maandag 15 augustus 2011

Weekend trip up north part 3: Seattle

Nu we in een lekker zacht bed hebben geslapen, is het des te pijnlijker om om 8am al op te staan, maar tja, dat zijn de nadelen van in een stad te zijn...
Want we moeten ons haasten om de auto te verzetten zodat we geen parkeerboete aan ons broek hebben!
Gelukkig heeft Jilian, onze gastvrouw, zelfs een plannetje gemaakt waarop staat aangegeven in welke straten we de auto gratis kunnen achterlaten en na een 10tal minuutjes rondrijden op zoek naar een vrije plek, laten we de auto daar achter voor de rest van de dag.

Het voordeel van zo vroeg op te zijn is, is dat we eens uitgebreid kunnen verifieren of de aanrader voor ontbijt van Jillian de moeite loont. We wandelen naar Toulouse Petit in het Queen Ann district (5 minuutjes wandelen van onze slaapplaats) en op het uithangbord zien we al de magische woorden: 'best breakfast place in Seattle' staan... We bestellen een stevig ontbijt en we moeten toegeven dat het zijn naam waardig is... Olivier geniet enorm van de verse, goed gebrouwde koffie (waarvoor Seattle bekend staat) en de eggs benedict en omelet gaan ook vlotjes binnen. 

Met dit uitgebreid ontbijt kunnen we voort voor de hele dag en dus wandelen we richting Seattle Center, het park waar het icoon van Seattle staat: de Space Needle.

Gisteren konden we de 'naald' al zien vanuit Jillian's appartement en nu willen we in de toren tot boven gaan om een eerste indruk te krijgen van Seattle vanop het observatie dek. De Space Needle werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling in 1962 en is 605 feet (184 m) hoog. Wanneer we er recht onderstaan is het al een immens zicht, maar we kunnen niet wachten om de lift naar boven te nemen...


Eerst worden er aantal foto's gemaakt (die ik handig van internet haal en er geen dollar aan verkwist) en dan stijgen we met een zucht, tot boven in de ... tot op het observatie dek.


Het is grijs en bewolkt waardoor we spijtig genoeg geen zicht hebben op Mount Rainier en Mount Baker, maar het lukt ons wel om aan de overkant van de Puget Sound bay de bergketen van Olympic NP te onderscheiden, waar we de voorbije 2 dagen rondgewandeld hebben. We hebben wel een mooi zicht op downtown Seattle.


Bij deze kan ik ook officieel ontkrachten dat Olivier hoogtevrees heeft (zoals hij vaak beweert) want nu klaagt hij dat het observatiedek niet hoog genoeg is :).

Wanneer we terug met de voeten op de grond staan, nemen we de oude monorail  (in jaren 60 stijl, ook dit is nog een restant van de wereldtentoonstelling in 1962) naar Pine street in hartje downtown. We wandelen richting waterfront, naar Pike Place market. Dit is de oudste farmer's market van de US en het is een must-see voor iedere toerist. De overdekte markt gonst van de bedrijvigheid en het is zelfs heel druk voor een maandagmorgen. We snuiven de folklore op en kijken onze ogen uit en moeten meermaals glimlachen met de hunoristische aanprijzing van hun producten.

 
Op het einde van de mark, komen we bij de volgende bezienswaardigheid in Seattle: de originele starbucks coffeeshop met nog het juiste logo, de topless zeemeermin...
(Aangezien de Amerikanen redelijk preuts zijn, is het logo meermaals aangepast om de consument niet te schofferen, jaja).
Natuurlijk wilt Olivier hier binnen om een koffie te bestellen en ookal ben ik geen koffiedrinker, toch ga ik deze keer mee binnen en laat me overtuigen om echte starbucks koffiemokken te kopen. (Zo ben ik van Olivier zijn gezeur af om een leuke koffie mug te hebben voor op zijn bureau, en ik kan er beter mee leven als deze dan ook iets specialer is dan standaard ikea stuff :) ).


Daarna wandelen we door downtown via first avenue tot aan pioneer square. Dit is het oude Seattle, rustiek, gezellig, overal bakstenen gebouwen waardoor het centrum meer charme heeft dan downtown San Francisco.


Ik ben niet zot van steden, maar hier in het Pioneer Square National Historic District kan ik gerust nog een aantal uren rondwandelen. Er bestaat zelfs een tour die je meeneemt ondergronds in een doolhof van vroegere straatjes: The Seattle Underground...
In 1889, 25 square blocks of Seattle were destroyed in a fire. When rebuilding, the city decided to raise the streets in the city approximately one story. Eventually the sidewalks were raised as well, and people traveled between the second story of the rebuilt buildings. The Seattle Underground was born!
We hebben echter geen tijd om deze tour te doen, want na Olivier's bezoek aan de starbucks, is het nu aan mijn beurt...
2 straten verder ligt het Klondike natural historic park waar ik een stempel wil gaan halen. Het is een klein museum dat helemaal gewijd is aan de goldrush aan de Klondike rivier in Alaska.


In 1897 werd daar voor het eerst goud gevonden en duizenden mensen vertrokken vanuit Seattle naar Skagway om hun geluk te beproeven. Het museum is gehuisvest in een gebouw van 1889, het Cadillac Hotel, waar ten tijde van de goldrush de meeste mensen hun materiaal kwamen inslaan en van hieruit vertrokken naar het koude noorden. We leren weer wat bij en bekijken ook nog de film. Even twijfelen we om wat goud mee te nemen uit de giftshop, maar besluiten tjidig om aan de lokroep van het goud te weerstaan.


Ondertussen is het al laat in de namiddag en beginnen we stilaan toch terug honger te krijgen. We wandelen naar de waterfront, een equivalent van Fisherman's wharf in San Francisco dat aangeprezen wordt in onze travel guide, maar dat toch een grote teleurstelling is. Het is er een dooie boel en 5m boven ons loopt er een autostrade die alle gezelligheid wegneemt. We eten snel een jumbo shrimp cocktail en keren dan terug naar de binnenstad via de harbor steps.

Het is stilaan tijd om terug onze auto te gaan oppikken en naar de luchthaven te vertrekken. We hebben nog een eind te gaan, we wandelen heel 4th avenue af, tussen de hoge flatgebouwen van Seattle, naar de eerste monorailhalte. Rijden terug met de monorail naar het Seattle center en moeten dan even zoeken naar de auto in de buurt van onze airbnb place alvorens in het drukke verkeer te duiken richting luchthaven.

Eenmaal aan de gate blijkt dat ons vliegtuig overboekt is en we krijgen een aanbod om een dagje later te vliegen en $400 compensatie, maar helaas kunnen we er niet op ingaan, morgen komen Sarah en haar ouders toe en ik heb beloofd ze op te pikken aan de luchthaven...
Waarom doen deze dingen zich altijd voor wanneer je zelf ergens moet zijn?!

Meer foto's van onze weekendtrip:
Facebook fotoalbum: Olympic NP & Seattle, aug 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten