We verlaten de Grand Canyon en hebben een hele lange rit voor de boeg tot helemaal in Lake Havasu, CA. We rijden langs de scenic byway 190 door de San Francisco mountains naar Flagstaff. De scenic drive staat beschreven als een van de mooiste in zijn soort, maar ik weet niet of wij aan gewenning onderhevig zijn, of dat het gewoon overdreven is, maar we vinden de uitzichten niet zo 'wauw' ookal zien we voor het eerst in 10 dagen tijd weer een normaal bos met berken en andere bomen ipv de eeuwige rotsformaties.
We besluiten last-minute om de rit nog wat langer te maken en door te rijden naar Montezuma Castle NM, een 'kleine' detour vanuit Flagstaff. Rond 13u komen we hier toe en hebben we voor de eerste keer beide parkpassen nodig om binnen te mogen omdat we hier niet met de auto binnenrijden en de ranger een norse oude kerel is, die op zijn strepen staat.
Op het gemak bezoeken we de site, wat niet meer dan een kort trail is met verschillende uitzichten op het uitgehouwen 'kasteel'. Maar ons hoort ge niet klagen want het is nog steeds warm ( weer 3 digits +-108F), de vermoeidheid van onze roadtrip begint zijn tol te eisen en we hebben nog een lange dag te gaan.
Rond 2u zetten we terug aan om via Flagstaff en Williams een stukje op de historische route 66 tot Seligman te rijden en vandaar terug op de I40 west richting LA, om toch wat sneller te avanceren en voor het donker nog te arriveren aan Lake Havasu.
Onderweg is er veel meer groen dan we tot hiertoe gezien hebben, ookal ligt Lake Havasu midden in de woestijn zoals een kleine oase. Na een slordige 500km rijden (+-6u), komen we tegen 19u toe aan ons hotel in Lake Havasu city. We gaan snel nog even naar het meer om te zwemmen en maken ondertussen de zonsondergang mee. We checken ook nog de enigste bezienswaardigheid die de city rijk is nl. de originele London bridge die door een rijke Amerikaan opgekocht is en hier in het meer heropgebouwd is als toeristische attractie. Er is zelfs een heel 'Engels' dorp aangebouwd, maar dit lijkt meer op een pretpark dan iets anders, met allerlei kraampjes en winkeltjes met miniatuurbrugjes en andere kitsch.
Er is veel verlichting, maar praktisch niets is open en we wanen ons als het ware in een spookdorp dus keren we terug naar het hotel en gaan nog laat avondeten bij een italiaan. Lake Havasu is op zich de moeite niet waard, maar we moesten nu eenmaal ergens stoppen om de lange reis naar LA te onderbreken en het ligt deels op de weg naar ons laatste park van de roadtrip: Yoshua Tree NP.
Zondag 25 juli 2010
De laatste dag van onze roadtrip tesamen. We rijden via de parkerdam, steken de Colorado rivier over en komen zo terug in California en passeren nog in het laatste nationale park: Joshua Tree.
Rond 13u komen we aan in Joshua Tree NP. Eerst stoppen we even in het visitor center aan de Cottonwood entrance. Vervolgens wandelen we door de Cholla cactus garden, waar er een hoge concentratie staat van gevaarlijke cactussen waarvan de naalden door vel en schoenzolen prikken en zeer stevig zijn en ze breken af als men ze probeert uit te trekken waardoor de huid infecteert (hebben we zelf mogen ervaren).
Overal staan er waarschuwingsborden maar Pa slaagt er toch in om een stuk cactus aan zijn been en aan zijn pet te haken als hij iets te enthousiast tussen de cactussen loopt. Het lukt ons om de stekels te verwijderen met ma haar sportschoen die dan ook vol stekels zat.
We rijden verder door naar Hidden valley om er te picknicken in de schaduw (rond 14u). Na het eten bekijken we even het begin van het Hidden valley trail (maar 1mijl) maar dit zal te lang duren en met de hitte (106F) is dit niet te doen.
Als laatste stop in het park gaan we naar Keys view waar ge normaal een mooi uitzicht hebt op Palms Springs, de Salton sea en het gebergte dat aan de grens ligt met Mexico. Het zicht is echter beperkt doordat de vallei vol smog hangt. Het lukt nog juist om Palms Springs te zien, maar niet om Mt Jacinto en Signal mountain aan de overkant te zien. In de vallei kunt ge zelfs een stukje van de San Andreas breuk zien uitsteken. Terwijl we over de vlakte turen , hebben we nog een discussie over het verschil tussen een Joshua tree en een Mohave yucca en de discussie blijft voorgaan in de auto terwijl we onze weg vervolgen naar de westelijke uitgang van het park. We stappen rond kwart voor 5 nog even binnen aan het Johua tree visitor center en rijden dan door naar Los Angeles.
Net voor de hwy 10 komen we in een gebied met zeer veel wind en zien we één van de grote windmolenparken van de VS, er staan wel een hondertal molens opgesteld in de San Bernardino mountains langs de 10. Nadien volgen we de I5 westwaarts tot in Burbank en zonder al teveel problemen in het beruchte verkeer rond LA, komen we rond 19u bij ons hotel in Burbank, LA aan.
Het is plots nog maar 77F en we hebben het dan ook koud (zijn ondertussen 100F gewend). Toch springen we eerst nog even het zwembad in om de vermoeiende rit van ons af te spoelen. We gaan op zoek achter eten en we hebben geluk en moeten niet al te ver zoeken, op de hoek ligt Sizzler, een keten waar je een endless salad bar hebt. We stappen hier 5 min voor sluitingstijd binnen en worden nog zeer vriendelijk onthaald (wat meestal niet het geval is in de bayarea). We krijgen zelfs nog extra borden om vol te stouwen met eten van de salad bar alsook desserts en ijsjes voordat ze alles weghalen. We krijgen zot keiveel eten en met ons buikje rond en volgegeten gaan we tegen 22u terug naar het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten