar te zijn want wanneer ik de parking van het hotel oprijd, hoor ik een heel raar ratelend geluid vanonder de motorkap en inderdaad: panne met de cabrio! geluk bij een ongeluk dat we juist aan onze eindbestemming voor vandaag toegekomen zijn. Mijn lidmaatschap van AAA (Amerikaanse wegenhulp) komt van pas, we bellen een takeldienst en de auto wordt naar de dichtstbijzijnde garage gesleept om daar te bekijken wat er juist scheelt. Heel het hotel zit vol met norse gestrande reizigers door de IJslandse vulkaan. Het merendeel zijn Australiërs die terug naar huis willen, maar er zijn geen vliegtuigen ook al ligt deze route totaal niet op de weg van de vulkaan...
Woensdag 21 april 2010
Het originele plan was om vandaag een dagje LA te verkennen met een ervaren gids. Carina heeft hier nog een aantal jaar gewoond en kent dus alle leuke plaatsen , maar het lot heeft er anders over beslist. We moeten heel de voormiddag wachten op het herstellen van de auto. Rond de middag is de auto gefikst en kunnen we beginnen aan onze uitgestelde verkenningstocht.
Ik breng een blitsbezoek aan de La Brea tarpits vlak naast het LACMA museum. In het hartje van Los Angeles ligt er nog een restant van de ijstijd: teerputten vol met skeletten van mammoeten, sabeltandtijgers, sneeuwwolven en andere dieren die toen per ongeluk tijdens een winterse wandeling vast kwamen te zitten in de asfalt. Ze zijn vandaag de dag nog steeds bezig met uitgravingen en hebben al duizenden botjes uit de pits gehaald en dit is zoals ze zeggen nog maar "het topje van de ijsberg". Voor diegene die zich afvragen of ze daar ook Dinosaurus restanten vinden is het antwoord negatief want die waren al lang uitgestorven voor de ijstijden.
Daarna kom ik in contact met een ander Amerikaans fenomeen: The American Girls store, waar men een levensechte lookalike in de vorm van een pop kan kopen en zelfs het kapsel en de kledij wordt gematched.
Alexandra is hier helemaal zot van en ze kan ons overtuigen om een reservatie te maken in het American Girls Café. Inderdaad !! Ge kunt ook gaan eten met uw pop, ze wordt in een stoeltje bijgezet en krijgt zelfs eten voorgeschoteld !! En alles maar dan ook alles is in roze. We kijken nog even rond in de winkel op zoek naar mijn perfecte look-alike, maar ik denk dat ik te oud ben voor poppen en ik was eerder het type dat met autootjes speelde :)
We rijden verder via Manhattan beach, home of "Baywatch". Op het strand zitten, zit er niet in want er is een high surf en high wind advisory van kracht en het is wel degelijk goed aan het stormen en waaien , de golven slagen over de pier en wij worden gezandstraald.
Verder door langs Hermosa en Redondo beach richting San Diego. We passeren in de Palissades met kasten van villa's op wegzakkende heuvels, Long beach, de haven van LA, doet me denken aan Antwerpen met een grote brug (Lange Wapper?).We gaan even kijken waar de Queen Mary 1 ligt en rijden daarna nog even over de finish van de F1/indycar Grand Prix of Long Beach die hier 3 dagen geleden werd gehouden. In Newport beach zoeken we naar het Hard Rock café maar al snel blijkt dat het niet meer bestaat, dus rijden we met een hongerige maag verder tot ons hotel in little Italy, San Diego.
Donderdag 22 april 2010
Vroeg wakkergeschud doordat ik in bed dooreengeschud werd. Blijkt dat er in Baja California een aardbeving is geweest van 4.5 magnitude. Is wel handig als wekker, maar had toch een beetje later mogen staan :)
Onze eerste dag Seaworld. Het is verdacht kalm, maar er is nu eenmaal regen voorspeld en het is midden in de week. We profiteren van het gebrek aan bezoekers om een paar keer achter elkaar de rollercoaster Atlantis in te gaan. Voor de rest van de voormiddag hangen we rond in het gedeelte van de Artic want Alexandra heeft een interaction op het programma staan met de beluga whales. Voor ons (de "oudjes") is het ook wel interessant want we krijgen de artic dieren in een actievere modus te zien dan anders. De ijsberen zijn in een actieve bui en wanneer ze te eten krijgen is er veel te zien.
De interactie met de beluga whales is ook leuk en interessant om te zien aangezien ze nu meer naar de oppervlakte komen en de foto's niet door dik glas moeten getrokken worden. Maar ik ben blij dat ik niet in dat koude water moet staan :)
Nadien is een andere populaire activiteit aan de beurt: het feeden van de dieren. Alexandra kan hier niet genoeg van krijgen en we geven zowel aan de batrays als aan de zeeleeuwen een aantal vissen. Snel zijn hun magen vol en onze portemonnee leeg... :)
De volgende stop is uiteraard aan de orka onderwaterviewing waar we de scene uit "Free Willy" naspelen door ook op het glas te bonken om aandacht te krijgen van "Shamu" :). Vervolgens kijken we naar de show "Believe" vanaf een veilige afstand , want vandaag is het een beetje te koud om in de soakzone te zitten.
'S avonds kleden we ons op om in echte rockstyle te gaan eten in het Hard Rock café in San Diego. We verkennen nog even het gaslampdistrict om dan onder de wol te kruipen na een lange dag.
Vrijdag 23 april 2010
De tweede dag Seaworld. we zijn juist op tijd om het interactie programma te zien met de dolfijnen en we zien ze allerlei kunstjes doen. Vlak erachter is er een gecontroleerd moment van feeding en we staan direct in de rij om ook nog deze dieren een visje te kunnen toesteken...
Het is stralend weer dus doen we de "Shamu"show nog eens over maar nu gaan we voor de full experience en installeer ik mij met Alexandra in het midden van de soak zone. Vandaag was de show heel wat beter dan gisteren en krijgen we heel veel kunstjes te zien en JA we zijn kleddernat als de show gedaan is. Maar dat droogt toch direct op want de temperatuur is al boven de 20° gestegen.
Wanneer we buiten komen van de show ontmoeten we een Vlaamse familie die hier gestrand is in San Diego en pas zaterdag kan terugvliegen, dus ze maken er het beste van om Seaworld en dergelijke te bezoeken. We moeten hun echter teleurstellen en vertellen dat wij eigenlijk technisch gezien niet vast zitten in California aangezien we in San Francisco wonen.
We besluiten , aangezien we toch al deels nat zijn , om ook maar in de Rapid river (de ronde bootjes) te gaan. Tijdens het aanschuiven staan er een paar waarschuwingsborden met de tekst: "You will get wet, probably soaked" en dit is geen leugen. Bij de eerste golf hebben we al prijs en tot overmate van ramp staan er aan de zijkant kanonnen die ge kunt activeren door een quarter in te steken en aangezien het druk is vandaag, waren al de kanonnen bemand. Ik had fameuze pech dat het draaien van ons bootje niet echt goed uitdraaide voor mij . Gedurende heel de draai kwam ik dus vol in de straal van het kanon terecht en ik kom doorweekt en nat tot mijn ondergoed toe uit het bootje. De wachtenden trekken grote ogen en willen al terugkeren als ze ons bootje zien uitstappen want heel onze boot heeft de volle laag gehad en we komen druipend nat naar buiten gewandeld. Gelukkig hebben ze sinds dit jaar een nieuw project gestart en hebben ze een aantal dryers geïnstalleerd, dit zijn grote kotjes waar infrarood lampen en blazers hun best doen om uw kleren terug droog te krijgen.
We doen nog een tweede rondje "eten geven" bij de stingrays en zeeleeuwen om te eindigen met de komische sealion show. En dan zit ons bezoek aan Sea World erop.
We besluiten om al een stukje terug richting LA te rijden zodat we morgen niet meer heel de weg moeten doen en we komen terecht in de Fairmont, een 5 sterrenhotel in Newport beach (The OC). We genieten nog even van het zwembad en de jacuzzi bij open haard om dan bij de italiaan een lekkere maaltijd te eten en een fles wijn soldaat te maken. De bedden zijn een vijfsterrenhotel waardig en het duurt dus niet lang voordat iedereen ver in dromenland is.
Zaterdag 24 april 2010
Het bed lag zalig en dus is het hard om op te staan. We gaan op zoek achter ontbijt en rijden dus even richting de beach om daar een diner te zoeken. We nemen uiteindelijk de ferry naar Balboa Island om daar een overheerlijke omelet/Belgische wafel soldaat te maken. Rond de middag zetten we dan de terugweg aan richting de bay area. We hebben nog een 6tal uren te gaan.
Het eerste stuk kunnen we nog genieten van het feit dat we met een cabrio rijden maar zodra we de autostrade opgaan is er teveel wind en rijden we de saaie interstate 5 helemaal af. Tegen 18u zet Carina mij thuis af, maar de dag is nog niet gedaan aangezien Olivier had afgesproken met een paar van Belgica om uit te gaan in San Francisco. Even twijfel ik , maar dan fris ik me wat op en rijden we richting Nicholas en Stéphanie om met hen uit te gaan in the Mission. We belanden in een tapas restaurant waar we lekker en (hopelijk) gezond eten en drinken daarna nog een paar pintjes in een soort ierse pub op aanraden van Pierre die het hier gezellig vindt, maar de muziek staat redelijk luid dus mijn stem is al gauw weg en de gesprekken lopen wat moeizaam. Ondanks het feit dat er lugubere mensen achter de toog, stonden was het toch heel gezellig en ik duik pas mijn bedje in ver na middernacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten