Death Valley part 3

HAA we staan op en het eerste wat we zien als we de gordijn opendoen: Blauwe lucht!!
We zien Mount Whitney nu zonder enig wolkje en ook in Death Valley is het nu een prachtig zicht wanneer we via de Towne pass naar beneden duiken. Een groot contrast met gisteren en om 10u is het nu al 61°F (16°C)

We besluiten om al de zaken die we gisteren niet hebben kunnen doen , vandaag zeker proberen te zien zoals de vista points en als er nog tijd is een wandeling te doen in een canyon. Vol goede moed bollen we naar beneden op de roetsjbaan (de weg naar Stove Pipe Wells is precies een rit op een rollercoaster, zonder probleem haalt ge hier 120km/u zonder het gaspedaal te moeten beroeren...).

We zien onderweg nog een paar "flooded"bordjes staan langs de weg, maar het merendeel is nog maar een miezerige kleine plas die ons helpt om de auto al een beetje te ontmodderen. Dan komt er het eerste slechte vooteken...de weg naar Salt Creek is gesloten en wij hebben daar nog gisteren nog doorgeploegd.  Toch maar even dan een tussenstop aan het visitorcenter want door de regen gisteren zijn er nog heel veel wegen toe.
Wat we te horen krijgen is echt ontgoochelend: geen devils golf course en most of all, geen Dantes view en andere panoramapunten door sneeuw en ijs. Het merendeel van de canyons zijn ook nog afgesloten wegens modder die door de regen naar beneden gekomen is. Dat wilt dus zeggen dat we weer toegewezen zijn op de rest van de toeristische lijst.

Eerste op het lijstje: Zabriskie point, nog wel bereikbaar en een mooi uitzicht op de vallei en de veelkleurige heuvels. Vandaag hangt er geen bewolking dus kunnen we van hieruit zelfs Telescope Peak zien, het hoogste punt van Death Valley 11,331 feet (3,454 m) .
Van hieruit zijn er een paar hikes mogelijk o.a. afdalen door de Golden canyon, maar we verkiezen om eerst al de andere zaken op ons lijstje te verkennen.

Volgende op de lijst: Artist drive, hier loopt een geasfalteerde weg kronkelend door veelkleurige heuvels met als hoogtepunt "artist palette" waar een mengeling van verschillende gesteentes een waar kleurenpalet tentoon spreiden. Echt mooi en de moeite waard om eens langs te rijden (zeker als er niks anders te doen valt)

Nu we toch in de buurt zijn, passeren we opnieuw aan Badwater om te weten hoe warm het daar nu is (27*C) en om een betere impressie te hebben van de hoge bergen rondom en het schone vergezicht nu de wolken er niet zijn.

 

 

Daarna zetten we koers naar het Noordelijke deel van Death Valley en slagen de weg naar Scotty's castle in. Onze eerst halte is Titus canyon, maar de gravelroad die naar de ingang van de canyon leidt zit er nogal "rocky & risky" uit. We proberen een stukje maar door de regen zijn er veel putten en scherpe stenen , dus we keren om voordat we een platte band krijgen en de rest van de dag hier vastzitten. Het valt ons op dat voor de meeste wegen in het park een high clearance vehicle en/of een 4x4 geen overbodige luxe is.
We vervolgen onze weg naar Scotty's castle. Zogezegd een must-see in het park. Uiteindelijk na een dik uur rijden bereiken we dit bouwsel. Het is een soort "kasteel" maar heeft meer weg van een Spaanse villa en wij vinden er eigenlijk niet veel aan. OK, ik kan begrijpen dat de Amerikanen dit geweldig vinden dat er een rijke gek al zijn geld heeft gebruikt om een huis in de woestijn te bouwen , maar voor de architectuur enz is het interessanter om naar Spanje te gaan. Persoonlijk vind ik het veel te ver liggen van rest om even naartoe te gaan. We zijn ook niet echt zot van antiquiteiten waarover ze hier met veel lof over spreken, dus we besluiten om de 45min durende rondleiding te skippen en al de terugweg aan te vatten.

 

 

De rit naar Scotty's Castle heen en terug heeft ons uiteindelijk 2 uren gekost en het is al ver tegen valavond als we bij onze laatste stop komen voor vandaag: De Mesquite sanddunes. Deze zijn vooral mooi bij sunrise en sunset dus besluiten we om hier rustig even te wandelen en ons neer te zetten. Het is 17u30 en nog 79°F (26°C) en geen zuchtje wind. We laten de grootsheid van Death Valley nog even indringen voor we huiswaarts keren.

Conclusie van onze roadtrip: we hebben veel gedaan, maar geen hikes en geen canyons, voor volgende keer staat er zeker nog een wandeling in Mosaic en Golden Canyon op het programma. En als we een jeep kunnen scoren zouden we zeker ook naar de racetrack, door de Titus canyon en in Ubehehe Crater willen gaan.
Het enige van de toeristische zaken is nog Dante View en Devils golf course. Een aanrader schijnt een bezoek aan Death Valley tijdens de bloei van de wildflowers in maart, begin april.te zijn en dan is het dus ook de drukste periode in het park.  Zelf hebben we al wel wat groen gezien, maar niet echt bloemen. Maar ik durf te zeggen dat met de hoeveelheid regen dat er gisteren gevallen is , er zeker veel bloemen zullen zijn !!
Voor de zotten of sportieven onder ons (het is hoe ge het bekijkt hé) is er de mogelijkheid om in de winter te fietsen van Stove Pipe Wells naar Panamint Springs van 0 tot 4628ft heel de tijd bergop, vergelijkbaar met de beklimming van de Mont Ventoux.

Vandaag hebben we een dikke 338 miles gedaan en 7u25 gereden.Als afsluiter bekijk ik nog de slotceremonie van de Winterspelen in Vancouver maar val halverwege in slaap.