Normaalgezien is het deze tijd van het jaar al veel te heet in Death Valley, maar wij gaan niet in de vallei zelf kamperen. In het teken van onze training voor Peru, gaan we de Panamint bergketen in om bergtoppen te claimen. Ons doel van dit weekend is om een plaatsje te vinden op de Mahogany Flat campground en van daaruit Telescope peak te beklimmen, een stevige wandeling van 14 mijl tot het hoogste punt in Death Valley op 11,043 ft (3,366 m).
Vrijdag 27 mei 2011
Death Valley is een dikke 9 uur rijden en dus vertrekken we al 's morgens vroeg in onze witte RAV4. We hebben voor dit weekend speciaal een 4x4 gehuurd om tot aan onze campground te geraken en bovendien kunnen we dan ook eens wat andere wegen in de vallei verkennen.
We rijden via de Pacheco pas en het San Luis reservoir, dat heel vol zit vergeleken met de andere keren dat we hier passeerden, richting de saaie interstate 5 en bollen gestaag door tot in Bakersfield waar we even de beentjes strekken alvorens verder te rijden naar Ridgecrest.
We houden even kort halt aan Red Rock Canyon dat op de weg ligt, maar het is hier al snikheet en we moeten nog steeds een heel eind rijden, dus rijden we verder naar Searles valley waar we in Trona de eerste zoutvlakte zien met een grote zoutfabriek, wat ook meteen de verklaring is waarom er hier überhaupt mensen wonen in deze hel. Via de Slate Range crossing rijden we zonder al teveel te moeten klimmen de Panamint valley binnen.
Normaal nemen we de andere weg via Lone Pine, maar deze keer moeten we naar Wildrose canyon en halverwege de Panamint vallei (waar het al 93F is) loopt er een kleinere dirt road naar Wildrose. Wanneer we de Panamint bergketen oprijden, zien we zowaar bomen en nog wild flowers langs de weg, ook dit is Death Valley!
De weg verandert van slechte asfalt in een grindweg tot aan de Charcoal kilns en vanaf daar is het een echte dirtroad waar een 4X4 geen overbodige luxe is, als men het laatste stuk tot de Mahogany Flat campground wilt oprijden.
De campground ligt op een hoogte van 8133ft, met zicht op Telescope peak en door de bomen zicht op de zoutvlakte van Badwater. Qua locatie kunt ge niet beter zitten, maar ge moet er wel wat voor over hebben om er te geraken. De campground is volledig first come, first serve en we hebben geluk want er zijn nog 3 plaatsen vrij. We kiezen de beste spot uit en houden ons verder bezig met de tent te installeren in de schaduw van een paar bomen (helaas wel hele harde ondergrond) en te acclimatiseren aan de hoogte. Hier boven is het 73F en staat er een lekkere frisse wind.
We nemen er de topografische kaart bij om onze planning te maken voor de volgende dagen. We zijn wat moe van de lange rit en Olivier begint last te krijgen van hoofdpijn en wat misselijkheid, waarschijnlijk door de hoogte. Toch genieten we van een mooie zonsondergang en blijven nog even op om naar de sterren te kunnen kijken.
Het begint echter snel heel koud te worden. We ritsen onze slaapzakken aaneen en kruipen dichtbij elkaar. Koud lijden in Death Valley, de warmste plaats in de US, JA het kan! :)
Zaterdag 28 mei 2011
We hebben duidelijk slecht geslapen, of het komt door de harde grond of van de hoogte weten we niet, maar we zijn wat drowsy en sloom. Om 9u rijden we het stukje dirt road terug naar beneden naar de Charcoal kilns voor de wildrose peak hike die we vandaag gepland hebben. De hike is 9 mijl in totaal en vanaf het trailhead klimt ge 2200ft tot de top van Wildrose Peak. We dachten dat deze dayhike van 3 a 5 uur de ideale opwarmer zal zijn om dan morgen de tocht naar Telescope peak te overwinnen.
De wandeling begint bij de historische houtskoolovens (charcoal kilns) en klimt gestaag omhoog door een drainage die dik begroeid is met Pinyon dennen en jeneverbesstruiken. Onderweg kunt ge verweerde boomstompen zien die meer dan 100 jaar geleden omgekapt zijn om houtskool van te maken in de ovens. De laatste twee mijl van de route onthult een steeds spectaculairder uitzicht terwijl het pad slingert langs een beboste heuvelrug en via switchbacks helemaal omhooggaat tot de top. Buiten een paar verspreide bosjes van limber pine, is de afgeronde top kaal en volledig blootgesteld aan de wind. Boven is er een klein muurtje gemaakt van een paar rotsblokken om je te beschermen tegen de wind terwijl je het peakregister kan tekenen en genieten van het prachtige uitzicht op zowel het hoogtste punt als het laagste punt in de VS: Badwater Basin op de bodem van Death Valley (282ft / 86m onder zeeniveau),is het op een na laagste punt op het westelijk halfrond (achter het Laguna del Carbon in Argentinië),terwijl Mount Whitney slechts 85 mijl (137 km)naar het westen, stijgt tot 14.505ft(4,421m) en beiden zijn te zien vanaf Wildrose peak (9064ft).
We bereiken de top na 2,5u hiken en de laatste mijl was fameus klimmen, waarbij mijn tikker in het donkerrood ging. Maar we krijgen een prachtige beloning op de top, een helder zicht op de siërra's met mt Whitney in het westen, zicht op telescope peak in het zuiden, het hoogste punt van Death Valley, en ver beneden naar het oosten toe, zien we badwater en de rest van de Death Valley vallei.
We zijn helemaal alleen, eenzaam aan de top. Er staat gelukkig niet al te veel wind, de temperatuur ligt rond de 75F/24C maar wel ferme zon. We nemen onze tijd om rond te kijken, laten een bericht achter in het peak register, vereeuwigen onze prestatie met een peakfoto en genieten nog even van het zicht alvorens aan de terugweg te beginnen.
Ondanks dat het eind mei is, zien we toch nog een hoop wildflowers langs het trail en is het totaal niet druk zoals in andere parken, enkel in het naar beneden gaan komen we 2 andere koppels tegen! Na 1,5u wandelen staan we terug aan de kilns waar we ons te goed doen aan een verfrissende watermeloen.
Daarna rijden we Wildrose canyon uit om met onze gehuurde 4x4 wat off road terrein te verkennen. We slagen af op de dirt road naar de Eureka mines en Aguereberry point, waar we ook een prachtig zicht op de zoutvlakte van badwater, de badlands rond Zabriskie point en Furnace Creek hebben.
De stilte, de eenzaamheid en de uitgestrektheid laat een immense indruk op ons achter en we voelen ons nietig en klein in deze prachtige natuur...
Terug op de camping komt de wind opzetten en hebben we het ijskoud. We zijn moe van de lange dag en nadat we de piquetten van de tent nog eens voor de zekerheid vaster in de grond steken, kruipen we al om 8u30pm onze slaapzak in.
Heel de nacht door, hebben we rukwinden die de tent dooreenschudden, we proberen toch genoeg te slapen om morgen fit genoeg te zijn voor de beklimming van Telescope peak.
TO BE CONTINUED
Geen opmerkingen:
Een reactie posten