Vandaag de eerste dag zonder auto... dus maak ik handig gebruik van de gratis shuttles van Stanford, de Marghuerite. Een klein kwartiertje wandelen tot aan het calltrain station en dan is het gewoon en kwestie van op de juiste bus te springen. Mijn bestemming: Het Bechtel International center waar ze vandaag alles gaan vertellen over het "spouse program" tijdens de koffie van 10 tot 12u.
Het eerste wat mij opvalt als ik de assembly room binnenkom is dat er maar 1 man te bespeuren is en al de rest zijn vrouwen. Na even onwennig rond te kijken en alle mogelijk infobrochures te bekijken, meng ik mij in de debatten. Ik leer Marie kennen een Canadese die een dag ouder is dan mij, het klikt meteen. Ze studeert eigenlijk nog in Toronto maar doet haar opzoekwerk hier in de bibliotheek van Stanford terwijl haar verloofde hier werkt. Voor de rest is hier 2/3 duitser en hebben ze allemaal een baby (van 1,5 maand oud tot 2 jaar oud). Het gespreksonderwerp wordt al snel alleen nog maar babytalk... en meer in het frans en het duits dan in engels. Marie en ik voelen ons wat buitengesloten en wisselen snel adres en telefoonnummer uit om ergens anders af te spreken.
Gelukkig spotten we dan de enige mannen in het gezelschap (een Duitser en een Nederlander, jaja) en vernemen dat Jasper ("den hollander") een meeting organiseert onder mannen in de plaatselijke pub. Marie en ik solliciteren of we niet met de mannen meemogen ipv hier te zitten op de friday-morning coffee... Helaas it's guys only...
Vat het niet verkeerd op, de friday morning coffee was niet saai en useless, maar het dient om andere mensen in dezelfde situatie als jou te leren kennen...en so it did... Zal nog wel een paar keer binnenspringen om te zien of er nieuwe mensen zijn toegekomen die nog geen kleine hebben en meer raakvlakken met de single jonge vrouw bezitten zoals actief willen zijn en zin voor advontuur hebben.
O ja, vorige week hebben we ook het telefoondebacle afgesloten...
Vermits we naar appartementen aan het zoeken waren , moesten we een amerikaans telefoonnummer kunnen opgeven. Dus wij dachten: "We springen even binnen bij de eerste de beste provider voor een andere simcard". WRONG ! Het blijkt dus enorm moeilijk te zijn om gewoon alleen een simcard vast te krijgen. Aangezien alle gsm's hier simlocked zijn. Bij AT&T beweren ze dat het alleen gaat met een abonnement (waar we geen recht op hebben want geen social security nummer en dat loopt voor 2 jaar), bij T-mobile konden we een prepaid phone kopen met simcard en die dan ergens laten unlocken om over te steken in eigen telefoon. Verizon en Sprint zijn al helemaal geen optie want die gebruiken een ander soort netwerk dan de klassieke gsm's...
Maar het enige dat wij willen is gewoon een simcard ZONDER telefoon, want die hebben we al. Na heel de situatie uit te leggen dat we al een telefoon en belgische simcard hebben en enkel willen switchen van kaart af en toe, kunnen we toch bij AT&T een prepaid "pay as you go" plan verkrijgen met enkel de aankoop van simcard....
perfect hetgene dat we zochten , zelfde als pay and go van proximus (dataplannen en al die opties hebben we niet van doen) en we zetten er alleen maar een bepaald bedrag op om te bellen in noodgevallen en contact te nemen met nationale nummers aangezien we via de gratis wifi op Stanford toch kunnen communiceren via skype.
Olivier en ik zijn dus nu in het bezit van een amerikaans gsmnummer. Alweer een stapje dichter bij de inburgering!
(BTW gelieve niet meer te bellen of smsen naar onze belgische nummers want die simcards steken ergens veilig weg en checken we om de maand ofzo)
Olivier is vandaag een ganse dag gaan werken, maar laat mij al gauw weten dat hij niet goed kan functioneren want hij kan niet deelnemen aan de coffeebreak aangezien hij niks heeft om koffie in te doen. NO coffee, no work... en blijkbaar is er in heel het gebouw geen kop of bekertje te vinden (Stanford is going green , all the way) dus ik passeer even langs de store aan Tresidder Union waar ik een echte Stanford mug vindt.
Onderweg zie ik dat de fietshelmen bij de campus bike shop in promotie staan... en we hadden beloofd aan Tom om veilig te fietsen, dus check ik even of er een mooie helm tussen zit want het oog wilt ook wat...
En vermeld dit even later ook even bij de express-levering aan de desk van Olivier. Waarop hij meteen een volgende opdracht geeft om er dan maar 2 te gaan kopen en hem verder met rust te laten want nu kan het echte werk beginnen...
Ach wat een leventje als "spouse" :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten