4 dagen naar Washington (de staat niet de stad) te trekken om daar Olympic National Park en/of Mount Rainier National Park in de buurt van Seattle te verkennen.
Nadat we onze vliegtuigtickets geboekt hebben, bellen we naar de parken om wat meer te weten te komen over de faciliteiten zodat we onze tent en kanpeerspullen in onze rugzakken kunnen proppen, maar het blijkt al snel dat Mt Rainier, een van de meest prominente bergpieken in de US, nog steeds ingesneeuwd is doordat het dit jaar uitzondelijk veel gesneeuwd heeft en er dus niet veel open is voor toeristen, dus besluiten we om Olympic uitgebreider te bezoeken en nog een dagje in Seattle rond te hangen.
Olympic National Park is een immens park dat de volledige Olympic peninsula beslaagt in de staat Washington. Het park kan opgedeeld worden in 4 regio's met eigen ecosysteem, de kust, het gebergte, regenwoud aan de westkant en bos aan de drogere oostkant en die unieke combinatie van ecosystemen in dit park op zo'n relatief beperkte oppervlakte heeft ervoor gezorgd dat Olympic NP zowel beschermd werd in 1976 als een International Biosphere Reserve en in 1981 werd toegevoegd aan de Wereld erfgoedlijst van de UNESCO. Met ander woorden, er moet hier zeker genoeg te beleven en te zien zijn in 4 dagen tijd!
Donderdag 11 augustus 2011
We hebben een vlucht van San Francisco naar Seattle om 10pm en arriveren pas rond middernacht in Seattle. We hebben via e-autohuur.be goedkoop een huurauto bemachtigd en ookal hebben we ons kampeergerief en tent vakkundig in onze rugzakken gepropt, toch hebben we voor deze avond een hotel vastgelegd in de buurt van Bremerton, halverwege Seattle en Port Angeles, waar we pas om 1.30 ons bed te zien krijgen.
Vrijdag 12 augustus 2011
Ondanks de korte nacht, zijn we om 7am al terug op baan richting Port Angeles, Olympic NP, want tijdens ons telefoongesprek had de vriendelijke ranger ons aangeraden om op tijd te arriveren aan Heart O the Hills campground voor een first-come first serve spot te verzekeren. Wij zijn ondertussen al gewend aan de drukte van Yosemite NP en besluiten om de raad op te volgen, want we hebben geen backup plan (buiten het afrijden van alle andere campgrounds die meer afgelegen liggen).
Er is heel veel mist onderweg, we zien maar 20m voor ons uit, dus hebben geen flauw idee waar we terecht gaan komen. Maar we vinden toch zonder enig probleem de kampeerplaats en hebben gelukkig nog veel keuze en kiezen het mooiste plaatsje om onze tent op te zetten. Opdracht 1 volbracht, blijkbaar is het hier nog niet zo populair als in Yosemite :).
Daarna gaan we op het gemak langs bij het visitor center voor wat meer info over de verschillende regio's en babbelen even over België met de ranger die we aan telefoon hadden gehad en zot was van ons 'accent' en 'exotische verhalen' over Belgie. Het is een vriendelijke man die blijkbaar ook een tijdje in Belgie rondgetrokken heeft. We maken zelfs grapjes over welke capital het regenachtigste is, Seattle of Brussel... Zo vliegt de tijd voorbij en we vragen snel nog achter een goede eetgelegenheid om te gaan brunchen want het is al 11 en onze magen beginnen zich in de discussie te mengen.
Na een omelet met verse dungeness crab, rijden we eindelijk echt het park binnen, richting Hurricane ridge waar we een prachtig uitzicht hebben op de Olympic range en Mt Olympus met zijn gletsjers.
We wandelen naar de top van Hurricane Hill (3miles, 2u, 800ft elevation gain) waar we een 360 view hebben op het park, de bergen en de straat van Juan de Fuca. Spijtig hangt de mist nog boven de baai en kunnen we Canada, Vancouver island en Victoria niet zien liggen.
We wandelen nog even via het high rise trail naar sunrise point maar dan begint het tekort aan slaap zijn tol te eisen.
We besluiten dan maar om stempels te verzamelen en rijden door naar Elwha waar we de rangers stalken zodat ze het ranger station opendoen :) verder is er hier niks te beleven aangezien ze de wegen hebben afgesloten om een dam op te blazen ( herstelproject om terug wilde zalmen in de rivier te krijgen).
We rijden nog wat verder naar Lake Crescent voor nog een stempel, maar komen te laat toe door inefficiënt verkeer geregel bij wegenwerken, we zien 5x auto's van alle richtingen passeren voordat de vrouw met het stopbord eindelijk ons 'groen licht' gaf.
Nu we toch aan Lake Crescent zijn, stoppen we aan de lodge waar we in een ware Hollywood scene terecht komen van vacation @ the lake, de cabins, relaxstoelen langs het meer, kano's om te varen. Zonnekloppers op het geïmproviseerde strand en zwemmers duikend van het einde van de steiger...
Het zicht doet ons spontaan denken aan de typische 'camp' movies ala dirty dancing etc.
Na even te relaxen in een van de strandstoelen, keren we terug naar Port Angeles om boodschappen te doen want we hebben niks van eten mee op het vliegtuig genomen en we beginnen stilaan honger te krijgen. Tegen de avond is eindelijk de mist is opgeklaard, en op de weg naar onze kampplaats stoppen we nog eventjes aan een vista point en zien nu wel de baai en de grens met Canada en aan de overkant van Puget Sound bay kunnen we zelfs de top van Mt Baker (10000ft) zien.
Een ander leuk weetje van de dag: we ontdekken het einde/ meest noordelijk punt van US route 101, een van de bekendste en drukste autosnelwegen in Californie en de West-kust.
De highway waarmee we maar al te goed vertrouwd mee zijn in San Francisco (de 101 loopt los door downtown en over de Golden Gate bridge)
The nearly 2,500 km (1,550 mi)-long highway's "northern" terminus is in Tumwater, Washington: the route remains along the Olympic Peninsula's coastal perimeter west, north, and east; the northernmost point on the highway is in Port Angeles. The southern terminus of U.S. 101 is in Los Angeles at the East Los Angeles Interchange, the world's busiest freeway interchange. (before I-5, it went all the way to the border with mexico)
TO BE CONTINUED
Geen opmerkingen:
Een reactie posten