Dankzij de Stanford Outdoor Gear huurden we enkele tentjes, slaapzakken en beer-boxen. De beer box is een vereiste in de backcountry van Yosemite national park vermits we geen eten in de tent mogen laten liggen om geen ongewenste bezoekers aan te trekken, nl. de zwarte beer
Vermits het hoogseizoen is, vermijden we deze keer echter "the valley" en kiezen we voor een hike op de Tioga road. Vergeleken met de Yosemite valley, zijn de trails langs de Tioga road iets minder populair en daardoor zijn er ook veel minder toeristen.
We vertrokken op vrijdagnamiddag voor een vier uur durende rit naar een camping ongeveer een uurtje rijden van Yosemite. Op zaterdag morgen vervolgden we onze weg naar de Tioga Road ingang van Yosemite waar we onze permits ophaalden. Vermits we overnachten in de backcountry, zijn we immers verplicht om een toelating te vragen en ons te registreren bij de Park Service. Bovendien zijn er voor elke trailhead een beperkt aantal permits te verkrijgen zodat de Park Service het aantal hikers per dag binnen de perken kan houden. Gelukkig waren er nog genoeg permits voor onze hike nl. Ten Lakes - Tenaya Lake (oranje traject op onderstaande kaart, afgelegd in wijzerzin):
Deze hike is 16.9 mijl (27 km) waarvan 14 km bergop. We starten op 7600 feet (2335m) en doen 3 passen met de laatste net onder 10.000 feet (3048m), ziehier voor het profiel van de trektocht:
Rond 11u zaterdagmorgen waren we klaar voor vertrek: gepakt en gezakt met tent, slaapzak en eten voor twee dagen. Na een uurtje werd al duidelijk wat de waardeverhoudingen waren, Nicholas en Pierre hielden er een stevig tempo op na, en met een rugzak van ongeveer 15 kilo ging het net iets te snel voor mij en dat heb ik de rest van de dag gevoeld. Het eerste stuk is licht stijgend zoals je kan zien op het profiel en het was een verraderlijk stuk, vermits het landschap zeker het eerste stuk van deze klim redelijk vlak lijkt.
We klimmen in de vallei langs de Yosemite Creek tussen Tuolumne Peak (10800 feet of 3306m) en Mt. Hoffman (10850 feet of 3307m). Onze eerste echte stop was de mooie Half Moon Meadow aan de voet van het steilste stuk van de klim (op 8800 feet of 2682 m):
Na een rustpauze aan Half Moon Meadow, vatten we het echte werk aan en klimmen we naar de eerste top van onze tocht. Hier hoeft er niet veel commentaar, het was zwaar:
Uiteindelijk bereikten we de top:
Hierna kwam er eindelijk een gemakkelijker stuk met een afdaling naar de Ten Lakes area waarbij we een mooi uitzicht hadden over enkele van de meren:
Echter, we beslisten om nog verder te gaan zodat we de tweede dag een minder zware tocht zouden hebben, dus gingen we ook een tweede maal bergop en daalden dan af naar wat onze kampplaats zou worden, de vallei aan de voet van Tuolumne peak. Deze afdaling was een van de hoogtepunten van onze tocht omwille van het uitzicht en de sequoia's die we op de weg naar beneden tegenkwamen:
Ergens in de vooravond kwamen we aan in de vallei en vonden we deze prachtige kampplaats. We zetten onze tent op en maakten een vuurtje en eten klaar na een, voor sommige, hele zware dag.
De volgende dag moesten we enkel de flanken van Tuolumne peak nog overwinnen en na mijn lesje geleerd te hebben, laat ik de jongelui, Andy Schleck (aka Nicholas) en Alberto Contador (aka Pierre) gaan. De oude garde, Armstrong (aka Arne) en ikzelf, Zabel gaan op ons eigen tempo de berg op. Zoals je kan zien op de volgende twee foto's lagen wij (Armstrong en Zabel) 10 minuten achterop op Schleck en Contador.
Uiteindelijk bereiken ook wij, de oude garde de top met prachtige uitzichten tot gevolg:
In de afdaling zet Armstrong een tandje bij en zo gaan we snel naar de vallei, richting Tenaya Lake aan de Tioga road. Nu zijn het Schleck en vooral Contador die zich slechte dalers tonen en het onderspit moeten delven tegen de dalerscapaciteiten van Armstrong en Zabel. Uiteindelijk bereiken we de finish rond een uur of vier in de namiddag na toch wel een heel uitputtende tweedaagse.
Onze wagen staat echter 20 mijl terug op de Tioga road dus na een korte rustpauze, liften Arne en Nicholas terug om de auto op te halen en maken Pierre en ik zelf wat eten klaar, want we waren niet gestopt voor een middagmaal. Na een verkwikkende maaltijd, die we trouwens de hele weg meegesleurd hadden, besloten we om nog een duik in het koude Tenaya lake te wagen. Het frisse water zorgde voor een heel verfrissende ervaring voor alle stramme spieren. Daarna vatten we de terugweg aan richting San Francisco na een 'vermoeiend maar voldaan' weekendtrip in Yosemite national park.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten