Tijd voor een les in geschiedenis:
Juan Bautista de Anza was de eerste Europeaan die een route over land ontdekte van Mexico, door de Sonora woestijn, naar de Pacific kust van Californië. Spaanse ontdekkingsreizigers waren reeds op zoek naar een dergelijke route door de woestijn voor meer dan twee eeuwen
Hij was de leider van de eerste succesvolle Spaanse expedities om een route te vinden vanuit Mexico over land naar de kust in Californië en hiermee heeft hij ook ervoor gezorgd dat San Francisco gekoloniseerd werd...
Tijdens zijn eerste expeditie In 1772 vertrok hij van Tubac (zie post dec 2011) door Mexico tot in Yuma waar hij Californië binnen kwam door de Colorado rivier over te steken. In plaats van naar het westen te trekken richting San Diego, trok hij door de woestijn en kwam in Anza Borrego terecht. Van daaruit gingen ze verder noordwaarts en kwamen ze uiteindelijk toe aan de San Gabriel Mission (gelegen aan de oostelijke rand van het hedendaagse Los Angeles). In 74 dagen was hij erin geslaagd om een route te vinden naar de kust en keerde terug naar Tubac.
Een jaar later begon De Anza met de organisatie van zijn tweede expeditie in de herfst van 1775, nadat hij de toestemming en financiering van de gouverneur in Mexico-Stad had verkregen om de San Francisco Bay area te verkennen en te koloniseren. De expeditie vertrok uit Tubac op 23 oktober 1775,met 245 mensen (155 van hen vrouwen en kinderen), 340 paarden, 165 muilezels, 302 runderen en een aantal soldaten, waarvan er 28 achterbleven in San Francisco nadat de Presidio gebouwd was in de San Francisco Bay area.
In tegenstelling tot de eerste expeditie, trok deze groep naar het noorden langs de Santa Cruz rivier, richting Tucson. Van hieruit volgden ze de Gila rivier naar het westen. Het duurde een maand om tot aan de Colorado rivier te geraken in Yuma. Vanaf dit punt volgden ze dezelfde route als tijdens de eerste expeditie tot in San Gabriel.
Na een rustpauze vervolgde de expeditie hun tocht naar het noorden, via de bekende El Camino Real naar Monterey, waar ze veilig aankwamen op 10 maart. Terwijl de kolonisten daar bleven, spendeerde De Anza, samen met een peloton soldaten,de volgende maand met het verkennen van de San Francisco Bay Area. Voordat hij terug huiswaarts keerde, legde De Anza de toekomstige locatie vast van zowel de San Francisco Presidio als de Mission Dolores.
In 1990 creëerde het Amerikaanse Congres het Juan Bautista de Anza National Historic Trail, bestaande uit de route over land van de koloniserende expeditie van Tubac, Arizona naar San Francisco, Californië. Vandaag de dag volgen een groot deel van de nieuwe highways nog steeds grotendeels hetzefde traject en het is zelfs mogelijk om delen van de oorspronkelijk route af te leggen te voet of te paard tussen Tumacacori NHP en Tubac SHP in Arizona en in Anza-Borrego Desert State Park in Californië.
Tot hier de les geschiedenis, wie nog meer wilt weten kan hier nog wat verder lezen
Aangezien we fan zijn van de nationale parken en zonder het te beseffen al een groot stuk van de route die de Anza heeft gevolgd ook hebben afgereden, lijkt het meer dan logisch om dit te vervolledigen.
Om de laatste stopplaatsen langs het Juan Bautista de Anza trail te claimen, rijd ik vandaag landinwaarts naar het dorpje San Juan Bautista, dat vandaag de dag nog vaak in het nieuws komt omdat er hier regelmatig nog aardbevingen zijn, aangezien het pal op de San Andreas breuk ligt.
Dit dorpje heeft heel veel historisch momenten meegemaakt en de resterende oude gebouwen staan bijna allemaal op de lijst van de national historic landmarks. Het mooiste deel van het dorp is waar de San Juan Bautista mission ligt. Rondom de mission is het San Juan Bautista State Historic Park gecreëerd.
Het dorpje heeft in het centrum een mooie mission liggen met nog een aantal oude gebouwen rondom. Als je hier op het centrale grasplein rondwandelt en rondom rond kijkt, krijg je een echt cowboy gevoel...
En als je een kijkje neemt in het oude koetshuis, waan je je nog meer in de 'midwest'. Er staat een mooie collectie van oude koetsen, zadels en andere attributen van die tijd. Het state historic park maakt deel uit van een nationaal erkend historisch monument dat grenst aan de 15e Californische missie. Het park en de Plaza geven weer hoe het dorpsplein van de grootste stad in centraal Californië en een van de vitale kruispunten voor reizen tussen Noord-en Zuid-Californië er ooit uitzag.
De El Camino Real, die door Juan Bautista de Anza werd gevolgd, passeert ook langs deze missie en splitst dan even verder af naar San Francisco en Oakland - Sonoma.
Zelfs vandaag de dag kan je langs de 101 en hier in Palo Alto en de rest van de peninsula nog veel bronzen bellen vinden om aan te geven dat je op de originele route van de El Camino Real zijt.
Maar het speciale hier in San Juan Bautista is dat je nog een echt onverhard stuk van de oorspronkelijke El Camino Real kan zien lopen door de velden naar het centrale historische San Juan Plaza.
De El Camino Real Spaans voor The Royal Road, ook wel bekend als the King's Highway is het historische 600-mijl (966 kilometer) California's Historic Mission Trail, dat de voormalige 21 Alta California's missies met elkaar verbond en dat zich uitstrekt van de Mission San Diego de Alcalá in San Diego in het zuiden tot Mission San Francisco Solano in Sonoma in het noorden.
De 21 historische missies liggen allemaal op of nabij de huidige Highway 101. Van San Diego naar Los Angeles, staat de historische weg nu bekend als de Interstate 5. Van Santa Clara tot San Francisco, noemt de route nog steeds El Camino Real maar is officieel bekend als State Highway 82. Ten noorden van San Francisco, volgt Highway 101 weer de route tot aan de missie in San Rafael, Vanaf daar leidt State Highway 37 je tot de laatste missie in Sonoma.
Het is dus perfect mogelijk om ook nog in het jaar 2012 de koninklijke route te volgen en een aantal van de historische missies te bezoeken. Zelf hebben we er ondertussen al de Santa Barbara en San Juan Bautista missie bezocht. Ik vind de stempel van het trail in het oude plaza hotel, waar het visitor center is.
Op de terugweg naar huis, stop ik ook nog aan de Bernal Gulnac Joice ranch in Santa Teresa county park. Het is de laatste stop in de bay area, daarna zullen we zuidwaarts moeten trekken naar Anza Borrego en Yuma om de laatste stempels van het Juan Bautista de Anza trail te verzamelen.
De Bernal - Gulnac - Joice ranch site is een van de meest belangrijke historische plekken in de Bay Area. Al is het niet zo bekend als ander monumenten beschermd door de national park service. Rancho Santa Teresa werd opgericht in 1826 door Jose Joaquin Bernal, die lid was van de Juan Bautista de Anza expeditie in 1776 en die hier in de buurt van San Jose 10,000 acre land toegewezen kreeg van de Mexicaanse overheid.
De ranch werd doorgegeven van vader op zoon en Carlos Gulnac, die trouwde met Bernal's kleindochter, bouwde het ranch huis dat je nu nog kan bezoeken. Hun dochter Susan Gulnac trouwde met Patrick Joice en de Joice familie behield de ranch totdat deze werd verkocht aan IBM in 1980. Vandaar de lange naam voor de ranch, gelukkig hebben ze IBM er niet nog bij gezet :)
Later werd de ranch overgekocht door de lokale overheid om historisch erfgoed te beschermen en begon Santa Clara county met het restaureren van de gebouwen. De ranch is een mooie voorbeeld van hoe het leven was tijdens de pionier dagen in San Jose, meer dan een eeuw geleden.
Ik neem een kijkje in het huis, maar het is hier verdacht kalm. Het huis is helemaal ingericht volgens de tijd van toen. Wel eens interessant om te zien, maar in 10 minuten ben je rond. De huizen van die tijd waren niet bijzonder groot, 3 kleine kamertjes, ongeveer even groot als ons appartement nu.
De zoektocht naar de stempel in het huis en in de stal duurde wel een beetje langer...
Na overal rond te hebben gekeken (een groot deel is nog afgesloten omwille van restauratie), kom ik eindelijk een ranger tegen waaraan ik kan vragen of ze hier een stempel van het JBdA trail hebben. Ik had enkel in de stal een klein infobordje over Juan Bautista's passage gezien, maar verder niks gevonden. Gelukkig weet de ranger waar ik het over heb, en uit haar uitleg blijkt dat de stempel verstopt zit in een houten bakje achter het infobord. Ze waarschuwt mij ook nog om niet over het touw te stappen om aan de doos te komen omdat ik anders heel het alarmsysteem zou doen afgaan... Dat is goed om weten :) en effectief als ik een tweede keer de stal in ga zie ik aan een van de houten palen een houten bakje hangen waar een inktkussen en stempel in zitten.
Blij dat ik niet met lege handen naar huis ga, zet ik de stempel in mijn paspoort en ik moet toegeven, dit is een stempel waar ik uiteindelijk toch veel moeite voor heb moeten doen en die vermoedelijk maar door weinig mensen gevonden wordt. De ranch op zich is niet echt de moeite waard, is maar een kleine site, maar het park rondom heeft genoeg trails om een mooie wandeling of mountainbike rit te maken, dus misschien kom ik hier nog wel eens terug met Olivier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten