Ons eerste bestemming voor vandaag is Stove Pipe Wells in het park. Om hier te geraken moeten we eerst nog 2 bergketens overwinnen en bij de eerste is het al prijs. De boordcomputer begint te biepen en geeft aan dat het buiten vriest en we komen terecht in een dikke mist waardoor we nog maar max. 5m voor ons uit kunnen kijken. Het is een hele beproeving om zo de bochtige weg te volgen door alleen maar te fixeren op de gele lijn in het midden en aan een traag tempo rijden we voort en hopen dat het toch wat opklaart.
Voor we het weten zitten we plots al in Death Valley. We hebben zelfs het "welcome"bord niet gezien door de mist! Blijkbaar is de winterstorm van gisterennacht hier blijven hangen en algauw begint het terug te regenen.
JAWEL Regen in Death Valley !!!
Ookal staat er overal beschreven dat er bijna geen regen valt in Death Valley omdat de wolken komende van de pacific 4 bergketens over moeten en dus meestal al leeggeregend zijn, toch is deze winterstorm zover geraakt en is van plan om alle regen hier te dumpen. Positief voor de wildflowers en andere vegetatie, maar wij hadden toch wel ander weer verwacht.
Aangekomen in Stove Pipe Wells kopen we onze annual pass en krijgen te horen dat het merendeel van de canyons off limits is wegens gevaar op flooding en dat er ook een aantal wegen gesloten zijn. We zijn dus genoodzaakt om ons te beperken tot de gemakkelijk bereikbare toeristische plaatsen en doen bijna alles met de auto (niet om te genieten van de airco zoals in de zomer, maar omdat het regent dat het giet!). We kunnen ook geen vista's doen want er hangt te veel mist en wolken.
Onze autotour brengt ons langs de Mesquite dunes en Devils cornfield tot aan Harmony Borax works waar het zowaar even stopt met regenen en dus wandelen we snel langs het interpretive trail. De regenzone hangt nog grotendeels in het Noorden van de vallei dus rijden we naar het zuidelijkste punt: Badwater, het laagste punt van Death Valley, zo'n 86m onder de zeespiegel. Als we omhoog kijken zien we halverwege de berg een bordje staan dat "sealevel" aanduidt. In de zomer is het hier ook het warmste punt en wagen de meeste mensen zich niet uit de auto, maar nu is het bewolkt en een 20tal graden warm, ideaal om toch de korte wandeling tot aan de zoute modderpoelen te doen. Zo ziet ge maar, altijd het positieve uit het negatieve halen, hé :)
De volgende stop is aan natural bridge waar we nog een kleine wandeling in de canyon doen om deze natuurlijke brug en een opgedroogde waterval te zien in de rotsen. Wanneer we toekomen op de parking aan Golden Canyon begint het weer te regenen en is het nu de beurt aan de zuidkant van de vallei om wat water te slikken. We vernemen achteraf dat vandaag het meeste regen is gevallen sinds de metingen zijn begonnen (onofficieel) !!
Ge ziet wij komen altijd wat tegen , Tsunami op huwelijksreis, hoogste golven tijdens Mavericks en dan nu één van de natste dagen in Death valley !! What's next??
We beslissen om dan maar terug te keren naar de noordkant van de vallei waar het begint op te klaren. Eerst stoppen we nog in Furnace Creek om te eten , maar hier valt weinig over te zeggen want het was nog slechter dan het eten in de alma, tja ge zit hier ook in the middle of knowhere dus echt deftig eten moet ge hier niet verwachten.
Terug in de buurt van Stove Pipe Wells besluiten we om toch tot Salt Creek te geraken en rijden een aarden weg op, naarmate we steeds verder rijden begint de aarden weg meer weg te hebben van een modderpoel, maar wij ploegen gezwind door. We bereiken de parking om de Salt creek trail te wandelen en onze auto ziet er echt niet uit, Tot op het dak hangt hij vol met modder!
Maar de wandeling door Salt creek is echter wel de moeite en ik vind zowaar $20 in de woestijn!!
Juist als we terug in de auto stappen begint het terug te regenen en het modderbad wordt nog erger, we vertrekken maar gauw want straks is hier geen doorkomen meer aan en een takelwagen is hier in de verste verte niet te vinden. Na veel schuiven en slippen komen we toch terug op de hoofdweg terecht. OEF.
Even twijfelen we nog om richting Scotty's castle te rijden , maar wanneer we een bordje zien staan "caution this road is subdued to flasfloods for the next 25 miles" en dat we overal al in het begin bordjes zien staan van "Flooded" en zelf al door een paar diepe plassen gereden zijn, besluiten we van het avontuur te beperken tot ons modderbad en maken een "u-y" en vatten de terugtocht aan want wie weet hoe de terugweg eruit ziet...
Als we terug passeren in Stove Pipe Wells zien we heel de weg onder water staan en is de weg naar Mosaic afgesloten , toch een groot verschil vergeleken met de voormiddag. Maar het is ondertussen wel opgeklaard en de mist is helemaal weggetrokken. We zien eindelijk de bergen waarlangs we het park zijn binnengereden en worden nog getrakteerd op prachtige vergezichten als we opnieuw de 2 bergketens oversteken. We kunnen haast niet geloven dat we langs dezelfde weg vanmorgen in de mist naar hier gereden zijn en achteraf bekeken zijn we gelukkig dat we niet een bocht gemist hebben want het gaat hier van -190ft tot 4956ft (-50m tot 1500m in een korte tijd , dus vlak langs de kant van de weg zien we af en toe een fameus diep ravijn. We zien zowaar het bord van Death Valley staan en stoppen nog even aan het Father Crawley vista point waar er nog sneeuw en hagelbollen liggen van de storm en genieten van het uitzicht tot de zon onder gaat.
Vandaag hebben we zo'n kleine 270 miles afgemaald in het park en zo'n slordige 6u gereden. Hopelijk is het morgen beter weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten